| - gi-reiti2, st. n.
- reitî2, st. f.
- -reitî
- reitichtel
- -reitida
- -reitidôn
- reitil, st. m.
- -reitîn
- -reitinôt
- reitirosso
- zi-gi-reitit, part.-adj.
- reitkamara, st. f.
- reitlîh, adj.
- reitlihtiles
- reitman, st. m.
- reitmennin(na), st. f.
- reito, sw. m.
- -reito
- -reitôn
- reitrhittihl
- reitrihtâra, st. f.
- reitrihtil, st. m.
- reitrihtilo, sw. m.
- reitrihto, sw. m.
- reitritton
- reit[h]ros, st. n.
- reitsupha
- reitter
- gi-reitunga, st. f.
- reituuagan, st. m.
- reituuaganâri, st. m.
- reitwagen
- reituuego, sw. m.
- reituueko
- reiz, st. m.
- reiza, st. sw.?
- reizâri1, st. m.
- reizâri2, st. m.
- reizen1, sw. v.
- reizen2, sw. v.
- gi-reizi, st. n.
- gi-reizida, st. f.
- reizôn1, sw. v.
- reizôn2, sw. v.
- reizza
- rekenzo
- -recka
- reckaltar, st. m.
- reckaltarboum, st. m.
- reckalterber, st. n.
- -reckâri
- ir-reckâri, st. m.
- recken, sw. v.
- thuruh-recken, sw. v.
- fir-recken, sw. v.
- fram-recken, sw. v.
- gi-recken, sw. v.
- hina-recken, sw. v.
- in-recken, sw. v.
- ir-recken, sw. v.
- ûf-recken, sw. v.
- ûf-ir-recken, sw. v.
- ûz-recken, sw. v.
- reckento, adv.
- -reckî
- reckida, st. f.
- -reckida
- gi-rehhida, st. f.
- -rehhida1, st. f.
- ir-reckida, st. f.
- ir-rehhida, st. f.
- recko, sw. m.
- -recko
- reckunga, st. f.
- ir-reckunga, st. f.
- ir-reclîh, adj.
- rella
- [h]rellen, sw. v.
- remin
- remmilôn
- rêmo
- [h]remphen, sw. v.
- ren
- ren, st. m.
- uu]rendilo, sw. m.
- uu]rendo, sw. m.
- rengela
- rengon, sw. v.
- renibroot
- reniscara
- renischv
- bi-renken, sw. v.
- -renkî
- -renkict
- renne, sw. f.
- rennen, sw. v.
- ana-rennen, sw. v.
- gi-rennen, sw. v.
- ûz-rennen, sw. v.
- zi-rennen, sw. v.
- zi-gi-rennen, sw. v.
- zisamane-rennen, sw. v.
- zisamane-gi-rennen, sw. v.
- rennila, st. sw.?
- rennisal, st. n.
- rennunga, st. f.
- [uu]reno, sw. m.
- rennun
- rentile
- rentilo
- bi-rentit, part.-adj.
- rentôn, sw. v.
- ir-rentôn, sw. v.
- renula, st. f.
- renzilo
- [h]rêo, st. m. n.
- reod
- [h]rêoleita, st. f.
- [h]rêolîh, adj.
- [h]rêolîhhî, st. f.
- reomot
- [h]rêon, sw. v.
- [h]rêoroub, st. m.
- [h]rêotuld, st. f.
- [h]rêotuoh, st. m. n.
- rep
- -rêp
- repadersun
- reparator
- rephain
- reph|
- rephount
- rephur
- repo
- repphun
- repsinga, st. f.
- repson, sw. v.
- rerab
- rêren
- ana-rêren, sw. v.
- umbi-bi-rêren, sw. v.
- rerten, sw. v.
- gi-rerten, sw. v.
- hina-rerten, sw. v.
- int-rerten, sw. v.
- zisamane-rerten, sw. v.
- rertendo, adv.
- -rerti
- -rertî
- gi-rertida, st. f.
- int-rertida, st. f.
- rertîg, adj.
- rerb
- gi-resken, sw. v.
- reski, adj.
- reskî, st. f.
- gi-[h]resp, st. n.
- [h]respan, st. v.
- ir-[h]respan, st. v.
- gi-[h]respi, st. n.
- respons, st. m.
- resta
- restastal
- restilla
- restras
- resten, sw. v.
- bi-resten, sw. v.
- gi-resten, sw. v.
- restî(n), st. f.
- resta, st. f.
- restistal
- restitag, st. m.
- restunga, st. f.
- ret
- reta
- reteich
- reth
- reth(-)
- rethiteros
- r&hte
- rethto
- rethueres
- [h]retî, st. f.
- retich
- reth, st. m.
- retihil
- retliche
- retlicho
- reto
- retsunia
- rette
- rettem-
- [h]retten, sw. v.
- ir-[h]retten, sw. v.
- retton
- rettuuagenere
- retzare
- reuelouf
- reuemezer
- reuenblat
| | gi-reiti2 st. n., mhd. gereit(e), frühnhd. gereite; mnd. gerê(i)de; ae. gerǽde; an. reiði. — Graff II,479. ge-reit-: nom. sg. -e Gl 3,641,13; nom. pl. -e 161,24 (SH A, 2 Hss.). 216,10 (SH B). 412,64 [HD 2,151]; giraite: nom. sg. 697,14 (Schlettst., 12. Jh.; zu -ai- für ei vgl. Schatz, Altbair. Gr. § 13); ge-reides: gen. sg. 2,617,13 (Antwerpen 126, 9. Jh., mfrk.). verziertes Reitzeug (mit Metallplättchen versehenes Zaum- oder Sattelzeug für Pferde) oder der daran befestigte Schmuck (?): thes gereides [nec terga frementis ardua pressit equi,] phaleris [qui pictus et ostro, Sed., Carm. pasch. IV, 295] Gl 2,617,13 (vgl. auch Pauly, Glossen S. 123,35; wurde der Abl. Plur. phaleris zu phalerae als Gen. Sing. eines Subst. mit konsonantischer Deklination missdeutet?). gereite phalera (Hs. f-) dicuntur ornamenta equorum, et est Graecum [Hbr. I,354,111] 3,161,24 (2 Hss. gireita). 216,10 (beide im Abschn. De instrumentis equorum). gereite phalerae dicuntur instrumenta equorum et est graecum [zu: ipsa equum album, omni apparatu pacis et belli faleratum imperatori nostro pro certamine obtulit, HD 2,151] 412,64 [HD 2,151]. gereite uł schudir phalera (Hs. f-) 641,13. 697,14. Komp. satulgireiti; vgl. AWB gireiti adj., AWB gireitunga. Vgl. gireiti1.
? reitî2 st. f., nhd. (älter) reite, dial. schweiz. reiti Schweiz. Id. 6,1649 ff., pfälz. reite Pfälz. Wb. 5,490; mnd. rêide (in anderer Bed.; daraus nhd. reede), mnl. rede; vgl. mhd. hove-, Lexer zûnreite sw. f. — Graff IV,753 s. v. reiti-, hreitihuoba. hreiti: nom. sg. Gl 1,274,54 (Rd). — reiti: nom. sg. Gl 1,274,54 (Jb). Siedlung oder Anwesen: hreiti huaba [quod si quis peregrinorum in vestram voluerit transire] coloniam (Hs. -a) [Ex. 12,48] (oder Komp. reitihuoba (?), so Schindling S. 19 u. Splett, Ahd. Wb. I,1,412; zu den zahlreichen Doppelglossierungen in Jb-Rd vgl. auch Tiefenbach, Fluren S. 315 f.; zur Bed. vgl. auch schweiz. hofreiti in der Bed. ‘eingefriedeter Bereich (Obst- u. Gemüsegarten) um ein Bauernhaus’, Schweiz. Id. 6,1652 u. DRWb. 5,1325 ff.).
-reitî vgl. AWB ant-, fahsreitî.
reitichtel Gl 4,132,40 s. AWB reitrihtil.
-reitida vgl. AWB antreitida.
-reitidôn vgl. ? AWB antreitidôn. [Bd. 7, Sp. 879]
reitil st. m.; vgl. mhd. reiteler. — Graff II,479. reitil: nom. sg. Gl 2,650,20 (clm 18059, Gll. 11. Jh. (?); -itil teilweise nachgezogen von zweiter Hand). Wagenlenker: tripil ł reitil equorum agitator [Achillis, Verg., A. II,476] (vgl. agitator auriga secundum usum communem, Serv.). Vgl. uuaganreitila.
-reitîn vgl. AWB antreitî.
-reitinôt vgl. ungireitinôt.
reitirosso Gl 1,433,43 s. AWB reit[h]ros.
zi-gi-reitit part.-adj. — Graff IV,312 s. v. greit, greitit. ze-greite: acc. pl. m. Nc 754,10 [70,2]. in einer best. Weise angeordnet (?): Capricornus ist zeichenhafte ... taz er after habet fore demo zagele dri sternen uuito zegreite . unde nider gebogene . andero (Ausg. K.-T. -e) dri an demo zagele dero selbun geskefte . aber ufkebogene (“daß er (das Sternbild Steinbock) hinten vor dem Schwanz drei weit auseinanderliegende und hinabgebogene Sterne hat”, vgl. Glauch, Mart. Capella S. 545). Vgl. unzigireitit. |
| |