| - ir-lîhtirôn, sw. v.
- lîhtkneht, st. m.
- lîhtlîh, adj.
- lîhtlîhho, adv.
- lîhtmuotî, st. f.
- lîhtmuotîg, adj.
- lîhto, adv.
- lîht[h]uuerbit, adj.
- ..lihum
- lîhzeihhan, st. n.
- li.i
- ir-licken
- lickistein
- lîknaro, as. sw. m.
- -lîkondî
- liktante
- lilachan
- lilahchan
- lilaichin
- lilaken
- lilia, st. sw. f.
- lilio, sw. m.
- liluche
- lim, ae. st. n.
- lîm, st. m.
- limbel, st. m. n.
- lîmboum
- lîmen, sw. v.
- gi-lîmen, sw. v.
- zisamane-lîmen, sw. v.
- zuo-lîmen, sw. v.
- limf-
- [h]limman, st. v.
- gi-limph, st. m. n.
- limphan, st. v.
- gi-limphan, st. v.
- -limphanti
- -limphi
- gi-limphida, st. f.
- -limphlîh
- gi-limphlîh, adj.
- gi-limphlîhhî, st. f.
- gi-limphlîhho, adv.
- gi-limpho, adv.
- limpozon
- limus
- liɿ
- lin
- lin
- lin
- lin
- lin::
- lîn, st. n.
- [h]lina, sw.
- h]lena, sw.
- lina
- lîna, st. sw.?
- [h]linaberga, st. f.
- linaz
- linbom
- lînboum, st. m.
- lîmboum, st. m.
- lînbôzo, sw. m.
- lînbôza, sw. f.?
- lînbruoh, st. f.
- :::linc
- lind
- gi-lindazzen, sw. v.
- lindbaum
- linde
- linden, sw. v.
- lindenbaum
- lindgens
- lindi, adj.
- gi-lindi, adj.
- lindî, st. f.
- lindinbred
- lindkôsôn, sw. v.
- lindlockâri, st. m.
- lindlohhâri, st. m.
- lindmuotîg, adj.
- lindo, adv.
- over-gi-lindon, as. sw. v.
- lindun
- linduuurm, st. m.
- lînede, mhd. st. n.
- [h]linên, sw. v.
- ana-[h]linên, sw. v.
- ana-gi-[h]linên, sw. v.
- fora-[h]linên, sw. v.
- gi-[h]linên, sw. v.
- oba-[h]linên, sw. v.
- ubari-[h]linên, sw. v.
- untar-[h]linên, sw. v.
- zuo-[h]linên, sw. v.
- -[h]linêntlîhho
- [h]linênto, adv.
- lînvlocke, mhd. sw. m.
- lingan, st. v.
- gi-lingan, st. v.
- -lingen
- lingiso, sw. m.
- -lingôn
- linifnes
- liniit
- liniment, st. n.
- lînîn, adj.
- linc, st. m.
- lînknode, mhd. sw. m.
- lînkrût, mhd. st. n.
- lînlahhan, st. n. mhd.
- linna, sw. f.
- bi-linnan, st. v.
- -linnan(t)lîh
- linnol, st. m.
- linnone
- lino
- linroch:ili:
- lînruckilî(n), st. n.
- linsa
- lînsâmo, sw. m.
- linsin, st. f.
- linsî, st. f.
- linsa, st. f.
- linsîn, adj.
- linsines
- linsiniklîn, st. n.
- lînsoc, st. m.
- lint, lat.
- lint-
- -lint
- linta, sw.
- lintboum
- lintîn, adj.
- lintnisside
- lînuuarf, st. n.
- lînuuarfîn, adj.
- lînuuât, st. f.
- linz, st. n.
- lio
- lio
- liob, adj.
- bi-liob, adj.
- gi-liob, adj.
- liob, st. n.
- lioba
- liobo, adv.
- liobôn, sw. v.
- liobsam, adj.
- liobsamî, st. f.
- liobsangôn, sw. v.
- liobtât, st. f.
- liod, st. n.
- [h]liodar, st. n.
- [h]liodarsâz, st. m.
- [h]liodarsâza, st. f.
- [h]liodarsâzo, sw. m.
- [h]liodarsezzo, sw. m.
- [h]liodarsizzo, sw. m.
- liodslago, sw. m.
- liodslaho, sw. m.
- liodsleggo, sw. m.
- liogan, st. v.
- ana-liogan, st. v.
- bi-liogan, st. v.
- fir-liogan, st. v.
- ir-liogan, st. v.
- lioganto, adv.
- liogâri, st. m.
- liohhan, st. v.
- gi-liohhan, st. v.
- int-liohhan, st. v.
- ir-liohhan, st. v.
- ûz-liohhan, st. v.
- ûz-ir-liohhan, st. v.
- zi-liohhan, st. v.
- liohsan, adj.
- -liohsani
- lioht, adj.
- liuhti, adj.
- lioht, st. n.
- liohtbâro, adv.
- liohtfaz, st. n.
- liohtkar, st. n.
- liohtmahhâri, st. m.
- liohtmissa, as. st. f.
- liohtsamo, adv.
- liohtskiuhtîg, adj.
- liohtsterro, sw. m.
- liohttragâri, st. m.
- lioin
- lioite
- liola, st. sw.?
- liolîn, adj.
- liona
- lionna
- fir-liosa, sw. f.
- fir-liosan, st. v.
- fir-liosâri, st. m.
- -liot
| | ir-lîhtirôn sw. v., mhd. Lexer erlîhteren, nhd. DWB erleichtern. — Graff II,162. er-lihteron: 1. sg. Gl 3,278,66 (SH b); -lichteron: dass. ebda. (SH b). — er-lithderon: 1. sg. Gl 3,278,65 (SH b, Kiel 47, 12. Jh.; zum mfrk. Lautstand vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 101). erleichtern: ich erlithderon levigo.
lîhtkneht st. m. lith-knet: nom. sg. Gl 2,610,47 (Paris Lat. 10195, 11. Jh.; zu -th- u. zum h-Ausfall vor -t in -knet vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 113,1). gemeiner Soldat: lithknet [quae cum multos dies noctisque aestuans agitaret, forte quidam Ligus, ex cohortibus auxiliariis] miles gregarius [, castris aquatum egressus haut procul ab latere castelli ... inter saxa repentis cocleas, Sall., Iug. 93 p. 342,9].
lîhtlîh adj., mhd. Lexer lîhtelich, nhd. DWB leichtlich; as. lîhtlîk, mnd. lichtlĩk, mnl. lichtelijc; afries. lichtelik; ae. léohtlíc; an. léttligr; vgl. got. leihts. — Graff II,161. liht-lih: Grdf. Gl 1,184,31 (KRa; K liht.lih, Steinm.); lieht-lichen: nom. pl. f. Nb 145,9 [123,12]. unbedeutend, geringwertig: lihtlih infimus (Hs. -is) Gl 1,184,31 (Pa unlindlih (zu unentlîh?); zur Wiedergabe des Lat. vgl. Splett, Stud. S. 260). noh umbe daz nefolgent imo (dem Habgierigen) nieht totemo . sine liehtlichen sacha defunctum non comitantur leves opes Nb 145,9 [123,12]. Abl. lîhtlîhho.
lîhtlîhho adv., mhd. Lexer lîhtelîche, nhd. DWB leichtlich, (älter) -lichen; mnd. lichtlĩk(e), -lĩken, mnl. lichtelike; afries. līchtelike(n) (vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 66 u. Ergänzungen S. 165); ae. léohtlíce; an. léttliga. — Graff II,161. liht-lihho: Gl 1,48,5 (K). 126,10 (PaK); lith-liho: 48,5 (Pa; zu -th- für ht vgl. Kögel S. 69). mit Leichtigkeit: umbi slifanti lithliho hlauffit allabitur leniter decurrit Gl 1,48,5 (R slehto vel lîhto; zur Glossierung vgl. Splett, Stud. S. 102). offanlihho chundlihho [Bd. 5, Sp. 992] rumlihho lihtlihho exnixius manifestius largius levius 126,10 (zur Wiedergabe des Lat. vgl. Splett a. a. O. S. 192). Vgl. lîhto.
lîhtmuotî st. f., mhd. lîhtmüete (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge Sp. 299), nhd. leichtmut m.; vgl. ae. léohtmód adj. — Graff II,694. liht-muoti: nom. sg. Gl 2,257,54 (M); gen. sg. 191,25 (M, 3 Hss., 1 Hs. -vo-); dat. sg. 238,18. Tiefenbach, Aratorgl. S. 26,7; lith-: gen. sg. Gl 2,191,26 (M; zu -th- für ht vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 154 Anm. 6); lih-muoti: dat. sg. Beitr. (Halle) 85,111,181 d (Wien 968, Gll. 10. Jh.; zum fehlenden -t- vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 128). 1) Leichtigkeit, Unbeschwertheit: losi lihtmuoti [in cunctis suis moribus puella mutata est, omnemque a se] levitatem (Hs. levitas) [puellaris vitae magnae gravitatis detersit manu, Greg., Dial. 4,17 p. 400] Gl 2,257,54 (oder zu 3). 2) Kleinmut, Wankelmut, Unbeständigkeit: lihtmuoti [adhuc commoveri prohibebat: ut dum de ipsa] levitate [motionis praedicatori suo se incognitos crederent, tanto reprehensibiles fieri, quanto et cognosci ab illo formidarent, Greg., Cura 3,8 p. 42] Gl 2,238,18. uone minero lihmuoti [ibi exspectare dominum, qui me salvum faceret] a pusillanimitate mea [Pom., De vita contempl. I,21 p. 437 C] Beitr. (Halle) 85,111,181 d. zorne lihtmuoti [proiiciunt vestes, ac, pulvere longius acto, ventosa] levitate (instabilitate mentis) [fremunt, varioque fragore personat in Pauli rabidum discrimina vulgus, Ar. II,956] Tiefenbach, Aratorgl. S. 26,7. 3) Leichtfertigkeit, Leichtsinn: lihtmvoti [tunc enim genimina in se mutabilitatis arefaciunt, cum a corde prius radicem] levitatis [abscidunt, Greg., Cura 3,18 p. 61] Gl 2,191,25.
lîhtmuotîg adj., mhd. lîhtmüetic (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge Sp. 300), nhd. leichtmütig; mnl. lichtmoedich; vgl. mnd. lichtmdichê(i)t. — Graff II,694. lieht-muotigêr: nom. sg. m. Nb 251,23 [199,3]. leichtfertig, wankelmütig: liehtmuotiger . unde unstater in sinero begunste . der ist also fogel levis atque inconstans . studia permutat . nihil avibus differt.
lîhto adv., mhd. lîht(e), nhd. leicht; as. līhto (s. u.), mnd. mnl. lichte; ae. léohte. — Graff II,161. liht-: -o Gl 1,223,26 (KRa). 2,446,17. 585,43 = Wa 99,9 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?)). Npw 39,13. 118 R,134. W 52,7 (BCFK) [99,5]; -] 71,5 [139,17]; lithto: Gl 1,49,5 (R; zu -tht- für ht vgl. Splett, Sam.-Stud. S. 45, Kögel S. 69); lighto: WA 52,7; lieht-: -o Nb 34,3. 70,24. 275,11. 331,7. 347,18 [27,23. 60,4. 213,16. 250,29. 261,27]. Nc 836,18 [158,1]. Ni 529,28. 555,10 [39,11. 68,27]. Np 39,13. 89,12. 93,17. 118 R,134; comp. -or 117,13. 1) mühelos, mit Leichtigkeit, leicht, einfach: lihto [haec miracula sunt tuae virtutis, domine, ut modo suspendor,] leve (Glosse: leviter, vgl. PL 60) [praenatans summo gurgite fluminis, cum collo scopulum traham, Prud., P. Quir. (VII) 73] Gl 2,446,17; in körperlicher u. geistiger Hinsicht: uuer gesah noh so geeinote dingman ze ungnadon . uber den . der ioh sculdo eruaren uuas . iro etelichen neuuanti . daz sculde den iudicem liehto triegent Nb 34,3 [27,23]. taz tu hinnan liehto gechiesen maht quod hinc facile perpendas licebit 331,7 [250,29]. einer der mennisko . heuet taz houbet uf . ioh rihtet er sih liehto allen uf . fone erdo sehende [Bd. 5, Sp. 993] unica gens hominum . levat altius celsum cacumen . atque levis stat recto corpore . despicitque terras 347,18 [261,27]. tannan chamen sie ze Iouis circulo . sie mahton ouh liehto daz emitonium erliden quo transgresso . neque enim labor fuerat hemitonii interiecta transcurrere . in Iovialis syderis venere fulgores Nc 836,18 [158,1]. einer mag liehto io fure ze manigen iaren cheden . uuaz chumftig nesi [vgl. atque idcirco frequenter ita divinatur quod facillime in veterum libris agnoscitur, Comm. II] Ni 529,28 [39,11]. manegeren sint siu (die Sünden) danne diu har minis houbetis. Solih manigi mag dien . der iro neborget . liehto betemphen NpNpw 39,13. vbe mir got nehulfe . solchero uuorto mahti ih liehto besuichen uuerden . unde ze hello faren min sela Np 93,17. also der santhuffo uuard ih kestozen daz ih fiele. Vuaz fallet liehtor? Aber got neliez mih fallen 117,13. abo daz mittelode des diskes, daz uuas samfto unte minlicho gegradet durh die iunkfrouuon, daz sie lihto ze demo diske uf getretan mohten W 52,7 [99,5]. an dir ist scientia ueritatis, diu der in sacra scriptura etisuua also offan ist, samo der fliezzente brunno, uuante siu liht ist zeuernemene 71,5 [139,17]; — ferner: Nb 70,24. 275,11 (facile) [60,4. 213,16]. Ni 555,10 [68,27]. NpNpw 118 R,134. Np 89,12. 2) auf sanfte, leichte Weise: lihto [cernunt stupentes navitae vectam remenso marmore labi retrorsum] leniter [aestu secundo et flamine, Prud., P. Vinc. (V) 495] Gl 2,585,43 = Wa 99,9. 3) Glossenwort: intslifit slethto ł lithto zahlaufit elabitur leniter decurrit Gl 1,49,5 (PaK lîhtlîhho). samfto lihto edho uuar passim leviter vel ubique 223,26 (zur Glossierung vgl. Splett, Stud. S. 321). Vgl. lîhtlîhho.
lîht[h]uuerbit adj. — Graff IV,1236 s. v. lihtuuerpic. liht-uuerpit: Grdf. Gl 1,182,25 (K; zur Bildung vgl. Splett, Stud. S. 257). unbeständig: unkimezhaft lihtuuerpit unkiduldic inmoderatus levis inpatiens (Pa lîhti).
..lihum Mayer, Glossen S. 7,17, neu gelesen als lihhun Schulte, Gregor S. 58,1, s. ?urmârlîh.
lîhzeihhan st. n., mhd. Lexer lîchzeichen, frühnhd. leichzeichen (beide in anderer Bed.); mnd. lîktêiken, mnl. lijcte(e)kijn. — Graff V,593. lih-zeichan: acc. pl. Gl 1,292,5 (Jb-Rd). Körpermal, Tätowierung: lihzeichan [super mortuo non ... figuras aliquas, aut] stigmata [facietis vobis, Lev. 19,28].
li.i Glaser, Griffelgl. S. 507,27 (alle Buchstaben unsicher) s. lid. |
| |