| - zuo-leiten, sw. v.
- zuo-gi-leiten, sw. v.
- fir-leitenî, st. f.
- leitent, st. m.
- leitento, adv.
- leitezôha, sw. f.
- leitfaz, st. n.
- gi-leiti, st. n.
- leitî, st. f.
- fir-leitî, st. f.
- leitid, st. m.
- leitida, st. f.
- fir-leitida, st. f.
- fir-leitidî, st. f.
- leitido, sw. m.
- leitidtuom, st. m. n.
- fir-leitîg, adj.
- leitigist
- leitkauf
- leitliche
- leito, sw. m.
- fir-leito, sw. m.
- leito
- leitôn, sw. v.
- ana-leitôn, sw. v.
- leitoten
- leitsamādan
- fir-leitunga, st. f.
- leizzen
- leckâri, st. m.
- lecken, sw. v.
- leckispiz, st. m.
- leckôn, sw. v.
- gi-leckôn, sw. v.
- lectener, mhd. st. m.
- lector, st. m. n.
- lectar, st. m. n.
- lectur, st. m. n.
- lectri, st. n.
- lecteri, st. n.
- leczenære, mhd. st. m.
- lecz(i)a, st. sw. f.
- leczrî, st. f.
- lem-
- lembikîn, mfrk. st. n.
- lembilîn, st. n.
- lembirîn, adj.
- lemî, st. f.
- lemmen, sw. v.
- bi-lemmen, sw. v.
- ir-lemmen, sw. v.
- lemo
- lemsen, sw. v.
- len, adj.
- len(-)
- lena
- lenari
- lence
- lench
- lenchi
- lend-
- lendenbrado
- lendenier, mhd. st. m.
- lendent
- -lendes
- -lendi
- -lendig
- lendil
- lendinel
- ge-lendo, aostndfrk. sw. m.
- lenemēt
- lengevegære, mhd. st. m.
- lengen, sw. v.
- fora-lengen, sw. v.
- gi-lengen, sw. v.
- hina-lengen, sw. v.
- ir-lengen, sw. v.
- -lengen
- lengena
- -lengi
- lengî, st. f.
- -lengî
- lengicenes
- gi-lengida1, st. f.
- gi-lengida2
- gi-lengidî
- gi-lengidî
- lengin
- len(gi)z(-)
- len(gi)zin, st. m.
- lenc, adj.
- [h]lenken, sw. v.
- ir-[h]lenken, sw. v.
- ûz-[h]lenken, sw. v.
- -[h]lenki
- gi-[h]lenki, st. n.
- [h]lenkî(n)
- lenna, st. sw.?
- leno, adv.
- lent
- -lenta
- lenten
- lenten
- lenten, sw. v.
- zuo-lenten, sw. v.
- -lentes
- lenti, st. n.
- -lenti, adj.
- gi-lenti, st. n.
- lentî1, st. f.
- lentî2
- lentîbrâto, sw. m.
- lentinbrâto, sw. m.
- -lentida
- lentîfano, sw. m.
- -lentîg
- -lentgî
- lentilîn, st. n.
- lentin, st. f.
- lentî2, st. f.
- lentinbein, st. n.
- lentinbrâto
- lentinuuurz, st. f.
- lentîuuurz, st. f.
- lentîsuuero, sw. m.
- lentit
- lentîuuurz
- -lento
- -lentôn
- -lentôtî
- -lenttuom
- -lentunga
- lenz-
- lenzenmânôd, st. m.
- lenzinmânôd, st. m.
- lenzîg, adj.
- lenzimânôd, st. m.
- lenzin
- lenzinlîh, adj.
- lenzinmânôd
- lenzisc, adj.
- leo
- leo, interj.
- lio, interj.
- lê, interj.
- [h]lêo, st. m., auch n.?
- leobart
- leopar(-)
- leparcho
- lepato
- lepera
- lepetun
- lephan
- lephel
- gi-lephen, sw. v.
- lephil
- lepil
- lepor-
- leppard
- lepphan
- lēpriner
- leps(-)
- |ler
- gi-ler, st. m. oder n.
- lera
- lêra, st. f.
- leracra
- gi-leranî, st. f.
- -lêranti
- lêrâri, st. m.
- lêrârin, st. f.
- lere
- lêren, sw. v.
- bi-lêren, sw. v.
- thuruh-lêren, sw. v.
- gi-lêren, sw. v.
- lêrentlîh, adj.
- lêrento, adv.
- lerexha
- lêrhaft, adj.
- lericla
- lêrîg, adj.
- ler(i)hboum, st. m.
- lorihboum, st. m.
- lerihha, st. sw.?
- lêrihha, sw.
- lêuuerka, sw.
- -lêrit
- lerken, sw. v.
- gi-lêrlîh, adj.
- gi-lern, st. n.
- lernên
- bi-lernên, sw. v.
- fora-lernên, sw. v.
- gi-lernên, sw. v.
- lernunga, st. f.
- gi-lernunga, st. f.
- gi-lêrtî, st. f.
- lêrunga, st. f.
- les
| | zuo-leiten sw. v., nhd. DWB zuleiten; mnd. toleiden, mnl. toeleiden. — Graff II,186. zo-ca-laitit: part. prt. Gl 1,98,27 (Pa); zua-leit-: 3. sg. -it S 195,29 (B); zuo-: 3. sg. conj. -en Gl 2,108,74 (M). hinführen, -leiten: a) jmdn. zu etw. hinführen, mit Akk. d. Pers. u. zi + abstr. Dat.: nivveist danta kidult cotes ze hrivvvn dih zualeitit an nescis quia pacientia dei ad poenitentiam te adducit S 195,29; Glosse: unreinon zuoleiten [qui fugientes comprehensi sunt ... proclamaverunt se Christianos esse ... et] funestis [sacrificiis] admoverent [, aut aliquid polluti cibi per necessitatem sumere cogerentur, confitentes iugiter se Christianos esse, Conc. Anc. XXIII p. 119] Gl 2,108,74; b) Glossenwort: zoaprahta zocalaitit zopringit dilatus adductus proditus Gl 1,98,27.
zuo-gi-leiten sw. v. zua-ke-leit-: 3. sg. conj. -e S 296,30 (alem. Ps.); zuo-gi-: 3. sg. prt. -a Gl 4,313,54 (mus. Brit. Add. 23931, 10. Jh.; vgl. Beitr. 73,228). hinführen, zuführen: a) (jmdn.) zu etw. hinführen (Vok.-Übers.?): zuogileita [gentiles, qui antea otiosi stabant ... ad vineam domini vocantur; qui dicebant: Quia nemo nos] conduxit [, id est, vitae vias aperuit, Beda in Matth. 3,20 p. 88] Gl 4,313,54 (vgl. Beitr. 73,228); b) jmdn. mit jmdm. zusammenführen, jmdm. zuführen, mit Akk. d. Pers. u. Dat. d. Pers.: cherante auur in bintanne. zuakeleite truhtin uuurchantem unreht declinantes autem in obligationes. adducet dominus cum operantibus iniquitatem S 296,30.
fir-leitenî st. f.; zur Bildung vgl. Splett, Ahd. Wb. I,1,535. — Graff II,188. far-leitini: dat. sg. Gl 1,585,59 (Rb). Entfernung, Zurückgezogenheit: in farleitini in abductione [permanet tristitia: et substantia inopis secundum cor eius, Eccli. 38,20].
leitent st. m.; ae. lǽdend (Bosw.-T., Suppl. S. 600). laitent: nom. sg. Beitr. (Halle) 85,70,90 (Würzb. Mp. th. f. 17, 8. Jh.). [Bd. 5, Sp. 797] Gesetzgeber: laitent [fecit reum lex, liberavit] lator legis [, lator enim legis imperator est, Aug., En., PL 37,1698].
leitento adv. — Graff II,181. leitento: Npw 17,19. jmdn. aus etw. herausführend, mit Akk. d. Pers. u. fona + abstr. Dat.: do imphieng mih got unda mih leitento uone dero uuerltlichen anguste, so gesazta er mih in dere michelen breite sinere lono eduxit me in latitudinem.
leitezôha sw. f. leide-zoa: nom. sg. Gl 2,706,51 (Paris Lat. 9344, 11. Jh.; leidezoa). Leithündin, Spürhündin: spurihunt leidezoa odorissecus odorissequa. Vgl. hessezôha.
leitfaz st. n., mhd. Lexer leitva, nhd. leitfaß. — Graff III,730. leit-faz: nom. sg. Gl 4,347,31 (clm 17210, 12. Jh.); -vaz: dass. 3,644,24 (Wien 804, 12. Jh.). Tonne, großes Faß zum Transport von Flüssigkeiten oder Waren: leitvaz tunna Gl 3,644,24. leitfaz hoc dolium [Tract. anon. de primis syll.] 4,347,31. Vgl. lîdfaz.
gi-leiti st. n., mhd. geleite, -leit, nhd. geleit; mnd. gelêide, mnl. geleide. — Graff II,188. ge-leit-: dat. sg. -e Gl 3,408,21 [HD 2,42]. Npw 105,16; acc. sg. -e Gl 3,418,16 [HD 2,386]. Führung, Geleit: geleite ducatu [vgl. ducatu itaque sapientiae in his castris filius regis introductus, HD 2,42] Gl 3,408,21 [HD 2,42]. geleite ducatum [vgl. sacerdos etiam dicitur sacer dux, quia verbo et exemplo ducatum ad vitam praebet populo, HD 2,386] 418,16 [HD 2,386]. dara nah irgremeton si Moysen ... si luzten die uone dero geleite sie gehalten uuaren Npw 105,16 (Np ducatu, Npgl leito).
leitî st. f., mhd. leite; vgl. mnd. lêide n. — Graff II,187. leiti: nom. sg. Gl 4,230,20 (clm 14456, 9. Jh.). Führung: ductus. Komp. heim-, hî-, lîb-, uuazzarleitî; vgl. ûzleitî.
fir-leitî st. f. (oder fir-leita?). — Graff II,187. fir-leite: acc. sg.? Gl 1,580,61 (M, clm 13002, 12. Jh., clm 17403, 13. Jh.). uorleidiu Mayer, Griffelgl. S. 91,415 s. unter AWB fir-leitida. Entfernung, Zurückgezogenheit: firleite [in] abductione (Hss. abductionem) [permanet tristitia: et substantia inopis secundum cor eius, Eccli. 38,20] (5 Hss. firleitida, 1 Hs. firleitunga).
leitid st. m. — Graff II,188. leitid: acc. sg. H 7,11,4; nom. pl. (voc.) -]a T 141,14; acc. pl. -]a H 22,2,2. — leidit: nom. sg.? Gl 1,713,66 (Brüssel 18723, Gll. 10. Jh.); nom. pl. (voc.) -]a F 17,2; leididh: nom. sg. I 31,9. 16; acc. sg. 34,21. Wohl verschrieben (oder eigene Bildung auf -ud? Vgl. Wilm., Gr.2 § 265,1): leidud: nom. sg.? Gl 1,713,66 (lat. acc.; Mainz non sign., 11. Jh.; zweites d korr. aus n, Steinm.). (An-)Führer, Begleiter: chirichono furistun inti uuiges siganumftiliches leitida ecclesiarum principes et belli triumphales duces H 22,2,2. dhuo ir dhes leididh [Bd. 5, Sp. 798] uuardh after Moysises ablide hic enim post obitum Moysi dux effectus principatum obtenuit I 31,9. uns zuouuert leididh uuardh unser druhtin Iesus Christus dux nobis dominus Iesus Christus erat futurus 16. uue iu, blinte leitida thiede quedet: so uuer so suerit bi themo temple ther nist niouuiht vae vobis duces caeci T 141,14; ferner: H 7,11,4. I 34,21. F 17,2 (alle dux); hierher wohl auch: leidud [caecus autem si caeco] ducatum [praestet, ambo in foveam cadunt, Matth. 15,14] Gl 1,713,66 (1 Hs. leito). Abl. leitidtuom. |
| |