| - [h]rô, adj.
- roada
- roæ
- rob
- roccere, st. m.
- rocfat
- roch(-)
- rochenti
- rochit
- rchus
- rod, st. n.
- .. rod
- rodal, st. m.
- rodala, st. f.
- [h]rôdamûs, st. f.
- rodd-
- rodeda
- rôdiling, st. m.
- rôdilkîvino, sw. m.
- rôdilwîe, sw. m.
- rothirstedi, as. st. f.
- rodôn, sw. v.
- ûz-ir-rodôn, sw. v.
- rodo .. nt
- rœstære
- rœtelîn, adj.
- ge-rœten, sw. v.
- rofah
- rofchen
- roffezzen
- ir-roffezzen
- ûz-roffezzen
- roffezzunga, st. f.
- |rofter
- rog
- [h]rogan, st. m.
- roggo, sw. m.
- rogh
- [h]rogo, sw. m.
- rohezzôd, st. m.
- rohmida
- rohôn, sw. v.
- rohost
- rohozoda
- rohron
- rohs
- roht
- [uu]rôhtian, sw. v.
- rohunga, st. f.
- roich-
- roichlin
- roihgerta
- roisi
- roitil
- roc, st. m.
- [h]rôka, sw. f.
- rôkag
- rockilî(n)
- rocko, sw. m.
- rom
- rômnisk, adj.
- Rômâra
- rmên, sw. v.
- romes
- romessame
- romesseminza
- romis
- romisc
- rmisch
- rômkeisar, st. m.
- rômkuning, st. m.
- rmlich
- rômliuti
- rômscuoh
- roncale
- ronē
- [h]rono, sw. m.
- rononti
- ronscha
- ronsphet
- ronten
- rophazunga
- rophezzen, sw. v.
- roffezzen, sw. v.
- ir-rophezzen, sw. v.
- -roffezzen, sw. v.
- ûz-rophezzen, sw. v.
- -roffezzen, sw. v.
- rophôn1, sw. v.
- rophôn2, sw. v.
- rophunut
- rpolganora
- rôr, st. n.
- rôra, st. sw. f.
- rôrahi, st. n.
- rôr(i)dumbil, st. m.
- rôrîn, adj.
- rorr-
- [h]ros, st. n.
- rsa
- rosa, st. sw.?
- rôsa, st. f.
- rôs(a)bluomo, sw. m.
- rôsag, adj.
- rosamo, sw. m.
- rosblme
- rosche
- roschub
- [h]rosenohti, adj.
- rôsensâme, sw. m.
- rôsfaro, adj.
- rôsgarto, sw. m.
- [h]ros-, st. m.
- rosigartin
- [h]roskamb, st. m.
- rosken
- roski
- [h]ros-, sw. f.
- [h]roso, sw. m.
- rosogen
- rôsolei, st. n.
- rôsoli, adj.
- rosphlûme, sw. f.
- rospôn, sw. v.
- [h]rossahuof
- [h]rossaminza
- rossatel
- [h]rosseshuof, st. m.
- [h]rossesminza, sw.
- [h]rosskerra, st. sw.?
- [h]rossolîh
- rôsstat, st. f.
- rost, st. m.
- rôst, st. m.
- rost|
- rosta
- rôsta, st. sw.?
- rostag, adj.
- ir-rostagên, sw. v.
- rostagôn, sw. v.
- ir-rostagôn, sw. v.
- rostei
- rosteisen
- rostên, sw. v.
- ir-rostên, sw. v.
- rôsten, sw. v.
- gi-rôsten, sw. v.
- gi-rôsti, st. n.
- rostin
- rostirin
- rôstîsa(r)n, st. n.
- rostliher
- rostôn, sw. v.
- rôstphanna, sw.
- rôstunga, st. f.
- rostûscher, st. m.
- [h]rosuuurz, st. f.
- rosze
- rot
- rot
- rot
- rot, st. m.
- rôt, adj.
- -rôt, st. m.
- rôt, st. n.
- -rôta
- rotachal
- rotachelc
- rotag, adj.
- rôtag, adj.
- ir-rotagên, sw. v.
- rotamo, sw. m.
- rôtapfel, st. m.
- rotare
- rotat
- rôtbrûnphelll, st. m.
- rôtthrûbo, sw. m.
- rote
- rote drvbin
- roteman
- rotemî, st. f.
- rotên, sw. v.
- rôtên, sw. v.
- ir-rotên, sw. v.
- rôten, sw. v.
- rôtên
- rotendi
- rotephellel
- rôtephilî, st. n.
- rôtfaro, adj.
- rôtgold, st. n.
- roth
- rothechal
- rôtî, st. f.
- rotich
- rôtgôn, sw. v.
- rôtil, st. m.
- rôtila, st. sw.?
- rôtilo, sw. m.
- rôtilstein, st. m.
| | [h]rô adj., mhd. Lexer rou, rô, nhd. roh; as. hrau (s. u.), mnd. rô, mnl. ro; ae. hréaw; an. hrár. — Graff II,553 f. rauu-: nom. sg. m. -er Gl 2,496,14 = Wa 84,8 (Carlsr. S. Petri, 11. Jh.); acc. pl. n. -iu 1,290,14 (vgl. Gl 5,89,7; JbRd; Jb rau:|uiu; Steinm. iu auf Rasur). — [hraro: gen. sg. f. Wa 35,36 (M).] rou: Grdf. Gl 3,153,56 (SH A, 2 Hss., 1 Hs. rov); nom. sg. m. -]er 425,59 (o scheint in a korr. Steinm.); acc. sg. n. -]az 2,263,60 (Sg 299, 9. Jh.); rouu-: nom. sg. n. -iz 3,153,57 (vgl. Hbr. II,562,31; SH A; -w-; Steinm. -ez). 213,54 (SH B; -w-). Hbr. I,336,319 (SH A; -w-); acc. sg. n. -az Gl 1,274,51 (Jb-Rd). 2,263,60 (-w-). — roo: Grdf. Gl 3,153,56 (SH A, clm 2612, 12. oder 13. Jh.); ro: dass. 368,45 (Jd.); nom. sg. m. -]er 2,398,28; acc. sg. m. -]n 397,64 (Wien 247, Hs. 11. Jh.). — rooh: Grdf. Gl 3,153,57 (SH A, Wien 2400, 13. Jh.; zu unetymologischem -h vgl. Braune, Ahd. Gr.16 § 152,3); roh-: gen. sg. m. n. -es 415,5 [HD 2,261]; dat. sg. n. -em 1,581,31 (M, clm 22201, 12. Jh.; zur synkopierten Form vgl. Matzel S. 113). 1) unverarbeitet: a) von Fleisch: roh, blutig: rouuaz [non comedetis ex eo (Fleisch)] crudum [quid, nec coctum aqua, sed tantum assum igni, Ex. 12,9] Gl 1,274,51. rouaz [Greg., Hom. II,22 p. 1533 = ebda.] 2,263,60 (in 1 Hs. noch f für francisce). rowiz crudum quod sit cruentum; est enim cum sanguine coctum [Hbr. I,336,319] 3,153,56. Hbr. I,336,319 (beide im Abschn. De mensis et escis). rowiz crudum Gl 3,213,54 (danach gikochitez gibraten coctum assum; im Abschn. De mensis et escis). ro uleisc cruda caro 368,45 (davor gebraden uleisc assa caro, danach gerost uleisc tosta caro). rohes cruentum [vgl. in Christi carnem panis substantia transit, hac in carne nihil carnale ve nil ve cruentum, spiritus hanc tangit, HD 2,261] 415,5 [HD 2,261]; b) von Trauben: frisch: niuuiu rauuiu [uvas] recentes [siccasque non comedent, Num. 6,3] Gl 1,290,14; [Bd. 7, Sp. 1121] [c) spez.: von Gerste: ungemälzt: fan themo ambahte to Balehornon sculun kumen ... .ii. pund hraro gerston Wa 35,36.] 2) grob verarbeitet: von Leinen: rohem [ab eo (Menschen), qui utitur hyacintho, et portat coronam, usque ad eum, qui operitur] lino crudo (Hs. crudo lino) [Eccli. 40,4] Gl 1,581,31 (6 Hss. ungispunnan, 2 spunna). 3) ernst, streng: roer [nam proximus Iob haeserat invictae dura inter bella magistrae (sc. der Patientia), fronte] severus [Prud., Psych. 165] Gl 2,398,28. 4) unsicher, Vok.-Übers. (?), bez. auf Menschen: a) (eben erst von einer Schlacht zurückgekehrt u.) bluttriefend (?), von Abram (vgl. noch 1ab): ron [adhuc] recentem [caede de (sc. ab oder ex, vgl. Lavarenne § 384) tanta virum (sc. Abram) donat sacerdos ferculis caelestibus, Prud., Psych. Praef. 38] Gl 2,397,64 (vgl. Thes. XI,2,288 s. v. recens mit dem Beleg “protinus recens a caede madenteque adhuc ... cruore”; nach O’Sullivan, Psych. S. 152 noch die Gl. novum); b) grob, ungesittet (?), von einem Gast: rauuer crudus (Glossen: plenus, satur, indigestus, rusticus, vgl. PL 59) [conviva resudat congeriem ventris, Prud., Apoth. 719] Gl 2,496,14 = Wa 84,8 (zum Kontext der wunderbaren Brotvermehrung vgl. Marc. 6,30—44; den lat. Gll. folgend kann lat. crudus auch ‘gesättigt’, ‘unverdaut’ oder ‘ländlich’ bedeuten; vgl. noch Thes. IV,6,1235 s. v. crudus 2b); c) Glossenwort (?): rouer crudus Gl 3,425,59 (davor ruher hirsutus, danach gimaster saginatus). Vgl. ?uuidar[h]rouuun.
roada Gl 1,156,16 (K) s. AWB ruota.
[roæ Gl 1,246,13 (K) ist nicht ahd., sondern lat. Es liegt eine Verschr. aus lat. roccae, Nom. Plur. zu rocca ‘Fels’, vor, vgl. dazu Splett, Stud. S. 40. 361 f.]
rob Gl 4,275,48 s. AWB rouh.
[roccere ae. st. m.; zum Ansatz vgl. Michiels S. 9,2. Verschrieben: droccerum: dat. pl. Gl 2,150,41 (Ld.; d- verschr. aus unvollständig getilgtem lat. iđ (l. id est) der Vorlage, vgl. Michiels a. a. O.); broccerum: dass. 41/42 (Fulda Aa 2, 10. Jh., SOmer 150, Gll. 10. Jh. (?), beide -ū). Schauspieler, Possenreißer: histrionibus iđ roccerum [zu: ut scenicis, atque] histrionibus [, ... vel apostaticis conversis vel reversis ad deum gratia vel reconciliati o non negetur, Conc. Afr. XLV] (vgl. Michiels a. a. O.).]
rocfat Gl 2,717,57 = Wa 113,20 s. AWB rouhfaz.
roch(-) s. auch AWB rocko.
rochenti AJPh. 55,230 s. rahhôn.
rochit Mayer, Glossen S. 90,8 (vgl. Siewert, Gl. S. 93; clm 14425, 8./9. Jh.; -o- u. -t unsicher) zu: [quodque infert: quae sedes in Libano, et nidificas in cedris, arrogantiam] suggillat [, quae de omnium rerum creverat abundantia, Hier. in Jer. 22,23, PL 24,816B] ist nicht sicher gedeutet; vom Gl.-Wortsch. 7,315 wird die Form unter Vorbehalt zu rahhôn sw. v. in der Bed. ‘zurechtweisen’ gestellt, im Ahd. Gl.-Wb. S. 490 dagegen als fraglicher Beleg unter rohôn sw. v. ‘brüllen’ behandelt. Ausgehend von suggillare ‘beschimpfen’ wäre auch eine Zuordnung zu ruogen sw. v. oder refsen sw. v. (vgl. dazu auch Gl 2,329,51) denkbar. [Bd. 7, Sp. 1122]
rchus Gl 3,656,2 s. AWB rouhfaz.
rod st. n.; as. roth (s. u.), mnd. rot; an. ruð. — Graff II,489. rod-: dat. sg. -e S 116,51; acc. sg. -] Gl 1,627,3 (M, 2 Hss.). Festschr. Leid. S. 96 (M); dat. pl. -un Gl 1,533,4 (M); -ein 4/5 (M, clm 18140, 11. Jh.; -ein für -en (?); verschr.?); rodh: acc. sg. 666,5 (Sg 299, 9. Jh.); roth: nom. sg. 2,354,27 = Wa 83,22 (Carlsr. S. Petri., 11. Jh.; vgl. noch As. Hwb. S. 317 s. v. roth st. n.; nach Wadst., Gl. S. 215 roch? st. m.; nach Steinm. z. St. “unverständlich”); roht: dass. 3,91,64 (SH A, Darmst. 6, 12. Jh.; zu -ht- für th vgl. Franck, Afrk. Gr.2 § 34). Rodung: nivuilentin rodun [multi cibi in] novalibus [patrum, Prov. 13,23] Gl 1,533,4 (nach Gl.-Wortsch. 7,454 noch Gll. campus cultura deditus, nova cultura; 8 Hss. nur niu(uui)lenti). nivlenti ł riuti f. rod [novate vobis] novale [, et nolite serere super spinas, Jer. 4,3] 627,3 (1 Hs. nivł rod ł rivti; 5 Hss. nur niu(uui)lenti, 1 Hs. niu(uui)lentgî, 1 niugeriute mhd.). Festschr. Leid. S. 96. rodh [seminate vobis in iustitia, et metite in ore misericordiae, innovate vobis] novale [Os. 10,12] Gl 1,666,5. roth [si autem ibidem infra terminatione(m) aliqua indica seu] sarte (sc. sarta; Hs. arte) [vel budinas aut mudule facte exteterint, ad sacramentum non admittatur, Lex Rib. 59,2 = 60,4 p. 106] 2,354,27 = Wa 83,22 (vgl. Niermeyer, Lex.2 S. 1225 s. v. sartum ‘Rodung’). danan in Quirnaha ze demo Geruuines rode S 116,51 (z. St. vgl. Tiefenbach, Fluren S. 303); hierher auch: roht saltus quod saliat in altum; est enim profunditas silvae inter montes [Hbr. I,172,40] Gl 3,91,64 (vgl. Wegstein, Stud. S. 168,6; im Abschn. De arboribus; zu lat. saltus auch in der Bed. ‘offenes oder nur mit wenigen Bäumen bestandenes Waldgebiet’ vgl. DML XIV,2917b s. v. saltus (3), Bed. 3; 5 Hss. tobil, 3 uuald). Abl. rodôn; vgl. AWB riuten. Vgl. Heyne, Hausalt. 2,6, Tiefenbach a. a. O. S. 302 f. |
| |