| - henna, st. sw.
- henno
- henonnio
- hēnsatel
- henschen
- hensti
- henstiger
- hentcalf
- hentewinc
- gi-henti, adj.
- -henti, adj.
- -henti, st. n.
- -hentida
- bi-hentîg, adj.
- -hentîg
- hentigiscrib, st. n.
- hentim
- hentriskes
- be-heonan, ae. adv.
- heordan, ae. sw. f.
- heorþswǽpe, ae. sw. f.
- heorr, ae. st. m. f.
- heov
- hepfen
- hepha
- hephen
- hephenbein
- hepinun..
- hepinuntei
- hepoum
- heppa, sw.
- happa, sw.
- habba, sw.
- heptidun
- hepuhen
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her
- her..
- her-
- her-
- hêr, adj.
- hêri, adj.
- hera
- hera
- hera
- hera
- hera
- hera, adv.
- hara, adv.
- hera
- hera baz
- herabaz, adv.
- herabaz, adj.
- herabezzirî, st. f.
- herabezziro
- herach
- herafaranto, adv.
- herafart, st. f.
- hera furi
- hera in
- hera nâh
- hera nidar
- herasun, adv.
- hera ubari
- hera ûf
- hera ûz
- hera uuidar
- hera zuo
- herb.
- herbarmida
- herberh
- herbestbluome, mhd. sw. m. f.
- herbestraben, mhd. st. m.
- herbilâri, st. m.
- herbilârilî(n), st. n.
- herbisib
- herbist, st. m.
- herbistlîh, adj.
- herbistmânôd, st. m.
- herbist[h]ram, st. m.
- herbo
- herbremot
- herbrust
- hercen
- herclicho
- herd, st. m.
- herd-
- herda
- herda
- herda, st.?
- herdi, st. n.
- herdar, st. m. oder n.
- herden
- herdgot, st. m.
- herdi
- herdkreta, sw. st. f.
- herdkrota, sw. st. f.
- herdlîh, adj.
- herdnisse, andfrk. st. f.
- herdnuz
- herdo, sw. m.
- herdstat, st. f.
- herdtung, st. f.
- herdum
- herdumes
- herdun
- heřdusuepe
- here
- hereandi
- herechnetes
- hereflutgi
- hereherclil
- hêren, sw. v.
- gi-hêrên, sw. v.
- int-hêrên, sw. v.
- herent
- herenten
- heenwurcz
- hererun
- hêreschefte
- hereta
- heretikeri, as. st. m.
- hereue
- hereuiz
- hêrfalko, sw. m.
- hêrfalc, st. m.
- hêrfogal, st. m.
- hergab
- hergello
- hergienc
- hergirger
- hergiride
- herhaben
- herhaft
- herhafti
- herhon
- heri, st. n.
- heri
- hêri, adj.
- hêrî, st. f.
- heriâri, st. m.
- herieri, st. m.
- heriban, st. m.
- heriberga, st.
- heriberglîh, adj.
- heribergôn, sw. v.
- gi-her(i)bergôn, sw. v.
- heribis
- heribo
- heribocan
- heribouhhan, st. n.
- herich
- herichohun
- herid, st. f.
- gi-herida, st. f.
- hêriđa, as. st. f.
- heride
- herithegan, st. m.
- gi-heridi, st. n.
- heridoht
- heridôn, sw. v.
- heriduames
- herifart, st. f.
- herifluhtîg, adj.
- heriflungun
- herige
- herigeseillo
- heriginôzscaf, st. f.
- herigisello, sw. m.
- herigon
- herihafto, adv.
- herihorn, st. n.
- herihunda, st. f.
- herihunge
- herikneht, st. m.
- herikocko, sw. m.
- herilicho
- heriman, st. m.
- herin
- hering
- hęrino
- herinter
- herinumft, st. f.
- -herio, sw. m.
- heriôn, sw. v.
- herrôn, sw. v.
- bi-heriôn, sw. v.
- bi-herrôn, sw. v.
- fir-heriôn, sw. v.
- gi-heriôn, sw. v.
- gi-herrôn, sw. v.
- in(t)-heriôn, sw. v.
- ir-heriôn, sw. v.
| | henna (st. sw.) f., mhd. nhd. Lexer henne st. sw. f.; mnd. mnl. henne; ae. hæn, henn. — Graff IV,958. Nur im Nom. Sing. belegt. henn-: -a Gl 3,86,64 (SH A, 2 Hss.). 240,33 (SH a 2). 276,14 (SH b, 2 Hss.). 451,26 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.). 4,67,34 (Sal. a 1, 4 Hss.). Npgl 108,5; -e Gl 3,86,64 (SH A). 240,34 (SH a 2, 2 Hss.). 465,11. 671,16. 4,67,35 (Sal. a 1, 2 Hss., 1 davon -ę); -] (in späten Hss.) 3,86,65 (SH A). 4,67,35 (Sal. a 1). Hbr. I,163,720 (SH A). — heinna: [Bd. 4, Sp. 955] Gl 3,203,40 (SH B). 240,33 (SH a 2). 449,10 (cgm 5248,2, 9. Jh.). 460,15. — hene: Gl 3,500,11 (Mülinensche Rolle, 11./12. Jh., -n- vielleicht unter Einfluß von hano?). Wohl verschrieben: henno: Gl 3,86,65 (SH A, 2 Hss.). Henne: henne gallina Gl 3,86,64. 203,40. 240,33 (1 Hs. henin). 276,14. 451,26. 460,15. 465,11. 500,11. 671,16. 4,67,34. cornix ł gallina 3,449,10. ih uuolta sie colligere sicut gallina pullos suos sub alas suas (saminon also henna iro huonichliu undir fettacha) Npgl 108,5. Komp. bruothenna, birchenne mhd.; vgl. AWB henin.
henno Gl 3,202,35 s. heimo.
henonnio Gl 3,458,38 s. AWB einhurno.
hēnsatel calamus aromaticus Gl 3,527,45 (clm 615, 14. Jh.) ist nicht gedeutet; vgl. AWB heimisc b.
henschen Gl 3,174,56 s. AWB hantscuoh.
hensti H 3,3,3 s. AWB anst.
henstiger Gl 3,301,20 s. AWB enstîg.
hentcalf Gl 3,77,12/13 s. AWB hintkalb.
hentewinc Gl 3,152,32/33 s. AWB hantthuuing.
gi-henti adj., mhd. Lexer gehende; mnl. gehende; ae. gehende. — Graff IV,971. ke-hende: Grdf. Nc 759,24/25 [104,2/3]; ge-: dass. Nb 53,20 [61,1]. gihenti uuesan, m. Dat. der Pers.: jmdm. zur Hand sein: pe diu ist si (Rhetorica) Philosophię so gehende . pe diu uuile si disen siechen man . mit iro tugede generien Nb 53,20 [61,1]. enero uuas kehende der bogo mit temo chochere illi . idem Dianae arcus cum pharetra Nc 759,24/25 [104,2/3].
-henti adj. vgl. auch ein-, fast-, uuît-, zuuihenti. |
| |