| - leiddemes
- leiden, sw. v.
- leidên, sw. v.
- leideren
- leidesterre, mfrk. sw. m.
- leidfiruuîz, st. m.
- leidholz, st. n.
- -leidî
- leidîg
- leidgî, st. f.
- leidigist
- leidgôn
- gi-leidgôn
- leiditzoht
- leidlîh, adj.
- leidlîhhên, sw. v.
- leidlîhhî
- leidlîhho, adv.
- leidlust, st. f.
- leidnissa, st. f.
- leido, adv.
- -leido, sw. m.
- leidogen
- leidoges
- leidogilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- leidolîh, Subst.-Adj.-Verb.
- leidon
- leidôn, sw. v.
- fir-leidôn, sw. v.
- leidônto, adv.
- leidôr, adv. comp. u. interj.
- leidra
- leidsam, adj.
- leidsamî, st. f.
- leidsamida, st. f.
- leidsamlîh, adj.
- leidsamôn, sw. v.
- leidsamunga, st. f.
- leidsang, st. n.
- leidsêr, st. n.
- leidtât, st. f.
- leidud
- leidunga, st. f.
- leidunt, st. f.
- leiduuenti, st. n.
- leiduuentîg, adj.
- leiduuentgî, st. f.
- leigenbrôt, st. n.
- leigo, sw. m.
- leih, adj.
- leih, st. m.
- gi-leih, st. n.
- gi-leihhi, st. n.
- leihfahs, st. n.
- -leihha
- leihhen, sw. v.
- gi-leihhen, sw. v.
- -leihhi
- gi-leihhi
- leihhilo, sw. m.
- leihhôd, st. m.
- leihman, st. m.
- lei:ihhiu
- leiken
- leiclîh, adj.
- leim, st. m.
- leim
- leimag, adj.
- leimîg, adj.
- leimâri, st. m.
- leimbilidâri, st. m.
- leimbilideri, st. m.
- leimîg
- leimîn, adj.
- leimnari
- leimo, sw. m.
- leimuuurhto, sw. m.
- lein
- lein
- leine, frühnhd. st. sw. f.
- [h]leinen, sw. v.
- ûf-ir-[h]leinen, sw. v.
- leinvloke
- leirum
- -leisa
- leisanôn, sw. v.
- leisanen, sw. v.
- leisanônto, adv.
- .leiscanten
- -leiso
- leisôd, st. m.
- leist, st. m.
- leisto, sw. m.
- -leist
- -leistâra
- -leistâri
- -leistârin
- leisten, sw. v.
- gi-leisten, sw. v.
- leistento, adv.
- -leisti
- -leistî
- gi-leistî, st. f.
- gi-leisti, n.
- -leistida
- leisto
- leita, st. f.
- -leita, st. f.
- -leita, sw. f.
- [h]leitar, st. f.
- [h]leit(a)ra, st. sw. f.
- [h]leitarboum, st. m.
- leitâri, st. m.
- leiteri, st. m.
- fir-leitâri, st. m.
- fir-leiteri, st. m.
- [h]leitarsprozzo, sw. m.
- leitecha
- leiten, sw. v.
- aba-leiten, sw. v.
- ana-leiten, sw. v.
- bi-leiten, sw. v.
- thuruh-leiten, sw. v.
- fir-leiten, sw. v.
- fram-gi-leiten, sw. v.
- furi-leiten, sw. v.
- gi-leiten, sw. v.
- in-leiten, sw. v.
- in-gi-leiten, sw. v.
- int-leiten, sw. v.
- ir-leiten, sw. v.
- ubar-leiten, sw. v.
- ûf-leiten, sw. v.
- umbi-leiten, sw. v.
- ûz-leiten, sw. v.
- ûz-gi-leiten, sw. v.
- uuidar(i)-leiten, sw. v.
- zuo-leiten, sw. v.
- zuo-gi-leiten, sw. v.
- fir-leitenî, st. f.
- leitent, st. m.
- leitento, adv.
- leitezôha, sw. f.
- leitfaz, st. n.
- gi-leiti, st. n.
- leitî, st. f.
- fir-leitî, st. f.
- leitid, st. m.
- leitida, st. f.
- fir-leitida, st. f.
- fir-leitidî, st. f.
- leitido, sw. m.
- leitidtuom, st. m. n.
- fir-leitîg, adj.
- leitigist
- leitkauf
- leitliche
- leito, sw. m.
- fir-leito, sw. m.
- leito
- leitôn, sw. v.
- ana-leitôn, sw. v.
- leitoten
- leitsamādan
- fir-leitunga, st. f.
- leizzen
- leckâri, st. m.
- lecken, sw. v.
- leckispiz, st. m.
- leckôn, sw. v.
- gi-leckôn, sw. v.
- lectener, mhd. st. m.
- lector, st. m. n.
- lectar, st. m. n.
- lectur, st. m. n.
- lectri, st. n.
- lecteri, st. n.
- leczenære, mhd. st. m.
- lecz(i)a, st. sw. f.
- leczrî, st. f.
- lem-
- lembikîn, mfrk. st. n.
- lembilîn, st. n.
- lembirîn, adj.
- lemî, st. f.
- lemmen, sw. v.
- bi-lemmen, sw. v.
- ir-lemmen, sw. v.
- lemo
- lemsen, sw. v.
- len, adj.
- len(-)
- lena
- lenari
- lence
- lench
- lenchi
- lend-
- lendenbrado
- lendenier, mhd. st. m.
| | leiddemes Gl 1,758,21 s. AWB kadolemes (u. Nachtrag zu gi-tholên).
leiden sw. v., mhd. frühnhd. leiden; ae. lǽđan; an. leiða; vgl. as. alêđian. — Graff II,176. leid-: 3. sg. -it O 5,12,76; -et Nb 89,3. 123,22 [77,8. 106,22]; inf. -en 57,29 [48,1]; inf. dat. sg. -ene AJPh. 55,235 (Basel F. III. 15 c, Gll. 8./9. Jh.). 1) (jmdm.) jmdn., etw. verhaßt machen, mit Akk. (u. Dat. d. Pers.): so leret rhetorica demo tuon . den uuir io iomanne leiden uuellen Nb 57,29 [48,1]. frechi . leidet tie mennisken . milti machot sie mare avaritia semper odiosos . facit . largitas claros 89,3 [77,8]. selber der namo dero aduersitatis . ter leidet sia 123,22 [106,22]; mit refl. Akk.: joh er sih gote leidit, ob er siu (d. i. caritas, die Liebe zu Gott und zum Nächsten) zuei gisceidit O 5,12,76. 2) (etw.) verabscheuen: leidene [virtus animae est humilitati studere, et tumorem superbiae] abominari (Hs. abominare) [Ben. Anian. p. 686 B] AJPh. 55,235.
leidên sw. v., mhd. frühnhd. leiden. — Graff II,176. leid-: 3. sg. -et Gl 2,159,18; dass.? -& 1,179,21 (R γ; zur Deutung als gi-loses Part. Praet. vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 94); 3. pl. -ent O 5,23,143; 3. sg. conj. prt. -eti Nb 103,14 [89,25]. Hierher wohl auch (vgl. Splett, Stud. S. 246 f.): leithendi: part. prs. Gl 1,172,9 (K). leiddemes Gl 1,758,21 (von Sonderegger, Ahd. S. 50 korr. zu kadolemes; vgl. dazu auch Voetz in Ahd. I,478) s. AWB gi-tholên (u. Nachtrag). laidemes Gl 2,486,59 s. AWB leiten. jmdm. verhaßt, verleidet, zuwider sein, mit Dat. d. Pers.: inuisus leid& edo qui non uidetur Gl 1,179,21 (zur Alternativglossierung vgl. Splett, Sam.Stud. S. 94). leidet [cui claustrum] sordet [, monachum draco flammaque mordet, Ekkeh., Liber bened. XIV,29 p. 73] 2,159,18. leident imo in brusti thio ererun gilusti O 5,23,143. ube potentia durh sih kuot uuare . so neleideti si in (sc. den römischen Bürgern) so nieht Nb 103,14 [89,25]; — im Part. Praes.: verhaßt: leithendi detestandum Gl 1,172,9 (leidôn Pa).
leideren Gl 3,371,63 s. AWB [h]leitar.
leidesterre mfrk. sw. m.; mnl. leidesterre, leitsterre; vgl. mhd. leite-, leitsterne, nhd. DWB leitstern, mnd. lêidestērne, an. leiðarstjarna. — Graff VI,723. leide-sterre: nom. sg. Gl 3,379,67 (Jd). Leitstern, Polarstern, der Stern, nach dem sich die Schiffer auf dem Meer richten: auentsterre leidesterre vesper maris stella.
leidfiruuîz st. m. — Graff I,1177. leid-fer-uuizza: acc. pl. Npgl 61,4. Schmähung, Verleumdung: vuieo lango sezzent ir danne uber deheinen so geuestenoten . obprobria et calumnias (iteuuizza unde leidferuuizza).
leidholz st. n. — Graff IV,932. [Bd. 5, Sp. 757] leid-holz: nom. sg. Gl 2,466,1 (Paris Nouv. acqu. lat. 241, 11. Jh., clm 475, 11./12. Jh.). hölzerner Götze (vgl. leidnissa u. Ahd. Wb. 4,1221 s. v. holz 4) oder böses, unfruchtbares Gezweig, mit Bezug auf virgas steriles des Kontextes (? Vgl. Borck, in: Festschr. Trier S. 466 u. Schwab, Ausdrücke der Abneigung S. 168): leidholz [dum virgas steriles atque superfluas flammis de fidei palmite concremant, ut concreta vagis vinea crinibus (Glosse: virgis)] silvosi [inluviem poneret (Glosse: deponeret)] idoli [Prud., Symm. I, Praef. 72].
-leidî vgl. AWB mazleidî.
leidîg s. AWB leidag.
leidgî st. f. — Graff II,175. leidigi: nom. sg. NpNpw 37,11. Betrübnis: min chraft habet mih ferlazzen. Fone dero uueichi des herzen . chumet irchomeni unde leidigi.
leidigist Gl 1,539,15 s. AWB leidôn. |
| |