| - anabatut:
- anabelzi, st. n.
- anabet, st. n.
- anabetâri, st. m.
- anabetôn
- anabithruzzen
- anabigin
- anabicken
- anabint, st. n.
- anabintan
- anabiotan
- anablâhen
- anablâsan
- anablasôd, st. m.
- anablastôd, st. m.
- anablast, st. m.
- anablâst, st. m.
- anablastôd, st. m.
- anableckazzen
- anablesten
- anabolz, nk. st.
- anabouetemo
- anabougen
- anabôz, st. n.
- anabrâhhen
- anabrast, st. m.
- anabrehhôn
- anabrekan, as. st. v.
- anabrengen
- anabrennen
- anabringan
- anabrortôn
- anabrunganî, st. f.
- anabrurten
- anabûâri, st. m.
- anaburt, st. f.
- anaburti, adj.
- anaburtîg, adj.
- anaburto, sw. m.
- anacrahil
- anathâht, st. f.
- anathâhti, adj.
- anathâhtî, st. f.
- anathâhtîg, adj.
- anathâhtîgo, adv.
- anathâhtunga, st. f.
- anathenen
- anathenken
- anathîhan
- anadihtich
- anathingôn
- anathionôn
- anado, sw. m.
- anadôn, sw. v.
- anathunkôn
- anæ
- anaebangilîh, adj.
- anaebanlîh, adj.
- anafâhan
- anafal, st. m.
- anafallan
- anafallôn
- anafallunga, st. f.
- anafalz, st. m.
- anafang, st. m.
- anafangôn
- anafaran
- anafart, st. f.
- anafartôn
- anafehta, sw. f.
- anafehtan
- anafehtôn
- anafehtunga, st. f.
- -anafenzôd, st. m.
- gi-anafenzôd, st. m.
- -anafenzôn, sw. v.
- anafertîg, adj.
- anafestinôn
- anafirgangan
- anafirlâzan
- anafirstôzan
- anafiruuerfan
- anafliegent
- anafluz, st. m.
- anafolgên
- anafordarôn
- anafrista, sw. f.
- anafristâri, st. m.
- anafristôn
- anafristunga, st. f.
- anafrummen
- anafuntida, st. f.
- anafuntôn
- anafuogen
- anafuoren, sw. v.
- anagân
- anagang, st. m.
- anagangan
- anagangarôn
- angangôn
- anagântlîh, adj.
- anageginni, adj.?
- anageltan
- anagengi, st. n.
- anagenni, st. n.
- anagêntlîh, adj.
- anagesten
- anagiberan
- anagibicken
- anagiblâsan
- anagiboran, adj. part. prt.
- anagibrennen
- anagifallan
- anagifaltan
- anagifaran
- anagifartôn
- anagifestinôn
- anagifluzzida, st. f.
- anagift, st. f.
- anagifuoren
- anagifuortî, st. f.
- anagigân
- anagigangan
- anagigean
- anagigeitit
- anagihaft, adj. part. prt.
- anagiheftida, st. f.
- anagihengen
- anagihîuuen
- anagikêren
- anagikleiben
- anagiknuphen
- anagileggen
- anagilegi, st. n.
- anagilegida, st. f.
- anagilîh, adj.
- anagi[h]linên
- anagi[h]loufan
- anagimahhôn
- anagin, st. n.
- anaginni, st. n.
- anagineman
- anaginên
- anaging, st. m.
- anagingi, st. n.
- anagingi, st. n.
- anaginni, st. n.
- anagioz, st.
- anagiozan
- anagirizzen
- anagirûtôn
- anagisehan
- anagisezzen
- anagisiht, st. f.
- anagisiun, st. f.
- anagiscricken
- anagiscutten
- anagisloufen
- anagistellen
- anagistephen
- anagistôzan
- anagisuohhen
- anagitânî, st. f.
- anagitrib, st. m.
- anagitrûên
- anagituon
- anagiuuahsan
- anagiuuahstî, st. f.
- anagiuuahst, st. f.
- anagiuuên
- anagiuuhastiri
- anagiuuinnan
- anagiuuurfida, st. f.
- anagrif, st. m.
- anagrîfan
- anaguot, st. n.
- anagurten
- anahabid, st. n.
- anahaf
- anahaftên
- anahaftîgo, adv.
- anahalba, st. f.
- anahald, adj.
- anahaldên
- anahangan
- anaharên
- anaheften
- anaheftida, st. f.
- anahezzâri, st. m.
- anahl-
- anahn-
- anahou, st. m.
- anahr-
- anaîlen
- anaimpitôn
- anairsuuârên
- anakenc
- anakêren
- anakiwrifido
- anaklac, st. m.
| | [anabatut: [merso sole chaos] ingruit [Prud., H. ad inc. luc. (V) 3] Gl 2,575 Anm. 13 ist nach Wadstein, [Bd. 1, Sp. 411] der Wa 90,12 die Glosse als ana (r)uit wiedergibt, ganz unsicher in der Lesung. Er vermutet, der Schreiber habe zunächst anabrikit schreiben wollen, dann das -b- halb wegradiert und zur Erklärung von ingruit ruit angefügt. Steinm. zweifelte, daß es ein deutsches Wort sei. Sollte nicht vielmehr eine Verstümmelung von anablestit vorliegen, das auch sonst ingruere übersetzt und paläographisch erklärbar wäre?, vgl. AWB ana-blesten sw. v.]
anabelzi st. n.; mnd. ānebelte; vgl. mnl. aenbelt, -bilt; ae. anfilte. ana-belzi: nom. sg. Gl 4,203,58 (sem. Trev., 11./12. Jh.). Amboß: incus. Vgl. Katara S. 266; Karg-Gasterstädt, Beitr. 62,57. Vgl. ana-bolz afränk. st. (m. o. n.?), -bôz st. n. (m.), -falz st. m. (oder n.?).
anabet st. n. — Graff III, 58. ana-petes: gen. sg. Gl 1,400,40 (M, clm 18 140). 405,24 (M, clm 19440). Wahrsagerei, das Weissagen: [quoniam quasi peccatum] ariolandi [est, repugnare, 1. Reg. 15,23]. Vgl. ana-betôn sw. v. 1 b.
anabetâri st. m., mhd. Lexer anbetære, nhd. DWB anbeter; mnd. anbēder, mnl. aenbedere. — Graff III, 60. ana-petar-: nom. sg. -i Gl 1,37,35 (R). 272,32 (Jb, -&- Rd); nom. pl. -a 353,51 (Rb). — ana-betar-: nom. sg. -i Gl 1,405,19 (M, clm 19 440); ane-: nom. pl. -e Npgl 73,15 (-â-). 1) Wahrsager, Weissager: ariolus Gl 1,37,35. anapetara arioli [zu: non declinetis ad magos, nec ab ariolis aliquid sciscitemini, Lev. 19,31] 353,51. des tiefeles aha . daz sint heretici . aruspices (irrare anebetare) Npgl 73,15. 2) Götzendiener, heidnischer Priester: anapetari ariolus qui aras colit [zu: anima, quae declinaverit ad magos et ariolos, Lev. 20,6] Gl 1,272,32. anabetari gougilari cum Balaam ariolus 405,19. Es ist fraglich, ob beide Begriffe scharf getrennt waren; sie gingen vermutlich ineinander über.
anabetôn s. AWB ana-betôn sw. v.
anabithruzzen s. AWB ana-bi-thruzzen sw. v.
anabigin s. [ AWB anbegin mnd. st. n.]
anabicken s. AWB ana-bicken sw. v.
anabint st. n.; vgl. zum zweiten Glied mnd. mnl. bint; ae. bind (Clark Hall). ana-pint: nom. sg. Gl 1,283,61 (Jb-Rd). Weber- oder Kettbaum, die hintere Rolle des Webstuhls, an der die Kette (der Anschlag oder Zettel) befestigt ist: mittuli siue anapint [hastile autem hastae eius (des Riesen Goliath) erat quasi] liciatorium [texentium, 1. Reg. 17,7].
anabintan s. AWB ana-bintan st. v.
anabiotan? s. AWB ir-biotan st. v. |
| anabetâri
| | 1) Wahrsager, Weissager: ariolus Gl 1,37,35. anapetara arioli [zu: non declinetis ad magos, nec ab ariolis aliquid sciscitemini, Lev. 19,31] 353,51. des tiefeles aha . daz sint heretici . aruspices (irrare anebetare) Npgl 73,15. | | 2) Götzendiener, heidnischer Priester: anapetari ariolus qui aras colit [zu: anima, quae declinaverit ad magos et ariolos, Lev. 20,6] Gl 1,272,32. anabetari gougilari cum Balaam ariolus 405,19. |
|