Wörterbuchnetz
Althochdeutsches Wörterbuch Bibliographische AngabenLogo SAW
 
ûz-rophezzen bis rorr- (Bd. 7, Sp. 1133 bis 1138)
Abschnitt zurück Abschnitt vor
Artikelverweis ûz-rophezzen, -roffezzen sw. v., mhd. ûroffezen; vgl. frühnhd. ausröpsen (vgl. Voc. Ex. quo VI,48) u. auß roffen (vgl. a. a. O. s. v. ausrofzen), mnd. ûtrof(f)elen (vgl. Schiller-Lübben 5,168). — Graff II,500.
uz-rophezoten 3. pl. prt. Gl 1,522,49 (M, clm 4606, 12. Jh.; -z- aus t korr.; zum Übergang in die ôn-Konjugation vgl. Wilm., Gr. 22 §§ 82. 57).
ut-ropizot: 3. sg. Pw 18,3.
etw. (geistig Aufgenommenes) von sich geben, mitteilen, verkünden, mit abstr. Akk.: dag dages utropizot uuort in naht nahti tunit wistuom dies diei eructat verbum et nox nocti indicat scientiam Pw 18,3 (zum fälschlich geschriebenen Gen. dages statt Dat. vgl. van Helten, Ausg. S. 55 Anm. 2); — Glosse: uzrophezoten eructabunt [labia mea hymnum, Ps. 118,171] Gl 1,522,49 (10 Hss. furibringan, 1 Hs. rofzoten, s. rophezzen).
 
Artikelverweis 
rophôn1 sw. v. (zum Ansatz vgl. Wißmann S. 170. 176), mhd. ropfen, nhd. dial. schweiz. ropfen Schweiz. Id. 6,1200, tirol. ropfn Schatz, Tirol. Wb. 2,490; mnd. mnl. roppen; vgl. mhd. nhd. rupfen, an. ruppa (vgl. Fritzner 3,139).
ropfon: inf. Gl 2,18,57 (clm 23486, Hs. 11. Jh.); ropphen: inf. 1,674,41 (Jd).
1) etw. pflücken, abrupfen: uellico uellicas id est eradico. uenit a uerbo auello uellis uel uelli. dicitur quoque uellicare cluuen et ropphen [zu: armentarius ego sum] vellicans [sycomoros, Am. 7,14] Gl 1,674,41.
2) übertr.: jmdn. verspotten: ropfon [sanctum qui (pueri stolidi) carpere vatem (sc. den Propheten Eliseus, vgl. 4. Reg. 2,23) et] laniare [student bombosa voce frementes, Aldh., De virg. 293] Gl 2,18,57 (vgl. DML V,1550b s. v. laniare 2).
Vgl. roufen.
 
Artikelverweis 
? rophôn2 sw. v.; mnl. roppen; vgl. frühnhd. außroffen (vgl. Voc. Ex. quo VI,48 s. v. ausrofzen), an. (spät) ropa.
rophon: inf. Gl 2,325,37 (Salzb. IX 20, Gll. 12. Jh.?); zum Ansatz eines ôn-Verbs vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,762 u. Mitscherling, Hieronymusgl. S. 72 (zu -on als Endg. des Inf. vgl. noch mazzon emetiri Gl 2,325,16 in ders. Hs.); dagegen setzen das Ahd. Gl.-Wb. S. 491 u. Gl.-Wortsch. 7,463 ein Subst. ropha sw. f.Rülpsenbzw.Ausstoßenan, so auch Riecke, jan-Verben S. 231.
etw. (Loblieder) von sich geben: rophon [fidelis mecum lector intellegis, qua pinguedine saturati in] ructum [laudum eius erumpimus dicentes: eructavit cor meum verbum bonum, Hier., Ep. XXI,26 p. 129] (zur Wiedergabe eines Abstraktums durch einen Inf. vgl. gangaran deambulatio Gl 2,325,22 in ders. Hs.).
Abl. rophezzen.
 
Artikelverweis 
rophunut Gl 2,398,63 s. AWB ir-offanôn.
 
Artikelverweis 
rpolganora s. AWB ir-belgan. [Bd. 7, Sp. 1134]
 
Artikelverweis 
rôr st. n., mhd. rôr, nhd. DWB rohr; mnd. rôr, mnl. roer; afries. rēr m.; an. reyrr m.; got. raus. — Graff II,545.
Hier eingereihte späte Belege im Nom. Sing. können auch Formen mit Endungsabfall sein u. zu rôra st. sw. f. gehören.
roor: nom. pl. Gl 1,275,8 (Jb-Rd); ror: nom. sg. 516,53 (M, clm 14745, 14. Jh.). 609,23 (M, clm 13002, 12. Jh., clm 17403, 13. Jh.). 650,65 (M, clm 13002, 12. Jh., clm 17403, 13. Jh., clm 22201, 12. Jh.). 3,96,69 (SH A, Zürich C 58, 12. Jh., Prag, Lobk. 434, 13. Jh., Darmst. 6, 12. Jh., clm 23796, 15. Jh.). 223,20 (SH a2, Wien 2400, 13. Jh.). 294,42 (SH d, Florenz XVI.5, 12. Jh.; rad. aus rrra, vgl. Hbr. II,176,416 Anm.). 357,43 (Wien 901, Gll. 12. Jh.). 540,22 (Wien 2524, 13. Jh., Vat. Pal. 1259, 13. Jh.). 553,51 (clm 615, Hs. 14. Jh., Innsbr. 355, 14. Jh.). 573,50 (clm 14747, 9. Jh., Sg 299, 9. Jh.). 4,85,38 (Sal. a1, Ink., 15. Jh.). 181,45 (Melk K 51, 14. Jh., Wien 1325, 14. Jh.). 214,8 (Wien 804, 12. Jh.). Mayer, Glossen S. 119,18 (Vat. lat. 625, 12./13. Jh.); gen. sg. -]es Np 67,31 (-ô-); dat. sg. -]a Gl 2,621,42 (Wien 307, Hs. 11. Jh.; zu -a für dat. sg. m. n. vgl. in ders. Hs. harma Gl 2,621,17); dat. pl. -]un 35,25 (Frankf. 139, 12. Jh.; nach Ahd. Gl.-Wb. S. 491 zu rôra st. sw. f., doch hat die Hs. die Endg. -on für dat. pl. f., vgl. aderon Gl 2,34,38 u. scaron Gl 2,35,35, doch -un für dat. pl. st. n. vgl. slozzun Gl 2,34,18).
1) Schilfpflanze, in kollektiver Bed. auch Schilf, Röhricht: ror [in cubilibus, in quibus prius dracones habitabant, orietur viror] calami (Hss. calamus) [et iunci, Is. 35,7] Gl 1,609,23 (8 Hss. rôra). ror (h)arundo quod cito arescat, vel canna a cavitate [Hbr. I,181,156/157] 3,96,69 (im Abschn. De propriis nominibus arborum; 5 Hss. rôra). arundo vel canna [Hbr. II,176,416] 223,20 (3 Hss. rôra). 294,42. canna 540,22 (in einem Pflanzenglossar). 553,51. harundo 573,50 (beide in Pflanzenglossaren). 4,181,45 (Hss. a-). Mayer, Glossen S. 119,18 (Hs. a-; zum Bezug zu Is., Et. vgl. Mayer a. a. O. S. 117). irrefse diu tier des rores increpa feras calami [vgl. increpa feras harundinis, Hier., Tract. in ps.] Np 67,31; hierher wohl auch: ror canna Gl 4,214,8 (1 Hs. rôra).
2) (abgeschnittener) Schilfstengel (als Material): canistrum dicitur eo quod de cannis rorun est factum [Randgl. zu: forma sacrificii perfecti prisca] canistro [tres panes offerre iubet, Ar. II,894] Gl 2,35,25; hierher wohl auch: ror calamus 3,357,43 (davor caf palea, clie furfur, danach eher arista, halm culmus).
3) Rohrstab, -stock: rora [unus de plebe nefanda] peniculo [infusum calamo porrexit acetum, Sed., Carm. pasch. V,255] Gl 2,621,42 (lat. peniculus hat die Kontextbed.Schwamm’ (vgl. Matth. 27,48), kann nach Duc. 6,257a aber auchStabbedeuten; oder Gll.-Verschiebung u. zum folgenden calamo gehörig), hierzu vielleicht auch ror peniculum spongia 4,85,38.
4) Meßrute (vgl. LMA 8,1554 s. v. Vermessung): ror [vidi in domo altitudinem per circuitum, fundata latera ad mensuram] calami (Hss. calamus) [sex cubitorum spatio, Ez. 41,8] Gl 1,650,65 (6 Hss. rôra).
5) Schreibrohr, Rohrfeder: ror [lingua mea] calamus [scribae, velociter scribentis, Ps. 44,2] Gl 1,516,53 (8 Hss. fedara, 6 rôra).
6) Arm eines Leuchters: suuegalun roor [(Gott zu Mose:) facies et candelabrum ductile de auro mundissimo, hastile eius, et] calamos (Hss. calami) [, scyphos, Ex. 25,31] Gl 1,275,8.
Abl. rôra, rôrahi; rôrîn. [Bd. 7, Sp. 1135]
 
Artikelverweis rôra st. sw. f. (zur Bildg. vgl. Wilm., Gr. 22 S. 250), mhd. rôre, rœre sw. f., nhd. röhre; mnd. rre. — Graff II,545 f.
raorre: nom. sg. Gl 1,25,21 (R; raorre:, -a evtl. rad., vgl. Splett, Sam. Stud. S. 10; zu altem -e- vgl. Braune, Ahd. Gr.16 §§ 209 Anm. 3. 226 Anm. 1); rorreono: gen. pl. 363,18 (Rb; zur Endg. vgl. Ottmann S. 26); rorr-: nom. sg. -e 25,22 (R; zu altem -e- s. o.); -a 516,51 (M, 2 Hss.). 609,21 (M, 4 Hss.). 650,64 (M, 5 Hss.). 2,369,26. 3,96,68 (SH A). 266,52 (SH b). 489,14. 655,14. 4,70,20 (Sal. a1). 214,8. Beitr. 73,219 (nach Gl 4,154,45; Sal. c); rrra: dass. Gl 3,96,68 (SH A, Trier 31, 12. Jh.); roirr-: dass. -a 575,55 (Schlettst., 12. Jh.); -e 680,4 (Innsbr. 711, 13. Jh.). — raore: nom. sg. Gl 1,24,21. 168,2 (beide Pa; zu -ao- vgl. Braune, Ahd. Gr.16 § 45 Anm. 2c; zu altem -e- s. o.); ror-: dass. -ia 5,40,38; -a 1,24,21 (K). 509,27. 516,52 (M, 2 Hss.). ebda. Anm. 13 (M; ausrad., vgl. Steinm.). 609,22 (M, 3 Hss.). 650,65 (M). 3,14,52. 96,69 (SH A, 2 Hss.). 196,46 (SH B). 223,19 (SH a2, 2 Hss., vgl. Hbr. II,565,7). 266,52 (SH b). 394,55 (Hildeg.). 469,10 (Sg 751, Hs. 9. Jh.). 496,29. 497,33. 502,4. 4,43,16 (Sal. a1, 2 Hss.). 70,20 (Sal. a1, 3 Hss.). 5,34,41 (SH A). 39,16; -e 1,168,2 (K; zu altem -e- s. o.). 516,52 (M). 3,96,69 (SH A). 360,51. 388,1 (Jd). 4,274,46 (M); rra: dass. 1,516,52 (M, Engelb. I 4/11, 12. Jh.). — Mit etymol. unberechtigtem h-: hroara: nom. sg. Gl 1,168,2 (Ra; hro : ar, in der Mitte -r- rad., vgl. Gl 5,88,15; zu -oa- vgl. Splett, Stud. S. 243).
Stark: rorro: dat. sg. Gl 1,620,2 (Rb; zum Dat. Sing. des starken Fem. vgl. Ottmann S. 27. 51, Braune, Ahd. Gr.16 § 210 Anm. 3; von Meineke, Bernstein S. 154 ohne Berücksichtigung der Geminate fälschlich als Gen. Plur. zum starken Neutr. rôr gestellt); ror-: dass. -o Sprachwiss. 36,336,3 (clm 18168, Hs. 8. Jh.); acc. sg. -ea F 5,10; -a T 64,4. 69,9. 200,2. 208,3.
Schwach: rorr-: gen. sg. -vn Gl 1,609,22 (M); acc. sg. -iun S 276,3 (B); acc. pl. -iun Gl 1,336,18 (Rb); ror-: acc. sg. -un 2,51,53 (Jc). T 200,3; nom. pl. -in Hbr. I,267,259 (SH A).
Verschrieben: ora: nom. sg. Gl 3,223,19 (vgl. Hbr. II,565,7; SH a2); rohron: dat. sg. BES 6,50,1 (Augsb., Arch. 16, 11./12. Jh.); rota: nom. sg. Hbr. I,181,157 (SH A).
Verstümmelt: ra: nom. sg. Gl 3,14,35 (Sg 242, 10. Jh.; Gl. wohl ausrad., l. rora (?), vgl. Steinm. z. St.).
1) Schilfpflanze, in kollektiver Bed. auch Schilf, Röhricht: rora kalamus kanna arundo [zu: (Behemoth) dormit in secreto] calami [Job 40,16] Gl 1,509,27. rorra [in cubilibus, in quibus prius dracones habitabant, orietur viror] calami (Hss. calamus) [et iunci, Is. 35,7] 609,21 (2 Hss. rôr). cruannero rorro viror calamo [zu: aruit herba, defecit germen,] viror [omnis interiit ... circuivit clamor, Is. 15,6 (u. 15,8)] 620,2 (in calamo zwischen c- u. -a- ein l rad., wohl aus clamor, Vers 8 u. calamorum, vgl. Meineke, Bernstein S. 154). rorun kiclacta nał [memineritque] calamum quassatum non conterendum [Reg. S. Ben. 64 p. 113,33] 2,51,53, z. gl. St. kehucke rorriun kescutita nalles farmulita S 276,3. rora arundo Gl 3,14,52 (hinter struot palus). 388,1. 575,55 (ha-). 680,4 (alle zwischen Pflanzenbez.). arundo quod cito arescat, vel canna a cavitate [Hbr. I,181,156/157] 96,68 (im Abschn. De propriis nominibus arborum; 4 Hss. rôr). 5,34,41. Hbr. I,181,157. arundo vel canna Gl 3,196,46 (im Abschn. De propriis nominibus arborum). arundo vel canna [Hbr. II,176,416] 223,19 (1 Hs. rôr). 266,52. 469,10 (vgl. CGL III,549,15; in einem Pflanzenglossar). 489,14 (vgl. calamus i. canna, CGL III,556,37). 497,33 (ca-). 502,4. 5,39,16 (ca-; vgl. arundo i. canna, CGL [Bd. 7, Sp. 1136] III,549,15; alle in Pflanzenglossaren). calamus 3,496,29 (in einem Pflanzenglossar). in dir rohron in arundine [videmus quomodo in extremo eius velut quidam fit nodus e latere, et inde alia arundo germinat, Ambr., Ex. 3,33 p. 81] BES 6,50,1. (Jesus) rorea gafaclita ni forbrihhit harundinem quassatam non confringet F 5,10, z. gl. St. (Matth. 12,20) T 69,9; ferner: 64,4 (harundo); hierher wohl auch: rore canna Gl 3,360,51. 4,214,8 (1 Hs. rôr). harundo 70,20.
2) Ried (vgl. auch 1): rora carectus Gl 3,14,35 (vgl. Anm. z. St.; vgl. Mlat. Wb. II,280,34 ff. s. v. carectum).
3) Steckenkraut, Ferula L. Fam. (vgl. Marzell, Wb. 2,423 f.): roria ferula ł narcissus Gl 5,40,38 (vgl. nartecus i. ferula, CGL III,570,5; in einem Heilmittelglossar; vgl. Georges, Handwb.11 1,2735 s. v. ferula u. 2,1094 s. v. narthex, Mlat. Wb. IV,177,6 ff. s. v. ferula).
4) (abgeschnittener) Schilfstengel: roro [exploratores ... suscipit meretrix (sc. Rahab, vgl. Jos. 2,6) ... et abscondit eos in lino calami ... ponit eos in] lino [Brev., PL 26,1146D] Sprachwiss. 36,336,3 (zur präzisierenden Übers. vgl. Sprachwiss. a. a. O.).
5) Rohrstab, -stock: peniculum spongia ł rorra ł ferula Beitr. 73,219 (nach Gl 4,154,45; zur Bed. vgl. Duc. 6,257a s. v. peniculus, Georges, Handwb.11 1,2735 s. v. ferula, Mlat. Wb. IV,177,34 ff. s. v. ferula u. Ahd. Wb. 3,740 s. v. ferala). corona fon thornon saztun ubar sin (Jesu) houbit, inti rora in sina zesauun coronam de spinis posuerunt super caput eius, et harundinem in dexteram eius T 200,2. intfiengun rorun inti sluogun sin houbit acceperunt harundinem et percutiebant caput eius 3. ein fon in, intfagana spunga fulta sia ezzihes inti sazta anan rora inti gab imo (Jesus) trinkan unus ex eis acceptam spongiam implevit aceto et inposuit harundini et dabat ei bibere 208,3.
6) Meßrute (vgl. LMA 8,1554 s. v. Vermessung): rorra [vidi in domo altitudinem per circuitum, fundata latera ad mensuram] calami (Hss. calamus) [sex cubitorum spatio, Ez. 41,8] Gl 1,650,64 (vgl. Davids, Bibelgl. S. 301,1211; 3 Hss. rôr).
7) Schreibrohr, Rohrfeder: rorra [lingua mea] calamus [scribae, velociter scribentis, Ps. 44,2] Gl 1,516,51 (8 Hss. fedara; 1 Hs. rôr). 52 Anm. 13 (fälschlich zu vorhergehendem Wort coniunctus geraten). 4,274,46.
8) Arm eines Leuchters: rorriun chelicha schibilun lilia [facies et candelabrum ductile de auro mundissimo, hastile eius, et] calamos (Hs. -us), scyphos [, et] sphaerulas [, ac] lilia [ex ipso procedentia, Ex. 25,31] Gl 1,336,18. rorreono [haec autem erat factura candelabri, ex auro ductili, tam medius stipes, quam cuncta quae ex utroque] calamorum [latere nascebantur, Num. 8,4] 363,18.
9) Wasserrohr, -leitung: rorin vel piphin fistulae quod aquas fundant Hbr. I,267,259 (im Abschn. De partibus aedificiorum).
10) Saugröhrchen für die Kelchkommunion (vgl. Mlat. Wb. IV,287,47 ff. u. Sleumer S. 335 s. v. fistula): rora phirzianz fistula Gl 3,394,55 (davor gothdes lichamo eucharistia, kelich calix, patena). phif (darüber ł rorra) suegula fistula 655,14 (in einem liturgischen Sachglossar, davor missihachil casula casucula, corporal corporale).
11) Glossenwort: raore fedarfotar scripisarn arundine canna vel calamo Gl 1,24,21 (PaK, ruota Ra). raorre arundine 25,21. rorre ł fedarfotar canna 22. raore strala (K noch spirilin phil scephandi flukhe; l. [Bd. 7, Sp. 1137] scephti endi, vgl. Splett, Stud. S. 243) harunda sagitta 168,2. rorra harundo (Hs. a-) [Prisc., Inst. II,123,7] 2,369,26 (1 Hs. ?mezstab). rora canna 4,43,16 (1 Hs. rôrahi, 1 rinna harunda ł concava).
 
Artikelverweis rôrahi st. n., mhd. Lexer rôrach, rœrach, nhd. röhricht; vgl. ae. sǽríric. — Graff II,546.
ror-ah-: nom. sg. -i Gl 4,168,45 (Sal. d); -] 3,680,5 (Innsbr. 711, 13. Jh.); gen. sg. -es 1,507,26 (M, clm 6225, Hs. 9. Jh.). 519,3 (M, 2 Hss.); dat. sg. -e 554,17 (-oa{?K}h-). 2,675,24; -ehe: nom. sg. 4,43,16 (Sal. a1, clm 22201, 12. Jh.); -ach: dass. 5,7,20 (M, Carlsr. Oen. 1, 14. Jh.).
Verschrieben: rorhehe: nom. sg. Gl 4,41,57 (Sal. a1, clm 22201, 12. Jh.; l. rorehe, Steinm., vgl. o.).
Schilf, Röhricht: rorahes [(Behemoth) dormit in secreto] calami [Job 40,16] Gl 1,507,26. tir rorahes [increpa] feras arundinis (Hss. ha-) [Ps. 67,31] 519,3. in rorahe [iusti ... tamquam scintillae] in arundineto (Hs. ha-) [discurrent, Sap. 3,7] 554,17. rorahe [hic viridis tenera praetexit] harundine (Hs. a-) [ripas Mincius, Verg., E. VII,12] 2,675,24. rorah arundinetum 3,680,5 (zwischen Pflanzenbez.; davor roirre arundo). rorhehe calamus 4,41,57. canna 43,16 (2 Hss. rôra, 1 Hs. rinna harunda ł concava). zeinahi ł rorahi calamus 168,45; Vok.-Übers.: rorach [lingua mea] calamus [scribae, velociter scribentis, Ps. 44,2] 5,7,20 (statt kontextgerecht Schreibrohr’).
 
Artikelverweis 
[rôr(i)dumbil as. st. m.; mhd. Lexer rôrtumel st. m., nhd. DWB rohrdommel f.; vgl. mnd. rôrdump f., mnl. roesdommel m., ae. ráredumla, -dumle sw. m. f.
Nur Glossenbelege, alle Nom. Sing.
rori-dūbil: Gl 4,199,60 (sem. Trev.).
Im hoch- u. niederdeutschen Sprachraum durch ae. ráredumle beeinflußte Formen im Zweitglied (vgl. auch Suolahti, Vogeln. S. 383 f.): rore-dumble: Gl 1,341,1 (Carlsr. Aug. CCXXXI, 10. Jh., Sg 283, Hs. 9. Jh.; zum ae. Einfluß vgl. auch Leydecker S. 37 Anm. 16 u. S. 38 Anm. 2). 4,255,18 (Wolf. Wiss. 29, Gll. 9. Jh. (?), Eins. 184, 10. Jh.; in 1 Hs. -b- über p mit Tilgungspunkt unter p; zum ae. Einfluß vgl. auch Leydecker S. 37 Anm. 16). Sprachwiss. 38,200,I9 (Reims 130, Hs. 9. (?)/10. Jh.; -ū-). — rordumble: Add. II,58,6 (Le Mans 213, Hs. 9. Jh.). 59,13 (Orléans 31, 9. Jh.). 60,26 (Tours 69, 11. Jh.; -ū-). 61,27 (Tours 70, 12. Jh.; -ū-). Sprachwiss. 38,194,F5 (Oxf. Bodley Ashm. 1516, Hs. 12. Jh.; -ū-). — Verschrieben: rofe-dumble: Gl 1,366,5 (nach Gl.-Wortsch. 7,466 in -dūble zu korrigieren; Sg 296, 9. Jh.; l. roredumble, Steinm.; zum ae. Einfluß vgl. auch Leydecker S. 41); tor-dumble: Sprachwiss. 38,198,H5 (Paris Lat. 12307, Hs. 12. Jh.; -ū-).
Rohrdommel, Botaurus stellaris (vgl. Suolahti, Vogeln. S. 383 ff., DWb. VIII,1126 f., Neuß, Stud. S. 104 f.): roredumble onocrotalus [zu: cygnus et onocrotalus, quae sonitum faciunt in aqua, sunt ii qui in quiete vitam ducere nesciunt, Walahfr. in Lev., zu Lev. 11,18, PL 114,815B] Gl 1,341,1 (zur Zuordnung zum lat. Kontext vgl. Gl 1,340 Anm. 16 sowie Gl.-Kat. 2,698 u. 524). 366,5 (zur Zuordnung von Gl 1,366,2—6, 12—17 zu Walahfr. in Lev. u. nicht zu einem Bibelglossar zu Deut., so Steinm. u. Gl.-Kat. 2,534, vgl. Schröter, Glossierung S. 35 f.). Sprachwiss. 38,194,F5. 198,H5. 200,I9. roredumble onocrotalus quae sonitum facit in aqua [zu ebda.] Gl 4,255,18 (zur Zuordnung zum lat. Kontext vgl. Gl.-Kat. 1,355 u. 4,1838). Add. II,58,6. 59,13. 60,26. 61,27. roridumbil corcodrillus [nach Katara S. 112 vielleicht zu: inter polluta reputabuntur ...] crocodilus [Lev. 11,29, dann Fehlglossierung, [Bd. 7, Sp. 1138] oder als Gll.-Verschiebung (vgl. auch Anm. z. St. u. Neuß a. a. O. S. 104) eher zu: haec sunt quae de avibus comedere non debetis ...] onocrotalum [Lev. 11,18] Gl 4,199,60.
Vgl. hor(o)tumbil.]
 
Artikelverweis 
rôrîn adj., mhd. rœrîn, nhd. röhren.
rorinon: acc. sg. m. S 115,24 (Würzb. Markbeschr., 10. Jh.).
schilfbewachsen: ducebant ergo de loco ... anan den rorinon seo, danan in daz altuuiggi.
 
Artikelverweis 
rorr- s. auch AWB rôr-.

 

Eingabe
Wörterbuchtext:
Stichwort: