| - ir-lehhan, st. v.
- zi-lehhan, st. v.
- lehhazzen, sw. v.
- lehpardin
- lehscha
- leht
- lehtar, st. n.
- gi-lehtar, st. n.
- leī
- [h]leib, st. m.
- leiba, st. f.
- gi-[h]leiba, sw. f.
- leiben, sw. v.
- fir-leiben, sw. v.
- leibên, sw. v.
- gi-[h]leiblîh, adj.
- gi-[h]leibo, sw. m.
- -leibo
- leich
- leichalmo
- leid, adj.
- leid, st. n.
- leida, st. sw. f.
- leida
- leidag, adj.
- leidîg, adj.
- leidagôn, sw. v.
- leidgôn, sw. v.
- gi-leidagôn, sw. v.
- gi-leidgôn, sw. v.
- leidagunga, st. f.
- leidâri, st. m.
- leidasampt
- leidazzâri, st. m.
- leidazzen
- leidazzento, adv.
- leidazzunga, st. sw. f.
- leiddemes
- leiden, sw. v.
- leidên, sw. v.
- leideren
- leidesterre, mfrk. sw. m.
- leidfiruuîz, st. m.
- leidholz, st. n.
- -leidî
- leidîg
- leidgî, st. f.
- leidigist
- leidgôn
- gi-leidgôn
- leiditzoht
- leidlîh, adj.
- leidlîhhên, sw. v.
- leidlîhhî
- leidlîhho, adv.
- leidlust, st. f.
- leidnissa, st. f.
- leido, adv.
- -leido, sw. m.
- leidogen
- leidoges
- leidogilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- leidolîh, Subst.-Adj.-Verb.
- leidon
- leidôn, sw. v.
- fir-leidôn, sw. v.
- leidônto, adv.
- leidôr, adv. comp. u. interj.
- leidra
- leidsam, adj.
- leidsamî, st. f.
- leidsamida, st. f.
- leidsamlîh, adj.
- leidsamôn, sw. v.
- leidsamunga, st. f.
- leidsang, st. n.
- leidsêr, st. n.
- leidtât, st. f.
- leidud
- leidunga, st. f.
- leidunt, st. f.
- leiduuenti, st. n.
- leiduuentîg, adj.
- leiduuentgî, st. f.
- leigenbrôt, st. n.
- leigo, sw. m.
- leih, adj.
- leih, st. m.
- gi-leih, st. n.
- gi-leihhi, st. n.
- leihfahs, st. n.
- -leihha
- leihhen, sw. v.
- gi-leihhen, sw. v.
- -leihhi
- gi-leihhi
- leihhilo, sw. m.
- leihhôd, st. m.
- leihman, st. m.
- lei:ihhiu
- leiken
- leiclîh, adj.
- leim, st. m.
- leim
- leimag, adj.
- leimîg, adj.
- leimâri, st. m.
- leimbilidâri, st. m.
- leimbilideri, st. m.
- leimîg
- leimîn, adj.
- leimnari
- leimo, sw. m.
- leimuuurhto, sw. m.
- lein
- lein
- leine, frühnhd. st. sw. f.
- [h]leinen, sw. v.
- ûf-ir-[h]leinen, sw. v.
- leinvloke
- leirum
- -leisa
- leisanôn, sw. v.
- leisanen, sw. v.
- leisanônto, adv.
- .leiscanten
- -leiso
- leisôd, st. m.
- leist, st. m.
- leisto, sw. m.
- -leist
- -leistâra
- -leistâri
- -leistârin
- leisten, sw. v.
- gi-leisten, sw. v.
- leistento, adv.
- -leisti
- -leistî
- gi-leistî, st. f.
- gi-leisti, n.
- -leistida
- leisto
- leita, st. f.
- -leita, st. f.
- -leita, sw. f.
- [h]leitar, st. f.
- [h]leit(a)ra, st. sw. f.
- [h]leitarboum, st. m.
- leitâri, st. m.
- leiteri, st. m.
- fir-leitâri, st. m.
- fir-leiteri, st. m.
- [h]leitarsprozzo, sw. m.
- leitecha
- leiten, sw. v.
- aba-leiten, sw. v.
- ana-leiten, sw. v.
- bi-leiten, sw. v.
- thuruh-leiten, sw. v.
- fir-leiten, sw. v.
- fram-gi-leiten, sw. v.
- furi-leiten, sw. v.
- gi-leiten, sw. v.
- in-leiten, sw. v.
- in-gi-leiten, sw. v.
- int-leiten, sw. v.
- ir-leiten, sw. v.
- ubar-leiten, sw. v.
- ûf-leiten, sw. v.
- umbi-leiten, sw. v.
- ûz-leiten, sw. v.
- ûz-gi-leiten, sw. v.
- uuidar(i)-leiten, sw. v.
- zuo-leiten, sw. v.
- zuo-gi-leiten, sw. v.
- fir-leitenî, st. f.
- leitent, st. m.
- leitento, adv.
- leitezôha, sw. f.
- leitfaz, st. n.
- gi-leiti, st. n.
- leitî, st. f.
- fir-leitî, st. f.
- leitid, st. m.
- leitida, st. f.
- fir-leitida, st. f.
- fir-leitidî, st. f.
- leitido, sw. m.
- leitidtuom, st. m. n.
- fir-leitîg, adj.
- leitigist
- leitkauf
- leitliche
- leito, sw. m.
- fir-leito, sw. m.
- leito
- leitôn, sw. v.
- ana-leitôn, sw. v.
- leitoten
| | ir-lehhan st. v., mhd. Lexer erlechen sw. v. (im Part. Praet. st. flekt.), nhd. dial. schweiz. erlëchen sw. v. Schweiz. Id. 3,1008, rhein. erlechen sw. v. Rhein. Wb. 5,269; vgl. mnd. lēken st. sw. v. (?), mnl. leken st. sw. v. (?), afries. -leka ((?), vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 8), an. leka. Part. Praes.: er-lechendun: acc. pl. n. Gl 2,707,61 (Paris Lat. 9344, 11. Jh.). austrocknen: erlechendun [tum creber anhelitus artus] arida [-que ora quatit, sudor fluit undique rivis, Verg., A. V,200]. [Bd. 5, Sp. 739]
zi-lehhan st. v., mhd. Lexer zerlechen sw. v., nhd. dial. schweiz. zerlëchen st. sw. v. Schweiz. Id. 3,1008; obersächs. zerlechen sw. v. OSW 4,649; vgl. mnd. lēken st. sw. v. (?), mnl. leken st. sw. v. (?), afries. -leka ((?), vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 8), an. leka. — Graff II,102. Part. Praet.: ze-lechen: Nb 159,3 [134,11] (zu -e- im Part. Praet. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 341 Anm. 1). zilochaniv Gl 2,427,12 s. AWB ziliohhan. adjekt.: leck, rissig: fvtile heizet taz ungehaba faz . taz zelechen . alde eruuorten ist.
lehhazzen sw. v. — Graff II,151 f. s. v. lôhazan. lech-azzat: 3. sg. Gl 2,397,6. 405,57; -icit: dass. 4,351,20; -ecenten: part. prs. dat. pl. 2,692,70; -ezta: 3. sg. prt. 459,63 (2 Hss.). Verkürzt geschrieben: le: 3. sg. prt.? Gl 2,705,37 (Steinm. konjiz. lechezta; oder 3. sg. prs. (?), so Raven I,106). Verschrieben: lecheezat: 3. sg. Gl 2,640,69 (für lechezzat? Velthuis S. XXXVII erwägt lechezta). (sich) schnell hin- und herbewegen, zucken (von der Zunge): lechazzat [simplex lingua prius varia] micat [arte loquendi, et discissa dolis resonat sermone trisulco, Prud., Ham. 201] Gl 2,397,6. 405,57. 459,63. lecheezat [cum positis novos exuviis nitidusque iuventa volvitur aut catulos tectis aut ova relinquens arduus ad solem, et linguis] micat [ore trisulcis, Verg., G. III,439] 640,69. lechecenten kezalen [iamque arva tenebant ardentisque oculos suffecti sanguine et igni sibila lambebant linguis] vibrantibus (vgl. mobilibus, Serv.) [ora, ders., A. II,211] 692,70. lechezta [(coluber) linguis] micat [ore trisulcis, ebda. 475] 705,37. 4,351,20. Vgl. leihhen. Vgl. lohazzen.
lehpardin Gl 3,626,34 s. AWB lêbartîn.
lehscha Gl 4,330,2 s. AWB lisca.
leht Gl 4,302,59 = Wa 60,6 s. AWB leid st. n.
lehtar st. n. (zum Genus vgl. v. Bahder, Verbalabstr. S. 146 f.); vgl. an. látr m. (nach Fritzner 2,427 n.). — Graff II,162. lectar: nom. sg. Gl 1,300,49 (Sg 295, 9. Jh.); leht-ar: dass. 368,25 (3 Hss., darunter Sg 9 u. Sg 295, beide 9. Jh.); gen. pl. -]o 371,43 (M, 2 Hss.); -er: nom. sg. 4,77,48 (Sal. a 1, 3 Hss.); gen. pl. -]o Nc 815,8 [134,4] (aus slehtero, s radiert, K.-T.); -ro: dass. Gl 1,307,64 (M). 371,41 (M, 5 Hss., 1 Hs. davon -to); leihtaro: dass. 43 (M, 2 Hss.); lethar: nom. sg. 368,26 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.; l&har); leitharo: gen. pl. 4,260,31 (M); lettharo: dass. 1,371,44 (M); lecht-ir: nom. sg. 4,171,41 (Sal. d); -ro: gen. pl. 1,371,42 (M). Verschrieben: lentar: nom. sg. Gl 2,371,7 (2 Hss.; l. lehtar, Steinm.; vgl. noch Teitge S. 14); lehir: dass. 4,77,49 (Sal. a 1); hierher wohl auch: lethartheo: dass. 205,62 (sem. Trev., 11./12. Jh.; vgl. Schlutter, ZfdWortf. 14,187, wonach theo ein Teil von lat. theodisce ist, s. u.; Steinm. z. St. erwägt aber Verschr. aus lethurtheo = lethuurhteo in der Bed. ‘Lehmarbeiter’). 1) Nachgeburt, Mutterkuchen: lectar [quare divisa est propter te] maceria [Gen. 38,29] Gl 1,300,49. maceriam vocat membranulam secundarum lehtro [zu ebda.] 307,64. lehtar [tenera mulier ... invidebit viro suo ... super filii et filiae carnibus, et illuvie] secundarum [, quae egrediuntur de medio feminum eius, Deut. 28,57] 368,25 (1 Hs. secundae, vgl. Gl 5,90,41). [Bd. 5, Sp. 740] 371,41. 4,260,31. lethar maceria 205,62 (nach Schlutter a. a. O. lautet die verderbt überlieferte Stelle maceria lehtar theodisce matrix dicitur in muliere, (uterus) in animalibus). uuanda daz ih tih (d. i. Juno) eiscoe flozkebun an dero hitate . alde nah tero geburte suberarun dero uzkegangenon lehtero . des ist mir undurft . uuanda ih maged pin nam Fluvoniam . i. fluorem feminis praestantem . Februalemque ac Februam . i. purgatricem egredientium secundarum mihi poscere non necesse est Nc 815,8 [134,4]. 2) Gebärmutter: lehtar [si paenultima brevis est, masculina sunt ... alia vero feminina sunt: haec] matrix [, cornix, lodix, Prisc., Inst. II,165,14] Gl 2,371,7. lehter matrix 4,77,48. 171,41.
gi-lehtar st. n. — Graff II,162. gi-lehter: nom. sg. Gl 2,364,14 (M, 2 Hss.); -leihter: dass. ebda. (M, 2 Hss.); -lechter: dass. 4,150,51 (Sal. c). Gebärmutter: gilehter [ix syllaba terminantur masculini generis ... feminina haec ... haec cervix, haec] matrix [Phocae ars 421,8] Gl 2,364,14. gilechter birid matrix 4,150,51.
leī Gl 4,123,5 s. AWB lîm.
[h]leib st. m., mhd. Lexer leip, nhd. leib; afries. hlêf (vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 44); ae. hláf; an. hleifr; got. hlaifs. — Graff IV,1111. hleib: nom. sg. Gl 3,213,26 (SH B, S. Blasien, 12. Jh.?). — leip: nom. sg. Gl 1,273,11 (Jb-Rd). 2,9,41 (Sg 242, 10. Jh.). Hbr. I,335,296 (SH A); acc. sg. Gl 1,463,25 (Rb). — leib: nom. sg. Gl 3,153,7 (SH A, 3 Hss.). T 82,7. 10 (3); -]e Gl 3,153,8 (SH A, Wien 2400, 13. Jh.; zu wohl epithetischem -e vgl. Weinhold, Mhd. Gr. § 448, vgl. auch in ders. Hs. smalze Gl 3,154,24, topfe 170,1); gen. sg. -]es O 3,7,26; acc. sg. -] T 82,6. O 3,7,28 (PV); -]i ebda. (F; verschr.?); gen. pl. -]o 6,55; acc. pl. -]a Gl 1,363,25 (Rb). T 80,4. O 3,6,3 (FPV; bei V io in ei korr.); laib: nom. sg. Gl 3,157,8 (SH A, Trier 31, 13. oder 12. Jh.). — Hierher wohl auch (s. u.): leip: nom. sg. Gl 1,585,42 (Rb). 1) Brot, Brotlaib, ein Stück Brot: a) eigentl.: leip pizzo [ponamque] buccellam (Hs. buccella) [panis, et confortate cor vestrum, Gen. 18,5] Gl 1,273,11. leib paximas (vgl. Diefb., Nov. Gl. 283b) 3,153,7. Hbr. I,335,296. brot hleib panis vel paximas Graece [Hbr. II,90,57] Gl 3,213,26. hier ist ein kneht, ther habet fimf leiba girstine inti zuene fisca (puer) habet quinque panes ordiacios et duos pisces T 80,4. joh ward thero aleibo thero fisgo ioh thero leibo ... sibun korbi ubar thaz [vgl. quod superfuit de fragmentis, tulerunt septem sportas, Matth. 15,37] O 3,6,55; — in einem Bilde: hert ist gerstun kornes hut, ist ouh ... sines (wizodes) leibes krusta; thoh findu ih melo tharinne ... thes senses leib indue ih thar. So ist ther wizzod alter uzana herter O 3,7,26. 28 (vgl. Hartmann, Otfr. S. 277 f.); — ferner: O 3,6,3; b) übertr.: als geistige, seelische Nahrung, Speise: truhtin, simbales gib uns thesan leib domine, semper da nobis panem hunc T 82,6; — Christus als das geistige Brot: ih bim leib libes; thie thar quimit zi mir, ni uuirdit hungarager ego sum panis vitae T 82,7. 10. hier ist leib fon himile nidarstiganter, thaz so uuer fon themo selben ezze, ni sterbe hic est panis de caelo descendens ebda., ähnl. ebda. (panis). 2) geformtes, rundes (gewundenes) Backwerk, flacher Kuchen: leiba [colligens illud (das Manna) ... [Bd. 5, Sp. 741] coquens in olla, et faciens ex eo] tortulas (Hs. tur-) [saporis quasi panis oleati, Num. 11,8] Gl 1,363,25. leip protes [(David) divisit universis per singulos, a viro usque ad mulierem] tortam (Hs. tur-) panis [1. Paral. 16,3] 463,25. leip ł zelto tortella (Hs. De tortella, vgl. Duc. 8,133 f. s. v. torta) [de terris orior candenti corpore pelta et nive fecunda, Vulcani torre rigescens, Aldh., Enigm. LXX, Überschr. p. 129] 2,9,41; — hierher auch als Fehlglossierung (?): leip [vigilia, cholera, et] tortura [viro infrunito, Eccli. 31,23] Gl 1,585,42 (wohl durch Verwechslung von tortura ‘Bauchgrimmen’ mit tortula ‘kleiner Striezel’). Komp. smero-, unsliht-, uuahs[h]leib. Vgl. Heyne, Hausalt. 2,267,274 u. Anm. 62.
leiba st. f., mhd. Lexer leibe; as. lêa, mnd. lêive, lôve; afries. lava, leva; ae. lāf; an. leif; got. laiba; vgl. nhd. dial. schweiz. leib m. Schweiz. Id. 3,976. — Graff II,48 f. Außer Gl 1,623,1 alle Belege im Dat. Sing. leip-: -u Gl 1,313,44 (fragm. S. Paul, 10. Jh.); -o 2,197,8 (M, 4 Hss.). 219,55 (clm 18550,1, 8. Jh.). 605,30. 45. 633,24; lepi: dat. sg.? 219 Anm. 13 (clm 18550,1, 8. Jh.; am Rande von anderer Hand; zu -e- für ei vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 44 Anm. 4). — leib-: -u Gl 1,285,12 (Jb-Rd). 289,47 (Jb-Rd). 763,14 (Ja). 2,75,36. 308,16 (Rb). S 218,16 (B). 227,25 (B). O 3,17,51 (FPV, in P leub; Punkt unter dem zweiten Strich des ersten u, wohl als Korr. von u zu i). 4,28,5; -o Thoma, Glossen S. 11,1. 21,10. Nb 85,12. 119,12. 184,14. 23. 28. 205,30. 265,21. 318,24. 319,24 (2). 327,22. 26. 27. 328,2. 4. 6. 7. 339,14. 355,25. 26. 358,15. 30 [73,27. 103,4. 155,9. 15. 20. 169,18. 207,15. 242,9. 30 (2). 248,20. 23. 23/24. 27. 29. 249,1 (2). 256,17. 267,7 (2). 268,27. 269,6]. Nc 722,16. 731,15 [39,8. 48,6]. Ni 527,2. 26. 27. 529,5. 530,25. 532,7. 18. 22 [35,27. 36,24. 26. 38,11. 40,17. 42,5. 19. 23]. Nk 480,6 [126,5]. NpNpw 34,18. 101,8. 105,11 (2). 23 (= Npw 24). 27. Cant. Ez. 10. Np 36,37. 45,4. 74,9. 80,6. 11. 131,12. Cant. Deut. 8; -e S 121,13. Ni 561,13. 565,30. 566,1. 2. 3. 12. 13 [75,18. 80,15. 16. 17. 18. 81,1. 2]. Npgl 101,24. Npw 36,37. 45,4; -a Cant. Deut. 8; -i Gl 2,683,66; -] 1,790,21. Thoma, Glossen S. 13,4 (leibist, zweites -i- aus e, vgl. Anm.); acc. sg. -a Gl 1,623,1 (Würzb. Mp. th. f. 20, 9. Jh.; zum vermeintlichen s vor l nach Steinm. vgl. Beitr. (Halle) 85,91); laibe: 4,157,69 (Sal. c). Verschrieben: laipa: Gl 4,92,25 (Sal. a 1, Ink., 15. Jh.; lai|pa; l. leipu, Steinm.). 1) Rest: von einer Personengruppe: leiba [adiiciet dominus secundo manum suam ad possidendum] residuum [populi sui, quod relinquetur ab Assyriis, Is. 11,11] Gl 1,623,1. 2) zi leibu (uuesan/sîn, uuerdan): a) bleiben, übrig-, zurückbleiben, erhalten bleiben, am Leben bleiben, übrig sein, am Leben sein: zi laipu uuisit resedit Gl 4,92,25. 157,69; von Personen: nist zi (Rd; ani Jb) leibu [absque liberis me esse fecistis, Ioseph] non est super [, Simeon tenetur in vinculis, Gen. 42,36] 1,285,12. ce leib ist [si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quae] reliqua est [, salvabitur, Comm. in Gen. = ebda. 32,8] Thoma, Glossen S. 13,4. non est super nist ce leibo. non uiuit [zu: minimus cum patre nostro est, alius] non est super [Comm. in Gen. = ebda. 42,13] 21,10. ward druhtin thar zi leibu joh si ekrodo einu [vgl. remansit solus Iesus et mulier, Marg. nach Joh. 8,9] O 3,17,51. nah sinemo (des Plato) ende teilton sie (sine iungeren) sih. Sume vuurten dar ze leibo . unde hiezen Achademici ... [Bd. 5, Sp. 742] sume ... Pheripatetici . sume ... Stoici [vgl. qui in eadem villa remanserunt ab eadem Achademici sunt dicti, Rem.] Nb 339,14 [256,17]. einiu Thalia dazter chit ponens germina . diu uuard ze leibo in einemo felde sconemo . uuanda iro albiz floug ze seuue etiam subvolandi . alumna . i. nutritoria stagna petierat . in ipso florentis campi ubere derelicta residebat Nc 722,16 [39,8]. mit disen drin fogelen sint pezeichenet drie liba dero heiligon ... Mit passere . die in ęcclesia ih meino in oratorio (in chilchun) gerno sint . unde anderen uzkanten dar ze leibo uuerdent NpNpw 101,8. neuuard einer (der Ägypter) ze leibo unus ex illis non remansit 105,11. do huob er sina hant uber sie . daz er sie ... irualti . unde daz iro ze leibo uuurde under dietin geniderti [vgl. deinde ut semen eorum, id est, reliquos eorum humiliatos inter nationes redderet, Cass.] 27; — von Sachlichem u. Abstraktem: za leibu ist [tempus breve est:] reliquum est [, ut et qui habent uxores, tamquam non habentes sint, 1. Cor. 7,29] Gl 1,763,14. ze leib ist [ut iam non desideriis hominum, sed voluntati dei, quod] reliquum est (restat) [in carne vivat temporis, 1. Petr. 4,2] 790,21. ze leibu uuisit signat superstes [fama tenuis pauculis inane nomen litteris, Boeth., Cons. 2,7 p. 47,17] 2,75,36. zi leipo vuesantemo [tunc enim vere medicina est, quando sic per eam vitio] superexistenti [succurritur, Greg., Cura 3,37 p. 98] 197,8. 219,55 (uuesantero), z. gl. St. vielleicht auch: zi lepi uve, oder zu: [studet igitur qui medetur, quatenus sic] superexistentem [morbum subtrahat, ut nequaquam supposita corporis debilitas crescat, ebda.] 219 Anm. 13. ist za leibu restat [ergo, ut in omne quod scit, sese mens deprimat, ne quod virtus scientiae congregat, ventus elationis tollat, ders., Hom. I,7 p. 1459] 308,16. zi leipo vvisit [si derunt, rarum pecorique et vitibus almis aptius uber erit; sin in sua posse negabunt ire loca et scrobibus] superabit (Hs. -vit) [terra repletis, spissus ager, Verg., G. II,235] 633,24. ci leibi uuerde [Vare, tuum nomen,] superet (vgl. supersit, reddatur, Serv.) [modo Mantua nobis, ders., E. IX,27] 683,66. andres tages niun lecziun deo za leibu sint secundae feriae novem capitulae quae residuae sunt S 227,25. tho ward in theru deilu thiu tunicha zi leibu O 4,28,5. aber der syllogismus sol io haben zuo saga . solche . daz sie dia drittun sterchen ... Unde uuanda diu anderiu aberet ten halben teil dero ererun . daz tar ze leibo uuirt ungeabertes . an deuuederro . danne iz predicatiuus ist Nb 184,14 [155,9]. dar (in dero ęcclesia) sint inne sament chorn unde heleuua. Heleuua farent darhina . chorn uuirt ze leibo [vgl. in ecclesia ... palea est et frumentum: palea volat, frumentum manet, Aug., En.] NpNpw 34,18. vuanda fridomachigen man . sint aleiba. Daz chit . imo uuirt ze leibo sin lib . mit euuigemo lone quoniam sunt reliquiae homini pacifico [vgl. reliquum est enim, ut post hanc vitam aeternae beatitudinis praemia consequatur, Cass.] 36,37. ih suohta daz noh ze leibo uuas . suohta follunga minero tago quaesivi residuum annorum meorum Cant. Ez. 10; in einem best. Zustand (zurück)bleiben, mit prädik. Adj.: fone diu gehorta si . ecce relinqvetvr vobis domvs vestra deserta (iuuuer hus uuirt ze leibe uuuoste) Npgl 101,24 (Npw iu uuerde ferlazen iuuuer hus uuosti); hierher wohl auch: iz nemahti nieht olangiz . hoc est . alganzez . ferslizen uuerden . iz nemahti unuerscrotenez ze leibo uuerden non enim esset eam prius exteri . nisi esset possibile non incidi Ni 532,7 [42,5]; — ferner: S 218,16 (restare). Nb 119,12 (superstes). 184,23. 28. 205,30 (permanere) [103,4. 155,15. 20. 169,18]. NpNpw 105,11. Cant. Deut. 8. [Bd. 5, Sp. 743] Np 74,9. 80,6; — in Gll. ohne finites Verb, bei Wiedergabe eines lat. Subst.: von Sachlichem: za leibu [numquid habemus] residui [quidquam in facultatibus, et hereditate domus patris nostri? Gen. 31,14] Gl 1,289,47 (Hs. residuum). 313,44. Thoma, Glossen S. 11,1 (Comm. in Gen. = ebda.). za leipo [craticula prunis substrata poni iubetur in medio, ibique quod] reliquum [fuerat in verberibus absumpti corporis, superponi et non ad subitum, sed sensim paulatimque succendi, Ruf., Hist. eccl. VIII,6,3 p. 749] Gl 2,605,30. za leipo [omni studio arandi serendique cessante tanta fames urbem atque omnia loca invaserat, ut nihil] reliqui [ad vitae subsidium fieret, ebda. 14,6 p. 781] 45; b) unterbleiben, ausbleiben, nicht geschehen, nicht eintreffen: ze dero uuis uuurte ze leibo dero bistellon ringen quo pacto vel tota frigeret opera defensorum Nb 265,21 [207,15]. (zala) leret unsih . taz menniskon tate . uuola ze leibo mugen uuerden . so filo iz ze iro selbero natura gestat . unde iro dero halb nehein not neist 328,2 [248,27]. toh iz (sin sizzen) sin halb uuola ze leibo mahti sin . uuanda er mahti iz fermiten haben 7 [249,1]. ist iz io uuar . daz man foresaget . so nemag iz ze leibo uuerden . noh unchumftig sin quod si semper verum est dicere . quoniam est . vel erit . non potest hoc non esse . vel futurum non esse Ni 527,26 [36,24]. sumelichiu sint . tero einez in gnuogen dicchor geskihet . tanne iz ze leibo uuerde . also grauui tuot in alten. Toh keskihet eteuuenne . daz seltsanera . also ungrauui ist in altemo. Unde uuirt ze leibo daz keuuona . so diu grauui ist in altemo [vgl. quaedam vero frequentius fiunt quam non fiunt . ut sexagenarium canescere . frequentius fit quam non fit. ... Alia vero magis quidem in pluribus alterum . ut canescere in pluribus sexagenariis quam non canescere ... sed contingit fieri alterum scilicet ut non canescat . alterum vero minime ut canescat, Comm. I] 532,18. 22 [42,19. 23]. temo mahtlih ist taz iz ze leibe uuerde . unde demo daz geburit daz iz ze leibe uuerde . temo neist nieht unmahtlih taz iz ze leibe uuerde . und demo ist unnot taz iz ze leibe uuerde illi vero quae est possibile non esse . et contingere non esse . ea quae est . non inpossibile non esse . et non necessarium non esse 565,30. 566,1. 2. 3 [80,15. 16. 17. 18]. iz neuuerde undernomen . unde uone diu ze leibo uuerde nisi forte tempore suspensum sit Nk 480,6 [126,5]; mit korrelat. Pron. u. Nebensatz als Subj.: taz in (Christus) nioman ze rehte neliez, taz uuart ze leibe umbe sina deumuoti in humilitate iudicium eius sublatum est S 121,13; — in der Verneinung: nicht unterbleiben, geschehen: tu harachomen sist kebeteniu ... taz min uuillo ze leibo neuuerde . uuizist quisso Cyllenium uuellen ze Philologia gehien quae sive vocibus permulsa descendis ... seu consensus noster ne mutilus videretur approperas Nc 731,15 [48,6]. die geuualtigen dirro uuerlte . die uuurden des in ubelmo (Npw des truobe) . daz iro leges . fone gotes legibus (eon) ferzoren solton uuerden. Darumbe neuuard iz doh ze leibo NpNpw 45,4; — ferner: Nb 85,12. 318,24 (evitari). 319,24 (2, inevitabiliter, non evenire). 327,22 (non evenire). 26. 27. 328,4. 6. 355,25 (non evenire). 26. 358,15 (beide non evenire). 30 (non fieri) [73,27. 242,9. 30 (2). 248,20. 23. 23/24. 29. 249,1. 267,7 (2). 268,27. 269,6]. Ni 527,2. 27 (non fieri). 529,5. 530,25 (beide non fieri). 561,13. 566,12 (non esse). 13 (non esse) [35,27. 36,26. 38,11. 40,17. 75,18. 81,1. 2]; c) vernichtet, beseitigt, aufgehoben werden: von Personen: vuir haben alle durhkangen den Roten [Bd. 5, Sp. 744] Mere ... unde dar sint ze leibo uuorden unsere fienda [vgl. inimici nostri persequentes nos in aqua perierunt, Aug., En.] Np 80,11; von Abstraktem: sichiure uuesenter daz in iustitia dei (gotes reht) tilegon neuuolti . stuont er (Moses) . unde bot sih selben fure die sculdigen. So uuard ze leibo iro ferlornissida NpNpw 105,23 (= Npw 24). noh umbe die (die Gottes Gebote nicht halten) . neuuirt doh ze leibo der eid (den Gott David schwor) [vgl. periit promissio dei? Non, Aug., En.] Np 131,12 (Npw niuuirt doh nieht firmeinit der eit). Komp. âleiba. Vgl. leibên; vgl. auch AWB -leibo (?). Vgl. bilîban. [Seeger] |
| |