| - ribischehe
- ribiseehe
- rbôn, sw. v.
- rîbunga, st. f.
- richestab
- richmos
- ricstar
- rîth, st. m.
- ridan
- rîdan, st. v.
- after-rîdan, st. v.
- gi-rîdan, st. v.
- ir-rîdan, st. v.
- ûz-ir-rîdan, st. v.
- uuidar-rîdan, st. v.
- riddere
- ridderere
- riddra
- rideman
- [h]rîdên, sw. v.
- rident
- rider(-)
- rigit
- rdil, st. m.
- rdila, st. sw.?
- rdilôn, sw. v.
- gi-rdilôn, sw. v.
- rido, sw. m.
- [h]rîdo, sw. m.
- [h]rîdôn, sw. v.
- [h]rîdônto, adv.
- ridrun
- riduni
- rieba
- riedanunga
- riemilochir
- riemloh, st. n.
- riemo, sw. m.
- rêmo, sw. m.
- rienso
- rietchamera
- riethchamara
- riethöuwe, st. n.
- [h]rîf, st. m.
- rîf, adj.
- rîfi, adj.
- rîfen, sw. v.
- gi-rîfen, sw. v.
- rîfên, sw. v.
- gi-rîfên, sw. v.
- rifho
- rîfi
- rîfî, st. f.
- riffila, sw. f.
- riffilo
- riffilôn, sw. v.
- rifflot
- [h]rivilo, sw. m.
- rîflîhho, adv.
- [h]rîfo, sw. m.
- rig, m.
- gi-rig, st. n.
- rga, st.?
- gi-rigani, st. n.
- int-rigannessi, st. n.
- rig(a)stab, st. m.
- rīgelduffe
- -rigge
- rigil, st. m.
- rigilôn, sw. v.
- gi-rigilôn, sw. v.
- rigilstab, st. m.
- rigin
- rigistap
- rigôn, sw. v.
- rigstab
- |rih
- gi-rih, st. m.
- rîhan, st. v.
- in-rîhan, st. v.
- int-rîhan, st. v.
- rîh(a)stab, st. m.
- rihct-
- -rihh-
- .. rihha
- gi-rîhhan, st. v.
- rîhhen1, sw. v.
- gi-rîhhen, sw. v.
- rîhhen2, sw. v.
- rîhhên, sw. v.
- gi-rîhhên, sw. v.
- rîhhi, adj.
- rîhhi, st. n.
- rîhhida, st. f.
- rîhhisôd, st. m.
- rîhhisôn, sw. v.
- gi-rîhhisôn, sw. v.
- rîhhisônto, adv.
- rîh(hi)tuom, st. m.
- rîhholf, st. m.
- rihhun
- -[uu]rîhida, st. f.
- . rihingian
- rihlico
- rihistap
- gi-rihlîh, adj.
- rîhlîh, adj.
- rîhlîhho, adv.
- rihnussi
- rîho, sw. m.
- rihsinun
- rihstab
- riht, andfrk. adj.
- riht, st. f.
- gi-riht, st. f.
- ge-rihtære, mhd. st. m.
- rihtâri, st. m.
- -rihte, mhd. st. f.
- ge-rihte, mhd. st. n.
- rihten, sw. v.
- ana-rihten, sw. v.
- bi-rihten, sw. v.
- gi-rihten, sw. v.
- int-rihten, sw. v.
- ir-rihten, sw. v.
- ûf-rihten, sw. v.
- ûf-gi-rihten, sw. v.
- ûf-ir-rihten, sw. v.
- rihtento, adv.
- rihter
- rihti, st. n.
- gi-rihti, st. n.
- rihti, st. n.
- rihtî
- rihtî, st. f.
- gi-rihtî, st. f.
- rihtida, st. f.
- gi-rihtida, st. f.
- ir-rihtida, st. f.
- rihtîg, adj.
- -rihtîgo
- -rihtil
- -rihtilo
- riht(i)sal, st. n.
- -rihtit
- -rihtnissida
- gi-rihtnussi, st. n.
- rihto, sw. m.
- ge-rihton, sw. v.
- rihtotin
- rihtsal
- rihtunga, st. f.
- rîhtuom
- rhunga, st. f.
- .. riki
- rickula, sw.
- [h]rîm, st. m.
- rîm, st. m.
- gi-rîman, st. v.
- rime
- rimelochere
- rîmen, sw. v.
- ir-rîmen, sw. v.
- rimo
- [h]rimphan, st. v.
- rin
- .. rin
- rîna, st. sw.?
- [h]rînan, st. v.
- bi-[h]rînan, st. v.
- rînanke, sw. m.
- rînanker, st. m.
- rînankera, st. f.
- rinblód, st. n.
- [h]rind, st. n.
- rindblood
- rindereszunge, sw. f.
- rinderhirte, st. m.
- rinderswaide
- rinderzunge, sw. f.
- [h]rindeszunga, sw. f.
- [h]rindherta, st. f.
- [h]rindhirti, st. m.
- [h]rindîn, adj.
- rindinszunga
- [h]rindirâri, st. m.
- [h]rindirîn, adj.
- [h]rindirstal, st. m.
- [h]rindirsuueiga, st. f.
- rindisstal
- [h]rindstal, st. m.
- [h]ring, st. m.
- ring°
- gi-ring, st. m.
- [h]ringa, sw. st.?
- ringa, sw. f.
- ringan, st. v.
- ingegini-ringan, st. v.
- ir-ringan, st. v.
- samant-ringan, st. v.
| | ribischehe, ribiseehe s. AWB [h]rispahi.
rbôn sw. v., nhd. dial. schweiz. rīben sw. v. Schweiz. Id. 6,53. 57; as. wrvon (s. u.; im As. Hwb. S. 479 als wrīvan st. v. angesetzt), mnl. wriven. ripon: 1. sg. prs. Gl 3,275,17 (SH b). — rib-: 1. sg. prs. -on Gl 3,275,16 (SH b, 2 Hss.); -un 2,26,28 (zu -un für -ôn vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 492, Franck, Afrk. Gr. §§ 58,2. 196); -n 3,238,29 (SH a2; übergeschr. o wohl Korr. von v; zu -un für -ôn vgl. Schatz a. a. O.). Unsicher: uuriuon oder uurinon: 1. sg. prs. Gl 4,200,10 (drittes -u- von uuriuon unsicher, vgl. Katara S. 113, Steinm. liest uurinon). 1) reiben, Glossenwort: frigo. frigis. iđ herstu. Preteritum frixi. Infrictula pannecuocho. Frico. fricas. Preteritum fricui. ribun Gl 2,26,28 (ohne Beziehung zum Arator-Text, so Steinm., vgl. auch von Gadow, Aratorgl. [Bd. 7, Sp. 939] S. 27,9. 126). ich ribon frico. [fri]cas. [fri]cui 3,275,16; bei Vermischung von fricare u. frigere ‘rösten’: herdon ł ih ribn ł ih roeston ih gnitvn frico 238,29 (1 Hs. rîban, 1 nur gnîtan). 2) ab- oder einreiben, Glossenwort: uuriuon confrico Gl 4,200,10 (vgl. Katara S. 113).
rîbunga st. f., nhd. DWB reibung; vgl. mnd. wrivinge (vgl. Lübben-Walther, Mnd. Hwb. S. 597), mnl. wrivinge. — Graff II,355. ribunge: dat. sg. Gl 3,419,50 [HD 2,455] (Straßb., 12. Jh.?). Reibung: (der Chalzedon, ein nicht näher bestimmbarer Edelstein) calefactus radio solis ut fricatu ribunge digitorum ad se paleas helewe trahit [HD 2,455].
richestab Gl 1,506,45 s. AWB rig(a)stab.
richmos Mayer, Glossen S. 119,13 s. AWB ritmus.
ricstar Gl 2,339,5 = 4,234,4 s. AWB rig(a)stab.
rîth aostndfrk. st. m., mnd. rîde f., nd. dial. ndsächs. rīde f. Ndsächs. Wb. 10,178; afries. rīd m. oder f.; ae. ríð (auch f.); zur Herkunft vgl. Idg. et. Wb. S. 330. rith-: dat. sg. -e Gl L 517; acc. pl. -a 448. (Wild-)Bach: ritha [tu disrupisti fontem et] torrentes [Ps. 73,15] Gl L 448. rithe [fac illis (den Feinden des Volkes Israel) sicut Madiam et Sisarae sicut Iabin in] torrente [Cison, Ps. 82,10] 517.
ridan Gl 2,250,41 s. AWB [h]rîdên.
rîdan st. v., mhd. rîden, nhd. dial. bair. DWB reiden Schm. 2,57 f., tirol. raidn Schatz, Tirol. Wb. 2,478; as. wrīthan (? Vgl. As. Hwb. S. 479); ae. wríðan. Part. Praet.: ca-ridan: Grdf. Gl 2,294,36/37 (M); ki-: dass. 1,18,18 (Ra); acc. sg. f. -]a 443,10 (clm 9534, Hs. 9. Jh.); ga-: Grdf. 3,1,10 (Voc.); nom. pl. m. -]e 2,223,18 (clm 18550,1, 9. Jh.; das zweite -a- aus e korr.); gi-: gen. sg. m. -]es 663,18; acc. pl. (m.?) -]un 421,3; ki-riden-: nom. sg. m. -er 305,45; -ridin-: dass. -er 1,586,49 (Ja); gen. sg. m. n. -in 2,3,42 (-i- in -din- undeutlich); gi-: dat. sg. m. n. -emo 450,17 (2 Hss.). 1) nur im Part. Praet. belegt, verdreht, gewunden: kiduinc steti kiuuntono kiprohan edo kiridan ambagines loca flexuosa anfracta vel tortuosa Gl 1,18,18 (Ra, krumb PaK; vgl. auch Splett, Stud. S. 69). des kiridinin [(Lucifer) fit longa cervice draco, splendentia colla depingit maculis] teretis [-que volumina dorsi asperat, Av., Poem. lib. 2,124] 2,3,42. die giridanun [(Jonas) ventris (des großen Fisches) recessus circumibat] tortiles [Prud., H. ieiun. (VII) 124] 421,3. crump gapogan garidan gauuntan curvus curvatus [t]ortus volutus 3,1,10; — giridan stiega Wendeltreppe: enti durah kiridana stega et per cochleam (Hs. cocleam) [ascendebant in medium coenaculum (templi), 3. Reg. 6,8] Gl 1,443,10. 2) herumwirbelnd, schnell drehend: giridanes reganes [(Cyclopes) tris] imbris torti [radios, tris nubis aquosae addiderant, Verg., A. VIII,429] Gl 2,663,18 (vgl. imbris torti radios pro tortos radios ... hoc verbo frequenter utitur, quotiens vim aliquam vult exprimere, Serv.). 3) wulstig (von hervortretenden Muskeln): kiridiner [sicut enim in iuventute viget corpus, forte et incolume manet pectus,] torosa [cervix, Greg., Hom. I,1 p. 1439] Gl 2,305,45. [Bd. 7, Sp. 940] 4) gekräuselt, wellig (von einer Oberfläche): smelzi mit giridinemo [forte vultum tristioris Herculis,] liquore crispo [massa finxit fusilis, Prud., P. Rom. (X) 284] Gl 2,450,17. 5) charakterlich verkehrt, schlecht: kiridiner [si unus fuisset] cervicatus [, mirum si fuisset immunis, Eccli. 16,11] Gl 1,586,49. caridan [prava directa fiunt, cum malorum corda per iniustitiam] detorta (Hs. distorta) [ad iustitiae regulam diriguntur, Greg., Hom. I,20 p. 1519] 2,294,36/37 (5 Hss. krumb). 6) gespannt (?): garidane [quid enim sunt intentae mentes auditorum, nisi ... quaedam in cithara tensiones] stratae [chordarum? Greg., Cura 3, Praef. p. 33] Gl 2,223,18. Abl. rdil, rdila, rido; vgl. AWB reid(i), ritta.
after-rîdan st. v. Praes.: aftar-ridat: 3. sg. Gl 2,405,53 (Prag VIII. H. 4, Hs. 11. Jh.). etw. zurück-, umwenden: aftarridat [ipse (Marcions Gott der Sünde) manu laqueos per lubrica fila reflexos in nodum] revocat [Prud., Ham. 137].
gi-rîdan st. v., mhd. Lexer gerîden; ae. gewríðan. — Graff II,473. Praes.: ki-rid-: 3. sg. conj. -e Gl 2,82,3 (Sg 193, 8./9. Jh.). AJPh. 55,229; inf. -an Gl 1,621,43 (Rb). Formen im Part. Praet. s. AWB rîdan. 1) etw. von einer Richtung in eine andere bewegen: a) etw. zu etw. hinwenden: kiride [quomodo si aliquis oneratam mercibus navem de portu solvat, et tempestatibus tradat, et ad scopulos atque ad saxa] detorqueat [Caes., Hom. XXIX, PL 67 p. 1065] Gl 2,82,3; b) sich (erneut) einer Sache zuwenden, zu etw. zurückkehren: kiride [unde necesse est ut ad modernos patres ... narratio se nostra] reto[r]queat [Greg., Dial. 3,25, PL 77,280C] AJPh. 55,229 (vgl. Schulte, Gregor S. 167,42). 2) (den Kopf) beugen: kiridan [numquid tale est ieiunium, quod elegi, per diem affligere hominem animam suam? Numquid] contorquere [quasi circulum caput suum, et saccum et cinerem sternere? Is. 58,5] Gl 1,621,43. |
| |