| - ro
- r .. o ..
- .. ro
- .. ro
- [h]rô, adj.
- roada
- roæ
- rob
- roccere, st. m.
- rocfat
- roch(-)
- rochenti
- rochit
- rchus
- rod, st. n.
- .. rod
- rodal, st. m.
- rodala, st. f.
- [h]rôdamûs, st. f.
- rodd-
- rodeda
- rôdiling, st. m.
- rôdilkîvino, sw. m.
- rôdilwîe, sw. m.
- rothirstedi, as. st. f.
- rodôn, sw. v.
- ûz-ir-rodôn, sw. v.
- rodo .. nt
- rœstære
- rœtelîn, adj.
- ge-rœten, sw. v.
- rofah
- rofchen
- roffezzen
- ir-roffezzen
- ûz-roffezzen
- roffezzunga, st. f.
- |rofter
- rog
- [h]rogan, st. m.
- roggo, sw. m.
- rogh
- [h]rogo, sw. m.
- rohezzôd, st. m.
- rohmida
- rohôn, sw. v.
- rohost
- rohozoda
- rohron
- rohs
- roht
- [uu]rôhtian, sw. v.
- rohunga, st. f.
- roich-
- roichlin
- roihgerta
- roisi
- roitil
- roc, st. m.
- [h]rôka, sw. f.
- rôkag
- rockilî(n)
- rocko, sw. m.
- rom
- rômnisk, adj.
- Rômâra
- rmên, sw. v.
- romes
- romessame
- romesseminza
- romis
- romisc
- rmisch
- rômkeisar, st. m.
- rômkuning, st. m.
- rmlich
- rômliuti
- rômscuoh
- roncale
- ronē
- [h]rono, sw. m.
- rononti
- ronscha
- ronsphet
- ronten
- rophazunga
- rophezzen, sw. v.
- roffezzen, sw. v.
- ir-rophezzen, sw. v.
- -roffezzen, sw. v.
- ûz-rophezzen, sw. v.
- -roffezzen, sw. v.
- rophôn1, sw. v.
- rophôn2, sw. v.
- rophunut
- rpolganora
- rôr, st. n.
- rôra, st. sw. f.
- rôrahi, st. n.
- rôr(i)dumbil, st. m.
- rôrîn, adj.
- rorr-
- [h]ros, st. n.
- rsa
- rosa, st. sw.?
- rôsa, st. f.
- rôs(a)bluomo, sw. m.
- rôsag, adj.
- rosamo, sw. m.
- rosblme
- rosche
- roschub
- [h]rosenohti, adj.
- rôsensâme, sw. m.
- rôsfaro, adj.
- rôsgarto, sw. m.
- [h]ros-, st. m.
- rosigartin
- [h]roskamb, st. m.
- rosken
- roski
- [h]ros-, sw. f.
- [h]roso, sw. m.
- rosogen
- rôsolei, st. n.
- rôsoli, adj.
- rosphlûme, sw. f.
- rospôn, sw. v.
- [h]rossahuof
- [h]rossaminza
- rossatel
- [h]rosseshuof, st. m.
- [h]rossesminza, sw.
- [h]rosskerra, st. sw.?
- [h]rossolîh
- rôsstat, st. f.
- rost, st. m.
- rôst, st. m.
- rost|
- rosta
- rôsta, st. sw.?
- rostag, adj.
- ir-rostagên, sw. v.
- rostagôn, sw. v.
- ir-rostagôn, sw. v.
- rostei
- rosteisen
- rostên, sw. v.
- ir-rostên, sw. v.
- rôsten, sw. v.
- gi-rôsten, sw. v.
- gi-rôsti, st. n.
- rostin
- rostirin
- rôstîsa(r)n, st. n.
- rostliher
- rostôn, sw. v.
- rôstphanna, sw.
- rôstunga, st. f.
- rostûscher, st. m.
- [h]rosuuurz, st. f.
- rosze
- rot
- rot
- rot
- rot, st. m.
- rôt, adj.
- -rôt, st. m.
- rôt, st. n.
- -rôta
- rotachal
- rotachelc
- rotag, adj.
- rôtag, adj.
- ir-rotagên, sw. v.
- rotamo, sw. m.
- rôtapfel, st. m.
- rotare
- rotat
- rôtbrûnphelll, st. m.
- rôtthrûbo, sw. m.
- rote
- rote drvbin
- roteman
- rotemî, st. f.
- rotên, sw. v.
- rôtên, sw. v.
- ir-rotên, sw. v.
- rôten, sw. v.
- rôtên
- rotendi
- rotephellel
- rôtephilî, st. n.
- rôtfaro, adj.
- rôtgold, st. n.
- roth
- rothechal
- rôtî, st. f.
- rotich
- rôtgôn, sw. v.
| | ro Mayer, Glossen S. 60,26 s. er, siu, iz, Nachtrag.
r .. o .. Gl 3,367 Anm. 7 s. [h]ros.
.. ro Nievergelt, Glossierung S. 245,154 (clm 18547b, 10./11. Jh.; -ro unsicher) zu: [at ille (der hl. Martin) confisus in domino intrepidus opperiens, cum iam fragorem sui pinus concidens edidisset, iam] cadenti [, iam super se ruenti, elevata obviam manu, signum salutis opponit, Sulp. Sev., Mart. 13,8 p. 123,12] ist nicht gedeutet. Wie lat. cadere ‘stürzen (von einem gefällten Baum)’ wiedergegeben wurde, bleibt offen.
.. ro Nievergelt, Glossierung S. 349,341 s. uuidar st. m.
[h]rô adj., mhd. Lexer rou, rô, nhd. roh; as. hrau (s. u.), mnd. rô, mnl. ro; ae. hréaw; an. hrár. — Graff II,553 f. rauu-: nom. sg. m. -er Gl 2,496,14 = Wa 84,8 (Carlsr. S. Petri, 11. Jh.); acc. pl. n. -iu 1,290,14 (vgl. Gl 5,89,7; JbRd; Jb rau:|uiu; Steinm. iu auf Rasur). — [hraro: gen. sg. f. Wa 35,36 (M).] rou: Grdf. Gl 3,153,56 (SH A, 2 Hss., 1 Hs. rov); nom. sg. m. -]er 425,59 (o scheint in a korr. Steinm.); acc. sg. n. -]az 2,263,60 (Sg 299, 9. Jh.); rouu-: nom. sg. n. -iz 3,153,57 (vgl. Hbr. II,562,31; SH A; -w-; Steinm. -ez). 213,54 (SH B; -w-). Hbr. I,336,319 (SH A; -w-); acc. sg. n. -az Gl 1,274,51 (Jb-Rd). 2,263,60 (-w-). — roo: Grdf. Gl 3,153,56 (SH A, clm 2612, 12. oder 13. Jh.); ro: dass. 368,45 (Jd.); nom. sg. m. -]er 2,398,28; acc. sg. m. -]n 397,64 (Wien 247, Hs. 11. Jh.). — rooh: Grdf. Gl 3,153,57 (SH A, Wien 2400, 13. Jh.; zu unetymologischem -h vgl. Braune, Ahd. Gr.16 § 152,3); roh-: gen. sg. m. n. -es 415,5 [HD 2,261]; dat. sg. n. -em 1,581,31 (M, clm 22201, 12. Jh.; zur synkopierten Form vgl. Matzel S. 113). 1) unverarbeitet: a) von Fleisch: roh, blutig: rouuaz [non comedetis ex eo (Fleisch)] crudum [quid, nec coctum aqua, sed tantum assum igni, Ex. 12,9] Gl 1,274,51. rouaz [Greg., Hom. II,22 p. 1533 = ebda.] 2,263,60 (in 1 Hs. noch f für francisce). rowiz crudum quod sit cruentum; est enim cum sanguine coctum [Hbr. I,336,319] 3,153,56. Hbr. I,336,319 (beide im Abschn. De mensis et escis). rowiz crudum Gl 3,213,54 (danach gikochitez gibraten coctum assum; im Abschn. De mensis et escis). ro uleisc cruda caro 368,45 (davor gebraden uleisc assa caro, danach gerost uleisc tosta caro). rohes cruentum [vgl. in Christi carnem panis substantia transit, hac in carne nihil carnale ve nil ve cruentum, spiritus hanc tangit, HD 2,261] 415,5 [HD 2,261]; b) von Trauben: frisch: niuuiu rauuiu [uvas] recentes [siccasque non comedent, Num. 6,3] Gl 1,290,14; [Bd. 7, Sp. 1121] [c) spez.: von Gerste: ungemälzt: fan themo ambahte to Balehornon sculun kumen ... .ii. pund hraro gerston Wa 35,36.] 2) grob verarbeitet: von Leinen: rohem [ab eo (Menschen), qui utitur hyacintho, et portat coronam, usque ad eum, qui operitur] lino crudo (Hs. crudo lino) [Eccli. 40,4] Gl 1,581,31 (6 Hss. ungispunnan, 2 spunna). 3) ernst, streng: roer [nam proximus Iob haeserat invictae dura inter bella magistrae (sc. der Patientia), fronte] severus [Prud., Psych. 165] Gl 2,398,28. 4) unsicher, Vok.-Übers. (?), bez. auf Menschen: a) (eben erst von einer Schlacht zurückgekehrt u.) bluttriefend (?), von Abram (vgl. noch 1ab): ron [adhuc] recentem [caede de (sc. ab oder ex, vgl. Lavarenne § 384) tanta virum (sc. Abram) donat sacerdos ferculis caelestibus, Prud., Psych. Praef. 38] Gl 2,397,64 (vgl. Thes. XI,2,288 s. v. recens mit dem Beleg “protinus recens a caede madenteque adhuc ... cruore”; nach O’Sullivan, Psych. S. 152 noch die Gl. novum); b) grob, ungesittet (?), von einem Gast: rauuer crudus (Glossen: plenus, satur, indigestus, rusticus, vgl. PL 59) [conviva resudat congeriem ventris, Prud., Apoth. 719] Gl 2,496,14 = Wa 84,8 (zum Kontext der wunderbaren Brotvermehrung vgl. Marc. 6,30—44; den lat. Gll. folgend kann lat. crudus auch ‘gesättigt’, ‘unverdaut’ oder ‘ländlich’ bedeuten; vgl. noch Thes. IV,6,1235 s. v. crudus 2b); c) Glossenwort (?): rouer crudus Gl 3,425,59 (davor ruher hirsutus, danach gimaster saginatus). Vgl. ?uuidar[h]rouuun.
roada Gl 1,156,16 (K) s. AWB ruota.
[roæ Gl 1,246,13 (K) ist nicht ahd., sondern lat. Es liegt eine Verschr. aus lat. roccae, Nom. Plur. zu rocca ‘Fels’, vor, vgl. dazu Splett, Stud. S. 40. 361 f.]
rob Gl 4,275,48 s. AWB rouh.
[roccere ae. st. m.; zum Ansatz vgl. Michiels S. 9,2. Verschrieben: droccerum: dat. pl. Gl 2,150,41 (Ld.; d- verschr. aus unvollständig getilgtem lat. iđ (l. id est) der Vorlage, vgl. Michiels a. a. O.); broccerum: dass. 41/42 (Fulda Aa 2, 10. Jh., SOmer 150, Gll. 10. Jh. (?), beide -ū). Schauspieler, Possenreißer: histrionibus iđ roccerum [zu: ut scenicis, atque] histrionibus [, ... vel apostaticis conversis vel reversis ad deum gratia vel reconciliati o non negetur, Conc. Afr. XLV] (vgl. Michiels a. a. O.).]
rocfat Gl 2,717,57 = Wa 113,20 s. AWB rouhfaz.
roch(-) s. auch AWB rocko. |
| |