| - quiste
- quisten
- fir-quisten, sw. v.
- ir-quisten, sw. v.
- quistîg, adj.
- -quit
- gi-quit, st. f.
- quiten
- quitena
- quitenbluome, sw. m. oder f.
- quitenlateche, st. f.
- quiti1, st. m.
- quiti2, st. m.
- kuti, st. m.
- quiti3, st. m.
- gi-quiti, st. m.
- -quitîg
- quitilôn, sw. v.
- quitina, st. f.
- quitinboum, st. m.
- quitten
- quiuualt
- quizilungo
- qunbili
- qunnela
- qunstiger
- quodana
- quoleih
- quon
- quonelle
- quonen
- quonila
- qurnstein
- quuerechela
- quuirnstein
- -quum(i)
- quumil
- -quumil
- -quumila
- -quumilo
- quuoniu
- quvsken
- qylryn
- r
- r
- .. r
- .. r
- .. r
- .. r
- .. r ..
- ra
- ra
- ra
- ra
- ra
- ra
- ra
- . ra .
- .. ra
- .. raa
- rab:
- râba, st. sw.?
- [h]raban, st. m.
- [h]rabbo, sw. m.
- [h]rabo, sw. m.
- rabon
- racharec
- rachenteo
- racheo
- rachin
- rac .. hin
- rachond
- rachont
- racz
- rad, adj.
- gi-rad, adj.
- rad, st. n.
- [h]rad
- rada1, sw. f.
- rado, sw. m.
- rada2, sw. f.
- [h]radalîhho, adv.
- radam’
- radan, st. m.
- ratan, st. m.
- rad(a)skîba, sw. f.
- radastecko, sw. m.
- radda, sw. f.
- ratta, sw. f.
- radel
- raden
- radic
- radich
- radin
- râdisli, st. n.
- râdislo, sw. m.
- rado1
- rado2, sw. m.
- raddo, sw. m.
- rato1, sw. m.
- ratto, sw. m.
- rado, adv.
- gi-rado, adv.
- [h]radorîfi, adj.
- radscipa
- ræglæ ::
- raeste
- -rætic
- rætischunge, st. f.
- râfo
- rvo, sw. m.
- gi-rvôti, st. n.
- rafulta
- rafsunga, st. f.
- ir-rafsunga, st. f.
- raga
- rgana, st. f.
- râginna, st. f.
- [h]ragâri, st. m.
- ragel, st. subst.
- bi-[h]ragêt, part.-adj.
- ragh
- ragin
- râginna
- raħ
- rha, st. sw. f.
- rahanen, sw. v.
- bi-rahanen, sw. v.
- rahcat
- rahchutiv
- ir-râhen, sw. v.
- rahh .
- rahha, st. f.
- râhha, st. f.
- -rahhaft
- fir-râhhan, part.-adj.
- fir-râhhanî, st. f.
- rahhâri, st. m.
- râhhâri, st. m.
- rahhat, st. m.
- rahhenza, st. sw.?
- -[uu]râhhî
- [h]rhhisôn, sw. v.
- [h]rhhisunga, st. f.
- [h]rahho, sw. m.
- .. rahhoen
- -rahhôn
- rahhôn, sw. v.
- gi-rahhôn, sw. v.
- int-rahhôn, sw. v.
- ir-rahhôn, sw. v.
- untar-rahhôn, sw. v.
- -rahhôntlîh
- -rahhônto
- zuo-rahhônto, adv.
- -rahhôtlîh
- rahhunga, st. f.
- gi-râhi, st. n.
- râhî, st. f.
- ra(h)ian, sw. v.
- -rahlîh
- ir-rahlîh, adj.
- rhsilstecko, sw. m.
- raht
- |rahta
- rai-
- raia
- raia, st. sw.?
- raiga
- raihta
- rain
- raine
- rais ze
- rakinzun
- [h]ram
- ram1, st. m.
- ram2, st. m.
- ram
- râm, st. m.
- rama, st. f.
- râmag, adj.
- ramastecko, sw. m.
- râmên, sw. v.
- râmênto, adv.
- ramesadra
- ramesdra
- ramese
- ramesora
- [h]ramestra, st. sw.?
- ramft, st. m.
- rāmisada
- ramma, st. sw.?
- rammalôd, st. m.
- rammalôn, sw. v.
- remmilôn, sw. v.
- rammalond
- rammalunga, st. f.
- rammi
- rammiloton
- rammilunga
| | quiste Gl 1,56,13 (K) s. zuuiski. [Bd. 7, Sp. 620]
quisten s. AWB kusten.
fir-quisten sw. v., nhd. DWB verquisten (älter); mnd. vorquisten, mnl. verquisten, -questen; got. fraqistjan. — Graff IV,681 f. fir-quisti: 3. sg. conj. prt. O 5,7,33 (PV; in P -i- vor s übergeschr., vgl. Ausg. Piper). jmdn. vernichten, verderben, mit Akk. d. Pers.: se ouh biwurbin, thaz sie nan (den gekreuzigten Jesus) giburgin; thaz friunt nihein ni westi, wio man nan firquisti, joh wio man nan firduasbti (Firquisten). Vgl. firkusten, firkustida.
ir-quisten sw. v.; got. usqistjan. — Graff IV,681. ur-chuistan: inf. Gl 2,104,64 (2 Hss., darunter clm 14747, 9. Jh. mit u-; zu ur- vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 84); ar-: dass. 64/65 (clm 19417, 9. Jh.); ir-quisti: 3. sg. conj. prt. OF 5,7,33. 1) jmdn. vernichten, verderben, mit Akk. d. Pers.: se ouh biwurbin, thaz sie nan (den gekreuzigten Jesus) giburgin; thaz friunt nihein ni westi, wio man nan irquisti joh wio man nan firduasbti O 5,7,33 (PV firquisten). 2) etw. abtöten: urchuistan odo farmurdran [ita enim fructum uberem, quae sunt sincera, praestabunt: si ea, quae natam segetem] enecare [consueverunt, diligentius amputentur, Decr. Leon. II p. 223] Gl 2,104,64.
quistîg adj.; mnl. quistich. — Graff IV,531 s. v. chist, chistic (mit anderer etymologischer Zuordnung, vgl. auch gi-kist(i) adj. Ahd. Wb. 5,204 u. kista sw. f. ebda.). chistic: Grdf. Gl 1,287,22 (Rd). Hierher wohl auch, verschrieben: chista: Grdf.? Gl 1,287,22/23 (Jb; nach Graff a. a. O. chist adj., vgl. auch Schindling S. 96). hartnäckig, ungebrochen: frauali ungibrachi chistic [(Jacob zu seinen Söhnen, nachdem jene die Vergewaltigung der Schwester grausam gerächt hatten:) maledictus furor eorum, quia] pertinax [: et indignatio eorum, quia dura, Gen. 49,7]; zum Adj. fravali in der Bed. ‘trotzig, hartnäckig’ vgl. Ahd. Wb. 3,1202; oder ist unter Berücksichtigung der Wortsippenzugehörigkeit u. der Polysemie von fravali eine Alternativgl. in der Bed. ‘heftig, ungestüm, vernichtend’ (vgl. Ahd. Wb. a. a. O. Sp. 1201 mit Belegzuordnung sowie s. vv. fir-, irquisten) zu erwägen?
-quit vgl. auch samanquit.
gi-quit st. f. — Graff IV,648. ke-chuuit: nom. sg. Gl 1,730,8 (S. Paul XXV a/1, Gll. 8. Jh.). — ke-qhuuit: acc. sg. S 207,35; ka-qhuit: nom. sg. 262,2; ki-: acc. sg. 233,1 (alle B). 1) Ausspruch: âna zuifal dese solihhe die truhtines sint keleisinit keqhuuit, in deru qhuuidit: niqhuuam tuan vvillun minan sine dubio hii tales illam domini imitantur sententiam, in qua dicit: non veni facere voluntatem meam S 207,35; in lückenhaftem Kontext: .. duruhuuesanti .. uuaft .. ekislihhun .. kiqhuit .. solus sit ad opus sibi iniunctum persistens in poenitentiae luctum, sciens illam terribilem apostoli sententiam dicentis 233,1. fona demv .. si kescauuuot div kaqhuit tateo .. das vvarun kikeban einluzze soso eocouuemv .. ab abbate semper consideretur illa sententia actuum apostolorum quia dabatur singulis prout cuique opus erat 262,2. 2) Befehl: uzkeanc kechuuit fona kheisure eruuirdikemu [factum est autem in diebus illis,] exiit edictum a [Bd. 7, Sp. 621] Caesare Augusto [ut describeretur universus orbis, Luc. 2,1] Gl 1,730,8. Vgl. giquedan, giquiti, samanquit, ungiquitîg.
quiten, quitena s. AWB quitina.
quitenbluome mhd. sw. m. oder f.; mnd. quēdenblôme. quitten-blumē: nom. sg. Gl 3,561,55 (clm 615, Hs. 14. Jh.; -blumen, zum Eindringen des -n in den Nom. vgl. Reichmann-Wegera, Frühnhd. Gr. § M 18). Quitte(nblüte?), Cydonia oblonga Mill. (vgl. Marzell, Wb. 1,1289 f.): melon; nach Steinm. Anm. z. St. wohl griech. μήλον, lat. malum cydonium (vgl. Mlat. Wb. II,2182,53 f. s. v. cydonicus).
quitenlateche mhd. st. f.; vgl. nhd. dial. thür. quittlätten pl. Thür. Wb. 4,1386. quiten-latiche: nom. sg. Gl 3,568,26 (clm 615, Hs. 14. Jh.). Huflattich, Tussilago farfara L. (vgl. Marzell, Wb. 4,850 ff.): ungula caballina [vgl. farfara ungula caballina, CGL III,590,44] (zu farfara vgl. Mlat. Wb. IV,83,65 f.; 1 Hs. kütenlatech mhd.). Vgl. kütenlatech mhd.
quiti1 st. m.; ae. cwið st. m., cwiða sw. m.; an. kviðr; vgl. got. qiþus. — Graff IV,650. qhuiti: nom. sg. Gl 1,294,21 (Jb); quiti: dass. ebda. (Rd). Gebärmutter (vgl. Riecke, Fachspr. 2,156): qhuiti muater [concluserat enim dominus omnem] vulvam (Hs. -a) [domus Abimelech propter Saram uxorem Abrahae, Gen. 20,18]. Vgl. quedilla. |
| |