Wörterbuchnetz
Althochdeutsches Wörterbuch Bibliographische AngabenLogo SAW
 
hera-in-lâzan bis ûz-lâzan (Bd. 5, Sp. 685 bis 690)
Abschnitt zurück Abschnitt vor
Artikelverweis hera-in-lâzan red. v., nhd. hereinlassen.
Praet.: liez hara-in: 3. sg. Nb 11,23/24 [9,24/25 (hara in)] (vgl. auch Ahd. Wb. 4,961 s. v. hera B II 2 b).
jmdn. zu jmdm. hereinlassen: mit zi + Dat. d. Pers., in einem Bilde: uuer liez harain ze disemo siechen . tise geuueneten huorra ze theatro (d. h. tie meteruuurkun)? quis permisit has skenicas . i. theatrales meretriculas (sc. poeticas Musas) accedere ad hunc aegrum?
 
Artikelverweis 
hina-lâzan red. v., mhd. hinlâen, nhd. DWB hinlassen. — Graff II,313.
Praes.: lazen ... hina: 1. pl. Npgl 13,5. 17,44 (vgl. auch Ahd. Wb. 4,1101 s. v. hina A III; zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 307 Anm. 5).
jmdn. (weg)gehen lassen: mit Akk. u. prädik. Part. im Akk.: si dimiserimvs evm vivum . secvlum post illvm ibit (lazen uuir in hina lebenten so uolget imo alliu de uuerlt) Npgl 17,44 (NpXgl nur lazin, Npw uerlazen); mit Akk. u. Adv. : si dimittimvs evm sic . omnes credent in evm (lazen uuir in so hina so gloubint se alle an in) 13,5 (Npw nur laze).
 
Artikelverweis 
in-lâzan red. v., mhd. înlâen, nhd. DWB einlassen; mnd. inlâten, mnl. inlaten; afries. inleta; ae. inlǽtan (vgl. Bosw.T., Add. S. 44). — Graff II,306.
Praes.: in-lazzit: 3. sg. Gl 1,178,34 (PaK); -laz-: dass. -it ebda. (Ra); inf. -en Nc 745,24 [61,6] (-â-; lat. Passiv).
(etw.), jmdn. (hin)ein-, hereinlassen: inlazzit inuuirfit incutit inmittit Gl 1,178,34. hiez er (Jupiter) inlazen daz herote dero goto deorum senatum iussit admitti [vgl. recipi, Rem.] Nc 745,24 [61,6].
 
Artikelverweis 
in-fir-lâzan red. v., mhd. Lexer înverlâen, -lân (vgl. DWb. III,334 f. s. v. einverlassen). — Graff II,312.
Part. Praet.: in-fer-lâzen: Nc 756,6/7. 757,24 [72,1. 73,14].
jmdn. (hin)ein-, hereinlassen: so uuurten do inferlazen Iouis sune (Mars u. Liber) dehinc admissi [vgl. recepti, Rem.] tonantis ipsius filii Nc 757,24 [73,14]; ferner: 756,6/7 [72,1] (admittere).
 
Artikelverweis 
int-lâzan red. v., mhd. Lexer entlâen, -lân, nhd. DWB entlassen; mnd. entlâten, mnl. ontlaten; ae. onlǽtan. — Graff II,305 f.
Nb, Nc, Np -â-.
Praes.: ant-lazz-: 1. sg. -u Gl 1,132,35 (Pa); nint-: 3. sg. -it 88,30 (Pa); in-: 1. sg. -u 132,35 (K); part. -andi 148,9 (K; zur Wiedergabe von lat. Fem. mit ahd. Part. Praes. vgl. v. Guericke § 24, vgl. aber den Ansatz intlâzantî st. f. im Ahd. Gl.-Wb. S. 306); int-laz-: 3. sg. -it H 4,2,1. Npw 118 I,70; -et Nb 125,12. 230,31 [108,2. 185,27]. Np 118 I,70; 3. sg. conj. -e Gl 2,668,27 (-laze, mit nachträglichem, etymol. unberechtigtem h-). H 15,1,4; ent-: inf. -an Gl 2,30,44. Tiefenbach, Aratorgl. S. 24,11; part. nom. pl. m. -ente Gl 1,770,21; in-: 1. sg. -u 132,35 (Ra). T 19,6 (-t- vor -l- ausrad.); 3. sg. -it Gl 2,630,20. 633,11; 2. sg. imp. -] 1,188,7 (KRa). 2,637,2 (anders Gl.-Wortsch. [Bd. 5, Sp. 686] 5,484 (s. v. in-lâzan)); en-: part. nom. pl. m. -ende 1,770,21; -endi 22. 5,21,28.
Praet.: int-lez: 1. sg. S 315,19 (Ausg. -liez; oder verschr.?); -liez 3. sg. Gl 2,76,26 (-ạiez, Rasur von -e). NpNpw 113,8; in-: dass. Gl 2,1,20. 656,9. 709,39.
Part. Praet.: int-lazzaner: nom. sg. m. Gl 1,468,31 (Rf); -lazen-: nom. sg. f. -iu Nc 716,29 [33,20] (lat. prs.); in-: dat. pl. -en Gl 2,709,19.
Verschrieben: un-laz: 2. sg. imp. Gl 1,188,7 (Pa); et-lazen: inf. 2,773,31 (mit fehlendem Nasalstrich (?), vgl. Schlechter, Aratorgl. S. 128 f., 173); lazzit: 3. sg. 1,88,30 (K; zur Konjektur nent- vgl. Splett, Stud. S. 153; anders Gl.-Wortsch. 5,484 (s. v. in-lâzan)); verstümmelt: inlaz..: dass.? 2,671,46 (l. inlazit (?), Steinm.; anders Gl.Wortsch. 5,484 (s. v. in-lâzan)).
antlazzot, -et Gl 4,72,14 s. AWB antlâzôn (anders Gl.-Wortsch. 5,484 (s. v. int-lâzan)).
1) etw. von sich lassen, loslassen, wieder hergeben; etw. lockern, (auf)lösen, entspannen:
a) eigentl.: intliez [hanc (sc. virgam) si curvans dextra] remisit [, recto spectat vertice caelum, Boeth., Cons. 3,2 p. 55,29] Gl 2,76,26. inlazit [verum ubi ... Iuppiter (vgl. aër, Serv.) uvidus austris denset erant quae rara modo, et quae densa] relaxat (recrescit) [, vertuntur species animorum, Verg., G. I,419] 630,20. inlazit [(terra, quae) bibit umorem et, cum volt, ex se ipsa] remittit [, ... illa tibi laetis intexet vitibus ulmos, ders., G. II,218] 633,11. inliez [vix primos inopina quies] laxaverat [artus (des Palinurus), ders., A. V,857] 656,9. inthlaze [ipsum (sc. Turnum) optestemur ...: cedat, ius proprium regi patriaeque] remittat [ebda. XI,359] 668,27. uuenita inlazit [Aeneas instat contra (sc. Turnum) telumque] coruscat [ingens arboreum, ebda. XII,887] 671,46. daz muade ruachom lihamun slaf intlaze firru ut fessa curis corpora somnum relaxet otio H 15,1,4. meistar, alla thesa naht arbeitente niouuiht ni gifiengumes, in thinemo uuorte inlazu ih thaz nezzi in verbo autem tuo laxabo rete T 19,6; zugila intlâzan: inlazenen zugilon [furit] inmissis [Volcanus] habenis [transtra per et remos et ... puppis, Verg., A. V,662] Gl 2,709,19. inliez zugila [iungit equos auro genitor (sc. Neptunus) spumantiaque addit frena feris manibusque omnis] effundit (Hs. effudit) habenas [ebda. V,818] 39;
b) bildl.: then zuhil intlâzan: intlazet si (d. i. tiu minna) den zuol . souuaz nu geminne ist . taz peginnet sar fehten hic si remiserit frena . quicquid nunc amat invicem . geret bellum continuo Nb 125,12 [108,2];
c) übertr.: entlazan [nescius interea curis] laxare [quietem Paulus in orbe docet, Ar. II,307] Gl 2,30,44. 773,31. Tiefenbach, Aratorgl. S. 24,11; (zugila)/zuhil intlâzan (die)/den Zügel lockerlassen: inliez [omnibus his (sc. epulis) licito genitor promptissimus uti praestitit et totas vitae] laxavit [habenas, Av., Poem. lib. 2,174] Gl 2,1,20. herro allero chuningo ... des uuerltzimberes zuol zihet er . unde intlazet er orbis ... habenas temperat Nb 230,31 [185,27]; — ni intlâzan fest-, zurückhalten: anchlepet habet uuarit faruuarit nintlazzit coercit tenit vetat prohibet cohibet Gl 1,88,30 (zu K s. Formenteil); — im Part. Praet., adjekt.: gnädig gestimmt, aufgeschlossen: intlazzaner [principes Iuda ... adoraverunt regem, qui] delinitus (Hs. delenitus) [obsequiis eorum, acquievit eis, 2. Paral. 24,17] Gl 1,468,31. [Bd. 5, Sp. 687]
2) refl.: sich (zu etw.) erweichen, bildl.: aber nah sinero resurrectione do er uuas interpres scripturarum ... unde in spiritum sanctum gab . do intliez er (Christus) sih unde uuard in fons aquę salientis in uitam ęternam [vgl. seipsum enim et quamdam duritiam liquefecit ad irrigandos fideles suos, Aug., En.] NpNpw 113,8. iro (d. i. dero ubermuoton) herza ist kerunnen also milch . ist ferhertet . unde neintlazet sih ze guote 118 I,70.
3) etw. unterlassen, von etw. ablassen: entlazente [vos domini eadem facite illis (sc. servis),] remittentes [minas: scientes quia et illorum, et vester dominus est in caelis, Eph. 6,9] Gl 1,770,21. 5,21,28. so si (Virtus) do gehorta daz iz Philologia uuas ... so uuard si is so fro . daz si ioh eteuuaz iro guonun hartun intlazeniu . den lichamen erscutta ut aliquanto de ingenito rigore descendens [vgl. deficiens, Hs. Bern 56, K.-T. 4 A,51] . etiam corpore moveretur Nc 716,29 [33,20].
4) (etw.) verzeihen (?): antlazzu exuror (i. e. exoro(r)) Gl 1,132,35 (zum lat. Lemma vgl. Albers, Abrog. S. 170). inlaz ignosce 188,7.
5) intrans.: einer Sache nachgeben, vor etw. (zurück)weichen: inlaz [hunc (sc. equum) quoque, ubi aut morbo gravis aut iam segnior annis defecit, abde domo, nec turpi] ignosce [senectae, Verg., G. III,96] Gl 2,637,2. ih giho dir, trohtin, daz ih minemo lichnamin mera intliez, dan ih scolte S 315,19. giu intlazit pleichenti nahemu tage naht chumfti iam cedet pallens proximo diei nox adventui H 4,2,1; — Part. Praes.: nachgebend, -giebig: deil nemandi (PaK) daz ist inlazzandi fon imu (nur K) pars(s)imonia Gl 1,148,9 (zur korrigierenden Glossierung in K vgl. Splett, Stud. S. 220, zum lat. Lemma vgl. Thes. X,490,42 ff.).
Abl. intlâzanî.

[Hagl]


 
Artikelverweis ir-lâzan red. v., mhd. Lexer erlâen, -lân, nhd. DWB erlassen; as. alâtan (s. u.), mnd. erlâten, mnl. erlaten; ae. álǽtan; got. usletan. — Graff II,304 f.
Praes.: ir-lazzen: inf. Np 70,1 (-â-); ar-laz-: 3. sg. -it Gl 2,170,19 (clm 6277, 9. Jh.); ir-: 2. sg. -est NpNpw 21,3.
Part. Praet.: ar-lazen-: dat. sg. f. -arv Gl 1,709,18/19; er-: Grdf. -] Nc 710,14 [26,19] (-â-).
Verstümmelt: a-let..: part. prt. dat. sg. f. Gl 4,287 Anm. 1 = Wa 48,14 (Ess. Ev., 10. Jh.; l. aleteneru (?), Steinm., aletenaru (?), Wadst.).
1) etw., jmdn. von etw. befreien:
a) mit abstr. Akk./Akk. d. Pers. u. Gen. d. Sache/ abstr. Gen.: noh tiu (Glückseligkeit) neuuard funden . diu alles anablastes fermiten uuare . unde erlazen alles uuages neque enim ulla (fortuna) prorsus erat quae ab omni inmunis .i. inofficiosa incursu . cunctoque esset gurgite feriata Nc 710,14 [26,19]. daz sie des ellendes kehorsam gote uuarin . der sie is irlazzen neuuolta . unz er sie daruz losti Np 70,1;
b) mit Akk. d. Pers. u. uneingeleitetem negiertem Objektsatz: got ... du negehorest mih . umbe calicem mortis. Du neirlazest mih . ih netrinche in NpNpw 21,3;
c) im abs. Dat.: arlazenarv ita timore depulso [Randgl. zu: tunc Herodes videns quoniam illusus esset a magis,] iratus est valde [Matth. 2,16] Gl 1,709,18/19. 4,287 Anm. 1 = Wa 48,14.
2) (etw.) unterlassen: arlazit [propter frigus piger non arat, dum parva ex adverso mala metuit, et operari [Bd. 5, Sp. 688] maxima] praetermittit [Greg., Cura 3,15 p. 56] Gl 2,170,19.
Vgl. urlâz.
 
Artikelverweis 
nidar-lâzan red. v., mhd. niderlâen, nhd. niederlassen; mnd. nēderlâten, mnl. nederlaten. — Graff II,307.
Nb, Np -â-.
Praes.: nidar-laz-: 3. pl. -ant Gl 2,184,58/59 (M, 2 Hss.); inf. -an O 5,25,5 (F); laz ... nidar: 2. sg. imp. 2,4,55; nithar-lazan: inf. 5,25,5 (PV); laz ... nithar: 2. sg. imp. Gl 1,709,44 (Brüssel 18723, Gll. 10. Jh.; vgl. Ahd. Wb. 4,962 s. v. hera + nidar B I 4 a β); nider-laz-: 3. pl. -ent 2,184,59 (M, clm 21525, 9. Jh.). Nb 313,6 [238,20/21]; 2. sg. imp. -] Gl 2,645,50; laz- ... nider: 3. sg. -et Np 118 F,48; 3. pl. -ent NpNpw 103,8; 2. sg. imp. -] Gl 5,12,11 (Augsb., Arch. 6, Gll. 10. Jh.; vgl. Ahd. Wb. a. a. O.); nidir-lazit: 3. sg. 1,322,10 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.); lazet ... nidir: dass. Npw 118 F,48. — Kurzform (vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 351 Anm. 2, Paul, Mhd. Gr.23 § 287): la ... nider: 2. sg. imp. Gl 1,709,43 (vgl. Ahd. Wb. a. a. O.).
Praet.: nider-lizzen: 3. pl. Gl 1,642,13 (M); nidar liazi: 3. sg. conj. O 2,5,21; liaz ... nidiri: 3. sg. 14,83 (zum Adj. aus Reimzwang vgl. Nemitz § 64); nider-liez-: 3. pl. -un Gl 1,642,11 (M, 5 Hss.; 1 Hs. -r- aus -l- rad. (vgl. Gl 5,96,16)); -in 2,693,53; liez ... nider: 3. sg. Nc 730,24 [47,14]; nither-liezun: 3. pl. Gl 1,725,12 (Brüssel 18723, Gll. 10. Jh.); nidir-lizin: dass. 642,12/13 (M).
Part. Praet.: nider-gi-lazz-an-: nom. sg. m. -er Gl 2,652,48; -ge- -in-: dass. -er 1,764,36/37. 5,21,26; nidir-ki-: dass. -er 2,681,65; -ge- -en-: dass. -er 1,764,37; nider-gilazener: dass. 36.
1) trans.: etw., (jmdn.) (von irgendwo nach irgendwohin) hinunter-, herunterlassen, sinken lassen:
a) mit Akk. d. Sache, eigentl.: nidirlazit [cumque levaret Moyses manus, vincebat Israel: sin autem paululum] remisisset (Hs. remisset) [, superabat Amalec, Ex. 17,11] Gl 1,322,10. niderliezun [nam cum fieret vox super firmamentum, ... (animalia) stabant, et] submittebant [alas suas, Ez. 1,25] 642,11. suochet ieman mercedem terrenę felicitatis umbe opus dei . der lazet die hende nider [vgl. nam si de opere mandatorum dei merces terrenae felicitatis expetitur, deponuntur manus potius quam levantur, Aug., En.] NpNpw 118 F,48; — bildl.: nu will ih thes giflizan, then segal nitharlazan, thaz in thes stades feste min ruadar nu gireste O 5,25,5;
b) mit (in Glossen nicht übers.) Akk. u. Präp.verb.: eigentl.: nitherliezun [ascenderunt supra tectum, et per tegulas] summiserunt [eum (sc. paralyticum) cum lecto in medium ante Iesum, Luc. 5,19] Gl 1,725,12. nidergilazener [per fenestram in sporta] dimissus [sum per murum, 2. Cor. 11,33] 764,36. 5,21,26. niderliezin [deseruere omnes defessi, et corpora saltu ad terram] misere [aut ignibus aegra dedere, Verg., A. II,566] 2,693,53; Blut hinabfließen lassen: niderlaz [quattuor his (sc. tauris et iuvencis) aras alta ad delubra dearum et sacrum iugulis] demitte [cruorem, ders., G. IV,542] 645,50; — übertr.: sus uuerdent sie gescalhchet. So sie iro muot niderlazent . aba demo ufuuertigen . an daz nideruuertiga nam ubi deiecerint oculos . s. mentis . a luce summae veritatis . ad inferiora et tenebrosa Nb 313,6 [238,20/21];
c) im Part. Praet., adjekt.: lang herabgewachsen: nidergilazzaner [respicimus: dira inluvies] inmissa [-que barba, ... at cetera Graius, Verg., A. III,593] Gl 2,652,48. [Bd. 5, Sp. 689]
2) refl.: sich (von irgendwo nach irgendwohin) herablassen, herabbewegen:
a) eigentl., auch in einem Bilde:
α) sich niederbeugen, fallen lassen: mit Adv.: la dich hera nider [(der Teufel zu Jesus:) si filius dei es,] mitte te deorsum [Matth. 4,6] Gl 1,709,43. 5,12,11, z. gl. St. laz thih nidar herasun O 2,4,55; — mit Präp.verb. (zur Angabe des Ausgangs- oder Zielortes): nidarlazant [per ambitum quasi per gulae desiderium (animalia) sese ad ima] submittunt [Greg., Cura 2,10 p. 30] Gl 2,184,58/59 (2 Hss. nidarhaldên). (der Teufel) bat thesan ... er sih ouh fon ther hohi thes huses nidar liazi O 2,5,21. inin diu liez sih nider langseimo diu scona Pallas fone iro stete . diu heiteren liehtes ist unde hirelichoren de quodam purgatioris vibratiorisque luminis loco allapsa sensim Pallas corusca descendit [vgl. quia sapientia in excelsis habitat, Rem.] Nc 730,24 [47,14]. so burrent sih predicatores . unde lazent sih nider populi . unz an die stat dinero ęcclesię . die du in feste tate ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis NpNpw 103,8;
β) (sich)hinlegen, niederlassen: mit (in der Glosse nicht übers.) Präp.verb. (als Ortsangabe): nidirkilazziner [non ego vos (sc. capellas) posthac viridi] proiectus [in antro dumosa pendere procul de rupe videbo, Verg., E. I,75] Gl 2,681,65;
b) übertr.: sich erniedrigen: thie jungoron ... sih wuntorotun ... Thaz sih liaz thiu sin diuri mit otmuati so nidiri O 2,14,83 (zu nidiri s. Formenteil).
 
Artikelverweis 
nidar-gi-lâzan red. v., mhd. nidergelâen (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge S. 330). — Graff II,307.
Praes.: nidar-gi-lazzan: inf. Gl 1,444,10 (Rf; anders Gl.-Wortsch. 5,485 (s. v. nidar-lâzan)).
das Angesicht sinken lassen, neigen: nidargilazzan summisso (Hs. submittere) [-que Bethsabee in terram vultu, adoravit regem (David), 3. Reg. 1,31].
Abl. nidargilâzida.
 
Artikelverweis 
ob-lâzan red. v. (zum Präfix vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 25 Anm. 1 c, Schatz, Ahd. Gr. § 72; Splett, Ahd. Wb. I,1,518 oba-). — Graff II,306.
Praes.: ob-laz: 2. sg. imp. S 27,4; 1. pl. -]em ebda. (zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 307 Anm. 6); beide Patern.
jmdm. (etw.) vergeben, verzeihen, mit Dat. d. Pers. (u. abstr. Akk.): oblaz uns sculdi unsero, so uuir oblazem uns sculdikem.
 
Artikelverweis 
untar-lâzan red. v., mhd. Lexer underlâen, -lân, nhd. DWB unterlassen; mnd. underlâten, mnl. onderlaten. — Graff II,306.
Praes.: unter-lazet: 2. pl. imp. Gl 1,442,6 (M, 5 Hss., 3 unlaz&, 1 Hs. -&, 1 v-).
Praet.: untar-leaz: 3. sg. Gl 1,445,29 (Rf).
1) (etw. zu tun) unterlassen, bleibenlassen: untarleaz [quod cum audisset Baasa,] intermisit [aedificare Rama, et reversus est in Thersa, 3. Reg. 15,21] Gl 1,445,29.
2) (jmdn.) hinzulassen, -schicken: zuolazet ł unterlazet (1 Hs., 4 Hss. nur unterlazet) [sedere facite Naboth inter primos populi, et] submittite [duos viros filios Belial contra eum, et falsum testimonium dicant, 3. Reg. 21,10] Gl 1,442,6.
Abl. untarlâz, untarlâzunga; vgl. -lâza1. [Bd. 5, Sp. 690]
 
Artikelverweis 
ûz-lâzan red. v., mhd. ûlâen, nhd. DWB auslassen; mnd. ûtlâten, mnl. utelaten. — Graff II,306.
Praes.: uz-lazz-: 2. sg. -ist Np 103,10 (ûz-, -â-); inf. -en 38,5 (ûz-, -â-); part. f.? -en Gl 1,785,40 (M; vgl. die Parallelhss.); -laz-: 2. sg. -est Npw 103,10; part. f. -antiv Gl 1,785,38 (M, 6 Hss., 1 Hs. vz-, 1 vz-, -iu, 2 Hss. -iu); uz ... lazit: 3. sg. 556,1 (M, 5 Hss.); laz- (...) uz: 1. sg. -o NpNpw 141,3 (Np ûz); 3. sg. -et Nb 14,26 [12,7] (-â-, ûz); 2. sg. imp. -] Gl 1,799,8 (M, 3 Hss.). — uz-lezzit: 3. sg. Gl 1,556,2 (M, clm 22201, 12. Jh.; zum Umlaut vgl. Paul, Mhd. Gr.23 § 41 Anm. 3). — Kurzform (vgl. Paul a. a. O. § 287): uzlat: 3. sg. Gl 2,522,47 (Eins. 312, 13. Jh.).
Praet.: uz-liezzen: 3. pl. Np 105,38; liezz- uz: 2. sg. -e Cant. Moysi 7 (ûz); 3. pl. -en 78,3; liazun uz: dass. O 3,16,28; uz-liez-: 2. sg. -e Nb 218,18 [177,4] (ûz-); 3. sg. -] Gl 1,694,26 (M, 7 Hss.); 3. pl. -en Npw 105,38; 3. sg. conj. -e Nb 14,25 [12,7] (ûz-); liezi uz: 2. sg. Npw Cant. Moysi 8; uz-liz: 3. sg. Gl 4,59,10 (Sal. a 1). — Kurzform (vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 351 Anm. 2, Paul a. a. O.): lie ... ûz: 3. sg. Nb 126,2 [109,1].
1) (jmdn.) aus-, fortschicken: uzliez eiecit [Simon exercitum suum, et commisit contra legionem, 1. Macc. 10,82] Gl 1,694,26 (1 Hs. ûzuuerfan). uzlazantiv [Rahab meretrix, nonne ex operibus iustificata est suscipiens nuncios, et alia via] eiiciens [? Jac. 2,25] 785,38; vielleicht hierher: uzliz excussit 4,59,10.
2) etw., jmdn. heraus-, loslassen:
a) eigentl.: Uirgilivs uuanda . daz sie (tie uuinda) Eolus uzlieze Nb 14,25 [12,7]; ferner: 26 [ebda.];
b) übertr.: etw. hervorkommen lassen, nicht zurückhalten: tho sprah thara ingegini avur thiu selba menigi, liazun uz in waron thes selben muates wewon O 3,16,28. du liezze uz dina abolgi . diu ferslant sie so samfto . so den halm fiur ferslindet misisti iram tuam quae devoravit eos sicut stipulam NpNpw Cant. Moysi 7 (= Npw 8);
c) übertr.: (jmdn. von etw.) entkommen lassen, befreien: uz ni lazit (5 Hss., 1 Hs. nith uzlezzit) [benignus est enim spiritus sapientiae, et] non liberabit [maledicum a labiis suis, Sap. 1,6] Gl 1,556,1.
3) etw. (her)ausströmen lassen, vergießen; sich ergießen:
a) eigentl.: du die brunnen uzlazzist in getubelen qui emittis fontes in convallibus NpNpw 103,10. sie uzliezzen unsundig pluot . dero selbon chindo diu sie idolis opheroton effuderunt sanguinem innocentem 105,38; ferner: Np 78,3 (effundere);
b) übertr.: fore imo (Gott) lazo ih (fehlt Npw) uz min gebet effundam (Npw effundo) in conspectu eius orationem meam NpNpw 141,3; refl.: uzlat [Superbia ... in vocem dictis se] effundit [amaris, Prud., Psych. 205] Gl 2,522,47.
4) etw. auslassen, übergehen: laz uz [atrium autem, quod est foris templum,] eiice foras [, et ne metiaris illud, Apoc. 11,2] Gl 1,799,8 (3 Hss. ?ûzanlâzan).
5) etw. beenden: si lie daz sang uz iam finiverat illa cantum Nb 126,2 [109,1]. la mih uuizzen . uuieo ih uzlazzen sule minen lib Np 38,5 (Npw ferenden).
6) intrans.: (mit etw.) aufhören: aber dar ze beatitudine anafahendo dar du uzlieze . chade du . daz pilde summi boni uuesen substantiam gotis unde beatitudinis Nb 218,18 [177,4].
Abl. ûzlâz. [Bd. 5, Sp. 691]

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort: