| - fir-âhten, sw. v.
- âhtento, adv. part. prs.
- ahter
- ahtererua
- ahterquomo, sw. m.
- ahtesal
- ahtfenki
- ahtian, and. sw. v.
- ahtîgôn
- Ahtinesberg, as.
- ahtinga, st. f. andfrk.
- ahtingôn, sw. v.
- âhtisal, st. n.
- ahtlinun
- âhtnessî, st. f.
- ahto, num. card.
- ahtdo, num. ord.
- ahtodoch, and.
- ahtôn, sw. v.
- bi-ahtôn, sw. v.
- gi-ahtôn, sw. v.
- ir-ahtôn, sw. v.
- uuidar-ahtôn, sw. v.
- ir-ahtôntlîh, adj.
- ahtotein, as. num. card.
- ahtozehan, num. card.
- ahtozo, num. card.
- ahtozogôsto, num. ord.
- ahtozug, num. card.
- ahtu
- ahtudo
- ahtunga, st. f.
- âhtunga, st. f.
- ahtuzehan
- ahtuzug
- ahurn
- ahurnîn, adj.
- ahzeg
- ahzig
- ahzog
- ai-
- aiał
- aidem
- aigilaihi
- aīł
- ailster
- aimer
- aitalit
- Aiturnon, as.
- akadêmisc, adj.
- akaldon
- âkambi, st. n.
- akar
- akeleezi
- akhar
- akileia
- akislih
- ackar, st. m.
- ackarbigengeri, st. m.
- ackarbigengo, sw. m.
- ackargang, st. m.
- ackarlî, st. n.
- ackarlîh, adj.
- ackarman, st. m.
- ackarmusca, sw. f.
- ackarn
- ackarsparo
- akkeren
- ackiuuisfirinâri, st. m.
- ackiuuislîhho, adv.
- ackus, st. f.
- âkomo, sw. m.
- âkôsunga, st. f.
- acsiunî, st. f.
- akus
- âkust, st. f.
- âkust(e)ôn, sw. v.
- âkustîg, adj.
- al, pron. adj.
- al
- al-
- âl, st. m.
- ala-
- âla, st. f.
- alabezziro, adj. comp.
- alabi
- al(a)bitherbi
- alabû, st. m.
- alachalagi
- alada, f.
- alathrâtî, st. f.
- alaefni
- alaemni, as. adj.
- alaer
- alærencia
- alafesti, adj.
- alafestî, st. f.
- al(a)festinunga
- alagâha
- alagâhî, st. f.
- alagâhi, st. n.
- alagâhûn, adv.
- al(a)ganz, adj.
- al(a)garo, adj.
- al(a)gifuori
- al(a)gilîhho
- alagimahsamo, adv.
- al(a)giuuis, adj.
- al(a)glesîn
- alagruonî, st. f.
- alahalba, st. f.
- alahorsc, adj.
- alahsan, st. m.
- alahsna, f.
- alahn
- alahsna, f.
- alakalauuî, st. f.
- âlakrâ, st. sw.
- alakund, adj.
- alalîhhî, st. f.
- alam, vulgärlat.?
- alamaht, st. f.
- al(a)mahtîg, adj.
- al(a)mahtîgi
- al(a)mahtgîn
- alamammunto, adv.
- Alaman
- al(a)meistîg
- alamôsna, as. f.
- alamuosa, st. sw. f.
- alamuosan, st. n.
- alamuosanhûs, st. n.
- alamusan
- alanâhî, st. f.
- alanamo, sw. m.
- alang, adj.
- alang, adv.
- alangî, st. f.
- alanglhhên, mhd.?
- alaniuuui, adj.
- alanôt, st.
- alansa, f.
- alant, st. m.
- alant
- alantuuîn, st. m.
- alapi, st. n.?
- (alabi?), st. n.?
- alar, st. m.
- alarehto, adv.
- alarihtî, st. f.
- alarihti, st. n.
- alasa, f.
- alasâlîg, adj.
- al(a)sama
- alasperi, st. f.
- alâtan, as.
- al(a)uualt
- al(a)uualtanti, adj. part. prs.
- alauualto, sw. m.
- al(a)uuâr, adj.
- alauuâr, adv.
- alauuâr, st. n.
- alauuâra, st. f.
- alauuâri, adj.
- alauuârî, st. f.
- ala[h]uuas, adj.
- alaziaro, adv.
- alb, st. n. m.?
- alb(-)
- albs
- alba1, sw. st. f.
- alba2, sw. f.
- alban
- albar, st. m.
- albri, st. m.
- albarîn, adj.
- albe, mhd. f.?
- albi
- albitherbi, adj.
- albithirbi
- albiz
- albore
- albrantopfar, st. n.
- Albûn
- Albuuin
- alcani
- alda
- aldar, st. n.
- aldc
- al thâr
- alde, conj.
- aldelich
- alder
- Alderh
- aldi
- Aldiko, as.
- aldinanti
- aldo
- aldon, sw. m. pl.
- Aldontharp, as.
| | fir-âhten sw. v., mhd. Lexer veræhten, nhd. DWB verächten; mnd. vorachten; mnl. verachten. — Graff 1, 110. uer-âhtent: 3. pl. Nb 244,22 [263,25]. vernichten, durch Nachstellung zugrunde richten, mit Gen.: sie (die ubelen) âhtent tero guoton . also sie uuellen. sie neu. iro io doh nieht.
âhtento adv. part. prs. (vgl. Behaghel, Syntax 2 § 766). — Graff I, 108 f. s. v. âhtian. aht-: ento Gl 2,605,7 (M, clm 18 140, 11. Jh.); -into 238,4 (Zürich, Rhein. 35, 10. Jh.); -onto 290,9 (M, clm 18 140. 19 440, 10./11. Jh., doch vgl. Schatz, Germ. 368, der eine Nebenform âhtôn ansetzt; vgl. jedoch oben 605,7). in feindlicher Weise, durch, in Verfolgung, Nachstellung: ahtinto [cogitata apud se noxia factis exterioribus] exsequendo [monstrare, Greg., Cura 3,4] Gl 2,238,4. ahtonto [intus paterna pietate diligat, quos foris quasi] insequendo [castigat, ders., Hom. I, 17] 290,9. ahtento [quid] insectando [laboratis? Ruf., Hist. eccl. VI, 30] 605,7.
ahter s. after praep. u. adv.
ahtererua s. AWB aftererbo sw. m.
ahterquomo sw. m. s. AWB afterquemo sw. m.
ahtesal s. AWB âhtisal st. n.
ahtfenki Gl 1,264,16 s. AWB antfengi adj.
[ahtian and. sw. v.; anglo-fries.? vgl. Bremer, Beitr. 9,579 ff.; Kögel, Lit.-Gesch. I 2,573 ff.; vgl. AWB ahtôn sw. v. attedun: 1. pl. prt. Wa 71,3 (Merseb. Gl., 10./11. Jh.). achten, für etw. halten: ni atela (= idel?, vgl. Anm. 5) a. [nec res ecclesiarum inofficiose accipere debere non ab re] putavimus [Konzilienbeschlüsse cxx.]
ahtîgôn? vgl. AWB ahtingôn sw. v.
[Ahtinesberg as. s. Eigennamen.]
ahtinga st. f. andfrk.; mnd. mnl. achtinge. ahtinga: acc. sg. Gl L 7. Zahl, Maß, der mir zugewogene Teil; Wertung: [notum fac mihi ... finem meum et] numerum [dierum meorum, Ps. 38,5], zu ahtôn sw. v. Abl. ahtingôn? |
| |