| - analegida, st. f.
- analêhan, st. n.
- analêhanâri, st. m.
- analêhanôn
- analeita, st. f.
- analeiten
- analeitôn
- ana[h]lenên
- analîdan
- analiggen
- analigunga, st. f.
- analîh, adj.
- analîhhî, st. f.
- analîhhi, st. n.
- analîhhida, st. f.
- ana[h]linên
- ana[h]linêntlîhho, adv.
- analiogan
- analiuti, st. n.
- ana[h]louf, st. m.
- ana[h]loufan
- ana[h]louft, st. m. f.
- analust, st. f.
- ana[h]lûten
- analutti, st. n.
- analiuti, st. n.
- anamâl, st. n.
- anamâlen
- anamâli, st. n.
- anamâlî, st. f.
- anamâlida, st. f.
- anamarkôn
- anamele
- anamerken
- anan, präp. u. adv.
- anander
- ana[h]negên
- ana[h]neigen
- ananeman
- ananemîg, adj.
- ananemunga, st. f.
- ananenden
- ana[h]nîgan
- ananrîban
- ananwan
- ananuuert, adj.
- anaougî, st. f.
- anapaoz
- anaquedan
- anaqueman
- anaquemanî, st. f.
- anaquim(i), st. m.
- anaran, st. m.
- anarâtan
- anarâti, st. n.
- anarennen
- anareren
- anarîban
- anarîsan
- anarpta
- ana[h]ruof, st. m.
- ana[h]ruofan
- ana[h]ruofen
- ana[h]ruofôn
- ana[h]ruoft, st. m.
- ana[h]ruofti, st. n.
- anasâen
- anasaga, st. sw. f.
- anasagâri, st. m.
- anasagên
- anasedal, st. n.
- anasehan
- anasehâri, st. m.
- anaseho, sw. m.
- anasehunga, st. f.
- anaseigi, adj.
- anasenten
- anasez, st. n.
- anasezzen
- anasezzo, sw. m.
- anasidili, st. n.
- anasidiling, st. m.
- anasîgan
- anasiht, st. f.
- anasihtîg, adj.
- anasiun, st. f.
- anasiuna, st. f.?
- anasiuni, st. n.
- anasiunî, st. f.
- anasiuuuen
- anasizzâri, st. m.
- anasizzen
- anascaltan
- anaskiht, st. f.
- anaskînan
- anaskioban
- anaskiozan
- anascouuo, sw. m.
- anascouuôn
- anascouuunga, st. f.
- anascrecken
- anascunten
- anaslag, st. m.
- anaslâhan
- anaslaht, st. f.
- anaslouf, st. m.
- anasmidôn
- anasmîzan
- an(a)spin, st. m.
- anaspirdiren
- anaspiuuuan
- anasprâhha, st. f.
- anasprehhan
- anaspurni, st. n.
- anaspurnida, st. f.
- anastân
- anastantan
- anastantantlîh, adj.
- anastantanto, adv. part. prs.
- anastântî, st. f.
- anastantida
- anastantunga, st. f.
- anastehhan
- anasteckôn
- anastên
- anastentida, st. f.
- anastephen
- anastôz, st. m.
- anastôzan
- anastôzento, adv. part. prs.
- anastôzunga, st. f.
- anasûnî, st. f.
- anasuuingan
- anasuuizzen
- anat
- anata
- anath-
- anatragan
- anatragil, st. m.
- anatreffan
- anatret, st. m.
- anatreten, adj. ae.
- unábrecendlíc, adj. ae.
- anatrift, st. f.
- anatriofan
- anatrungi
- anatûht, st. f.
- anatuon
- anatuuellen
- anauuâen
- anauuahsan
- anauualg, adj.
- anauualgî, st. f.
- anauualt, st. f.
- anauualtanti, adj. part. prs.
- anauualtida, st. f.
- anauualto, sw. m.
- anauuân, st. m.
- anauuanch
- anauuâni, adj.
- anauuânî, st. f.
- anauuâni, st. n.
- anauuânida, st. f.
- anauuânôn
- anauuant, st. n.
- anauuant
- anauuanta, st. sw.?
- anauuânunga, st. f.
- anauuart, adj.
- anauuarta, st. f.
- anauuartên
- anauuartes, adv. gen. sg.
- anauuartîg, adj.
- anauuâten
- anauuellan
- anauuenten
- anauuentî
- anauuerdan
- an(a)uuerf, st. m.
- anauuerfan
- anauuerfunga, st. f.
- anauuert, adj.
- anauuert, adv.
- anauuertes, adv. gen. sg.
- anauuesan
- anauuîgi, st. n.
- anauuirtida, st. f.
- anauuist, st. f.
- anauuolg
- anauuurt, st.
- anauuurti, adj.
- anazalosi
- anazehôn
- anazeihhanôn
- anazeihnen
- anazel(le)n
- anaziht, st. f.
- anazihtîg, adj.
- anazimbar, st. n.
- anazimbri, st. n.
| | analegida st. f., Konjektur von Steinm. für ane-gelida: nom. (sg. pl.?) Gl 4,146,45 (Sal. c, 13. Jh.), möglich wäre auch anagilegida, vgl. AWB analeg und -gilegi. Kleidung: indumina.
analêhan st. n., mhd. Lexer anlêhen, nhd. DWB anlehn. — Graff II, 124. ana-lehan: nom. sg. Gl 1,284,23 (Jb-Rd). 4,61,49 (Sal. a 1, 4 Hss.). 142,50 (Sal. c); dat. sg. -]e 1,377,1 (M, 4 Hss.). 538,48 (ebda., 6 Hss.); -] 587,10 (Ja, oder acc. sg.?, vgl. Anm. 8); acc. sg. -] 2,138,13. 139,59; dat. pl. -]um 311,3 (Rb). — ana-lehen-: dat. sg. -e Gl 1,375,5 (Hs. -lefh- mit in den Text geratenem .f. = francice); -a 377,2 (M); acc. sg. -] 725,16. 5,19,1; ane-: nom. sg. -] 3,238,63 (SH a 2, 2 Hss.); an-: 63/64. 4,61,50 (Sal. a 1, 2 Hss.); gen. sg. -s 2,531,25 (oder -is?). — an-lehin: (nom. sg.?, lat. abl.) Gl 1,377,2 (M, 2 Hss.). 538,49 (ebda.). — ana-lehnes: gen. sg. Gl 2,478,6. — an-len: acc. sg. Npgl 108,11. Verschrieben: ana-lchan, -lebn: nom. sg. Gl 4,61,50. 51 (Sal. a 1). Anleihe, Borg: 1) im eigentl. Sinn: das einem andern auf Zinsen Geliehene, Geborgte: α) analehan mutuum [zu: si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi ..., non urgebis eum, Ex. 22,25] Gl 1,284,23. analehen [si] mutuum [dederitis his, a quibus speratis recipere; quae gratia est vobis? Luc. 6,34] 725,16. 5,19,1. analehan [qui [Bd. 1, Sp. 432] pecuniam suam non dedit ad usuram,] mutuum (in invicem) [dantes centesimas exigunt, Conc. Nic. xvii] 2,138,13. 139,59; β) übertr.: fone dien (den Teufeln) habeta er mutuum (anlen) die beteilen in alles kuotes Npgl 108,11. 2) erweitert: a) auf das aus dem Geliehenen Gewonnene, die Zinsen, den Ertrag, den Gewinn: α) eigentl.: analehane [qui coacervat divitias usuris et] fenore [Prov. 28,8] Gl 1,538,48. analehan [ne fueris mediocris in contentione ex] fenore [Eccli. 18,33; oder zu: multi quasi inventionem aestimaverunt fenus, 29,4?] 587,10. analehnes [nos ...] fenoris (usurae) [... nescii, ..., te, Christe, solum novimus, Prud., H. matut. (ii) 45] 2,478,6. 531,25. fenulum 3,238,63. 4,61,49. 142,50; β) übertr. Annehmlichkeit, Vorteil, Gewinn überhaupt: analehanum anailit [mercenarius ... est, qui ... terrenis] commodis inhiat [Greg., Hom. i, 14 p. 1485] Gl 2,311,3; b) auf die aus dem Borg erwachsenen Schulden, die Schuldenlast; übertr. im geistigen Sinne: analehene [finito Pentateucho Moysi, velut grandi] fenore [liberati, Jos. Praef.] Gl 1,375,5 (3 Hss. lêhan). 377,1.
analêhanâri st. m. ana-lehenare: nom. sg. Npw 108,11; dat. sg. ebda. Geldverleiher: der a. (Np der imo ieht ferliuuuen habe) scrudelo sinen scaz unde fremede benemen sine arbeite. So der scolare nieht ne irgibet den scaz sinemo a., so ... scrutetur fenerator substantiam eius.
analêhanôn s. AWB ana-lêhanôn sw. v.
analeita st. f., mhd. nhd. Lexer anleite. — Graff II, 187. ana-leita: nom. pl. Nk 487,14. ‘Anleitung’, ‘Einführung’; die Anfangsgründe einer Wissenschaft oder Kunst: a. des uuerchis . sint io êr in ordeno . êr selbez taz uuerh. In geometrica sol man êr leren . uuaz punctum si . unde linea unde figura . êr man beginne selbun die figuras scafon uzer dien lineis elementa ... priora sunt his quae describuntur per ordinem.
analeiten s. AWB ana-leiten sw. v.
analeitôn s. AWB ana-leitôn sw. v.
ana[h]lenên s. AWB ana-[h]linên sw. v.
analîdan? s. AWB analdi.
analiggen s. AWB ana-liggen st. v.
analigunga st. f. — Graff II, 96. ana-ligungo: dat. sg. Nc 729,25 [60,6]. das verstandesmäßige Eindringen in einen Gegenstand, um ihn zu erkennen, das forschende sich Heften an etw., sich Bemühen um etw.: uuer zalta daz al (die kosmischen Vorgänge und Gesetze) ... âne Philologia . mit chleinnero a.? daz chit tiu dien allen chleino analag? gracilenta quadam affixione ...? |
| analêhan
| | 1) im eigentl. Sinn: das einem andern auf Zinsen Geliehene, Geborgte: | | | α) analehan mutuum [zu: si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi ..., non urgebis eum, Ex. 22,25] Gl 1,284,23. analehen [si] mutuum [dederitis his, a quibus speratis recipere; quae gratia est vobis? Luc. | | | β) übertr.: fone dien (den Teufeln) habeta er mutuum (anlen) die beteilen in alles kuotes Npgl 108,11. | | 2) erweitert: | | | a) auf das aus dem Geliehenen Gewonnene, die Zinsen, den Ertrag, den Gewinn: | | | | α) eigentl.: analehane [qui coacervat divitias usuris et] fenore [Prov. 28,8] Gl 1,538,48. analehan [ne fueris mediocris in contentione ex] fenore [Eccli. 18,33; oder zu: multi quasi inventionem aestimaverunt fenus, | | | | β) übertr. Annehmlichkeit, Vorteil, Gewinn überhaupt: analehanum anailit [mercenarius ... est, qui ... terrenis] commodis inhiat [Greg., Hom. i, 14 p. 1485] Gl 2,311,3; | | | b) auf die aus dem Borg erwachsenen Schulden, die Schuldenlast; übertr. im geistigen Sinne: analehene [finito Pentateucho Moysi, velut grandi] fenore [liberati, Jos. Praef.] Gl 1,375,5 (3 Hss. lêhan). 377,1. |
|