| - mischinū
- mischot
- mise-
- miselsuthdiger
- misi-
- miskelâta, sw. f.
- miskelôn, sw. v.
- fir-miskelôn, sw. v.
- gi-miskelôn, sw. v.
- zisamane-miskelôn, sw. v.
- zuo-miskelôn, sw. v.
- miskelunga, st. f.
- misken, sw. v.
- thuruh-misken, sw. v.
- fir-misken, sw. v.
- gi-misken, sw. v.
- in-misken, sw. v.
- untar-misken, sw. v.
- zisamane-misken, sw. v.
- zisamane-gi-misken, sw. v.
- zuo-misken, sw. v.
- gi-miski, st. n.
- gi-miskida, st. f.
- -miskilîh
- gi-miskito, adv.
- gi-miscnissî, st. f.
- miscunga, st. f.
- gi-miscunga, st. f.
- misliemo
- mis[h]liumandig, as. adj.
- mismahote
- mismachot(-)
- mispel
- mispelnbere, mhd. st. n. oder f.
- mispila, sw. f.
- mispilboum, st. m.
- mespilboum, st. m.
- miss-
- missa, st. f.
- messa, st. f.
- missa..
- missa-
- missabuoh, st. n.
- messabuoh, st. n.
- missahahhul, st. m.
- messahahhul, st. m.
- missahuarp-
- missal, st. m.
- misscioni
- misse-
- missebura
- missefadondo
- misseliho
- missen, sw. v.
- fir-missen, sw. v.
- missenemmeda
- missewende, mhd. st. f.
- missi
- missi, adj.
- missi-
- missibor, st. n.
- missibrieven, sw. v.
- missibrûhhan, st. v.
- missibrûhhen, sw. v.
- missibrûhhida, st. f.
- missiburî(n), st. f.
- missithenken, sw. v.
- missithîhan, st. v.
- missifâhan, red. v.
- missifang, st. m.
- missifaran, st. v.
- missifarauuî, st. f.
- missifaro, adj.
- missiferien, sw. v.
- missiferren, sw. v.
- missigangan, red. v.
- missigengîg, adj.
- missigiscaft, st. f.
- missigrîfan, st. v.
- missihabên, sw. v.
- missihebida, st. f.
- missihellan, st. v.
- missihellanto, adv.
- missihelli, adj.
- missihellî, st. f.
- missihellida, st. f.
- missihellunga, st. f.
- missihengen, sw. v.
- missiherzida, st. f.
- missihî(uu)a, sw. f.
- missihî(uu)en, sw. v.
- missikêren, sw. v.
- missikêrî, st. f.
- missikêrida, st. f.
- missilebên, sw. v.
- missileggen, sw. v.
- missileiten, sw. v.
- missilîh, adj.
- missilîhhen
- missilîhhên1, sw. v.
- missilîhhên2, sw. v.
- missilîhhen, sw. v.
- missilîhhî, st. f.
- missilîhho, adv.
- missilîhhôn
- gi-missilîhhôn, sw. v.
- missilingan, st. v.
- missilouben, sw. v.
- missi[h]lûten, sw. v.
- missi[h]lûtîg, adj.
- missi[h]lûtgî, st. f.
- missimahhâra, sw. f.
- missimahhôn, sw. v.
- missimuot, st. m. oder n.
- missimuoti, st. n.
- missimuoti, adj.
- missimuotî, st. f.
- missinamîg, adj.
- missinc
- missing
- missineman, st. v.
- missinemanto, adv.
- missinemnida, st. f.
- missiniozan, st. v.
- missinomanî, st. f.
- missinuzzen, sw. v.
- missiphadônto, adv.
- missiquedan, st. v.
- missirart, adj.
- missirerti, adj.
- missirâtan, red. v.
- missisezzen, sw. v.
- missisezzida, st. f.
- missisitgî, st. f.
- missiscal, st. m.
- missiskephan, st. v.
- missiskiht, st. f.
- missiscôni, adj.
- missisprehhan, st. v.
- missitât, st. f.
- missitâtîg, adj.
- missitriuuua, st. f.
- missitriuuuida, st. f.
- missitrôst, st. m.
- missitrûên
- missitrûôn
- missituhtige
- missituon, an. v.
- missiuuantunga, st. f.
- missiuuentâri, st. m.
- missiuuenten, sw. v.
- missiuuentgî, st. f.
- missiuuentîgo, adv.
- missi[h]uuerbâri, st. m.
- missi[h]uuerbida, st. f.
- missiuuirken, sw. v.
- missiuuizzan, prt.-prs.
- missiuuonên, sw. v.
- missizeman, st. v.
- missizimîg, adj.
- missizuhtîg, adj.
- missizumft, st. f.
- missizumften, sw. v.
- missizumftî, st. f.
- missizumftôn, sw. v.
- misso-
- missodre
- missophar, st. n.
- mist, st. m.
- mist..
- mista, sw.?
- mistbella, sw. f.
- mistbelle, mhd. sw. m.
- mistcot
- mistebovm
- mistelbeie
- mistelbere, mhd. st. n. oder f.
- mistelbm
- mistelbon
- mistelboum, mhd. st. m.
- mistelmelde
- misteshûfo, sw. m.
- mistvinke, mhd. sw. m.
- mistgabala, st. f.
- mistgot, st. m.
- misthouf, mhd. st. m.
- mistiger
- mistikipum
- mistikipun
- mistil, st. m.
- mistila, sw.
- mistillī
- mistilū
- mistin
- mistkap
- mistkipun
- mistkorb, st. m.
- mistmelde, mhd. st. f.
- mistelmelde, mhd. st. f.
- mistôn, sw. v.
| | [mischinū Gl 4,594,39 (Paris 2685, Gll. 10. Jh.) zu lat. mendicus ‘arm, elend’ in der Worterklärung saraceni mischinū mendicum vocant ist nicht ahd., sondern afrz.; vgl. dazu Steinm. z. St., Schreiber, Glossen S. 224 u. FEW 19,127.]
mischot Gl 1,601,60 (clm 22201, 12. Jh.) zu: [pretiosior erit vir auro, et homo mundo] obrizo [Is. 13,12] (andere Hss. niuuuisiodan) ist nicht sicher gedeutet; nach [Bd. 6, Sp. 648] Matzel S. 22 f. liegt eine zum lat. Adj. obrizo (erg.: auro) inkongruente Verbalform vor, vgl. auch Gl.-Wortsch. 6,394 unter sonst nicht bezeugtem miscôn sw. v. ‘läutern’; zu denken wäre an ein gi-loses Part. Praet. (vgl. dazu Matzel § 14); zur Umsetzung von jan- in ôn-Verben vgl. a. a. O. § 70a,3; Matzel S. 22 erwägt Wortersatz gegenüber den Parallelhss. u. keine Verschreibung. Oder ist an eine Abstraktbildung miscôt st. m. ‘Gemisch’ zu obrizum als Subst. zu denken (zum Bildungstyp vgl. Kluge, Stammb. § 135)? Zur vorausgehenden Gl. luiterom mundo s. AWB [h]lûttar.
mise- s. auch AWB missi- (zu den Varianten vgl. Gröger § 6).
miselsuthdiger Gl 3,391,7 s. AWB misalsuhtîg.
misi- s. auch AWB missi- (zu den Varianten vgl. Gröger § 6).
miskelâta sw. f., frühnhd. mischlete (vgl. DWb. VI,2254), nhd. dial. schweiz. DWB mischleten Schweiz. Id. 4,505. — Graff II,881. miscelatun: gen. sg. Np 74,9. Gemisch, Mischwein (?): (das alte Testament ist) chelih lutteres uuines . doh foller miscelatun . foller truosenon . also in moste . diu be diu zesamine gemiscelot sint calix vini meri . plenus mixto.
miskelôn sw. v., mhd. nhd. dial. schweiz. mischlen Schweiz. Id. 4,504, rhein. mischeln Rhein. Wb. 5,1167; aus vulgärlat. misculare, oder unter Einfluß der -ilôn-, -alôn-Bildungen zu misken (?), vgl. Frings, Germ. Rom. II,326. — Graff II,880. Nur bei Notker belegt. miskel-: 3. sg. -ôt Nb 50,2. 106,22. 319,10. 341,32 [40,17. 92,20. 242,20. 258,8]; inf. -ôn 97,3 [84,1]. Nc 713,7 [30,2] (-o-). Np Cant. Deut. 8 (Hs. W2 = S. XLVII,13; -sc- Hs. R, beide Hss. -o-); 1. sg. prt. -ôta 101,10 (-sc-); 3. sg. prt. -ôta Nc 712,30 [29,18]; ke-: part. prt. -ôt Nb 259,5 [203,18]; nom. sg. n. -ôta 310,7 [236,23]; ge-: Grdf. -ôt 83,24 [72,15]; dat. pl. m. -otên Nc 782,27 [100,4]. Verschrieben: miskelôndiu: part. prs. nom. sg. f. Nb 196,10/11 [163,17] (zur Verschr. vgl. Kelle, Verbum S. 270). 1) (ver)mischen (mit), (einer Sache) beimischen: a) mit Akk.: daz kemiskelota uuazer (sc. der Flüsse Euphrat u. Tigris) getuuiret . tie ungeuuanden ordena mixta unda implicet fortuitos modos . i. ordines . s. hoc casus dicitur Nb 310,7 [236,23]; in der Verbindung in ein miskelôn: tie proportiones fone dien si coniuncta ist . tie lazet si gerno zu iro so in musica geskriben ist . unde sie gagen dien uzeren bietende . miskelot si in ein . zuei ding kelichiu 341,32 [258,8]; b) mit Akk. u. Präp. mit + Dat.: neist nu na diu saliglicha suozi gemiskelot mit manegero bitteri quam multis amaritudinibus respersa est dulcedo humanae felicitatis? Nb 83,24 [72,15]. si neuuissa uuaz purgerisso uuas . si habeta ungelirnet . ten uuin miskelon mit seime non norat confundere Bachica munera liquido melle 97,3 [84,1]. vuanda ih ... min trinchen mit uueinode miscelota quia ... poculum meum cum fletu miscebam Np 101,10; c) mit Akk. u. Präp. zi/zuo + Dat./Adv.: (Indus) miskelondiu gruone gimma . so smaragdus ist . zuo dien uuizen . so uniones sint (Indus) miscens virides lapillos candidis Nb 196,10/11 [163,17]. neist tanne der saligoro . danne der . ze des uuenegheite . nehein guot neist kemiskelot? nonne felicior est eo . cuius miseria pura est . ac solitaria . sine admixtione cuiusquam boni? 259,5 [203,18]. so er (Apoll) aber uuelicha suht sculdigen menniskon [Bd. 6, Sp. 649] drolicho beneimda . so miskelota er heiz fiur zu dero lufte . ih meino pligfiur cum vero pestem diram commeritis mortalibus minabatur . aeri similiter anhelos ignes . aut torpentis frigoris venena miscebat Nc 712,30 [29,18]. darazu steinen gemiskeloten . unde zuien . daz chit poumen . uuarf si ouh zu manige slahta chrutero . unde libhaftero cui multa concesserat . lapillis surculisque permixtis herbarum etiam et membrorum . i. animalium 782,27 [100,4]. 2) sich mischen, verbinden mit: a) mit refl. Akk. u. Präp. zi/zuo + Dat.: uuanda also uuizentheit sih nemiskelot . zuo dien luginen sicut enim scientia ipsa inpermixta est falsitati Nb 319,10 [242,20]. er (got) neuuolta filios dei fone Sed chomene sih miscelon ze filiis hominum . die fone Cain chamen Np Cant. Deut. 8; b) mit refl. Akk. u. Dat.: noh si (sc. allero dingoliches natura) nemiskelot sih nieht tien uuideruuartigen uuurchedon . so ignauia ist fortitudini . unde tarditas uelocitati nec miscetur effectibus contrariarum rerum Nb 106,22 [92,20]. 3) durch Mischen herstellen, mit Akk.: fone dero temparatun . unde dannan meist kemanetiu daz si in sah miskelon heilesama luft . sprah Uirtus tisen chriechisken uers tali dei temperamento Virtus ammonita . magisque cum eum salutaris auras miscere conspiceret . caeci poetae Graium versum ... commemorat Nc 713,7 [30,2]. 4) durcheinanderbringen, aufwühlen, mit Akk.: ube ouh ter uuint miskelot tia cessa . unde den mere getuot uuellon si turbidus auster volvens mare . misceat aestum Nb 50,2 [40,17]. Abl. miskelâta, miskelunga; vgl. AWB misken, ungimiskelôt.
fir-miskelôn sw. v., frühnhd. vermischeln (vgl. DWb. XII,1,873), nhd. dial. schweiz. vermischlen Schweiz. Id. 4,504. — Graff II,880 f. uer-miskelôt: 3. sg. Nb 355,8 [266,26]. durcheinanderbringen, mit Akk.: al obenan anasehende . neuermiskelot iz (kotes ouga) nieht tia uuiolichi dero dingo divinus intuitus despiciens cuncta minime perturbat qualitatem rerum.
gi-miskelôn sw. v. — Graff II,880. ge-miskelôt: 3. sg. Nb 341,25 [258,4]. beimischen, mit Akk. u. Präp. zi + Dat.: gemiskelot si die uzenan chomenten . ze dien darinne gehaltenen bilden miscet imagines . formis introrsum reconditis.
zisamane-miskelôn sw. v. zesamine ge-miscelot: part. prt. Np 74,9. zusammenmischen, mit Akk.: chelih lutteres uuines . doh foller miscelatun . foller truosenon . also in moste . diu be diu zesamine gemiscelot sint calix vini meri . plenus mixto.
zuo-miskelôn sw. v. — Graff II,880 s. v. zuogamiscelot. zuo-ge-miskelôtes: part. prt. gen. sg. n. Nb 259,22 [203,29]. hinzumischen, -fügen, mit Akk.: fone diu ... habent tie ubelen . danne sie in uuize sint . eteuuaz zuogemiskelôtes kuotes . ih meino selbez taz uuize . daz fone rehte guot ist habent igitur improbi . cum puniuntur quidem aliquid boni adnexum . poenam ipsam scilicet . quae bona est ratione iustitiae. [Bd. 6, Sp. 650] |
| |