| - rand(-)
- ranen
- ranft(-)
- rangâri, st. m.
- rangisôn, sw. v.
- rangleih, st. m.
- rangoson
- ranguuîg, st. m.
- ranintin
- ranis
- [h]ranka, st. sw.?
- rankason
- ranno
- .. ranscara
- rant, st. m.
- rantbch
- rantbga
- rantboga
- rantbogo, sw. m.
- rantboug, st. m.
- rantpaui
- ranum
- raoz
- rap
- rap
- raphen
- raphen, sw. v.
- bi-raphen, sw. v.
- gi-raphen, sw. v.
- rappe, sw. m.
- [h]rappo
- -rart
- (-)rart(-)
- rarta, st. f.
- -rarti
- -rartôd
- -rartôn
- râsen, sw. v.
- bi-râsen, sw. v.
- gi-râsên, sw. v.
- râsenber, st. n.
- .. rasgta
- raskez(z)-
- raskinzen, sw. v.
- raskitoda
- raskizzen
- gi-raskizzen, sw. v.
- rasco, adv.
- rascôn, sw. v.
- ûz-rascôn, sw. v.
- râsôn, sw. v.
- gi-[h]raspahi, st. n.
- [h]raspôn, sw. v.
- zisamane-[h]raspôn, sw. v.
- gi-rast, st. f.
- rasta1, st.
- rasta2, st. f.
- rastekko
- rastên, sw. v.
- rastôn, sw. v.
- gi-rastên, sw. v.
- rastra
- [h]rat
- ra .. t
- rat
- rât, st. m.
- rata
- ratan
- râtan, red. v.
- ana-râtan, red. v.
- bi-râtan, red. v.
- fir-râtan, red. v.
- gi-râtan, red. v.
- ir-râtan, red. v.
- -râtan, adj.
- ir-râtanî, st. f.
- fir-râtannessi, st. n.
- râtannussi, st. n.
- râtâri, st. m.
- ir-râtâri, st. m.
- ratechel
- ratel, st. m.
- râtelôs, adj.
- râtelôslîhho, adv.
- ratemo
- raten
- ratensâme, sw. m.
- râtfrâga, st. sw.?
- râtfrâganôn, sw. v.
- râtfrâgôn, sw. v.
- râtfrâgunga, st. f.
- râtgebo, sw. m.
- râthaft, adj.
- rathen
- ratho
- -râti, adj.
- -râti, st. n.
- gi-râti, st. n.
- -râtî
- bi-râtida, st. f.
- gi-râtida, st. f.
- râtilnissî, st. f.
- râtilnissi, st. n.
- -râtîg
- -râtgî
- ratilsge
- ratim
- ratin
- ratini
- râtinisca, st. f.
- ratino
- râtisca, st. sw. f.
- râtiskî, st. f.
- râtiscôn, sw. v.
- râtissa, st. sw. f.
- râtissâri, st. m.
- râtissôn, sw. v.
- râtlîhhî, st. f.
- -râtlîhho
- râtman, st. m.
- râtnissa, st. f.
- fir-râtnissi, st. n.
- râtnissida, st. f.
- râtnunge, st. f.
- râtnussa, st. f.
- [h]rato
- rato1
- rato2, sw. m.
- gi-râto, sw. m.
- ratolt
- râton, sw. v.
- ratonte
- râtsam, adj.
- râtsamî, st. f.
- râtslagôn, sw. v.
- ratta
- ratto
- ratu
- ratun
- râtunga, st. f.
- râtussa, st. sw. f.
- râtussî, st. f.
- râtussôn, sw. v.
- ratze, sw. m.
- ratza, sw. m.
- rau
- rau:
- rauin
- rauu-
- rauuer
- rauun
- rave
- râuua, st. f.
- râuuên, sw. v.
- râuuî, st. f.
- râuui, st. n.
- gi-râuuida, st. f.
- râuuîg, adj.
- râuuogern(i), adj.
- râuuôn, sw. v.
- [h]râza, sw.
- râzaheit, st. f.
- râzal, adj.
- razelin, lat.
- râzi, adj.
- râzî(n), st. f.
- râzuuurti, adj.
- rcɔ-uuuantan
- .. r . da
- r . dan
- .. rdes
- re
- re
- re ..
- re(-)
- reatisca
- reb :
- reba, sw. st. f.
- rebablat, st. n.
- rebabletîn, adj.
- rebagerta, st. f.
- rebahuon, st. n.
- rebakunni, st. n.
- rebalîh, adj.
- rebaloub, st. n.
- rebamezzira(h)s, st. n.
- rebaraman
- rebaredos
- rebarnussi
- rebasahs, st. n.
- rebasnit, st. m.
- rebastecko, sw. m.
- rebastihhil, st. m.
- rebastihhilîn, st. n.
- rebastoc, st. m.
- rebatorso, sw.
- rebazuuî, st. n.
- rebbe
- rebdel
- rebemeser
| | rand(-) s. AWB rant.
ranen Gl 4,193,10 s. AWB rvo.
ranft(-) s. AWB ramft.
rangâri st. m.; mnd. wranger (vgl. Schiller-Lübben 5,777), mnl. wranger; vgl. mhd. rangen, mnd. mnl. wrangen (alle sw. v.). — Graff II,530. rangaro: gen. pl. Gl 2,219,48 (clm 18550,1, 8. Jh.). Ringkämpfer: rangaro [gravis quidem praedicatori labor est, in communis praedicationis voce, ad occultos singulorum motus causasque vigilare, et] palaestrarum [more in diversi lateris arte se vertere, Greg., Cura 3,37 p. 97]. Vgl. ringâri.
? rangisôn sw. v. (zum Ansatz vgl. Splett, Stud. S. 348. 492), nhd. dial. rhein. rängsen Rhein. Wb. 7,74. 77 (in anderer Bed.). — Graff II,531. rankason: inf. Gl 1,238,1 (K); rangoson: dass. ebda. (Ra). hassen, substant. (vgl. Splett a. a. O.): rancor.
rangleih st. m. — Graff II,153. 530. rang-leiches: gen. sg. Nc 772,5 [88,14]. Ringkampf: si (Philologia) habeta in (Mercurius) doh chumo bescouuot eruuindenten nah temo salbe des rangleiches eum post unctionem palaestricam recurrentem [vgl. cum rediret Mercurius post exercitium luctationis, Rem.].
rangoson Gl 1,238,1 (Ra) s. ? AWB rangisôn.
ranguuîg st. m. — Graff I,707. II,530. rang-uuîge: dat. sg. Nc 772,21/22 [89,5]. Ringkampf: qui bouem mittit ad palestram ... der den ohsen frumet ze ranguuige.
ranintin Npgl 90,13 s. AWB rahanen. [Bd. 7, Sp. 666]
ranis Gl 4,202,55 s. AWB reinisc.
? [h]ranka (st. sw.?) f. (oder mlat. Lehnwort?), nhd. ranke; mnd. mnl. ranke; alle in anderer Bed. hranca: nom. sg. Gl 3,471 Anm. 12 (Bonn 218, Gll. 11. Jh. (?), nach Steinm. lat., anders Reiche, Schulb. S. 343 f., der zudem verbreitetes mlat. hranca als Lehnwort aus dem Germ. ansieht). Add. II,110,23 (Wolf. Aug. 56. 18. 4°, Hs. 9. Jh.; nach Siewert z. St. Volkssprachigkeit unsicher). Zaunrübe, Bryonia L. (vgl. Marzell, Wb. 1,683 f.; zur Bed. vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,1230 u. Fischer-Benzon S. 54 f.): hranca vitis alba Gl 3,471 Anm. 12. Add. II,110,23 (nach Siewert z. St. ‘Ranke’). Vgl. Pfeifer, Et. Wb.2 S. 1080. |
| |