| - zuo-leggen, sw. v.
- zisamane-leg(g)ento, adv.
- legget
- -legi
- -legî
- legida, st. f.
- gi-legida
- gi-legidî
- legila
- leginproth
- legir
- legistuon |
- gi-lego, adv.
- -legunga
- legygę
- lêhan, st. n.
- in(t)-lêhan, st. n.
- -lêhanâri
- int-lêhanâri, st. m.
- lêhanhêrro, sw. m.
- int-lêhanlîh, adj.
- lêhanlîhhn, adv.
- -lêhanlîhho
- int-lêhanlîhho, adv.
- lêhanman, st. m.
- lêhanôn, sw. v.
- -lêhanôn
- ana-lêhanôn, sw. v.
- int-lêhanôn, sw. v.
- int-lêhanôtî, st. f.
- ir-lêhanunga, st. f.
- lehduoma
- thuruh-lehhan, st. v.
- ir-lehhan, st. v.
- zi-lehhan, st. v.
- lehhazzen, sw. v.
- lehpardin
- lehscha
- leht
- lehtar, st. n.
- gi-lehtar, st. n.
- leī
- [h]leib, st. m.
- leiba, st. f.
- gi-[h]leiba, sw. f.
- leiben, sw. v.
- fir-leiben, sw. v.
- leibên, sw. v.
- gi-[h]leiblîh, adj.
- gi-[h]leibo, sw. m.
- -leibo
- leich
- leichalmo
- leid, adj.
- leid, st. n.
- leida, st. sw. f.
- leida
- leidag, adj.
- leidîg, adj.
- leidagôn, sw. v.
- leidgôn, sw. v.
- gi-leidagôn, sw. v.
- gi-leidgôn, sw. v.
- leidagunga, st. f.
- leidâri, st. m.
- leidasampt
- leidazzâri, st. m.
- leidazzen
- leidazzento, adv.
- leidazzunga, st. sw. f.
- leiddemes
- leiden, sw. v.
- leidên, sw. v.
- leideren
- leidesterre, mfrk. sw. m.
- leidfiruuîz, st. m.
- leidholz, st. n.
- -leidî
- leidîg
- leidgî, st. f.
- leidigist
- leidgôn
- gi-leidgôn
- leiditzoht
- leidlîh, adj.
- leidlîhhên, sw. v.
- leidlîhhî
- leidlîhho, adv.
- leidlust, st. f.
- leidnissa, st. f.
- leido, adv.
- -leido, sw. m.
- leidogen
- leidoges
- leidogilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- leidolîh, Subst.-Adj.-Verb.
- leidon
- leidôn, sw. v.
- fir-leidôn, sw. v.
- leidônto, adv.
- leidôr, adv. comp. u. interj.
- leidra
- leidsam, adj.
- leidsamî, st. f.
- leidsamida, st. f.
- leidsamlîh, adj.
- leidsamôn, sw. v.
- leidsamunga, st. f.
- leidsang, st. n.
- leidsêr, st. n.
- leidtât, st. f.
- leidud
- leidunga, st. f.
- leidunt, st. f.
- leiduuenti, st. n.
- leiduuentîg, adj.
- leiduuentgî, st. f.
- leigenbrôt, st. n.
- leigo, sw. m.
- leih, adj.
- leih, st. m.
- gi-leih, st. n.
- gi-leihhi, st. n.
- leihfahs, st. n.
- -leihha
- leihhen, sw. v.
- gi-leihhen, sw. v.
- -leihhi
- gi-leihhi
- leihhilo, sw. m.
- leihhôd, st. m.
- leihman, st. m.
- lei:ihhiu
- leiken
- leiclîh, adj.
- leim, st. m.
- leim
- leimag, adj.
- leimîg, adj.
- leimâri, st. m.
- leimbilidâri, st. m.
- leimbilideri, st. m.
- leimîg
- leimîn, adj.
- leimnari
- leimo, sw. m.
- leimuuurhto, sw. m.
- lein
- lein
- leine, frühnhd. st. sw. f.
- [h]leinen, sw. v.
- ûf-ir-[h]leinen, sw. v.
- leinvloke
- leirum
- -leisa
- leisanôn, sw. v.
- leisanen, sw. v.
- leisanônto, adv.
- .leiscanten
- -leiso
- leisôd, st. m.
- leist, st. m.
- leisto, sw. m.
- -leist
- -leistâra
- -leistâri
- -leistârin
- leisten, sw. v.
- gi-leisten, sw. v.
- leistento, adv.
- -leisti
- -leistî
- gi-leistî, st. f.
- gi-leisti, n.
- -leistida
- leisto
- leita, st. f.
- -leita, st. f.
- -leita, sw. f.
- [h]leitar, st. f.
- [h]leit(a)ra, st. sw. f.
- [h]leitarboum, st. m.
- leitâri, st. m.
- leiteri, st. m.
- fir-leitâri, st. m.
- fir-leiteri, st. m.
- [h]leitarsprozzo, sw. m.
- leitecha
- leiten, sw. v.
- aba-leiten, sw. v.
- ana-leiten, sw. v.
- bi-leiten, sw. v.
- thuruh-leiten, sw. v.
- fir-leiten, sw. v.
- fram-gi-leiten, sw. v.
- furi-leiten, sw. v.
- gi-leiten, sw. v.
- in-leiten, sw. v.
- in-gi-leiten, sw. v.
- int-leiten, sw. v.
| | zuo-leggen sw. v., mhd. Lexer zuolegen, nhd. DWB zulegen; mnd. toleggen (vgl. Schiller-Lübben 4,569 f.), mnl. toeleggen. — Graff II,93. zuo-lecc-: 3. pl. -ent Gl 1,476,30 (M, 3 Hss.). 643,39 (M); -en 476,32. 643,40 (beide M). — zuo-lech-: 3. pl. -en Gl 1,643,39 (M); zu-: dass. -int 476,33/34. 643,41 (beide M). — zuo-lehhent: 3. pl. Gl 1,476,33 (M, Göttw. 103, 12. Jh.; -lehhent). — zua-leg-: 3. pl. -ent Gl 1,643,41 (M); zuo-: dass. -ent 40 (M); part. prs. -ende Nc 795,7 [113,8]; zû-: 3. sg. -et Nk 479,27 [125,20]; zû-ge-: part. prt. dat. sg. m. -etemo 492,24 [139,23]. legeton ... zuo: 3. pl. prt. Np 77,17; legest ... zû: 2. sg. conj. Ni 504,20 [9,27]. 507,8 [13,6/7] (-êst); lege zû: dass. 546,1 [58,5/6]; legeton ... zû: 3. pl. prt. Nc 767,12/13 [83,21]. etw. hinzulegen, an etw. legen: a) eigentl.: zuolechen [ecce] applicant [ramum ad nares suas, Ez. 8,17] Gl 1,643,39. also quadrangulum uone gnomone zugelegetemo uuahsit ut quadrangulum circumposito gnomone crevit quidem Nk 492,24 [139,23]; b) übertr.: α) etw. (zu etw.) hinzufügen: mit Akk./Nebensatz: nube er mag ioh min heizen uuarer . alde lukker . er nelege zu mer uuorto si non aliquid addatur Ni 546,1 [58,5/6]. ube er io eteuuaz zuleget tannan uuirdet er einuueder uilo guot . alde uuola guot si vero sempre modicum crementum sumpserit . palam est quia aut perfectae mutabitur . aut satis multum crementum sumet Nk 479,27 [125,20]; ferner: Ni 504,20. 507,8 [9,27. 13,6/7]; Glosse: zuoleccent ł impiheftent [librum utique Tobiae, quem Hebraei de catalogo divinarum scripturarum secantes, his quae apocrypha memorant,] manciparunt [Tob., Praef.] Gl 1,476,30 (3 Hss. nur zuoleggen, 7 zuogifelgen); — erw. mit abstr. Dat.: tero micheli des hufen zuolegende . die geraspoten chleinunga aggerans . i. colligens soritas . i. minutissimas rerum collectiones accessibus . i. incrementis cumuli Nc 795,7 [113,8]; — erw. mit zi + Dat.: legeton sie zu ze Iouis redo . daz ouh anauuertes tie mennisken . in dero goto zala genomen uuurtin adiciuntque sententiae Ioviali Nc 767,12/13 [83,21]; β) fortfahren mit etw.: mit zi + Inf. im Dat.: noh danne legeton sie zuo . imo zemisseloubenne apposuerunt adhuc peccare ei Np 77,17.
zisamane-leg(g)ento adv. — Graff II,94 s. v. zisamana legjan. zesamene-legendo: Ni 501,19/20 (zweites -e- aus i geändert, S. CXLI,17/18) [6,7]. verbindend: substantiam . unde accidens zesamene legendo . alde skeidendo . uuirdet uuar alde lugi circa compositionem autem et divisionem . est falsitas . veritasque.
legget Gl 1,460,15 s. AWB lecg ae.
-legi vgl. ana-, AWB anagilegi. [Bd. 5, Sp. 734]
-legî vgl. ana-, graba-, zisamanelegî, auch -lege mhd.
legida st. f. — Graff II,96. legida: nom. sg. Nr 671,8 [157,7 (Hss. HD)]; leida: dass. ebda. (S. CLXIX,21) [156,24 (Hs. G)]. Anpassung, das Zurechtlegen, in der Rhetorik: elocutio . daz chit reht kesprache . uel reht kechose ist. Dero sculdigon uuorto legida ze dinen gedanchin . ze demo so du sprechen uuellest elocutio est ... idoneorum verborum accommodatio ad inventionem.
gi-legida, -legidî s. AWB gi-ligida.
legila Hbr. I,342,418 s. AWB lâgella.
leginproth Gl 1,402,62 s. AWB leigenbrôt.
legir Gl 2,93,30 s. AWB [h]lêo.
legistuon | Gl 2,749,58 (clm 18547, 2, 10. Jh.) zu: [cum se Martinus cubitum] collocasset [, insuetam mollitiem strati male blandientis horrescit, Sulp. Sev., Mart. 140,15] bleibt unklar. Steinm. konjiz. legita gistuonti, Thies a. a. O. legiti stuonti, auch im Ahd. Gl.-Wb. u. Gl.Wortsch. unter leggen u. (gi)stantan. Zu erwägen wäre auch ein Komp., vielleicht zu lat. cubitum? |
| |