| - anabet, st. n.
- anabetâri, st. m.
- anabetôn
- anabithruzzen
- anabigin
- anabicken
- anabint, st. n.
- anabintan
- anabiotan
- anablâhen
- anablâsan
- anablasôd, st. m.
- anablastôd, st. m.
- anablast, st. m.
- anablâst, st. m.
- anablastôd, st. m.
- anableckazzen
- anablesten
- anabolz, nk. st.
- anabouetemo
- anabougen
- anabôz, st. n.
- anabrâhhen
- anabrast, st. m.
- anabrehhôn
- anabrekan, as. st. v.
- anabrengen
- anabrennen
- anabringan
- anabrortôn
- anabrunganî, st. f.
- anabrurten
- anabûâri, st. m.
- anaburt, st. f.
- anaburti, adj.
- anaburtîg, adj.
- anaburto, sw. m.
- anacrahil
- anathâht, st. f.
- anathâhti, adj.
- anathâhtî, st. f.
- anathâhtîg, adj.
- anathâhtîgo, adv.
- anathâhtunga, st. f.
- anathenen
- anathenken
- anathîhan
- anadihtich
- anathingôn
- anathionôn
- anado, sw. m.
- anadôn, sw. v.
- anathunkôn
- anæ
- anaebangilîh, adj.
- anaebanlîh, adj.
- anafâhan
- anafal, st. m.
- anafallan
- anafallôn
- anafallunga, st. f.
- anafalz, st. m.
- anafang, st. m.
- anafangôn
- anafaran
- anafart, st. f.
- anafartôn
- anafehta, sw. f.
- anafehtan
- anafehtôn
- anafehtunga, st. f.
- -anafenzôd, st. m.
- gi-anafenzôd, st. m.
- -anafenzôn, sw. v.
- anafertîg, adj.
- anafestinôn
- anafirgangan
- anafirlâzan
- anafirstôzan
- anafiruuerfan
- anafliegent
- anafluz, st. m.
- anafolgên
- anafordarôn
- anafrista, sw. f.
- anafristâri, st. m.
- anafristôn
- anafristunga, st. f.
- anafrummen
- anafuntida, st. f.
- anafuntôn
- anafuogen
- anafuoren, sw. v.
- anagân
- anagang, st. m.
- anagangan
- anagangarôn
- angangôn
- anagântlîh, adj.
- anageginni, adj.?
- anageltan
- anagengi, st. n.
- anagenni, st. n.
- anagêntlîh, adj.
- anagesten
- anagiberan
- anagibicken
- anagiblâsan
- anagiboran, adj. part. prt.
- anagibrennen
- anagifallan
- anagifaltan
- anagifaran
- anagifartôn
- anagifestinôn
- anagifluzzida, st. f.
- anagift, st. f.
- anagifuoren
- anagifuortî, st. f.
- anagigân
- anagigangan
- anagigean
- anagigeitit
- anagihaft, adj. part. prt.
- anagiheftida, st. f.
- anagihengen
- anagihîuuen
- anagikêren
- anagikleiben
- anagiknuphen
- anagileggen
- anagilegi, st. n.
- anagilegida, st. f.
- anagilîh, adj.
- anagi[h]linên
- anagi[h]loufan
- anagimahhôn
- anagin, st. n.
- anaginni, st. n.
- anagineman
- anaginên
- anaging, st. m.
- anagingi, st. n.
- anagingi, st. n.
- anaginni, st. n.
- anagioz, st.
- anagiozan
- anagirizzen
- anagirûtôn
- anagisehan
- anagisezzen
- anagisiht, st. f.
- anagisiun, st. f.
- anagiscricken
- anagiscutten
- anagisloufen
- anagistellen
- anagistephen
- anagistôzan
- anagisuohhen
- anagitânî, st. f.
- anagitrib, st. m.
- anagitrûên
- anagituon
- anagiuuahsan
- anagiuuahstî, st. f.
- anagiuuahst, st. f.
- anagiuuên
- anagiuuhastiri
- anagiuuinnan
- anagiuuurfida, st. f.
- anagrif, st. m.
- anagrîfan
- anaguot, st. n.
- anagurten
- anahabid, st. n.
- anahaf
- anahaftên
- anahaftîgo, adv.
- anahalba, st. f.
- anahald, adj.
- anahaldên
- anahangan
- anaharên
- anaheften
- anaheftida, st. f.
- anahezzâri, st. m.
- anahl-
- anahn-
- anahou, st. m.
- anahr-
- anaîlen
- anaimpitôn
- anairsuuârên
- anakenc
- anakêren
- anakiwrifido
- anaklac, st. m.
- anaklaph, st. m.
- anaklebên
| | anabet st. n. — Graff III, 58. ana-petes: gen. sg. Gl 1,400,40 (M, clm 18 140). 405,24 (M, clm 19440). Wahrsagerei, das Weissagen: [quoniam quasi peccatum] ariolandi [est, repugnare, 1. Reg. 15,23]. Vgl. ana-betôn sw. v. 1 b.
anabetâri st. m., mhd. Lexer anbetære, nhd. DWB anbeter; mnd. anbēder, mnl. aenbedere. — Graff III, 60. ana-petar-: nom. sg. -i Gl 1,37,35 (R). 272,32 (Jb, -&- Rd); nom. pl. -a 353,51 (Rb). — ana-betar-: nom. sg. -i Gl 1,405,19 (M, clm 19 440); ane-: nom. pl. -e Npgl 73,15 (-â-). 1) Wahrsager, Weissager: ariolus Gl 1,37,35. anapetara arioli [zu: non declinetis ad magos, nec ab ariolis aliquid sciscitemini, Lev. 19,31] 353,51. des tiefeles aha . daz sint heretici . aruspices (irrare anebetare) Npgl 73,15. 2) Götzendiener, heidnischer Priester: anapetari ariolus qui aras colit [zu: anima, quae declinaverit ad magos et ariolos, Lev. 20,6] Gl 1,272,32. anabetari gougilari cum Balaam ariolus 405,19. Es ist fraglich, ob beide Begriffe scharf getrennt waren; sie gingen vermutlich ineinander über.
anabetôn s. AWB ana-betôn sw. v.
anabithruzzen s. AWB ana-bi-thruzzen sw. v.
anabigin s. [ AWB anbegin mnd. st. n.]
anabicken s. AWB ana-bicken sw. v.
anabint st. n.; vgl. zum zweiten Glied mnd. mnl. bint; ae. bind (Clark Hall). ana-pint: nom. sg. Gl 1,283,61 (Jb-Rd). Weber- oder Kettbaum, die hintere Rolle des Webstuhls, an der die Kette (der Anschlag oder Zettel) befestigt ist: mittuli siue anapint [hastile autem hastae eius (des Riesen Goliath) erat quasi] liciatorium [texentium, 1. Reg. 17,7].
anabintan s. AWB ana-bintan st. v.
anabiotan? s. AWB ir-biotan st. v.
anablâhen s. AWB ana-blâen sw. v.
anablâsan s. AWB ana-blâsan red. v. |
| anabetâri
| | 1) Wahrsager, Weissager: ariolus Gl 1,37,35. anapetara arioli [zu: non declinetis ad magos, nec ab ariolis aliquid sciscitemini, Lev. 19,31] 353,51. des tiefeles aha . daz sint heretici . aruspices (irrare anebetare) Npgl 73,15. | | 2) Götzendiener, heidnischer Priester: anapetari ariolus qui aras colit [zu: anima, quae declinaverit ad magos et ariolos, Lev. 20,6] Gl 1,272,32. anabetari gougilari cum Balaam ariolus 405,19. |
|