| - aba-leiten, sw. v.
- ana-leiten, sw. v.
- bi-leiten, sw. v.
- thuruh-leiten, sw. v.
- fir-leiten, sw. v.
- fram-gi-leiten, sw. v.
- furi-leiten, sw. v.
- gi-leiten, sw. v.
- in-leiten, sw. v.
- in-gi-leiten, sw. v.
- int-leiten, sw. v.
- ir-leiten, sw. v.
- ubar-leiten, sw. v.
- ûf-leiten, sw. v.
- umbi-leiten, sw. v.
- ûz-leiten, sw. v.
- ûz-gi-leiten, sw. v.
- uuidar(i)-leiten, sw. v.
- zuo-leiten, sw. v.
- zuo-gi-leiten, sw. v.
- fir-leitenî, st. f.
- leitent, st. m.
- leitento, adv.
- leitezôha, sw. f.
- leitfaz, st. n.
- gi-leiti, st. n.
- leitî, st. f.
- fir-leitî, st. f.
- leitid, st. m.
- leitida, st. f.
- fir-leitida, st. f.
- fir-leitidî, st. f.
- leitido, sw. m.
- leitidtuom, st. m. n.
- fir-leitîg, adj.
- leitigist
- leitkauf
- leitliche
- leito, sw. m.
- fir-leito, sw. m.
- leito
- leitôn, sw. v.
- ana-leitôn, sw. v.
- leitoten
- leitsamādan
- fir-leitunga, st. f.
- leizzen
- leckâri, st. m.
- lecken, sw. v.
- leckispiz, st. m.
- leckôn, sw. v.
- gi-leckôn, sw. v.
- lectener, mhd. st. m.
- lector, st. m. n.
- lectar, st. m. n.
- lectur, st. m. n.
- lectri, st. n.
- lecteri, st. n.
- leczenære, mhd. st. m.
- lecz(i)a, st. sw. f.
- leczrî, st. f.
- lem-
- lembikîn, mfrk. st. n.
- lembilîn, st. n.
- lembirîn, adj.
- lemî, st. f.
- lemmen, sw. v.
- bi-lemmen, sw. v.
- ir-lemmen, sw. v.
- lemo
- lemsen, sw. v.
- len, adj.
- len(-)
- lena
- lenari
- lence
- lench
- lenchi
- lend-
- lendenbrado
- lendenier, mhd. st. m.
- lendent
- -lendes
- -lendi
- -lendig
- lendil
- lendinel
- ge-lendo, aostndfrk. sw. m.
- lenemēt
- lengevegære, mhd. st. m.
- lengen, sw. v.
- fora-lengen, sw. v.
- gi-lengen, sw. v.
- hina-lengen, sw. v.
- ir-lengen, sw. v.
- -lengen
- lengena
- -lengi
- lengî, st. f.
- -lengî
- lengicenes
- gi-lengida1, st. f.
- gi-lengida2
- gi-lengidî
- gi-lengidî
- lengin
- len(gi)z(-)
- len(gi)zin, st. m.
- lenc, adj.
- [h]lenken, sw. v.
- ir-[h]lenken, sw. v.
- ûz-[h]lenken, sw. v.
- -[h]lenki
- gi-[h]lenki, st. n.
- [h]lenkî(n)
- lenna, st. sw.?
- leno, adv.
- lent
- -lenta
- lenten
- lenten
- lenten, sw. v.
- zuo-lenten, sw. v.
- -lentes
- lenti, st. n.
- -lenti, adj.
- gi-lenti, st. n.
- lentî1, st. f.
- lentî2
- lentîbrâto, sw. m.
- lentinbrâto, sw. m.
- -lentida
- lentîfano, sw. m.
- -lentîg
- -lentgî
- lentilîn, st. n.
- lentin, st. f.
- lentî2, st. f.
- lentinbein, st. n.
- lentinbrâto
- lentinuuurz, st. f.
- lentîuuurz, st. f.
- lentîsuuero, sw. m.
- lentit
- lentîuuurz
- -lento
- -lentôn
- -lentôtî
- -lenttuom
- -lentunga
- lenz-
- lenzenmânôd, st. m.
- lenzinmânôd, st. m.
- lenzîg, adj.
- lenzimânôd, st. m.
- lenzin
- lenzinlîh, adj.
- lenzinmânôd
- lenzisc, adj.
- leo
- leo, interj.
- lio, interj.
- lê, interj.
- [h]lêo, st. m., auch n.?
- leobart
- leopar(-)
- leparcho
- lepato
- lepera
- lepetun
- lephan
- lephel
- gi-lephen, sw. v.
- lephil
- lepil
- lepor-
- leppard
- lepphan
- lēpriner
- leps(-)
- |ler
- gi-ler, st. m. oder n.
- lera
- lêra, st. f.
- leracra
- gi-leranî, st. f.
- -lêranti
- lêrâri, st. m.
- lêrârin, st. f.
- lere
- lêren, sw. v.
- bi-lêren, sw. v.
- thuruh-lêren, sw. v.
- gi-lêren, sw. v.
- lêrentlîh, adj.
- lêrento, adv.
- lerexha
- lêrhaft, adj.
- lericla
- lêrîg, adj.
| | aba-leiten sw. v., mhd. abeleiten, nhd. DWB ableiten; mnl. afleiden; afries. ofleda. — Graff II,185. apa-leitit: 3. sg. Gl 2,626,69 (clm 18059, 11. Jh.; -letit, Korr. von 2. Hd., Steinm.). (etw.) ableiten: apaleitit [quique paludis conlectum umorem bibula] deducit [harena? Verg., G. I,114].
ana-leiten sw. v., mhd. nhd. anleiten; mnd. anlêiden, mnl. aenleiden; afries. onleda; ae. anlǽdan. — Graff II,184. ana-leittos: 2. sg. prt. S 214,18 (B). jmdn. in eine best. Situation führen, bringen, mit Akk. d. Pers. u. in + Akk.: analeittos vnsih in seid saztoos arabeit in hrucki unseremv induxisti nos in laqueum posuisti tribulationes in dorso nostro. Abl. analeita.
bi-leiten sw. v., mhd. MWB beleiten; mnd. belêiden, mnl. beleiden; afries. bileda. — Graff II,185. pi-leitt-: 1. sg. -u Gl 1,285,51 (Rd, -leittu Jb); 1. sg. conj. prt. -i 286,55 (Jb-Rd). Verschrieben: bi-leitih: 1. sg. conj. prt. Gl 1,300,35 (Sg 295, 9. Jh.); -lemti: dass. ebda. (l. bileititi, Steinm., doch vgl. Raven I,104: eher bileitti); -benti: dass. ebda. (vgl. Gl 5,89,10; Wien 1761, 10. Jh.). 1) (jmdn. mit etw.) begleiten, geleiten: furdir kifolgeti pileitti [cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut] prosequerer [te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis? Gen. 31,27] Gl 1,286,55. bileitih prosequerer [ebda.] 300,35. 2) (etw. mit etw.) bedecken: piziuhu pileittu [cumque] obduxero [nubibus caelum, apparebat arcus meus in nubibus, Gen. 9,14] Gl 1,285,51.
thuruh-leiten sw. v., nhd. DWB durchleiten; mnl. doreleiden. — Graff II,186. durhc-leitta: 3. sg. prt. Gl 1,367,31 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.); leita ... dure: dass. Np 77,13. — dhurah-leidit: 3. sg. I 32,1. hindurchführen: a) jmdn. durch etw. leiten, hindurchführen, mit Akk. d. Pers.: er underbrah den mere . unde leita sie dure interrupit mare et perduxit eos Np 77,13; Glosse: durhcleitta [nec inveniatur in te qui] lustret [filium suum, aut filiam, ducens per ignem, Deut. 18,10] Gl 1,367,31 (Glossierung wohl unter Einfluß von ducens per); b) jmdn. zu einer best. Stelle hinführen, mit Akk. d. Pers. u. in + Akk.: (dher) unsih dhurahleidit in dhea chiheizssenun lantscaf dhar honec endi miluh springant (qui nos) perduceret ad terram repromissionis melle et lacte edentem I 32,1.
fir-leiten sw. v., mhd. nhd. verleiten; as. farlêdean, mnd. vorlêiden, mnl. verleiden; ae. forlǽdan. — Graff II,185 f. [Bd. 5, Sp. 789] far-lait-: 3. sg. -it Gl 1,106,32. 146,7. 176,26 (alle Pa); part. prs. -enti 98,29 (Pa); part. prt. -it 4,1 (PaK). 30,23 (K). 32,23 (K). 34,27 (Pa); -leit-: 3. sg. -it 176,25 (Ra); part. prs. -anti 98,29 (Ra); part. prt. -it 30,23 (Pa). 36,10 (Pa); fur-: nom. pl. m. -te T 129,9; for-: 3. sg. -it 104,3; 3. pl. -ent 145,3. 9; 3. sg. conj. -e 3; fir-: 3. sg. -it Gl 1,106,32. 146,7. 176,25 (alle K); -et Npw Cant. Annae 3; 2. sg. imp. -i S 27,5 (Patern.); part. prs. -enti Gl 1,98,29 (K); 3. sg. prt. -ta O 2,4,12 (PV); -a ebda. (F); 3. sg. conj. prt. -ti 3,15,45; fer-: 3. sg. -it Gl 2,78,38. 54. Npgl 92,1; -et Nb 129,26 [112,2]; 3. pl. -ent Np 10,4; 3. sg. conj. -e NpNpw 35,12; 3. pl. conj. -en Npw 10,4; inf. -en NpNpw 10,3. Np 90,6; 3. sg. prt. -ta Gl 2,155,12 (Sg 183, 9. Jh.); 3. pl. prt. -ton Np 106,40; 3. pl. conj. prt. -tin Gl 4,313,67 (mus. Brit. Add. 23931, 10. Jh.); part. prt. -et NpNpw 18,14; uer-: 2. sg. imp. -i S 45,65 (Pn., Hs. B, 8. Jh.); 3. sg. prt. -ta Gl 4,347,5; 3. pl. prt. -on Npw 106,40. — fir-leid-: part. prt. -it Gl 2,157,32; uer-: dass. -id 761,49 (Berl. Ms. theol. fol. 481, 10. Jh.). 1) wegführen, entfernen: farzogan farlaitit abstractum subductum Gl 1,4,1. 32,23. 34,27. 36,10. piuualcit arsgeidan farleitit aevulsus separatus abductus 30,23. zasnidit zatailit zaciuhit arscaidit farlaitit dirimit dividit detrahit separat deducit 106,32. ferleitta [hora autem sexta immaculata hostia, dominus noster atque salvator oblatus est patri ... humani generis peccata diluit: et exspolians principatus ac potestates] traduxit palam [, universosque nos obnoxios ... liberavit, Cassian, Inst. III,3 p. 119] 2,155,12. 2) verführen, irreleiten: a) jmdn. irreführen, verleiten, mit Akk. d. Pers./ Nebensatz: manage quement in minemo namen sus quedenti: ih bin Christ, inti manage forleitent in nomine meo dicentes: ego sum Christus, et multos seducent T 145,3. sid ih an got ketruen . uuer mag mih ferleiten? NpNpw 10,3. sie sciezent uerba noxia (scadaluuort) . mit demo bogen dero scrifte . daz sie ferleitent rectos corde (die rehtherzen) (Npw daz si ferleiten diedir sint mit rehtemo herzen) 4. des sundigen hant neuuegke mih. Des ubelo tuonten uuerh neferleite mih [vgl. opera peccatoris non me dimoveant a te, Aug., En.] 35,12. fone unmuozzigi uuallontero in uinstri. Also daz ist . ube dih ieman tougeno ferleiten uuile Np 90,6. diedir chaden . non . sed sedvcit tvrbas (neinir er ferleitit die liutmanigi) Npgl 92,1; ferner: T 104,3. 145,3. 9 (alle seducere); Glosse: uerleidid uuerdan [nolittformate] seduci [: Corrumpunt mores bonos colloquia mala, 1. Cor. 15,33] Gl 1,761,49. ferleitit [eheu quae miseros tramite devios] abducit [ignorantia, Boeth., Cons. 3,8 p. 66,2] 2,78,38. petriegento ferleittin [mittunt igitur Pharisaei discipulos suos ... aut ut] abscondite [facileque] deciperent [eum, Beda in Matth. 3,22 p. 96] 4,313,67. uerleitta [en quo discordia civis] produxit [miseros, his nos consevimus agros, Verg., E. I,72] 347,5; im Part. Praet., substant.: Verführte: eno ni birut ir furleitte? numquid et vos seducti estis? T 129,9; — (die Kirche als Institution) irreführen: firleidit [excommunicato vero proteletur ipsa correptio, tanquam qui mentitus ecclesiam dei] seduxerit (Hs. reduxerit) [Cresc., Liber XV p. 842] Gl 2,157,32; b) jmdn. zu etw. verleiten, in die falsche Richtung führen, mit Akk. d. Pers. u. zi/zuo + abstr. Dat.: ioh er se thes gibeitti, zi altere firleitti, zi altemo wewen O 3,15,45. aber diu missenomeni . des uueges . ferleitet sie ze demo lukken sed devius error abducit ad falsa Nb 129,26 [112,2]. nim mir mine occulta (tougen sunda) ... [Bd. 5, Sp. 790] nio ih zuo dien minen sundon . fone anderen ferleitet neuuerde NpNpw 18,14; ferner: O 2,4,12; Glosse: ferleitit [quod enim simplex est indivisumque natura, id error humanus separat, et a vero atque perfecto ad falsum inperfectumque] traducit [Boeth., Cons. 3,9 p. 67,12] Gl 2,78,54; — in korunga firleiten jmdn. in Versuchung führen: fater unseer, thu pist in himile ... enti ni unsih firleiti in khorunka. uzzer losi unsih fona ubile S 27,5, ähnl. 45,65 (inducere); c) sich selbst irreleiten, in die falsche Richtung führen, mit refl. Akk.: uueset diemuote: uuanda der sih irhefit, der firleitet sih selben Npw Cant. Annae 3 (Np se seducit); ferner: NpNpw 106,40; d) Glossenwort: triukit pisuihit farlaitit frustratur decipit seducit Gl 1,146,7. pisuihit farlaitit inlexit seducit 176,26 (in KRa sind die ahd. Glossierungen vertauscht, vgl. Splett, Stud. S. 252); wohl substant.: Verführer: farlaitenti unaholda firinari dilator diabolus crimenatur 98,29. Abl. firleitâri, -leitenî, -leitî, -leitida, -leitidî, -leitîg, -leito, -leitunga.
fram-gi-leiten sw. v. — Graff II,186. fram-gi-leitit: 3. sg. T 76,2. — fram-ge-leidon: 3. pl. prt. Gl L 755. 1) (jmdn. als Gefangenen) wegführen: framgeleidon [et qui] abduxerunt [(Vulg. captivos duxerunt) nos, Ps. 136,3] Gl L 755. 2) sich weiterentwickeln, von der Frucht, mit refl. Akk.: erda birit zi eristen gras ... Mit thiu sih framgileitit thie uuahsmo et cum se produxerit fructus T 76,2 (zur Bildung vgl. Toth S. 150 f.).
furi-leiten sw. v.; mnd. voreleiden. — Graff II,186. furi-leit-: 3. sg. -it Gl 1,804,21 (M); part. prt. -it 585,28 (Rb); vuri-: 3. sg. -it 804,21 (M, 4 Hss., davon 2 uuri-); 3. pl. conj. -en 2,174,70 (clm 6277, 9. Jh.). 1) (jmdn. zu etw.) hinführen: furileitit [cum iterum] introducit [primogenitum in orbem terrae, dicit: Et adorent eum omnes angeli dei, Hebr. 1,6] Gl 1,804,21 (3 Hss. furileiten ł furisagen). 2) sich (etw.) vor Augen führen: furileiten [admonendi sunt, ut incessanter admissa ante oculos] reducant [, atque vivendo argant, ut a districto iudice videri non debeant, Greg., Cura 3,29 p. 84] Gl 2,174,70. 3) (jmdm. etw.) zufügen: nolas furileitit [omnis plaga tristitia cordis est: ... Et omnem plagam, et non plagam videbit cordis: Et omnem nequitiam, et non nequitiam mulieris: Et omnem obductum, et] non obductum [odientium, Eccli. 25,20] Gl 1,585,28 (Vok.-Übers.?).
gi-leiten sw. v., mhd. nhd. Lexer geleiten; mnd. gelêiden, mnl. geleiden; ae. gelǽdan. — Graff II,183. ca-laiten: inf. Gl 1,158,22 (Pa); ka-leit-: 3. sg. prt. -ta 388,51 (Rb); ki-: 3. sg. -tit S 293,15. 16 (beide alem. Ps.); inf. -an Gl 1,239,28 (Ra); -en 158,22 (K). 239,28 (K); ke-: 3. sg. -et Nb 231,3 [185,30]; inf. -en 337,13/14 [255,5]; 3. sg. prt. -ta S 194,26 (B); gi-: 3. sg. -it O 1,18,44. Oh 130; 2. sg. conj. -est T 34,6; 2. sg. imp. -i S 29,28 (Wk; -ti aus di rad.). Oh 5; -e 160; 2. pl. imp. -et T 116,1; inf. -an 109,1; -en Npw 118 Q,127; 2. sg. prt. -os S 5,32 (Hildebr.); 3. sg. prt. -ta Ol 55; -a T 109,1; 2. pl. prt. -tut 129,8; 3. pl. prt. -tun O 5,10,14 (F); -un ebda. (PV); ge-: 3. sg. -et Np 59,11; 2. sg. conj. -est WBCFK 131,8 [233,29/30]; inf. -en Np 118 Q,127. — gi-leid-: 2. sg. imp. -i S 29,4 (Wk); ge-: [Bd. 5, Sp. 791] 3. sg. -it 301,24 (rhfrk. Ps., 11. Jh.); 2. sg. conj. -os WA 131,8. Verschrieben: ki-lecti: 1. sg. conj. prt. Gl 1,301,53 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.; l. kileiti, Steinm.); verstümmelt: ka..ta: part. prt.? F 16,23 (Maßmann konjiz. kaleitita, vgl. Anh. S. 77). 1) (herbei)führen, leiten: a) jmdn. herbeiführen, (mit etw.) geleiten, mit Akk. d. Pers.: quamun tho thie ambahta zi then biscofun ... inti quadun sie in: bihiu ni gileittut ir inan (Christus)? quare non adduxistis illum? T 129,8; Glosse: kileiti [cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut] prosequerer [te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis? Gen. 31,27] Gl 1,301,53; — übertr.: jmdn. zur Herrschaft führen: riat imo io in notin, in swaren arabeitin, ... unz er nan (König Ludwig) gileitta, sin richi mo gibreitta Ol 55; b) jmdn./etw. (ein Tier) jmdm. zuführen, zu jmdm. führen: mit Akk. u. Dat./zi + Dat.: loset inan (den Esel) inti gileitet inan mir (Jesus) solvite illum et adducite eum mihi T 116,1. vuer geleitet mine predicatores ze allen dieten gesezzenen al umbe Iudeos? quis deducet me in civitatem circumstantiae? i. inter gentes Np 59,11; — übertr.: jmdn. zu etw. führen, mit Akk. u. zi + abstr. Dat.: noh reda neirreichot taz einfalta gotes pilde. Si chan unsih echert keleiten ze dien formis Nb 337,13/14 [255,5]; zi niouuihte gileiten jmdn. zunichte machen: der farfluahhanan diubil ... keleitta ze neovvehti qui malignum diabolum ... deduxit ad nihilum S 194,26; — mit Akk. u. Adv.: sie uuolton tuon mandata tua ... Noh timor seruilis . noh amor terrenę mercedis . nemahta sie geleiten darazuo NpNpw 118 Q,127; c) jmdn. an eine best. Stelle führen, auch bildl.: mit Akk. u. in/unzin in + Akk.: uuer kileittit mih in buruc ... kileittit mih uncin in Idumea quis deducet me in civitatem ... deducet me usque in Idumeam S 293,15. 16. also sie nan beitun, in hus inan gileitun O 5,10,14. firdilo hiar thio dati joh, druhtin, mih gileiti, thaz ih ni mangolo thes drof, in himilriches frithof Oh 5; — mit Akk./Dat. u. thara: hohi er uns thes himiles ... insperre, thara gileite mih joh thar gifrewe ouh iuih Oh 160. dara gedingon ih, daz du mich nah dir bringest unte mich (BCFK, mir A) da geleitest in omnem ueritatem W 131,8 [233,29/30]; vom Weg: keleitet tih ter uueg tara ze dero selbun stete . dara du doh nu gerost si te via referat reducem huc . i. ad hanc patriam . quam nunc requiris Nb 231,3 [185,30]; — heim gileiten: gang thesan weg, ih sagen thir ein, er gileitit thih heim O 1,18,44. minna thiu diura (theist karitas in wara), bruaderscaf ... — thi gileitit unsih heim Oh 130; d) jmdn. in eine best. Situation bringen, mit Akk. u. in + abstr. Akk.: in kostunga gileiten in Versuchung führen: inti ni gileitest unsih in costunga, uzouh arlosi unsih fon ubile ne inducas nos in temptationem, sed libera nos a malo T 34,6; ferner: S 29,4. 28; e) etw. (einen Rechtsstreit) mit jmdm. führen, mit abstr. Akk. u. mit + Dat. d. Pers.: wettu irmingot quad Hiltibrant ..., dat du neo dana halt mit sus sippan man dinc nigileitos S 5,32; f) hierher vielleicht: .. eristo kaleitita .. erant autem apud nos septem fratres, et primus uxore ducta defunctus est F 16,23. [Bd. 5, Sp. 792] 2) jmdn. in seinen Dienst nehmen, für etw. anwerben, mit Akk. d. Pers.: gilih ist himilo richi manne hiuuisges fater ther dar uzgieng fruo in morgan gileitan uurhton in sinan uuingart qui exiit primo mane conducere operarios in vineam suam T 109,1. uuanta nioman unsih gileita quia nemo nos conduxit ebda; Glosse: lone kaleitta [haec, et haec praestitit mihi Michas, et me] mercede conduxit [ut sim ei sacerdos, Jud. 18,4] Gl 1,388,51. 3) zu etw. hinführen, bildl., mit zi + Dat.: (drohtin) geleidit ze helon unde uuidarleidit (dominus) deducit ad inferos et reducit S 301,24. 4) Glossenwort: fleozzan un uuirsira calaiten edo cauuerfan fluere in peius deducere vel convertere Gl 1,158,22. kilathon kileiten revocare reducere 239,28. Abl. gileiti.
in-leiten sw. v., mhd. Lexer înleiten, nhd. DWB einleiten; mnd. inlêiden, mnl. inleiden; afries. inleda; ae. inlǽdan. — Graff II,185. in-leit-: 2. sg. -is Gl 1,281,55 (Jb-Rd); 3. sg. prt. -ta T 186,3; in-ca-leit-: part. prt. -it H 2,10,2; in-ge-: dass. -et Gl 3,419,76 [HD 2,472]; acc. sg. n. -as 2,107,33 (M). Verkürzt geschr. oder verstümmelt (vgl. Voetz, Lukasgl. S. 119): in-lei: 3. pl. prt. Gl 1,734,11 (S. Paul XXV a 1, 8./9. Jh.; inlei[ton], auch inlei[tton] möglich, vgl. Voetz a. a. O. S. 227 Anm. 3). 1) hineinführen, einführen: a) jmdn. hineinführen, an einen best. Ort führen, mit Akk. d. Pers.: chuuam ... in huse denne inleiton heilant catalinga fordoron aldon venit ... in templo et cum inducerint (Vulg. inducerent) puerum Iesum parentes [Luc. 2,27] Gl 1,734,11 (vgl. Voetz, Lukasgl. S. 227). uzgieng ther ander iungiro ... inti inleitta Petrusan exivit ergo discipulus alius ... et introduxit Petrum T 186,3; Glosse: stuligun ingeleitas [interdixit per omnia magna synodus, non episcopo ... nec alicui omnino, qui in clero est, licere] subintroductam [habere mulierem: nisi forte matrem, aut sororem ..., Conc. Nic. III p. 116] Gl 2,107,33 (4 Hss. in(gi)sleihta(z)). werde ingeleitet imponatur [vgl. quod prespiter non reconciliet inconsulto episcopo nisi in necessitate imponatur, HD 2,472] 3,419,76 [HD 2,472]; b) (etw. in etw.) einführen: inleitis inrihis [facies et vectes altaris de lignis setim duos ... et] induces [per circulos, eruntque ex utroque latere altaris ad portandum, Ex. 27,7] Gl 1,281,55. 2) jmdn. durch etw. verführen, mit Akk. d. Pers. u. abstr. Dat.: chorungo pisuuicchilineru incaleitit unsih ni lazzes unzan lutremo hercin pittente du unsihc fona ubile arlosi temptatione subdola induci nos ne siveris, sed puro corde supplices tu nos a malo libera H 2,10,2. Abl. inleita.
in-gi-leiten sw. v. — Graff II,185. in-ge-leitest: 2. sg. conj. Npw 25,2; -gi-leittun: 3. pl. prt. T 7,5. jmdn. an einen best. Ort führen, hineinführen, mit Akk. d. Pers.: quam tho in geiste in thaz gotes hus, inti tho sie ingileittun thaz kind heilant sine eldiron venit in spiritu in templum, et cum inducerent puerum Ihesum parentes eius T 7,5; — übertr.: ingileiten in thia bikorunga jmdn. in Versuchung führen: umba zaliga chorungi cheden uuir ne du mih ingeleitest in die [Bd. 5, Sp. 793] bechorunga Npw 25,2 (Np ne nos inducas in temptationem).
int-leiten sw. v., mhd. Lexer entleiten; as. antlêdian, mnd. entlêiden, mnl. ontleiden; ae. óþlǽdan. — Graff II,185. int-leitit: part. prt. Gl 1,31,23 (R). wegführen: aruualzit intleitit avulsus abductus. |
| |