| - leine, frühnhd. st. sw. f.
- [h]leinen, sw. v.
- ûf-ir-[h]leinen, sw. v.
- leinvloke
- leirum
- -leisa
- leisanôn, sw. v.
- leisanen, sw. v.
- leisanônto, adv.
- .leiscanten
- -leiso
- leisôd, st. m.
- leist, st. m.
- leisto, sw. m.
- -leist
- -leistâra
- -leistâri
- -leistârin
- leisten, sw. v.
- gi-leisten, sw. v.
- leistento, adv.
- -leisti
- -leistî
- gi-leistî, st. f.
- gi-leisti, n.
- -leistida
- leisto
- leita, st. f.
- -leita, st. f.
- -leita, sw. f.
- [h]leitar, st. f.
- [h]leit(a)ra, st. sw. f.
- [h]leitarboum, st. m.
- leitâri, st. m.
- leiteri, st. m.
- fir-leitâri, st. m.
- fir-leiteri, st. m.
- [h]leitarsprozzo, sw. m.
- leitecha
- leiten, sw. v.
- aba-leiten, sw. v.
- ana-leiten, sw. v.
- bi-leiten, sw. v.
- thuruh-leiten, sw. v.
- fir-leiten, sw. v.
- fram-gi-leiten, sw. v.
- furi-leiten, sw. v.
- gi-leiten, sw. v.
- in-leiten, sw. v.
- in-gi-leiten, sw. v.
- int-leiten, sw. v.
- ir-leiten, sw. v.
- ubar-leiten, sw. v.
- ûf-leiten, sw. v.
- umbi-leiten, sw. v.
- ûz-leiten, sw. v.
- ûz-gi-leiten, sw. v.
- uuidar(i)-leiten, sw. v.
- zuo-leiten, sw. v.
- zuo-gi-leiten, sw. v.
- fir-leitenî, st. f.
- leitent, st. m.
- leitento, adv.
- leitezôha, sw. f.
- leitfaz, st. n.
- gi-leiti, st. n.
- leitî, st. f.
- fir-leitî, st. f.
- leitid, st. m.
- leitida, st. f.
- fir-leitida, st. f.
- fir-leitidî, st. f.
- leitido, sw. m.
- leitidtuom, st. m. n.
- fir-leitîg, adj.
- leitigist
- leitkauf
- leitliche
- leito, sw. m.
- fir-leito, sw. m.
- leito
- leitôn, sw. v.
- ana-leitôn, sw. v.
- leitoten
- leitsamādan
- fir-leitunga, st. f.
- leizzen
- leckâri, st. m.
- lecken, sw. v.
- leckispiz, st. m.
- leckôn, sw. v.
- gi-leckôn, sw. v.
- lectener, mhd. st. m.
- lector, st. m. n.
- lectar, st. m. n.
- lectur, st. m. n.
- lectri, st. n.
- lecteri, st. n.
- leczenære, mhd. st. m.
- lecz(i)a, st. sw. f.
- leczrî, st. f.
- lem-
- lembikîn, mfrk. st. n.
- lembilîn, st. n.
- lembirîn, adj.
- lemî, st. f.
- lemmen, sw. v.
- bi-lemmen, sw. v.
- ir-lemmen, sw. v.
- lemo
- lemsen, sw. v.
- len, adj.
- len(-)
- lena
- lenari
- lence
- lench
- lenchi
- lend-
- lendenbrado
- lendenier, mhd. st. m.
- lendent
- -lendes
- -lendi
- -lendig
- lendil
- lendinel
- ge-lendo, aostndfrk. sw. m.
- lenemēt
- lengevegære, mhd. st. m.
- lengen, sw. v.
- fora-lengen, sw. v.
- gi-lengen, sw. v.
- hina-lengen, sw. v.
- ir-lengen, sw. v.
- -lengen
- lengena
- -lengi
- lengî, st. f.
- -lengî
- lengicenes
- gi-lengida1, st. f.
- gi-lengida2
- gi-lengidî
- gi-lengidî
- lengin
- len(gi)z(-)
- len(gi)zin, st. m.
- lenc, adj.
- [h]lenken, sw. v.
- ir-[h]lenken, sw. v.
- ûz-[h]lenken, sw. v.
- -[h]lenki
- gi-[h]lenki, st. n.
- [h]lenkî(n)
- lenna, st. sw.?
- leno, adv.
- lent
- -lenta
- lenten
- lenten
- lenten, sw. v.
- zuo-lenten, sw. v.
- -lentes
- lenti, st. n.
- -lenti, adj.
- gi-lenti, st. n.
- lentî1, st. f.
- lentî2
- lentîbrâto, sw. m.
- lentinbrâto, sw. m.
- -lentida
- lentîfano, sw. m.
- -lentîg
- -lentgî
- lentilîn, st. n.
- lentin, st. f.
- lentî2, st. f.
- lentinbein, st. n.
- lentinbrâto
- lentinuuurz, st. f.
- lentîuuurz, st. f.
- lentîsuuero, sw. m.
- lentit
- lentîuuurz
- -lento
- -lentôn
- -lentôtî
- -lenttuom
- -lentunga
- lenz-
- lenzenmânôd, st. m.
- lenzinmânôd, st. m.
- lenzîg, adj.
- lenzimânôd, st. m.
- lenzin
- lenzinlîh, adj.
- lenzinmânôd
- lenzisc, adj.
- leo
| | leine frühnhd. st. sw. f.; vgl. nhd. lehne, DWB lenne, ae. hlyn m. (?), an. hlynr m. leine: nom. sg. Gl 3,41,1 (Innsbr. 355, 14. Jh.; auf Rasur). Spitzahorn, Acer platanoides L. (vgl. Marzell, Wb. 1,72 f.), in Fehlübers. des lat. Lemmas oder übertr. auf Ulme, Ulmus L. (? Vgl. a. a. O. 4,901 ff., bes. 908): ulmus (andere Hss. elm-, ulmboum, elm, ilmbaum, ilm(e), ilmîn, ulm, ulmenholz, uuîda, ruost, erila). Vgl. lînboum.
[h]leinen sw. v., mhd. nhd. (älter) leinen; mnd. lēnen, leinen, leynen, mnl. lenen, leinen; ae. hlǽnan; vgl. nhd. lehnen. — Graff IV,1095. lein-: 3. sg. -et W 52,22 (BCFK, -ey- A) [101,3]; 3. pl. -ant Gl 2,674,40 (2 Hss.); part. prs. -ente WBCFK 135,2 [239,22]; 3. sg. prt. -ta Gl 2,663,50; ge-: part. prt. -et Nc 807,24 [126,14]. etw., sich an, auf etw., jmdn. lehnen, stützen, mit Akk. (auch refl.) u. Präp.verb.: untar gaganuuartero leinta [(Venus) arma] sub adversa posuit [radiantia quercu, Verg. A. VIII,616] Gl 2,663,50. leinant [defigunt tellure hastas et scuta] reclinant [ebda. XII,130] 674,40. die selben modi (sc. in musica) uuerdent sament kebildot . samoso ahto leiterun obe einanderen geleinet uuerden . unde iogelichiu dia andera fureskieze eines sprozen Nc 807,24 [126,14]. der de muode ist, der leinet sih gerno an die lineberga W 52,22 [101,3]. uuer ist disiu, diu da ufferet uon dero uuoste, zartlicho gefuoretiu unte sich leinente uber minen trut? quae est ista, quae ascendit de deserto, deliciis affluens, innixa super dilectum suum? [Cant. 8,5] 135,2 (BCFK) [239,22] (A sich neigande).
ûf-ir-[h]leinen sw. v. — Graff IV,1095. uf-ar-leintaz: part. prt. nom. sg. n. Gl 2,669,19 (clm 18059, 11. Jh.). im Part. Praet.: sich aufbäumend: ufarleintaz [sonipes ictu furit] arduus [altaque iactat volneris inpatiens arrecto pectore crura, Verg., A. XI,638].
leinvloke Gl 3,551,45 s. AWB lînvlocke mhd.
leirum Gl 1,380,30 s. AWB [h]lêo.
-leisa vgl. uuaganleisa.
leisanôn, leisanen sw. v. (zum Nebeneinander von jan- u. ôn-Verb vgl. Schatz, Germ. S. 371). — Graff II,251 s. vv. leisanon u. leisanjan. leisanonti: part. prs. S 213,25 (B). ke-leis-anit: part. prt. S 234,17 (B); -init: dass. 207,34/35 (B). 213,16 (B); zu -i- vgl. Beitr. 1,430. jmdm. nacheifern, sich nach jmdm., etw. richten, mit Akk. (unter lat. Einfluß?): a) mit Akk. d. Pers.: dritto dera deoheiti stiagil ist so huuelih ... sih vntartuat merorin leisanonti truhtinan tertius humilitatis gradus est ut quis ... se subdat maiori; imitans dominum S 213,25; b) mit abstr. Akk. (zur passivischen Übers. des lat. Deponens vgl. Daab, Stud. S. 41): âna zuifal dese solihhe die truhtines sint keleisinit keqhuuit sine dubio hii tales illam domini imitantur sentenciam S 207,34/35; in bruchstückhafter Übers.: .. des cuatin (Hirten) erhaftaz keleisanit .. pastoris boni pium imitetur exemplum 234,17; ferner: 213,16 (imitari). Abl. leisanônto. [Bd. 5, Sp. 773]
leisanônto adv. — Graff II,251 s. v. leisanon. leisanunto: Gl 2,440,54 (clm 14395, Gll. 11. Jh.). nacheifernd: leisanunto [(Petrus) tamen veritus celsae decus] aemulando (Glosse: imitando) [mortis ambire tanti gloriam magistri exigit, ut pedibus mersum caput inprimant supinis, quo spectet imum stipitem cerebro, Prud., P. Petri et Pauli (XII) 13].
.leiscanten Gl 1,600,28 s. AWB fleisken.
-leiso vgl. AWB foraleiso.
? leisôd st. m. — Graff II,279. lso: nom. sg. Gl 2,432,45 (clm 14395, Gll. 11. Jh.; lso als -ôt zu lesen (?), oder - (?), so Gl.-Wortsch. 6,32; zu -y- für i vgl. Berg, Prudentiusgll. S. 4; zu -t für d vgl. a. a. O. S. 27). Geschrei: der leysot fragor (Glosse: clamor) [rogantum (sc. der Bettler) tollitur, Prud., P. Laur. (II) 181]. |
| |