| - rammalôn, sw. v.
- remmilôn, sw. v.
- rammalond
- rammalunga, st. f.
- rammi
- rammiloton
- rammilunga
- [h]rammo, sw. m.
- rammo, sw. m.
- rampfe, sw. m.
- ramta
- râmunga, st. f.
- [h]ramusia
- -ran
- rân, st. m.
- rand(-)
- ranen
- ranft(-)
- rangâri, st. m.
- rangisôn, sw. v.
- rangleih, st. m.
- rangoson
- ranguuîg, st. m.
- ranintin
- ranis
- [h]ranka, st. sw.?
- rankason
- ranno
- .. ranscara
- rant, st. m.
- rantbch
- rantbga
- rantboga
- rantbogo, sw. m.
- rantboug, st. m.
- rantpaui
- ranum
- raoz
- rap
- rap
- raphen
- raphen, sw. v.
- bi-raphen, sw. v.
- gi-raphen, sw. v.
- rappe, sw. m.
- [h]rappo
- -rart
- (-)rart(-)
- rarta, st. f.
- -rarti
- -rartôd
- -rartôn
- râsen, sw. v.
- bi-râsen, sw. v.
- gi-râsên, sw. v.
- râsenber, st. n.
- .. rasgta
- raskez(z)-
- raskinzen, sw. v.
- raskitoda
- raskizzen
- gi-raskizzen, sw. v.
- rasco, adv.
- rascôn, sw. v.
- ûz-rascôn, sw. v.
- râsôn, sw. v.
- gi-[h]raspahi, st. n.
- [h]raspôn, sw. v.
- zisamane-[h]raspôn, sw. v.
- gi-rast, st. f.
- rasta1, st.
- rasta2, st. f.
- rastekko
- rastên, sw. v.
- rastôn, sw. v.
- gi-rastên, sw. v.
- rastra
- [h]rat
- ra .. t
- rat
- rât, st. m.
- rata
- ratan
- râtan, red. v.
- ana-râtan, red. v.
- bi-râtan, red. v.
- fir-râtan, red. v.
- gi-râtan, red. v.
- ir-râtan, red. v.
- -râtan, adj.
- ir-râtanî, st. f.
- fir-râtannessi, st. n.
- râtannussi, st. n.
- râtâri, st. m.
- ir-râtâri, st. m.
- ratechel
- ratel, st. m.
- râtelôs, adj.
- râtelôslîhho, adv.
- ratemo
- raten
- ratensâme, sw. m.
- râtfrâga, st. sw.?
- râtfrâganôn, sw. v.
- râtfrâgôn, sw. v.
- râtfrâgunga, st. f.
- râtgebo, sw. m.
- râthaft, adj.
- rathen
- ratho
- -râti, adj.
- -râti, st. n.
- gi-râti, st. n.
- -râtî
- bi-râtida, st. f.
- gi-râtida, st. f.
- râtilnissî, st. f.
- râtilnissi, st. n.
- -râtîg
- -râtgî
- ratilsge
- ratim
- ratin
- ratini
- râtinisca, st. f.
- ratino
- râtisca, st. sw. f.
- râtiskî, st. f.
- râtiscôn, sw. v.
- râtissa, st. sw. f.
- râtissâri, st. m.
- râtissôn, sw. v.
- râtlîhhî, st. f.
- -râtlîhho
- râtman, st. m.
- râtnissa, st. f.
- fir-râtnissi, st. n.
- râtnissida, st. f.
- râtnunge, st. f.
- râtnussa, st. f.
- [h]rato
- rato1
- rato2, sw. m.
- gi-râto, sw. m.
- ratolt
- râton, sw. v.
- ratonte
- râtsam, adj.
- râtsamî, st. f.
- râtslagôn, sw. v.
- ratta
- ratto
- ratu
- ratun
- râtunga, st. f.
- râtussa, st. sw. f.
- râtussî, st. f.
- râtussôn, sw. v.
- ratze, sw. m.
- ratza, sw. m.
- rau
- rau:
- rauin
- rauu-
- rauuer
- rauun
- rave
- râuua, st. f.
- râuuên, sw. v.
- râuuî, st. f.
- râuui, st. n.
- gi-râuuida, st. f.
- râuuîg, adj.
- râuuogern(i), adj.
- râuuôn, sw. v.
- [h]râza, sw.
- râzaheit, st. f.
- râzal, adj.
- razelin, lat.
- râzi, adj.
- râzî(n), st. f.
- râzuuurti, adj.
- rc#P+O#P-uuuantan
- .. r . da
- r . dan
- .. rdes
- re
- re
- re ..
- re(-)
- reatisca
- reb :
- reba, sw. st. f.
- rebablat, st. n.
- rebabletîn, adj.
- rebagerta, st. f.
- rebahuon, st. n.
- rebakunni, st. n.
- rebalîh, adj.
- rebaloub, st. n.
| | rammalôn, remmilôn sw. v., mhd. nhd. Lexer rammeln, dial. tirol. remln Schatz, Tirol. Wb. 2,481, hess. rhein. rämmeln Südhess. Wb. 4,1199, Rhein. Wb. 7,57; mnd. rammeln, mnl. rammelen. — Graff II,505. rammiloton: 3. pl. prt. Gl 1,303,34 (Stuttg. Theol. et phil. fol. 218, Gll. 12. Jh.?); kæ-rāmaloton: part. prt. nom. pl. m. Thoma, Glossen S. 10,15 (vgl. Meineke, Stud. S. 125,206; S. Mihiel BM 25, Gll. 11. Jh. (?); nach Thoma ka-; anders im Gl.-Wortsch. 7,319 zu einem sonst nicht belegten girammalôn gestellt). remmilontemo: part. prs. dat. sg. m. Gl 1,350,47 (M, clm 18140, 11. Jh.). bespringen, begatten (von Tieren): rammiloton [igitur quando primo tempore] ascendebantur [oves, ponebat Iacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent, Gen. 30,41] Gl 1,303,34. kærammaloton uurtan [sed si quando oves et caprae primo tempore] ascendebantur [Comm. in Gen. 3,18, PL 107,604C] Thoma, Glossen S. 10,15 (vgl. Meineke, Stud. S. 125,206); hierher wohl auch, als Vok.-Übers. von emissarius ‘zur Zucht dienend’ (vgl. Mlat. Wb. III,1237,49 ff.): remmilontemo [(Aaron) mittensque super utrumque sortem, unam domino, et alteram] capro emissario [Lev. 16,8] Gl 1,350,47 (zur Kontextbed. von emissarius ‘fortgeschickt’ vgl. Mlat. Wb. a. a. O. 43 f. u. Thes. V,2,3,497,75 ff.). Abl. rammalôd, rammalunga; vgl. ram1, rammo. Vgl. Heyne, Hausalt. 2,183 Anm.
rammalond Gl 1,273,58 s. AWB rammalôd.
rammalunga st. f. — Graff II,505. rammilunga: nom. sg. Gl 1,303,35 (Stuttg. Theol. et phil. fol. 218, Gll. 12. Jh.?). Begattung: rammilunga [quando vero serotina] admissura [erat, et conceptus extremus, non ponebat eas [Bd. 7, Sp. 664] (Stäbe in die Tränkrinnen), Gen. 30,42] (zum lat. Lemma vgl. Mlat. Wb. I,214,60 ff.).
rammi Gl 3,451,7 s. ram1.
rammiloton Gl 1,303,34 s. AWB rammalôn.
rammilunga Gl 1,303,35 s. AWB rammalunga.
[h]rammo sw. m.; mnd. ramme; ae. hramma; vgl. mnd. ram st. m. ramme: nom. sg. Gl 4,98,18 (Sal. a1, clm 17152, 12. Jh.). Krampf: spasmus (Hs. -os). Vgl. rampfe mhd. Vgl. Riecke, Med. Fachspr. 2,403, Höfler, Krankheitsn. S. 491.
rammo sw. m., nhd. dial. bair. ramm sw. m. Schm. 2,89 f.; mnd. ramme (vgl. Lasch-Borchling, Mnd. Hwb. 2,1849 s. v. ram3), mnl. ramme (?). — Graff II,505. ramm-: nom. sg. -o Gl 3,356,15. 4,30,58 (Sal. a1, 5 Hss.). 166,54 (Sal. d). Beitr. 73,208 (nach Gl 4,129,40; Sal. c). Meineke, Ahd. S. 24,12 (Sal. a1); -e Gl 4,30,59 (Sal. a1); hierher auch (vgl. Parallelhss.) mit Abfall der Endg.; oder zu ram1: ram: dass. ebda. (Sal. a1, Prag, mus. Bohem., 13. Jh.; im Ahd. Gl.-Wb. S. 471 Zuordnung zu rammo erwogen; anders im Gl.-Wortsch. 7,317 s. v. ram st. m.). 1) Widder (vgl. Palander, Tiern. S. 127 f.): rammo vervex Gl 3,356,15 (davor stier iuvencus, danach bok ircus). 2) Bären-Lauch, Allium ursinum L. (? Vgl. Marzell, Wb. 1, 210 ff. u. Fischer, Pflanzen S. 258): rammo agrippina (vgl. Mlat. Wb. I,413,45 ff.) Gl 4,30,58. 166,54. Beitr. 73,208 (nach Gl 4,129,40). Meineke, Ahd. S. 24,12. Vgl. ram1, ramma.
rampfe mhd. sw. m., nhd. dial. schwäb. rampfe Fischer 5,123; mnl. rampe; vgl. mhd. rampf, mnd. mnl. ramp (alle st. m.). rampho: nom. sg. Gl 4,160,45 (Sal. c, mus. Brit. Add. 18379, 13. Jh.). Krampf: spasmus (Hs. -os). Vgl. [h]rammo, [h]rimphan. Vgl. kramph, krampho. Vgl. Heyne, Hausalt. 2,127, Höfler, Krankheitsn. S. 491.
ramta O 4,17,3 s. AWB râmên.
râmunga st. f.; vgl. mnd. râminge, mnl. afries. raminge. — Graff II,505. râmung-: nom. sg. -a Nb 238,18 [190,24]; dat. sg. -o 204,16 [168,19]. Streben, Trieb: fernim uuola . daz ih tir (Boethius) nu nieht neougo . uuio gerno uuihtelih si . fone dien uuilligen uuarbon . dero sinnigun selo . nube ih ougo dir iz fone dero naturlichun ramungo neque nunc tractamus de voluntariis motibus cognoscentis animae . sed de naturali intentione Nb 204,16 [168,19]; ferner: 238,18 [190,24]. |
| |