| - liuthazzîg, adj.
- -liuti
- liutkirihha, sw. f.
- liutkuo, st. f.
- liutlîh, adj.
- liutmâren, sw. v.
- gi-liutmâren, sw. v.
- liutmârî, st. f.
- liutmenigî, st. f.
- liutsâlida, st. f.
- liutscaf, st. f.
- liutstal, st. m.
- liutstam, st. m.
- liuttrist, st. m. n.
- liutzil
- liutzorahto, adv.
- liuun
- liuuun
- [h]liuuua, st. f.
- liuzelu
- liuzilemo
- liuzit
- ge-liveron, aostndfrk. sw. v.
- livpa
- livva
- liwa
- liuuen, sw. v.
- liuui, st. n.
- liz, st. m.
- lizeisc, adj.
- lizta
- lizz
- -lizzi
- lizzitôn, sw. v.
- lizzitung, st. m.
- lizzôn, sw. v.
- lo
- lo
- lo
- lô, st. n.
- -lôa
- loazzit
- lob, st. n.
- gi-lob, adj.
- lob-
- lobafrisking, st. m.
- lobagernî, st. f.
- lob(a)lîh, adj.
- lobanti
- lobâri, st. m.
- lobasam, adj.
- -lobasam
- lobasamo, adv.
- lob(a)sang, st. n.
- lobauuirdîg, adj.
- gi-lobazzen, sw. v.
- lobbuoh, st. n.
- lobên
- lobgerag, adj.
- lobhaft, adj.
- lobistek
- lobon
- lobôn
- lobên
- gi-lobôn, sw. v.
- samant-lobôn, sw. v.
- uuidar-lobôn, sw. v.
- lobônto, adv.
- lbrecche
- lobsamî, st. f.
- lobsingîg, adj.
- lobstech
- lobstuckil
- lobtuom, st. n.?
- lobun
- lobunga, st. f.
- lôch, mhd.
- lochesuesini
- lochizit
- lochs
- lochuge
- lochzote
- locint
- loctere
- [h]lôtha, aostndfrk.
- lôđar, as. st. n.
- lodara
- loden
- lodo, sw. m.
- ? ldo, sw. m.
- lœten, mhd. sw. v.
- lof-
- -lof
- -lofa
- loff-
- lofforsc
- gi-lôfsam, as. adj.
- -loft
- lofta
- lofte
- logen, andfrk. sw. v.
- log&
- -lôgî
- ..logreost
- logun
- loh, st. n.
- -loh
- lôh, st. n.
- lohafiur, st. n.
- lohahti, adj.
- lohanti
- lohazzen, sw. v.
- lohenzen, sw. v.
- lohazzunga, st. f.
- lohen, sw. v.
- lohenzen
- lohezôt, mhd. st. m.
- lohezzida, st. f.
- lôhfinko, sw. m.
- lohhahti
- -lohhan
- bi-lohhanî, st. f.
- int-lohhannessî, st. f.
- bi-lohhannissa, st. f.
- -lohhâri
- lohheri, st. m.
- bi-lohhida, st. f.
- lohhiroht(i), adj.
- lohhôn1, sw. v.
- lohhôn2
- gi-lohhôn
- lohhunga
- lohit
- bi-lohnissî, st. f.
- lohôn, sw. v.
- lôôn, sw. v.
- lohotaugane..
- lohs
- loie, mnd.
- lo:iga
- [h]lôinga, as.
- lit
- loizet
- loc, st. m.
- -loc, adj.
- -lockâri
- lockôn, sw. v.
- lohhôn2, sw. v.
- fir-lockôn, sw. v.
- gi-lockôn, sw. v.
- -lohhôn, sw. v.
- in(t)-lockôn, sw. v.
- ir-lockôn, sw. v.
- ir-licken, sw. v.
- ûz-ir-lockôn, sw. v.
- lockônti, part.
- gi-lockôt, part.
- lockunga, st. f.
- lohhunga, st. f.
- umbi-lôkon, as. sw. v.
- lolli
- lollin
- lömeke, mnd. sw. f.
- lomum
- lon
- lôn, st. m. n.
- lônâri, st. m.
- loncentez
- londe
- lonestsap
- lôngelt, st. n.
- longo
- longuuin
- lônilîn, st. n.
- lônlôs, adj.
- lono
- lônôn, sw. v.
- gi-lônôn, sw. v.
- lônônto, adv.
- looc
- lôôn
- lop
- loph
- lprecchen
- lopun
- fir-lor, st. m.
- fir-loranheit, st. f.
- fir-lor(a)nî, st. f.
- fir-loranlîh, adj.
- fir-lor(an)nissa, st. f.
- fir-lor(an)nissi, st. n.
- fir-lor(an)nissî, st. f.?
- fir-lor(an)nussa, st. f.
- fir-lor(an)nussi, st. n.
- fir-lor(an)nussî, st. f.
- fir-lor(an)nissida, st. f.
- fir-(an)nussida, st. f.
- lôrberboum, mhd. st. m.
- lôrbereloup, mhd. st. n.
- lôrberi, st. n.
| | liuthazzîg adj. — Graff IV,1071. liut-hazzigiro: dat. sg. f. Gl 2,92,62 (vgl. Beitr. (Halle) 85,87; Würzb. Mp. th. f. 146, 9. Jh.). tyrannisch, despotisch: mit liuthazzigiro mesbruchidu [Constantius ... ecclesiam dei] tyrannica usurpatione [turbavit, Arg. Sard. conc. S. 956].
-liuti vgl. AWB analiuti.
liutkirihha sw. f., mhd. Lexer liutkirche, nhd. dial. schweiz. lǖtchilchen Schweiz. Id. 3,234 f. u. Register zu Bd. I—XI S. 272. — Graff IV,482. liut-chilchun: dat. sg. Npgl 34,18 (mit -l- statt r, vgl. Weinhold, Alem. Gr. § 194). Gemeinschaft der Gläubigen: in dero uuitun ęcclesia (liutchilchun) iiho ih dir [vgl. in ecclesia, quae toto orbe terrarum diffusa est, Aug., En.].
liutkuo st. f. — Graff IV,355. liut-chuoen: dat. pl. Np 67,31. nur im Plur.: Kühe als abwertende Bez. der Volksmassen: die selben heretici danne uuerbent also manige pharre under dien liutchuoen. Vuele sint daz? Âne spenstige unde ferleitige menniscen . also die chuoe . die dien pharren folgent congregatio taurorum . inter vaccas populorum ut excludantur . hoc est ut emineant . hi qui probati sunt argento.
liutlîh adj., nhd. dial. bad. thür. leutlich Ochs 3,451, Thür. Wb. 4,255. — Graff II,197. liut-lihes: gen. sg. n. Gl 2,447,47 (-iv-); -lich: Grdf. 508,46; nom. sg. m. -]er 4,87,45 (Sal. a 1). 156,2. Beitr. 73,219 (beide Sal. c; -iv-); nom. sg. f. -]iu 1,316,62 (Rb); gen. sg. n. -]es 2,508,46/47; luit-: gen. sg. f. -]eru 1,312,74 (oder liut-, vgl. Gl 5,89,36); liuth-: gen. sg. n. -]es 2,536,48. 1) zum Volk gehörig, volkstümlich: livtlihes [tu ventilator urbis et vulgi levis procella, mentes inquietas mobiles, ne se inperita turba dedat legibus:] populare (Glosse: venerabile vel gloriosum, vgl. PL 60) [quiddam sub colore gloriae inlitterata credidit frequentia, ut se per aevum consecrandos autument, Prud., P. Rom. (X) 81] Gl 2,447,47. 508,46. 536,48. liutlicher popularis 4,87,45. 156,2. popularis livtlicher .t. wlgaris ł qui populo placet Beitr. 73,219. 2) allgem. gebräuchlich, im Volk geltend: luitlicheru (oder liut-) [(Abraham) appendit ... quadringentos siclos argenti probatae monetae] publicae [Gen. 23,16] Gl 1,312,74 (vgl. Gl 5,89,36). kichoraniu uuaga liutlichiu probatae monetae publicae [ebda.] 316,62.
liutmâren sw. v. — Graff II,829. liut-martun: 3. pl. prt. Gl 1,595,22 (M, 4 Hss. 10.—11. Jh.). (etw.) öffentlich bekannt machen: liutmartun [peccatum suum quasi Sodoma] praedicaverunt [Is. 3,9] (3 Hss. mâren, 2 firmâren).
gi-liutmâren sw. v. — Graff II,829. gi-liut-mar-: inf. -an Gl 2,133,21 (M, 4 Hss., 10.—11. Jh., 1 Hs. -maran); -en 22 (M, 12. Jh.; -it-). (etw.) veröffentlichen, bekanntmachen: giliutmaran [sed una nos ratio facit esse sententiae mollioris, [Bd. 5, Sp. 1224] quam maluimus te fratre et coepiscopo nostro proiecto referente cognoscere, non nostris literis propter opprobrium] publicare [Decr. Simpl. I p. 254].
? liutmârî st. f. — Graff II,824 s. v. liutmari. liut-mari: acc. sg. Gl 2,123,29 (M, 4 Hss., 10.—12. Jh.). Öffentlichkeit (?), mit unklarem Lemmabezug: tiuphi ł liutmari [monachorum, quosdam atque monacharum ... in tantam potestatis demersos esse lasciviam: ut prius clanculo ... inlicita, ac sacrilega se contagione miscuerint, postea vero in] abruptum [conscientiae desperatione perducti de inlicitis complexibus libere filios procrearint: quod et publicae leges, et ecclesiastica iura condemnant, Decr. Sir. VI p. 191] (2 Hss. nur tiufî). Vgl. ?[h]lûtmârî.
liutmenigî st. f. — Graff II,767. liut-manigi: nom. sg. Np 61,9 (voc.); acc. sg. Npgl 92,1; zu -a- vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 42 Anm. 4. Volk(smenge): ze imo fersehent iuh alliu liutmanigi sperate in eum omne concilium plebis Np 61,9. diedir chaden . non . sed sedvcit tvrbas (neinir er ferleitit die liutmanigi) Npgl 92,1.
liutsâlida st. f., mhd. Lexer liutsælde. — Graff VI,182. liut-sâldôn: dat. pl. Nb 268,2/3 [208,29]. das, was die Volksmenge für Glück hält, Glückseeligkeit: noh tanne findo ih ouh an selben dien liutsaldon . daz kuot unde ubel ist sed perpendo nonnihil boni malive inesse . in hac ipsa populari fortuna. Vgl. Götz, Leitwörter S. 32, Schröbler S. 142.
liutscaf st. f.; vgl. as. liudskepi st. n., ae. léodscipe m. — Graff II,197. liut-scaf: nom. sg. Gl 1,38,15. 56,32 (beide PaKRa). Volk(sstamm), in erklärender Wiedergabe einer lat. Volks- bzw. Einwohner- oder Länderbez.: liutscaf Athor Gl 1,38,15 (Lat. wohl für Achaeus oder Atheniensis verschr., vgl. Splett, Stud. S. 90). Bragata 56,32 (zum lat. Lemma vgl. a. a. O. S. 113). |
| |