| - lobagernî, st. f.
- lob(a)lîh, adj.
- lobanti
- lobâri, st. m.
- lobasam, adj.
- -lobasam
- lobasamo, adv.
- lob(a)sang, st. n.
- lobauuirdîg, adj.
- gi-lobazzen, sw. v.
- lobbuoh, st. n.
- lobên
- lobgerag, adj.
- lobhaft, adj.
- lobistek
- lobon
- lobôn
- lobên
- gi-lobôn, sw. v.
- samant-lobôn, sw. v.
- uuidar-lobôn, sw. v.
- lobônto, adv.
- lbrecche
- lobsamî, st. f.
- lobsingîg, adj.
- lobstech
- lobstuckil
- lobtuom, st. n.?
- lobun
- lobunga, st. f.
- lôch, mhd.
- lochesuesini
- lochizit
- lochs
- lochuge
- lochzote
- locint
- loctere
- [h]lôtha, aostndfrk.
- lôđar, as. st. n.
- lodara
- loden
- lodo, sw. m.
- ? ldo, sw. m.
- lœten, mhd. sw. v.
- lof-
- -lof
- -lofa
- loff-
- lofforsc
- gi-lôfsam, as. adj.
- -loft
- lofta
- lofte
- logen, andfrk. sw. v.
- log&
- -lôgî
- ..logreost
- logun
- loh, st. n.
- -loh
- lôh, st. n.
- lohafiur, st. n.
- lohahti, adj.
- lohanti
- lohazzen, sw. v.
- lohenzen, sw. v.
- lohazzunga, st. f.
- lohen, sw. v.
- lohenzen
- lohezôt, mhd. st. m.
- lohezzida, st. f.
- lôhfinko, sw. m.
- lohhahti
- -lohhan
- bi-lohhanî, st. f.
- int-lohhannessî, st. f.
- bi-lohhannissa, st. f.
- -lohhâri
- lohheri, st. m.
- bi-lohhida, st. f.
- lohhiroht(i), adj.
- lohhôn1, sw. v.
- lohhôn2
- gi-lohhôn
- lohhunga
- lohit
- bi-lohnissî, st. f.
- lohôn, sw. v.
- lôôn, sw. v.
- lohotaugane..
- lohs
- loie, mnd.
- lo:iga
- [h]lôinga, as.
- lit
- loizet
- loc, st. m.
- -loc, adj.
- -lockâri
- lockôn, sw. v.
- lohhôn2, sw. v.
- fir-lockôn, sw. v.
- gi-lockôn, sw. v.
- -lohhôn, sw. v.
- in(t)-lockôn, sw. v.
- ir-lockôn, sw. v.
- ir-licken, sw. v.
- ûz-ir-lockôn, sw. v.
- lockônti, part.
- gi-lockôt, part.
- lockunga, st. f.
- lohhunga, st. f.
- umbi-lôkon, as. sw. v.
- lolli
- lollin
- lömeke, mnd. sw. f.
- lomum
- lon
- lôn, st. m. n.
- lônâri, st. m.
- loncentez
- londe
- lonestsap
- lôngelt, st. n.
- longo
- longuuin
- lônilîn, st. n.
- lônlôs, adj.
- lono
- lônôn, sw. v.
- gi-lônôn, sw. v.
- lônônto, adv.
- looc
- lôôn
- lop
- loph
- lprecchen
- lopun
- fir-lor, st. m.
- fir-loranheit, st. f.
- fir-lor(a)nî, st. f.
- fir-loranlîh, adj.
- fir-lor(an)nissa, st. f.
- fir-lor(an)nissi, st. n.
- fir-lor(an)nissî, st. f.?
- fir-lor(an)nussa, st. f.
- fir-lor(an)nussi, st. n.
- fir-lor(an)nussî, st. f.
- fir-lor(an)nissida, st. f.
- fir-(an)nussida, st. f.
- lôrberboum, mhd. st. m.
- lôrbereloup, mhd. st. n.
- lôrberi, st. n.
- lôrblat, st. n.
- lôrboum, st. m.
- lôrboumîn, adj.
- lore
- fir-lôren
- loriet, mhd. st. n.
- lorihboum
- lôrihhîn, st. n.
- fir-lornî
- fir-lornissa
- fir-lornissi
- fir-lornissî
- fir-lornissida
- fir-lornussa
- fir-lornussi
- fir-lornussî
- fir-lornussida
- lôröl, mhd. st. n.
- gi-[h]los, adj.
- los
- fir-los, st. n.
- lôs, adj.
- lôs, st. n.
- ..los..
- [h]losa, st. f.
- lôsa, st. sw.?
- -lôsa
- -lôsanî
- [h]losâri, st. m.
- [h]loseri, st. m.
- lôsâri, st. m.
- ir-lôsâri
- loschizon
- loscishiun
- [h]losên, sw. v.
- gi-[h]losên, sw. v.
- hera-[h]losên, sw. v.
- zuo-[h]losên, sw. v.
- zuo-gi-[h]losên, sw. v.
- lôsen, sw. v.
- aba-lôsen, sw. v.
- bi-lôsen, sw. v.
- uer-lôsen, andfrk. sw. v.
- gi-lôsen, sw. v.
- in(t)-lôsen, sw. v.
- ir-lôsen, sw. v.
| | lobagernî st. f.; vgl. ae. lofgeorn adj., an. lofgjarn adj. — Graff IV,236. lobo-gerni: acc. sg. Npgl 43,22; zum Fugenvokal vgl. Weisemann S. 140. Ruhmsucht, Verlangen nach Beifall: vbe die neuuarin . die umbe iactantiam (lobogerni) sar irsturbin . nals umbe dilectionem (minna) so nechade Pavlvs (Npw ruomegerna).
lob(a)lîh adj. (zum Nebeneinander der Formen mit u. ohne Fugenvokal vgl. Gröger §§ 30,1 a β. 12), mhd. lob(e)lich, nhd. löb(e)lich; mnd. löf-, lvelĩk, mnl. lof-, lovelijc; ae. loflíc; an. lofligr. — Graff II,62. lop-lih: Grdf. Gl 1,138,12 (Pa); -lichiu: nom. sg. f. H 26,4,2. lobe-lih: Grdf. NpNpw 112,3. Np 95,4; -lîch-: nom. sg. m. -er Cant. Moysi 11; -ir Npw ebda. (-i-). 1) Zustimmung, Anerkennung verdienend: aerhaft ceri loplih canathaft frumahaft faustus felix laudabilis clemens benignus Gl 1,138,12. 2) des Lobpreises, der Verherrlichung wert, im christl. Bereich: thih uuizagono loplichiu ruaua ... lobot te prophetarum laudabilis numerus ... laudat H 26,4,2. allen sizzentem ... si lobelih sin namo laudabile nomen domini NpNpw 112,3. uuer ist tir gelih? ... prutelicher iudicando . lobelicher dimittendo terribilis atque [Bd. 5, Sp. 1233] laudabilis Cant. Moysi 11; ferner: Np 95,4 (laudabilis).
lobanti Mayer, Glossen S. 74,23 s. AWB flhôn, Nachträge (vgl. Glaser, Griffelgl. S. 149,60).
lobâri st. m., mhd. Lexer lobære, nhd. lober; mnd. lōver, mnl. lover(e). — Graff II,64. lopara: nom. pl. Gl 2,284,24 (M, 5 Hss.). — lob-are: nom. pl. Gl 2,204,66 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.). 212,23; -arra: dass. 238,46 (Zürich Rhein. 35, 10. Jh.; -arra unsicher). Hierher vielleicht auch, in unsicherer Lesung: l..: gen. pl. Krotz S. 313,38 (Jc; nach Gl 4,3,3; Krotz konjiz. lobaro u. hält die Lesung fleharo für weniger wahrscheinlich; nach Gl 4,3,3 Anm. z. St. wurde urchnat ausrad.). Schmeichler: lobare [si in hoc praesentis vitae stadio ad certamen alienum devoti] fautores [, sed pigri spectatores assistant, Greg., Cura 3,10 p. 45] Gl 2,204,66. 212,23. 238,46. lopara [venditores ... olei,] adulatores [sunt, ders., Hom. I,12 p. 1478] 284,24 (1 Hs. flhâri). lo- baro chunstin adulatio Krotz S. 313,38.
lobasam adj. (zum Fugenvokal vgl. Gröger §§ 30,1 a β. 13), mhd. lobesam, nhd. (älter) lob(e)sam; as. lofsam, mnd. lōve-, lofsm, mnl. love-, loof-, lofsam; ae. lofsum; vgl. an. lofsamligr. — Graff II,62. loba-sam-: nom. sg. n. -az OF 3,26,13; lobo-: Grdf. -] O 4,1,39. Np 144,3 (zu -o- bei N vgl. Weisemann S. 140). Npw 47,2; nom. sg. n. -az O 3,26,13 (PV; zweites -o nachgetragen P); lobe-: Grdf. -] Nb 114,11 [99,4]. NpNpw 33,3. 47,2 (2). Np ebda. 67,31. Npw 144,3. Nr 668,20 [151,16]. Ns 605,13 [280,8]; dat. sg. f. -ero Nc 693,17 [7,13]; acc. sg. n. -az Gl 2,488,37; acc. sg. f. -a Nr 669,4 (vgl. S. CLXVIII,21) [153,3] (Hs. H; -ê- Hs. G); dat. pl. -en Nc 766,5 [82,16]. 1) Zustimmung, Anerkennung, Billigung verdienend: a) allgem.: daz einen lobesam dunchet . daz anderen daz tunche buozuuirdig quod apud alios laude . apud alios supplicio dignum iudicetur Nb 114,11 [99,4]. ladont in (Merkur) ze hiion selben die zite uuola daz ferdienonten mit lobesamen arbeiten rite suadentem .i. exposcentem meritis laboribus Nc 766,5 [82,16]. intellegimus tamen ersam . samint eron; sic(c)ut dicimus lobesam; samint loben Ns 605,13 [280,8]; b) spez. in der Rhetorik: (aufgrund der Argumentation) zustimmens-, billigenswert: cur aliter defendatur suadeatur . laudetur . nisi sit probabilis? .i. lobesam uel cloublich Nr 668,20 [151,16]. in coniectura autem deliberatiua Iudit rationem inuenit . qua Holofernem occidendo ... causam suam ... reddidit probabilem .i. lobesama 669,4 [153,3]. 2) des Lobpreises, der Verherrlichung wert (wegen jmdm./etw.), im christl. Bereich: quedemes in rihti, thaz iz lobosamaz si, allo sino (Jesu) dati, thoh si in (den Hohepriestern) si unthrati O 3,26,13. mahtig ist truhten unde harto lobesam. Vuar ist er lobesam? in unseres gotes purg . daz chit in sancta ęcclesia ... ist er lobesam magnus dominus et laudabilis nimis NpNpw 47,2; erw. mit Gen./Präp.verb.: an gote uuirt kelobot min sela. Sin bin ih lobesam unde guollih . nals min selbes NpNpw 33,3. daz die irburet uuerden . die ze diuinis eloquiis lobesam si (l. sin, vgl. Ausg. K.-T.) [vgl. ut excludantur ii ... qui probati sunt ... eloquiis domini, Aug., En.] Np 67,31; — ferner: NpNpw 144,3 (laudabilis). [Bd. 5, Sp. 1234] 3) der Verherrlichung dienend, zum Lobpreis gereichend: a) im weltlichen Bereich: allero meist tie poetę ... mit lobesamero unde mit misseliutigero pagina daz sagetin poetae ... epica lyricaque pagina consonarent [vgl. epica pagina .i. laudabili carmine, Rem.] Nc 693,17 [7,13]; hierher vielleicht auch: lobesamaz [da, puer, plectrum choraeis, ut canam fidelibus dulce carmen et] melodum (Glosse: modulabile, vgl. PL 59) [, gesta Christi insignia ... Hunc (Christum) laudet lyra, Prud., H. o. horae (IX) 2] Gl 2,488,37 (zu den Deutungsmöglichkeiten vgl. Möllmann S. 153 f.); b) im christl. Bereich, erw. m. Dat. d. Pers.: thaz ih giscribez hiar so fram, theiz thir io wese lobosam O 4,1,39. Abl. lobasamo; lobsamî; vgl. unlobasam.
-lobasam vgl. unlobasam.
lobasamo adv., mhd. lobesame, frühnhd. lobsam (vgl. DWb. 12,1090); mnd. lōvesm; vgl. an. lofsamliga. — Graff II,62. lobo-samo: Np 146,1 (zum Fugenvokal vgl. Weisemann S. 140); lobi-same: Npw ebda. auf anerkennenswerte Weise: in (Gott) lobot der lobosamo lebet.
lob(a)sang st. n. (zum Nebeneinander der Formen mit u. ohne Fugenvokal vgl. Gröger § 30,1 a β), mhd. Lexer lobesanc st. m. n., nhd. lob(e)sang (älter) m.; as. lofsang m., mnd. lōvesanc m., mnl. lovesanc m.; ae. lofsang m.; afries. lovesang m. (vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 152); an. lofsöngr m. — Graff VI,252. lop-sanc: nom. sg. H 25a,1. — lob-sanc: nom. sg. Gl 1,168,36 (Ra). lobe-sanc: acc. sg. NpNpw 118 X,171 (X = S. VIII,4). Npw 39,4; -sang: nom. sg. Np 64,2; dat. sg. -]e Nc 799,8 [117,14/15]; acc. sg. -] Np 64,14. 118 X,171; nom. pl. -] Nc 690,18 [4,16]; dat. pl. -]en Np 53,1; lobo-: acc. sg. -] Np 39,4 (zum Fugenvokal bei N vgl. Weisemann S. 140); lopo-: dat. pl. -]vn Nievergelt, Glossierung S. 785,2. Verstümmelt: lob-san.: acc. sg. F 28,17. Lobgesang, -lied, Hymne: a) im weltlichen Bereich: Preislied, spez. Hochzeitslied: Apollinis lobesang heizent choreę ... er meinet aber hier epithalamia . daz chit nuptialia carmina Nc 690,18 [4,16]; ferner: 799,8 [117,15] (chorea, laus); b) im christl. Bereich: Gesang, Lied zum Lobpreis Gottes: lobsanc leod hymnus carmen in laude dei Gl 1,168,36 (imno PaK). loposangvn [de percepta benedictione monasterii cibum cum maximis] hymnologiis [capientes, Vita Walb. 3,9 p. 537 E] Nievergelt, Glossierung S. 785,2 (zwischen Gl 2,766,18 u. 34). thir krisit lop thir krisit lopsanc te decet laus, te decet hymnus H 25a,1, ähnl. Np 64,2 (hymnus). lobsanc dir singe omnis terra ... psallet tibi F 28,17. vnde gab er in minen munt . niuuuez sang . lobosang unsermo gote inmisit ... canticum novum . ymnum (Npw carmen) deo nostro NpNpw 39,4; ferner: 118 X,171. Np 53,1. 64,14 (alle hymnus).
lobauuirdîg adj., nhd. DWB lobwürdig (älter); mnd. lofwrdich, -wardich, mnl. lofwerdich. — Graff I,1019. lobe-uuirdige: acc. pl. m. NpNpw 104,3. [Bd. 5, Sp. 1235] anerkennens-, rühmenswert: sin uirtus (chraft, Npw tugent) ketuot iuh lobeuuirdige . nals iuuueriu [vgl. illud autem (referatur) ad opus bonum, quo psallitur ei, ne velit quisque de opere bono tamquam in sua virtute laudari, Aug., En.].
gi-lobazzen sw. v. gi-lob-icin-: inf. dat. sg. -ne Gl 2,73,39 (clm 18765, 9. Jh.; zur Plazierung der Gl. vgl. Steinm.). Festschr. Ford S. 308,51 (Neapel IV G 68, 9. Jh.); -na 2,71,58 (Wien 271, 10. Jh.); zum Suffixvokal vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 68, vgl. aber auch Riecke, jan-Verben S. 214 u. 228; zu -c- für z(z) vgl. Braune a. a. O. § 159 Anm. 3 u. 4. (einer Sache) zustimmen: zi gilobicinna [mira ..., inquam, et] concessu [difficilis illatio, Boeth., Cons. 4,4 p. 101,30] Gl 2,71,58. 73,39. Festschr. Ford S. 308,51 (vgl. ze geloubenne Nb 257,1 s. v. gilouben); bei Wiedergabe der lat. Supinform durch zi + Inf. im Ahd.
lobbuoh st. n. (?), mhd. lobebuoch n. (in anderer Bed.), nhd. (älter) lob-, DWB lobebuch; mnl. lofboec m. n. (in anderer Bed.). lop-puoh: acc. sg. Gl 4,325,7 (Bamb. A. I. 35, 10. Jh.). Empfehlungsschreiben: lobpuoh [si quis clericus ... a communione suspensus ... suscipiatur praeter] commendaticias litteras [, et qui susceperunt, et qui susceptus communione priventur, Can. apost. XIII]. |
| |