| - [h]ramusia
- -ran
- rân, st. m.
- rand(-)
- ranen
- ranft(-)
- rangâri, st. m.
- rangisôn, sw. v.
- rangleih, st. m.
- rangoson
- ranguuîg, st. m.
- ranintin
- ranis
- [h]ranka, st. sw.?
- rankason
- ranno
- .. ranscara
- rant, st. m.
- rantbch
- rantbga
- rantboga
- rantbogo, sw. m.
- rantboug, st. m.
- rantpaui
- ranum
- raoz
- rap
- rap
- raphen
- raphen, sw. v.
- bi-raphen, sw. v.
- gi-raphen, sw. v.
- rappe, sw. m.
- [h]rappo
- -rart
- (-)rart(-)
- rarta, st. f.
- -rarti
- -rartôd
- -rartôn
- râsen, sw. v.
- bi-râsen, sw. v.
- gi-râsên, sw. v.
- râsenber, st. n.
- .. rasgta
- raskez(z)-
- raskinzen, sw. v.
- raskitoda
- raskizzen
- gi-raskizzen, sw. v.
- rasco, adv.
- rascôn, sw. v.
- ûz-rascôn, sw. v.
- râsôn, sw. v.
- gi-[h]raspahi, st. n.
- [h]raspôn, sw. v.
- zisamane-[h]raspôn, sw. v.
- gi-rast, st. f.
- rasta1, st.
- rasta2, st. f.
- rastekko
- rastên, sw. v.
- rastôn, sw. v.
- gi-rastên, sw. v.
- rastra
- [h]rat
- ra .. t
- rat
- rât, st. m.
- rata
- ratan
- râtan, red. v.
- ana-râtan, red. v.
- bi-râtan, red. v.
- fir-râtan, red. v.
- gi-râtan, red. v.
- ir-râtan, red. v.
- -râtan, adj.
- ir-râtanî, st. f.
- fir-râtannessi, st. n.
- râtannussi, st. n.
- râtâri, st. m.
- ir-râtâri, st. m.
- ratechel
- ratel, st. m.
- râtelôs, adj.
- râtelôslîhho, adv.
- ratemo
- raten
- ratensâme, sw. m.
- râtfrâga, st. sw.?
- râtfrâganôn, sw. v.
- râtfrâgôn, sw. v.
- râtfrâgunga, st. f.
- râtgebo, sw. m.
- râthaft, adj.
- rathen
- ratho
- -râti, adj.
- -râti, st. n.
- gi-râti, st. n.
- -râtî
- bi-râtida, st. f.
- gi-râtida, st. f.
- râtilnissî, st. f.
- râtilnissi, st. n.
- -râtîg
- -râtgî
- ratilsge
- ratim
- ratin
- ratini
- râtinisca, st. f.
- ratino
- râtisca, st. sw. f.
- râtiskî, st. f.
- râtiscôn, sw. v.
- râtissa, st. sw. f.
- râtissâri, st. m.
- râtissôn, sw. v.
- râtlîhhî, st. f.
- -râtlîhho
- râtman, st. m.
- râtnissa, st. f.
- fir-râtnissi, st. n.
- râtnissida, st. f.
- râtnunge, st. f.
- râtnussa, st. f.
- [h]rato
- rato1
- rato2, sw. m.
- gi-râto, sw. m.
- ratolt
- râton, sw. v.
- ratonte
- râtsam, adj.
- râtsamî, st. f.
- râtslagôn, sw. v.
- ratta
- ratto
- ratu
- ratun
- râtunga, st. f.
- râtussa, st. sw. f.
- râtussî, st. f.
- râtussôn, sw. v.
- ratze, sw. m.
- ratza, sw. m.
- rau
- rau:
- rauin
- rauu-
- rauuer
- rauun
- rave
- râuua, st. f.
- râuuên, sw. v.
- râuuî, st. f.
- râuui, st. n.
- gi-râuuida, st. f.
- râuuîg, adj.
- râuuogern(i), adj.
- râuuôn, sw. v.
- [h]râza, sw.
- râzaheit, st. f.
- râzal, adj.
- razelin, lat.
- râzi, adj.
- râzî(n), st. f.
- râzuuurti, adj.
- rc#P+O#P-uuuantan
- .. r . da
- r . dan
- .. rdes
- re
- re
- re ..
- re(-)
- reatisca
- reb :
- reba, sw. st. f.
- rebablat, st. n.
- rebabletîn, adj.
- rebagerta, st. f.
- rebahuon, st. n.
- rebakunni, st. n.
- rebalîh, adj.
- rebaloub, st. n.
- rebamezzira(h)s, st. n.
- rebaraman
- rebaredos
- rebarnussi
- rebasahs, st. n.
- rebasnit, st. m.
- rebastecko, sw. m.
- rebastihhil, st. m.
- rebastihhilîn, st. n.
- rebastoc, st. m.
- rebatorso, sw.
- rebazuuî, st. n.
| | [h]ramusia as.? (st. sw.?) f., ramese mhd. (st. sw.?) f.; mnd. rāmese, rēmese; nhd. rams m.; ae. hramse sw. f. (auch hramsa sw. m., vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 563). ramusia: nom. sg. Gl 5,47,27 (Trier 40, 10. u. 11. Jh.; zum Erhalt des -i- im As. vgl. Klein, Stud. S. 213). [Bd. 7, Sp. 665] ramese: nom. sg. Gl 3,566,48 (clm 615, Hs. 14. Jh.). 568,28 (clm 615, Hs. 14. Jh., Innsbr. 355, 14. Jh.). Hierher wohl auch, umgedeutet oder verschrieben: rmisch: nom. sg. Gl 3,566,48 (Innsbr. 355, 14. Jh.; nach Gl.-Wortsch. 7,318 dagegen rmich). Schwarzer Nachtschatten, Solanum nigrum L. (vgl. Marzell, Wb. 4,362 ff., bes. 368), oder auch BärenLauch, Allium ursinum L. (? Vgl. Marzell a. a. O. 1,210 ff.), beiden Pflanzen ist der starke Geruch gemeinsam: ramese strychnos (Hs. stignum) Gl 3,566,48 (ramese glossiert weiter unten noch ulpicum, s. den folgenden Beleg). ulpicum (1 Hs. -icium, 1 -itum) 568,28. ramusia ł gacassura acitura (zur Formenvielfalt vgl. Diefb., Gl. S. 7a s. v. accedula, z. St. vgl. noch Mlat. Wb. I,117,33 f. ‘Zwiebel?’) 5,47,27 (vgl. dazu géacessuré ae. ‘Sauerklee’, Ahd. Wb. 4,131). Vgl. [h]ramestra.
-ran s. AWB anaran.
? rân st. m. oder n.; vgl. mhd. mnd. râm, mnl. raem (alle st. m.). — Graff II,522. rane: dat. sg. Gl 2,177,13 (M, 4 Hss., Gll. 9. Jh. (?) — 10./11. Jh.). Absicht: anadahtungo ł rane [pastoralis curae me pondera fugere delitescendo voluisse, benigna ...] intentione [reprehendis, Greg., Cura Praef. p. 1] (1 Hs. nur anathâhtunga). Vgl. râmên.
rand(-) s. AWB rant.
ranen Gl 4,193,10 s. AWB rvo.
ranft(-) s. AWB ramft.
rangâri st. m.; mnd. wranger (vgl. Schiller-Lübben 5,777), mnl. wranger; vgl. mhd. rangen, mnd. mnl. wrangen (alle sw. v.). — Graff II,530. rangaro: gen. pl. Gl 2,219,48 (clm 18550,1, 8. Jh.). Ringkämpfer: rangaro [gravis quidem praedicatori labor est, in communis praedicationis voce, ad occultos singulorum motus causasque vigilare, et] palaestrarum [more in diversi lateris arte se vertere, Greg., Cura 3,37 p. 97]. Vgl. ringâri.
? rangisôn sw. v. (zum Ansatz vgl. Splett, Stud. S. 348. 492), nhd. dial. rhein. rängsen Rhein. Wb. 7,74. 77 (in anderer Bed.). — Graff II,531. rankason: inf. Gl 1,238,1 (K); rangoson: dass. ebda. (Ra). hassen, substant. (vgl. Splett a. a. O.): rancor.
rangleih st. m. — Graff II,153. 530. rang-leiches: gen. sg. Nc 772,5 [88,14]. Ringkampf: si (Philologia) habeta in (Mercurius) doh chumo bescouuot eruuindenten nah temo salbe des rangleiches eum post unctionem palaestricam recurrentem [vgl. cum rediret Mercurius post exercitium luctationis, Rem.].
rangoson Gl 1,238,1 (Ra) s. ? AWB rangisôn.
ranguuîg st. m. — Graff I,707. II,530. rang-uuîge: dat. sg. Nc 772,21/22 [89,5]. Ringkampf: qui bouem mittit ad palestram ... der den ohsen frumet ze ranguuige. |
| |