| - lipirrohta
- lippanti
- lir
- gi-lir, st. n.
- gi-ler2, st. n.
- líra, ae. sw. m.
- lîra, sw. f.
- lîre, mhd. sw. f.
- lirn-
- lirîg, adj.
- liripenter
- gi-lirnîg, adj.
- liro
- lise
- lisda
- lisemen, sw. v.
- lisi
- lisina, sw. f.
- lisca, st. sw.?
- lislēder
- lisno
- lîso, adv.
- lisp, adj.
- lisp..
- lispâri, st. m.
- lispên, sw. v.
- lispizer, mhd. st. m.
- list, st. m. f.
- list..
- lista
- lîsta, sw. f.
- listâri, st. m.
- listeliche
- listen, sw. v.
- gi-listen, sw. v.
- lîstera, st. sw.?
- listerchare
- listfang, st. m.
- listîg, adj.
- -listîg
- listigant
- -listgî
- listglîh, adj.
- listîgo, adv.
- ver-listic, mhd. adj.
- listinechere
- bi-listinôn, sw. v.
- listisungun
- listlîh, adj.
- listmachære, mhd. st. m.
- listmeistar, st. m.
- -listo
- listtraganti, adj.
- listuuercâri, st. m.
- listuuercman, st. m.
- listuuurihto, sw. m.
- [h]lit, st. n.
- lit
- -lit
- [h]lîta, sw. f.
- gi-litanî, st. f.
- litb
- lîtgebe, mhd. sw. m.
- litheo
- līthere
- ir-litida, st. f.
- litiz
- -litlîh
- -lito
- łiu
- liuallę
- liuben, sw. v.
- gi-liuben, sw. v.
- liubi, adj.
- liubî, st. f.
- lioba, st. f.
- liublîh, adj.
- liublîhhî, st. f.
- liublîhho, adv.
- gi-liublîhhôn, sw. v.
- liuche
- liuçilu
- liudâri, st. m.
- liudinôn, sw. v.
- liudinônto, adv.
- liudinunga, st. f.
- liudôd, st. m.
- liudôn, sw. v.
- liudônto, adv.
- liudunga, st. f.
- liuestoc
- liufsami
- -liugi
- liuhhit
- liuhta, st. f.
- liuhten, sw. v.
- bi-liuhten, sw. v.
- thuruh-liuhten, sw. v.
- gi-liuhten, sw. v.
- in-liuhten
- int-liuhten
- ir-liuhten, sw. v.
- liuhtere, mfrk. st. m.
- liuhti
- gi-liuhti, st. n.
- liuhtida, st. f.
- liuhtîg, adj.
- liuhtnissi, st. n.
- liuimo
- [h]liumhaftîg, adj.
- [h]liumunt, st. m. f.
- -[h]liumuntâri
- [h]liumunthaft, adj.
- -[h]liumunthaftî
- [h]liumunthaftîg, adj.
- [h]liumunthaftgî, st. f.
- -[h]liumunthaftôn
- [h]liumuntîg, adj.
- -[h]liumuntîg
- [h]liumuntgî, st. f.
- [h]liumunting, st. m.
- -[h]liumuntlîh
- [h]liumuntmâri, adj.
- -[h]liumuntôn
- liuni, adv.
- gi-liuni, adj.
- [h]liuning, as. st. m.
- liuo
- liuoth
- liura
- liurra
- lius, as. st. n.
- lûs, as. st. n.
- liut, st. m.
- liutbâga, st. sw.?
- liutbâren, sw. v.
- liutbâri, adj.
- liutbârîg, adj.
- liutbârlîh, adj.
- liutbâro, adv.
- liutbrôt, st. n.
- liutchilchun
- liutetrāc
- liutfrouuua, sw. f.
- liutgisamani, st. n.
- liutgot, st. m.
- liuthazlîhho, adv.
- liuthazzeri, st. m.
- liuthazzîg, adj.
- -liuti
- liutkirihha, sw. f.
- liutkuo, st. f.
- liutlîh, adj.
- liutmâren, sw. v.
- gi-liutmâren, sw. v.
- liutmârî, st. f.
- liutmenigî, st. f.
- liutsâlida, st. f.
- liutscaf, st. f.
- liutstal, st. m.
- liutstam, st. m.
- liuttrist, st. m. n.
- liutzil
- liutzorahto, adv.
- liuun
- liuuun
- [h]liuuua, st. f.
- liuzelu
- liuzilemo
- liuzit
- ge-liveron, aostndfrk. sw. v.
- livpa
- livva
- liwa
- liuuen, sw. v.
- liuui, st. n.
- liz, st. m.
- lizeisc, adj.
- lizta
- lizz
- -lizzi
- lizzitôn, sw. v.
- lizzitung, st. m.
- lizzôn, sw. v.
- lo
- lo
- lo
- lô, st. n.
- -lôa
- loazzit
- lob, st. n.
- gi-lob, adj.
- lob-
- lobafrisking, st. m.
- lobagernî, st. f.
- lob(a)lîh, adj.
- lobanti
- lobâri, st. m.
- lobasam, adj.
- -lobasam
| | lipirrohta Gl 2,758,37 s. AWB libaroht.
lippanti S 213,7 s. AWB [h]lîben.
lir Mayer, Glossen S. 57,19 (clm 4542, 9. Jh.) zu: [lugens et] perstrepens [familia convenit, Greg., Hom. I,12,7, PL 76,1122 C] ist unklar. Vom Ahd. Gl.-Wb. S. 391 u. Gl.-Wortsch. 6,205 wird eine Zuordnung dieser verkürzt geschriebenen Griffelglosse unter [h]lûten sw. v. ‘tönen, schreien’ erwogen.
gi-lir, -ler st. n.; vgl. ae. geles, -lis n., got. lais. — Graff II,260. gi-lir-: dat. sg. -e Gl 2,108,30 (M, 2 Hss.); -a 31 (M, clm 3860a, Gll. 10. Jh., clm 6242, 9. Jh.); nom. pl. -] 117,56 (M, clm 3860a, Gll. 10. Jh.). 4,323,28 (clm 5508, 8. Jh.). gi-lere: dat. sg. Gl 2,108,30/31 (M). Verschrieben: giril: nom. pl. Gl 2,117,56 (M, -l aus i). Einflüsterung, Erdichtung: gilire [si quis inventus fuerit ... usuras accipiens ...] ex adinventione [aliqua ... deiiciatur a clero, Conc. Nic. XVII p. 118] Gl 2,108,30. gilir [novellae] suggestiones [, quae vel obscurae sunt, vel sub genere latent, Conc. Carth. V p. 145] 117,56. 4,323,28. Vgl. lirîg.
[líra ae. sw. m.; mnl. liere f.; vgl. an. lær n. lira: nom. sg. Gl 3,431,14 (2 Hss., Erfurt O 8., Marburg D 2, beide 12. Jh.). mageres, schieres Fleisch: pulpa orspinna et est illud durum in aure, lira [vgl. pulpa est caro sine pinguedine ... hanc plerique et viscum vocant, Is., Et. XI,1,81]. Komp. sinu-, scotlíra ae.]
lîra sw. f. (zu -î- vgl. Franz S. 44), mhd. Lexer lîre, nhd. leier; mnd. lîre, mnl. liere; aus lat. lyra. — Graff II,244. lir-: nom. sg. -a O 5,23,198. NpNpw 146,1 (Np -î-); gen. sg. -un Nb 23,8 (-î-) [19,4]; dat. sg. -un Nc 728,6 (-y-). 778,27 (-î-) [45,4. 95,21]. Nm 853,9. 854,17. 857,3 (alle lîrûn) [336,4. 337,7. 339,20]; acc. sg. -un Nc 741,18 (-y-) [57,5]. Nm 855,2 (lîrûn) [337,16/17]; dat. pl. -en Gl 3,411,22 [HD 1,77]; liera: nom. sg. 4,345,33 (Berl. Ham. 231, 9. Jh.). Saiteninstrument, das gezupft oder auch geschlagen wird, Leier, Lyra, Laute: liren liris Gl 3,411,22 [HD 1,77]. liera [quidquid casta chelys, quidquid] testudo (Glosse: musa, vel cithara magna in coelo, vgl. PL 59) [resultat, organa disparibus calamis quod consona miscent ... Christum concelebrat, Christum sonat, Prud., Apoth. 388] 4,345,33. sih thar (sc. im Paradies) ouh al ruarit, thaz organa fuarit, lira joh fidula joh managfaltu suegala ... thar ist es alles ginuag [vgl. audies fidicines cytharis et tympanis mutuo certamine colludentes, Ephr. Syr. 3,595] O 5,23,198. leidego . unde lirun spiles ergazto . uuaz riuzest tu? ananos (oder: an onos, K.-T.) liras . i. expers lirae . quid fles? Nb 23,8 [19,4] (zur Textverderbnis in ananos liras für an ὄνος λὺρας, [Bd. 5, Sp. 1169] vgl. Hehle, Boethius S. 120). ih uuard iu forn guar ... in (Mercurius) ... meisterlicho singen . an harfun . ioh an lyrun barbita aurataque cheli . ac doctis fidibus personare Nc 728,6 [45,4]. mit tero uuinsterun ferdruhta er (Jupiter) samoso linendo . sina niunliutigun lyrun . uuanda si niun seiten habet leva enneaptongon chelin innitenti similis imprimebat 741,18 [57,5]. fone diu sint an dero lirun . unde an dero rotun io siben seiten . unde sibene gelicho geuuerbet Nm 853,9 [336,4]. ter ouh tia lirun uuerbe . der uuerbe sia ze demo meze . daz si uberdenetiu nekelle . noh si fore slachi ze unlutreiste nesi 855,2 [337,16/17]. psalterium scillit also ein lira . alde ein harpha . alde ein organum [vgl. psalterium ... sicut lyra, sicut cithara et huius modi organa, Aug., En.] NpNpw 146,1; ferner: Nc 778,27 [95,21]. Nm 854,17. 857,3 [337,7. 339,20]. Vgl. Relleke, Instrument, bes. S. 88 ff., 197 ff.
? lîre mhd. sw. f.; zum Lehnwort vgl. Diefb., Nov. Gl. S. 194 f. s. v. glis; vgl. nhd. dial. bair. leinl (aus leirlein?) Schm. 1,1480. lirun: nom. pl. Gl 3,445,47 (Bonn 193, 13. Jh.). Haselmaus (?): glires (vgl. Diez, Et. Wb. 1,210 f., Steinm.).
lirn- s. lern-.
lirîg adj. — Graff II,260. lirige: nom. pl. m. T 82,9. gelehrig, gelehrt in bezug auf etw., mit Gen.: inti uuerdent thanne alle lirige gotes et erunt omnes docibiles dei.
[liripenter Gl 4,75,55 (Sal. a 1, 5 Hss., davon 1 Hs. -). Meineke, Ahd. S. 35,276 (Sal. a 1) ist nicht ahd., sondern lat. (l. libripendens (?), vgl. Steinm. z. St., vgl. auch Meineke z. St. u. S. 42).]
gi-lirnîg adj., mhd. Lexer gelernec, -lirnec, frühnhd. gelernig, -lirnig, nhd. dial. schweiz. glërnig Schweiz. Id. 3,1385, bair. gelirnig Schm. 1,1502. — Graff II,262. ge-lirnig-: acc. sg. m. -en Nk 432,5 [75,17] (-îg-); nom. pl. m. -e NpXgl 118 X,171 (X = S. VIII,5). erkenntnisfähig, lerneifrig, gelehrig (in bezug auf etw., mit Dat.): also imo uolget uuesen mennisken . unde zuibeinen . unde gelirnigen ut esse bipedem . vel scientiae susceptibilem . vel hominem Nk 432,5 [75,17]. got leret die . die da sint docibiles dei (gelirnige gote) NpXgl 118 X,171 (X = S. VIII,5). |
| |