| - anaougî, st. f.
- anapaoz
- anaquedan
- anaqueman
- anaquemanî, st. f.
- anaquim(i), st. m.
- anaran, st. m.
- anarâtan
- anarâti, st. n.
- anarennen
- anareren
- anarîban
- anarîsan
- anarpta
- ana[h]ruof, st. m.
- ana[h]ruofan
- ana[h]ruofen
- ana[h]ruofôn
- ana[h]ruoft, st. m.
- ana[h]ruofti, st. n.
- anasâen
- anasaga, st. sw. f.
- anasagâri, st. m.
- anasagên
- anasedal, st. n.
- anasehan
- anasehâri, st. m.
- anaseho, sw. m.
- anasehunga, st. f.
- anaseigi, adj.
- anasenten
- anasez, st. n.
- anasezzen
- anasezzo, sw. m.
- anasidili, st. n.
- anasidiling, st. m.
- anasîgan
- anasiht, st. f.
- anasihtîg, adj.
- anasiun, st. f.
- anasiuna, st. f.?
- anasiuni, st. n.
- anasiunî, st. f.
- anasiuuuen
- anasizzâri, st. m.
- anasizzen
- anascaltan
- anaskiht, st. f.
- anaskînan
- anaskioban
- anaskiozan
- anascouuo, sw. m.
- anascouuôn
- anascouuunga, st. f.
- anascrecken
- anascunten
- anaslag, st. m.
- anaslâhan
- anaslaht, st. f.
- anaslouf, st. m.
- anasmidôn
- anasmîzan
- an(a)spin, st. m.
- anaspirdiren
- anaspiuuuan
- anasprâhha, st. f.
- anasprehhan
- anaspurni, st. n.
- anaspurnida, st. f.
- anastân
- anastantan
- anastantantlîh, adj.
- anastantanto, adv. part. prs.
- anastântî, st. f.
- anastantida
- anastantunga, st. f.
- anastehhan
- anasteckôn
- anastên
- anastentida, st. f.
- anastephen
- anastôz, st. m.
- anastôzan
- anastôzento, adv. part. prs.
- anastôzunga, st. f.
- anasûnî, st. f.
- anasuuingan
- anasuuizzen
- anat
- anata
- anath-
- anatragan
- anatragil, st. m.
- anatreffan
- anatret, st. m.
- anatreten, adj. ae.
- unábrecendlíc, adj. ae.
- anatrift, st. f.
- anatriofan
- anatrungi
- anatûht, st. f.
- anatuon
- anatuuellen
- anauuâen
- anauuahsan
- anauualg, adj.
- anauualgî, st. f.
- anauualt, st. f.
- anauualtanti, adj. part. prs.
- anauualtida, st. f.
- anauualto, sw. m.
- anauuân, st. m.
- anauuanch
- anauuâni, adj.
- anauuânî, st. f.
- anauuâni, st. n.
- anauuânida, st. f.
- anauuânôn
- anauuant, st. n.
- anauuant
- anauuanta, st. sw.?
- anauuânunga, st. f.
- anauuart, adj.
- anauuarta, st. f.
- anauuartên
- anauuartes, adv. gen. sg.
- anauuartîg, adj.
- anauuâten
- anauuellan
- anauuenten
- anauuentî
- anauuerdan
- an(a)uuerf, st. m.
- anauuerfan
- anauuerfunga, st. f.
- anauuert, adj.
- anauuert, adv.
- anauuertes, adv. gen. sg.
- anauuesan
- anauuîgi, st. n.
- anauuirtida, st. f.
- anauuist, st. f.
- anauuolg
- anauuurt, st.
- anauuurti, adj.
- anazalosi
- anazehôn
- anazeihhanôn
- anazeihnen
- anazel(le)n
- anaziht, st. f.
- anazihtîg, adj.
- anazimbar, st. n.
- anazimbri, st. n.
- anazockôn
- anazucken
- anazzâri, st. m.
- anazzen, sw. v.
- gi-anazzen, sw. v.
- anazzida, st. f.
- anazzunga, st. f.
- anbahti
- anbaiz
- anban
- anbegin, mnd. st. n.
- anbrengian
- anbûan
- anbûwôn?
- anchla
- anchlao
- ancho
- anchunde
- anchuueiz
- anchuueizo
- anchuueiza
- ancie, and.
- anclamer
- ancpinc
- ancseza
- ancwez
- and, as.
- and-, as.
- anda, and.
- andant
- andar, st. m. n.?
- andarn
- andaron, andfrk. adv. dat. pl. oder acc. sg. f.?
- andbermian, as.
- ande, and.
- ander, num. ord.
- anderano, sw.m.
- anderes, adv.
- anderêst, adv.
- anderes[h]uuanân, adv.
- ander(e)s[h]uuâr, adv.
- ander(e)s[h]uuara, adv.
- anderes[h]uuio, adv.
- anderesuuîs, adv.
- anderhalb1, adj. num.
- anderhalb2, adv.
| | anaougî st. f. — Graff I, 123. ana-ougî: dat. sg. Nc 736,9 [69,11]. Blickfeld, Gegenwart, nächste Umgebung: die uuaren ... alle ... sament Ioue . in sinero a. omnes ... circa ipsum Iovem fuerant in praesenti.
anapaoz s. AWB anabôz st. n. (m.).
anaquedan s. ana-quedan st. v.
anaqueman s. AWB ana-queman st. v.
anaquemanî st. f. — Graff IV, 674. ana-chom-en-: nom. sg. -i Nk 450,27. 455,16; dat. sg. -i Nb 342,11/12 [375,2/3]; -in-: nom. pl. -ina Nk 450,11. Affekt, die Berührung des menschlichen Gemütes durch äußere Eindrücke und ihre Auswirkung im Körper- oder Gemütszustand, die Gemütsbewegung, der Gesichtseindruck: ube ... des mennisken muot . tero corporum ferstando . fone iro anachomeni geleret neuuirt . chiesendiu selben corpora umbe iro bilde ... quodsi non ... instruitur animus passione in sentiendis corporibus Nb 342,11/12 [375,2/3]. anauundeda . unde anachominina heizent . tiu unueste sint . unde sih snello uuehselont affectiones ... dicuntur ... Nk 450,11. (uuarmi unde chalti) nebeginnen ouh fore alti . an eteuuemo geuestenot uuerden. Unde (‘obwohl’) imo diu so getana anachomeni . ubel si zegebuezenne et insanabilis ... existat affectus 27. tiu anachomeni . manne geskihet fone scamon . tiu geskihet imo ouh naturlicho êr er geboren uuerde quae ... affectio 455,16.
anaquim(i) st. m.; vgl. Braune, Ahd. Gr. § 217, Schatz, Ahd. Gr. § 324. ana-quim (K), -quimi (Pa): nom. sg. Gl 1,148,23 (lat. abl.). Ereignis, was dem Menschen zustößt: unforauuissingu faringun a. fortuitu subito casu eventu.
anaran st. m. (n.?), schweiz. anrann, vgl. Schweiz. Id. 6,960; vgl. mhd. ran st. m. n.?, nhd. dial. rann m. Schweiz. Id. 6,959, Fischer 5,132. — Graff II, 519. ana-ran: acc. sg. Gl 2,227,11 (S. Flor. iii 222 B, 9./10. Jh.); an-: nom. acc. sg. (?) 326,3 (Salzb., S. Peter ix 20, 12. Jh.; lat. acc. pl.). — ana-hran: nom. sg. Gl 2,345,50 (clm 6325, 9. Jh.; lat. abl.). [Bd. 1, Sp. 440] Verstümmelt ist: ana-ra: (lat. abl. sg.) Beitr. 52,160 (clm 14 364, 9. Jh.). Vielleicht ist auch ana Gl 2,398,66 zu anaran(e) dat. sg. zu ergänzen, vgl. AWB ana- Präf. das Anrennen, der Anstoß, Andrang, der ungestüme, feindliche Angriff: übertr. auf Gemütsbewegungen, geistige Vorgänge u. ä.: anaran [dicendum ... impatientibus, quia dum motionis] impulsu (Hs. impulsum) [praecipites ... peragunt ..., Greg., Cura 3,9 p. 42] Gl 2,227,11. anran [dum essem adulescens, ... et primos] impetus [lascivientis aetatis eremi duritia refrenarem, Hier., Ep. lii p. 414] 326,3. anahran [exorcismus ... per quem ab illis (den Katechumenen) diaboli nequissima virtus ... vel violenta] incursio [expulsa fugetur, Is., De off. 2,21,2] 345,50. anaran impetu [Pass. S. Viti, ungedr.] Beitr. 52,160.
anarâtan s. AWB ana-râtan red. v.
anarâti st. n. — Graff II, 466 f. Nur bei Otfrid. ana-rat-: nom. sg. -i O 4,12,18; acc. sg. -i 11.35.54. 18,32; dat. pl. -in 2,23,9. Verrat, Nachstellung: fon wemo quami ... sulih anarati! O 4,12,18. tho frageta er ... thaz anarati 35; in Verbindung mit Verben: anarâti mahhôn, tuon: einen Verratbewerkstelligen, verüben: (Judas) machota ... thaz Kristes anarati 54. suar (Petrus) ..., thaz ... er anarati ... ni gidati 18,32; a. tuon mit Dat. d. Pers.: jmdn. verraten: thoh habet sumilih (Judas) thaz muat, mir hinaht a. duat 12,11; in anarâtin uuesan mit Dat. d. Pers.: jmdm. nachstellen: sie (die falschen Propheten) sint iu in anaratin in scafinen giwatin 2,23,9.
anarennen s. AWB ana-rennen sw. v.
anareren s. ana-reren sw. v. |
| |