| - -reitî
- reitichtel
- -reitida
- -reitidôn
- reitil, st. m.
- -reitîn
- -reitinôt
- reitirosso
- zi-gi-reitit, part.-adj.
- reitkamara, st. f.
- reitlîh, adj.
- reitlihtiles
- reitman, st. m.
- reitmennin(na), st. f.
- reito, sw. m.
- -reito
- -reitôn
- reitrhittihl
- reitrihtâra, st. f.
- reitrihtil, st. m.
- reitrihtilo, sw. m.
- reitrihto, sw. m.
- reitritton
- reit[h]ros, st. n.
- reitsupha
- reitter
- gi-reitunga, st. f.
- reituuagan, st. m.
- reituuaganâri, st. m.
- reitwagen
- reituuego, sw. m.
- reituueko
- reiz, st. m.
- reiza, st. sw.?
- reizâri1, st. m.
- reizâri2, st. m.
- reizen1, sw. v.
- reizen2, sw. v.
- gi-reizi, st. n.
- gi-reizida, st. f.
- reizôn1, sw. v.
- reizôn2, sw. v.
- reizza
- rekenzo
- -recka
- reckaltar, st. m.
- reckaltarboum, st. m.
- reckalterber, st. n.
- -reckâri
- ir-reckâri, st. m.
- recken, sw. v.
- thuruh-recken, sw. v.
- fir-recken, sw. v.
- fram-recken, sw. v.
- gi-recken, sw. v.
- hina-recken, sw. v.
- in-recken, sw. v.
- ir-recken, sw. v.
- ûf-recken, sw. v.
- ûf-ir-recken, sw. v.
- ûz-recken, sw. v.
- reckento, adv.
- -reckî
- reckida, st. f.
- -reckida
- gi-rehhida, st. f.
- -rehhida1, st. f.
- ir-reckida, st. f.
- ir-rehhida, st. f.
- recko, sw. m.
- -recko
- reckunga, st. f.
- ir-reckunga, st. f.
- ir-reclîh, adj.
- rella
- [h]rellen, sw. v.
- remin
- remmilôn
- rêmo
- [h]remphen, sw. v.
- ren
- ren, st. m.
- uu]rendilo, sw. m.
- uu]rendo, sw. m.
- rengela
- rengon, sw. v.
- renibroot
- reniscara
- renischv
- bi-renken, sw. v.
- -renkî
- -renkict
- renne, sw. f.
- rennen, sw. v.
- ana-rennen, sw. v.
- gi-rennen, sw. v.
- ûz-rennen, sw. v.
- zi-rennen, sw. v.
- zi-gi-rennen, sw. v.
- zisamane-rennen, sw. v.
- zisamane-gi-rennen, sw. v.
- rennila, st. sw.?
- rennisal, st. n.
- rennunga, st. f.
- [uu]reno, sw. m.
- rennun
- rentile
- rentilo
- bi-rentit, part.-adj.
- rentôn, sw. v.
- ir-rentôn, sw. v.
- renula, st. f.
- renzilo
- [h]rêo, st. m. n.
- reod
- [h]rêoleita, st. f.
- [h]rêolîh, adj.
- [h]rêolîhhî, st. f.
- reomot
- [h]rêon, sw. v.
- [h]rêoroub, st. m.
- [h]rêotuld, st. f.
- [h]rêotuoh, st. m. n.
- rep
- -rêp
- repadersun
- reparator
- rephain
- reph|
- rephount
- rephur
- repo
- repphun
- repsinga, st. f.
- repson, sw. v.
- rerab
- rêren
- ana-rêren, sw. v.
- umbi-bi-rêren, sw. v.
- rerten, sw. v.
- gi-rerten, sw. v.
- hina-rerten, sw. v.
- int-rerten, sw. v.
- zisamane-rerten, sw. v.
- rertendo, adv.
- -rerti
- -rertî
- gi-rertida, st. f.
- int-rertida, st. f.
- rertîg, adj.
- rerb
- gi-resken, sw. v.
- reski, adj.
- reskî, st. f.
- gi-[h]resp, st. n.
- [h]respan, st. v.
- ir-[h]respan, st. v.
- gi-[h]respi, st. n.
- respons, st. m.
- resta
- restastal
- restilla
- restras
- resten, sw. v.
- bi-resten, sw. v.
- gi-resten, sw. v.
- restî(n), st. f.
- resta, st. f.
- restistal
- restitag, st. m.
- restunga, st. f.
- ret
- reta
- reteich
- reth
- reth(-)
- rethiteros
- r&hte
- rethto
- rethueres
- [h]retî, st. f.
- retich
- reth, st. m.
- retihil
- retliche
- retlicho
- reto
- retsunia
- rette
- rettem-
- [h]retten, sw. v.
- ir-[h]retten, sw. v.
- retton
- rettuuagenere
- retzare
- reuelouf
- reuemezer
- reuenblat
- reuesteccon
- reuestoc
| | -reitî vgl. AWB ant-, fahsreitî.
reitichtel Gl 4,132,40 s. AWB reitrihtil.
-reitida vgl. AWB antreitida.
-reitidôn vgl. ? AWB antreitidôn. [Bd. 7, Sp. 879]
reitil st. m.; vgl. mhd. reiteler. — Graff II,479. reitil: nom. sg. Gl 2,650,20 (clm 18059, Gll. 11. Jh. (?); -itil teilweise nachgezogen von zweiter Hand). Wagenlenker: tripil ł reitil equorum agitator [Achillis, Verg., A. II,476] (vgl. agitator auriga secundum usum communem, Serv.). Vgl. uuaganreitila.
-reitîn vgl. AWB antreitî.
-reitinôt vgl. ungireitinôt.
reitirosso Gl 1,433,43 s. AWB reit[h]ros.
zi-gi-reitit part.-adj. — Graff IV,312 s. v. greit, greitit. ze-greite: acc. pl. m. Nc 754,10 [70,2]. in einer best. Weise angeordnet (?): Capricornus ist zeichenhafte ... taz er after habet fore demo zagele dri sternen uuito zegreite . unde nider gebogene . andero (Ausg. K.-T. -e) dri an demo zagele dero selbun geskefte . aber ufkebogene (“daß er (das Sternbild Steinbock) hinten vor dem Schwanz drei weit auseinanderliegende und hinabgebogene Sterne hat”, vgl. Glauch, Mart. Capella S. 545). Vgl. unzigireitit.
reitkamara st. f., nhd. (älter) reitkammer. — Graff IV,401. Alle Belege im Nom. Sing. reit-chamar-: -a Gl 4,56,49 (Sal. a1; getrennt geschr.); -chamer-: -a 170,16 (Sal. d); -e 56,49/50 (Sal. a1); -] Meineke, Ahd. S. 31,182 (Sal. a1); -kamera: Gl 4,56,50. 50/51 (Sal. a1; re::it-, -ie- ausradiert; -c-). — riet-chamera: Gl 4,56,51 (Sal. a1). 141,6 (Sal. c); -kamere: 56,53 (Sal. a1); rieth-chamara: 52 (Sal. a1). Verschrieben oder verlesen: rietthamera Gl 4,56,52. rutkamera 53. Rüst-, Vorratskammer (?): reitchamara emporium Gl 4,56,49. 141,6. 170,16. Meineke, Ahd. S. 31,182; zu den Bedd. von emporium ‘Handelsplatz, Markt(platz)’, aber auch ‘Absteigequartier, Herberge’ vgl. Mlat. Wb. 3,1252 u. Diefb., Gl. S. 201; zum Zweitglied vgl. noch Ahd. Wb. 5,17 f. s. v. kamara.
reitlîh adj. — Graff II,478. reit-lihero: gen. pl. m. Gl 1,276,55 (Jb-Rd). zum Wagen gehörig: reitlihero [habebat Salomon quadraginta millia praesepia equorum] currilium (Hs. curriculium) [3. Reg. 4,26]. |
| |