| - anagitrib, st. m.
- anagitrûên
- anagituon
- anagiuuahsan
- anagiuuahstî, st. f.
- anagiuuahst, st. f.
- anagiuuên
- anagiuuhastiri
- anagiuuinnan
- anagiuuurfida, st. f.
- anagrif, st. m.
- anagrîfan
- anaguot, st. n.
- anagurten
- anahabid, st. n.
- anahaf
- anahaftên
- anahaftîgo, adv.
- anahalba, st. f.
- anahald, adj.
- anahaldên
- anahangan
- anaharên
- anaheften
- anaheftida, st. f.
- anahezzâri, st. m.
- anahl-
- anahn-
- anahou, st. m.
- anahr-
- anaîlen
- anaimpitôn
- anairsuuârên
- anakenc
- anakêren
- anakiwrifido
- anaklac, st. m.
- anaklaph, st. m.
- anaklebên
- anakleiben
- anaklē(i)dan
- anaknussen
- anakoman
- anakomanî
- anakundî, st. f.
- anakundôn
- ana[h]ladan
- analâgi, adj.
- analâzan
- analdi
- analeggen
- analeg, st.
- analegida, st. f.
- analêhan, st. n.
- analêhanâri, st. m.
- analêhanôn
- analeita, st. f.
- analeiten
- analeitôn
- ana[h]lenên
- analîdan
- analiggen
- analigunga, st. f.
- analîh, adj.
- analîhhî, st. f.
- analîhhi, st. n.
- analîhhida, st. f.
- ana[h]linên
- ana[h]linêntlîhho, adv.
- analiogan
- analiuti, st. n.
- ana[h]louf, st. m.
- ana[h]loufan
- ana[h]louft, st. m. f.
- analust, st. f.
- ana[h]lûten
- analutti, st. n.
- analiuti, st. n.
- anamâl, st. n.
- anamâlen
- anamâli, st. n.
- anamâlî, st. f.
- anamâlida, st. f.
- anamarkôn
- anamele
- anamerken
- anan, präp. u. adv.
- anander
- ana[h]negên
- ana[h]neigen
- ananeman
- ananemîg, adj.
- ananemunga, st. f.
- ananenden
- ana[h]nîgan
- ananrîban
- ananwan
- ananuuert, adj.
- anaougî, st. f.
- anapaoz
- anaquedan
- anaqueman
- anaquemanî, st. f.
- anaquim(i), st. m.
- anaran, st. m.
- anarâtan
- anarâti, st. n.
- anarennen
- anareren
- anarîban
- anarîsan
- anarpta
- ana[h]ruof, st. m.
- ana[h]ruofan
- ana[h]ruofen
- ana[h]ruofôn
- ana[h]ruoft, st. m.
- ana[h]ruofti, st. n.
- anasâen
- anasaga, st. sw. f.
- anasagâri, st. m.
- anasagên
- anasedal, st. n.
- anasehan
- anasehâri, st. m.
- anaseho, sw. m.
- anasehunga, st. f.
- anaseigi, adj.
- anasenten
- anasez, st. n.
- anasezzen
- anasezzo, sw. m.
- anasidili, st. n.
- anasidiling, st. m.
- anasîgan
- anasiht, st. f.
- anasihtîg, adj.
- anasiun, st. f.
- anasiuna, st. f.?
- anasiuni, st. n.
- anasiunî, st. f.
- anasiuuuen
- anasizzâri, st. m.
- anasizzen
- anascaltan
- anaskiht, st. f.
- anaskînan
- anaskioban
- anaskiozan
- anascouuo, sw. m.
- anascouuôn
- anascouuunga, st. f.
- anascrecken
- anascunten
- anaslag, st. m.
- anaslâhan
- anaslaht, st. f.
- anaslouf, st. m.
- anasmidôn
- anasmîzan
- an(a)spin, st. m.
- anaspirdiren
- anaspiuuuan
- anasprâhha, st. f.
- anasprehhan
- anaspurni, st. n.
- anaspurnida, st. f.
- anastân
- anastantan
- anastantantlîh, adj.
- anastantanto, adv. part. prs.
- anastântî, st. f.
- anastantida
- anastantunga, st. f.
- anastehhan
- anasteckôn
- anastên
- anastentida, st. f.
- anastephen
- anastôz, st. m.
- anastôzan
- anastôzento, adv. part. prs.
- anastôzunga, st. f.
- anasûnî, st. f.
- anasuuingan
- anasuuizzen
- anat
- anata
- anath-
- anatragan
- anatragil, st. m.
- anatreffan
- anatret, st. m.
- anatreten, adj. ae.
- unábrecendlíc, adj. ae.
- anatrift, st. f.
- anatriofan
- anatrungi
- anatûht, st. f.
- anatuon
| | anagitrib st. m. (n?). — Graff V, 483. ana-ga-tripe: dat. sg. Gl 2,764,7 (clm 14747, 10. Jh.). der Antrieb: die innere Bewegung, Bewegtheit, das Umgetriebensein: [reversi sunt domos et nimio animi fatigabantur] impulsu [Pass. Sim. et Judae p. 536,27].
anagitrûên s. ana-gi-trûên sw. v.
anagituon s. ana-gi-tuon def. v.
anagiuuahsan s. ana-gi-uuahsan st. v.
anagiuuahstî st. f., oder -giuuahst? st. f. ana-gi-uuhastiri: dat. pl. Gl 2,217,21 (Fulda Aa 2; S. Omer 150, beide 10. Jh.; l. -giuuahstin? Steinm. Anm. 6). Anlage, angeborene Eigenschaft: mit sitin a. [nonnulli autem laeti vel tristes non rebus fiunt, sed] consparsionibus [existunt, Greg., Cura 3,3 p. 37]. [Bd. 1, Sp. 429]
anagiuuên s. AWB ana-giuuên sw. v.
anagiuuhastiri Gl 2,217,21 s. AWB anagiuuahstî st. f.
anagiuuinnan s. ana-gi-uuinnan st. v.
anagiuuurfida st. f. — Graff I, 1043. ana-gi-uurfid-: dat. sg. -o Gl 2,204,58 (-vu-); acc. sg. (lat. pl.) -a 170,70 (clm 6277, 9. Jh.); -ki-wrifido: dat. sg. 212,74. 1) das Werfen, Zuschleudern; übertr. auf die Beleidigung, das Zuwerfen beleidigender Worte: anagivurfido [quem ... commovere in ipsa contumeliarum] iaculatione [non potuit, Greg., Cura 3,9 p. 45] Gl 2,204,58. 212,74. 2) das Geworfene, das Wurfgeschoß; übertr. auf das beleidigende Wort, die Scheltrede: anagiuurfida [contra irascentem dissimulat verborum] iacula [reddere, Greg., Cura 3,16 p. 58] Gl 2,170,70.
anagrif st. m., mhd. an(e)grif, nhd. angriff; mnd. angrēpe; mnl. aengreep; ae. ongripe; an. ágrip n. — Graff IV, 318. ana-, ane-(L)-griffe, an-gripho (A, vgl. van Helten, Beitr. 22, S. 480 § 29): dat. sg. W 79,3. Berührung, bräutliche Umarmung: min uuamba erbibeneta ze sinemo a. [ad tactum eius, Cant. 5,4].
anagrîfan s. AWB ana-grîfan st. v. |
| anagiuuurfida
| | 1) das Werfen, Zuschleudern; übertr. auf die Beleidigung, das Zuwerfen beleidigender Worte: anagivurfido [quem ... commovere in ipsa contumeliarum] iaculatione [non potuit, Greg., Cura 3,9 p. 45] Gl 2,204,58. 212,74. | | 2) das Geworfene, das Wurfgeschoß; übertr. auf das beleidigende Wort, die Scheltrede: anagiuurfida [contra irascentem dissimulat verborum] iacula [reddere, Greg., Cura 3,16 p. 58] Gl 2,170,70. |
|