| - rehunca
- rêhziga, sw. f.
- rêhzigaling, st. m.
- rêia, sw. f.
- reiga, sw. f.
- reibôn, sw. v.
- reiche
- reicher
- reicheva, st. n.
- reid
- -reida
- gi-[h]rêida, st. f.
- reiden, sw. v.
- reidewagen
- reid(i), adj.
- -reidi
- reidich
- reidimanno
- reienner
- reier
- reiethcrasun
- reiethcrasvn
- reif, st. m.
- reifâri, st. m.
- bi-reifen, sw. v.
- reiga
- [h]reigar, st. m.
- [h]reigara, st. sw.?
- [h]reigaro, sw. m.
- reihhen, sw. v.
- fram-reihhen
- gi-reihhen, sw. v.
- ir-reihhen, sw. v.
- ubar-reihhen, sw. v.
- zuo-gi-reihhen, sw. v.
- -reihhida
- reihhôn, sw. v.
- gi-reihhôn, sw. v.
- ir-reihhôn, sw. v.
- zuo-gi-reihhôn, sw. v.
- ir-reimen, sw. v.
- rein, st. m.
- [h]reina
- reinc
- ge-reine, st. n.
- [h]reinen, sw. v.
- gi-[h]reinen, sw. v.
- reinen, sw. v.
- reiner, st. m.
- reinfano
- reinge
- reingras, st. n.
- [h]reinhaft, adj.
- [h]reinherz(i), adj.
- [h]reini, adj.
- [h]reinî, st. f.
- h], st. f.
- [h]reinida, st. f.
- reinidassi
- rein(i)fano, sw. m.
- [h]reinîgheit, st. f.
- reinisc, adj.
- reiniscâri, st. m.
- [h]reinisôn, sw. v.
- [h]reinkurni, st. n.
- [h]reinlîhhamo, sw. m.
- [h]reinnessî, st. f.
- [h]reinnessi, st. n.
- [h]reinnissa, st. f.
- [h]reinnissida, st. f.
- [h]reinnussi, st. n.
- [h]reinnussî, st. f.
- [h]reinnussida, st. f.
- [h]reino, adv.
- reino, sw. m.
- [h]reinôn, sw. v.
- gi-[h]reinôn, sw. v.
- ir-[h]reinôn, sw. v.
- [h]reinunga, st. f.
- reis
- reisa, st. f.
- reisaman
- reisan, st. n.
- gi-reis(a)nî, st. f.
- gi-reis(a)nîgo, adv.
- -reisâra
- -reisâri
- reiscribere
- reisheri
- -reisîg
- reisôn, sw. v.
- furi-reisôn, sw. v.
- -reisti
- -reistî
- -reistîg
- -reistgî
- reistijâr, st. n.
- reisunga, st. f.
- -reit
- reita, st. sw. f.
- -reita
- gi-reita, st. f.
- ge-reite, st. f.
- -reiten
- reiter
- reitevvagener
- reitgisindi, st. n.
- reitgras
- reithano, sw. m.
- reithe
- reiti, st. n.
- reitî, st. f.
- gi-reiti1, st. n.
- gi-reiti, adj.
- gi-reiti2, st. n.
- reitî2, st. f.
- -reitî
- reitichtel
- -reitida
- -reitidôn
- reitil, st. m.
- -reitîn
- -reitinôt
- reitirosso
- zi-gi-reitit, part.-adj.
- reitkamara, st. f.
- reitlîh, adj.
- reitlihtiles
- reitman, st. m.
- reitmennin(na), st. f.
- reito, sw. m.
- -reito
- -reitôn
- reitrhittihl
- reitrihtâra, st. f.
- reitrihtil, st. m.
- reitrihtilo, sw. m.
- reitrihto, sw. m.
- reitritton
- reit[h]ros, st. n.
- reitsupha
- reitter
- gi-reitunga, st. f.
- reituuagan, st. m.
- reituuaganâri, st. m.
- reitwagen
- reituuego, sw. m.
- reituueko
- reiz, st. m.
- reiza, st. sw.?
- reizâri1, st. m.
- reizâri2, st. m.
- reizen1, sw. v.
- reizen2, sw. v.
- gi-reizi, st. n.
- gi-reizida, st. f.
- reizôn1, sw. v.
- reizôn2, sw. v.
- reizza
- rekenzo
- -recka
- reckaltar, st. m.
- reckaltarboum, st. m.
- reckalterber, st. n.
- -reckâri
- ir-reckâri, st. m.
- recken, sw. v.
- thuruh-recken, sw. v.
- fir-recken, sw. v.
- fram-recken, sw. v.
- gi-recken, sw. v.
- hina-recken, sw. v.
- in-recken, sw. v.
- ir-recken, sw. v.
- ûf-recken, sw. v.
- ûf-ir-recken, sw. v.
- ûz-recken, sw. v.
- reckento, adv.
- -reckî
- reckida, st. f.
- -reckida
- gi-rehhida, st. f.
- -rehhida1, st. f.
- ir-reckida, st. f.
- ir-rehhida, st. f.
- recko, sw. m.
- -recko
- reckunga, st. f.
- ir-reckunga, st. f.
- ir-reclîh, adj.
- rella
- [h]rellen, sw. v.
- remin
- remmilôn
- rêmo
- [h]remphen, sw. v.
- ren
- ren, st. m.
- uu]rendilo, sw. m.
- uu]rendo, sw. m.
| | rehunca Gl 1,241,21 (K) s. AWB rehtunga. [Bd. 7, Sp. 849]
rêhziga sw. f., nhd. rehziege. — Graff V,600 s. v. rehziki. reh-ziga: nom. sg. Gl 3,445,38 (Bonn 193, 12./13. Jh.). weibliches Reh, Ricke, Capreolus capreolus L.; nach der Bed. des lat. Lemmas könnte auch das weibl. Tier einer Art wilder Ziegen, vielleicht Gemse, Rupicapra rupicapra L. oder Steingeiß, Capra ibex L. gemeint sein (vgl. Mlat. Wb. II,241,1 f. 27): caprea (davor rehboc cap[re]olus). Abl. rêhzigaling. Vgl. rêhgeiz.
rêhzigaling st. m. (zum Suffix -ling vgl. Henzen, Wortb. § 89, bes. S. 142 f.; anders Splett, Ahd. Wb. I,2,733, Ahd. Gl.-Wb. S. 478 u. Gl.-Wortsch. 7,367, wonach rêhzigilîn anzusetzen wäre); vgl. nhd. DWB rehzieglein. rech-cigelinc: nom. sg. Gl 3,273,51 (SH b, Adm. 269, Gll. 12. Jh.?). Verschrieben: rech-cigelim: nom. sg. Gl 3,273,52 (SH b, clm 3215, 13./14. Jh.). Rehkitz, Capreolus capreolus L. (oder Hirschkalb?): felis campolus (zu felis vgl. Diefb., Gl. S. 229a s. v. felena, feles u. Duc. III,427b s. v. felena ‘Hirschkuh’). Vgl. rêhgeizilîn.
rêia, reiga sw. f.; ae. rǽge. — Graff II,385. rei-: nom. sg. -a Nc 829,29. 830,1 [150,6. 9]; gen. sg. -on W 47,8. 59,2. 115,2 [85,34. 117,15. 207,6]; dat. sg. -on 36,1. 47,2 (C; -ey- A). 149,2 [73,18. 85,22. 259,33]; dat. pl. -on 33,2 [71,2]. — reiga: nom. sg. Gl 3,684,68 (Berl. Lat. 8° 73, 11. Jh.; zu -g- vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 117). weibliches Reh, Ricke, Capreolus capreolus L.; nach den Bedd. der lat. Lemmata u. ihren dt. Überss. bei Diefb., Gl. S. 98a. 190b könnte auch das weibl. Tier einer Art wilder Ziegen, vielleicht Gemse, Rupicapra rupicapra L., oder Steingeiß, Capra ibex L., gemeint sein: reiga dorca[s] Gl 3,684,68. ze vuinstrun (der Themis) ein reia. Diu bezeichenet tia snelli sinero (des Rhetors) redo a leva . caprea [vgl. per capream velocitas sermonis in rethore significatur, Rem.] Nc 829,29 [150,6]. ih besueron iuuuih ... bi den reion unte den hirzon adiuro vos ... per capreas cervosque camporum [Cant. 2,7] W 33,2 [71,2]. habe iedoh gegen mih den sito dero reion unte des hintkalbes [vgl. instar capreae fugientis hinnuleique, Expos.] 47,8 [85,34]. zuene dine spunne sint samo zuei zuinele kizze der reion duo ubera tua, sicut duo hinnuli capreae gemelli [Cant. 4,5 = 7,3] 59,2. 115,2 [117,15. 207,6]. fluich uone mir, uuine min, uuis glich der reion unte demo hintkalbe in den bergon dero stankuuurzo fuge dilecte mi, et assimilare capreae hinnuloque cervorum [Cant. 8,14] 149,2 [259,33], ähnl. 36,1. 47,2 [73,18. 85,22] (beide caprea); ferner: Nc 830,1 [150,9] (caprea). Vgl. rêh, rêho, rêhinne mhd.
reibôn sw. v. — Graff II,355. reibonte: part. prs. acc. pl. m. Gl 1,709,50 (Carlsr. Aug. CLXXVIII, Gll. 11. Jh.). 5,12,14 (Augsb., Arch. 6, Gll. 10. Jh.; Hs. geheimschriftl. r.f.kbpntfi). (ein Fischernetz) einholen, herausziehen (vgl. Schweiz. Id. 6,48): cesamenelesente. reibonte. purrente recolligentes reficientes levantes [zu: (Iesus) vidit alios duos fratres ...] reficientes [retia sua, Matth. 4,21] Gl 1,709,50 (vgl. Steinm. z. St.; 2 Hss. nur zisamanelesan). cesamenelesente reibonte purrente [zu ebda.] 5,12,14; [Bd. 7, Sp. 850] die urspr. Bed. ist wohl ‘das Netz (beim Herausziehen) am Schiffsrand reiben machen’, vgl. Schweiz. Id. a. a. O.). Vgl. rîban.
reiche Gl 3,35,53 s. AWB ratze mhd.
reicher Gl 4,185,11 s. AWB [h]rît(a)ra.
reicheva mhd. st. n. raichi-uaz: nom. sg. Gl 3,666,58 (Innsbr. 711, 13. Jh.). Gefäß mit Henkel(n): situla amphora (vgl. Mlat. Wb. 1,587). Vgl. Rohr S. 21.
reid s. AWB reid(i).
-reida vgl. ? AWB afterreida.
gi-[h]rêida st. f. — Graff IV,1132 s. v. karehida. ka-rehida: acc. pl. Gl 1,318,34 (Rb). Begräbnisfeier: tuldante karehida [(Joseph u. die um Jakob Trauernden) celebrantes exequias [planctu magno, Gen. 50,10]. Vgl. [h]rêo, [h]rêon as. |
| |