| - anasehâri, st. m.
- anaseho, sw. m.
- anasehunga, st. f.
- anaseigi, adj.
- anasenten
- anasez, st. n.
- anasezzen
- anasezzo, sw. m.
- anasidili, st. n.
- anasidiling, st. m.
- anasîgan
- anasiht, st. f.
- anasihtîg, adj.
- anasiun, st. f.
- anasiuna, st. f.?
- anasiuni, st. n.
- anasiunî, st. f.
- anasiuuuen
- anasizzâri, st. m.
- anasizzen
- anascaltan
- anaskiht, st. f.
- anaskînan
- anaskioban
- anaskiozan
- anascouuo, sw. m.
- anascouuôn
- anascouuunga, st. f.
- anascrecken
- anascunten
- anaslag, st. m.
- anaslâhan
- anaslaht, st. f.
- anaslouf, st. m.
- anasmidôn
- anasmîzan
- an(a)spin, st. m.
- anaspirdiren
- anaspiuuuan
- anasprâhha, st. f.
- anasprehhan
- anaspurni, st. n.
- anaspurnida, st. f.
- anastân
- anastantan
- anastantantlîh, adj.
- anastantanto, adv. part. prs.
- anastântî, st. f.
- anastantida
- anastantunga, st. f.
- anastehhan
- anasteckôn
- anastên
- anastentida, st. f.
- anastephen
- anastôz, st. m.
- anastôzan
- anastôzento, adv. part. prs.
- anastôzunga, st. f.
- anasûnî, st. f.
- anasuuingan
- anasuuizzen
- anat
- anata
- anath-
- anatragan
- anatragil, st. m.
- anatreffan
- anatret, st. m.
- anatreten, adj. ae.
- unábrecendlíc, adj. ae.
- anatrift, st. f.
- anatriofan
- anatrungi
- anatûht, st. f.
- anatuon
- anatuuellen
- anauuâen
- anauuahsan
- anauualg, adj.
- anauualgî, st. f.
- anauualt, st. f.
- anauualtanti, adj. part. prs.
- anauualtida, st. f.
- anauualto, sw. m.
- anauuân, st. m.
- anauuanch
- anauuâni, adj.
- anauuânî, st. f.
- anauuâni, st. n.
- anauuânida, st. f.
- anauuânôn
- anauuant, st. n.
- anauuant
- anauuanta, st. sw.?
- anauuânunga, st. f.
- anauuart, adj.
- anauuarta, st. f.
- anauuartên
- anauuartes, adv. gen. sg.
- anauuartîg, adj.
- anauuâten
- anauuellan
- anauuenten
- anauuentî
- anauuerdan
- an(a)uuerf, st. m.
- anauuerfan
- anauuerfunga, st. f.
- anauuert, adj.
- anauuert, adv.
- anauuertes, adv. gen. sg.
- anauuesan
- anauuîgi, st. n.
- anauuirtida, st. f.
- anauuist, st. f.
- anauuolg
- anauuurt, st.
- anauuurti, adj.
- anazalosi
- anazehôn
- anazeihhanôn
- anazeihnen
- anazel(le)n
- anaziht, st. f.
- anazihtîg, adj.
- anazimbar, st. n.
- anazimbri, st. n.
- anazockôn
- anazucken
- anazzâri, st. m.
- anazzen, sw. v.
- gi-anazzen, sw. v.
- anazzida, st. f.
- anazzunga, st. f.
- anbahti
- anbaiz
- anban
- anbegin, mnd. st. n.
- anbrengian
- anbûan
- anbûwôn?
- anchla
- anchlao
- ancho
- anchunde
- anchuueiz
- anchuueizo
- anchuueiza
- ancie, and.
- anclamer
- ancpinc
- ancseza
- ancwez
- and, as.
- and-, as.
- anda, and.
- andant
- andar, st. m. n.?
- andarn
- andaron, andfrk. adv. dat. pl. oder acc. sg. f.?
- andbermian, as.
- ande, and.
- ander, num. ord.
- anderano, sw.m.
- anderes, adv.
- anderêst, adv.
- anderes[h]uuanân, adv.
- ander(e)s[h]uuâr, adv.
- ander(e)s[h]uuara, adv.
- anderes[h]uuio, adv.
- anderesuuîs, adv.
- anderhalb1, adj. num.
- anderhalb2, adv.
- anderî, st. f.
- anderlîh, adj.
- anderlîhhî, st. f.
- anderlîhhôn, sw. v.
- anderstabo, adv.
- anderstunt, adv.
- ander-[h]uuanân, adv.
- anderuuehsal, S.
- anderuuîs, adv.
- gi-anderuuîsôn, sw. v.
- andflîtan, as.
- andforhtian, as.
- andim
- andîn
- andirswara
- ando
- andôn, as.
- andôn
- andor
- andorn, st. n.
- andradan
- andran
- Andreas
- andron
- andsakon, as. sw. v.
- andsêlian, as.
| | anasehâri st. m., nhd. DWB anseher. — Graff VI, 118. ana-sehara: acc. pl. Gl 2,344,70 (clm 6325, 9. Jh.). ‘Anseher’, Zuschauer, Betrachter: [auribus ... consulere debet lector, non oculis, ne potius ex se ipso] spectatores (Hs. exspectatores) [magis, quam auditores faciat, Is., De off. 2,11,5].
anaseho sw. m. — Graff VI, 118 [Bd. 1, Sp. 442] ane-sêhin: nom. pl. Npgl 73,14; -sêo: nom. sg. 52,7. der (Gott-) Schauer, der (Gott) sieht, vor Augen hat, Deutung des Namens Israel, Israelit: uerus Iacob . uerus Israel (uuârer gotes aneseo) Npgl 52,7. ueri Israhelite (die uuârin gotes anesehin) . diabolum smelzen suln 73,14; vgl. Israel vir videns deum, Wutz, Onom. 21.89.527.
anasehunga st. f., nhd. DWB ansehung. — Graff VI, 118. ana-sehungo (Hs. G), -seung-o (Hs. D), -a (Hs. H): dat. sg. Nr 683,8 (= S. clxxv, 30.31). das Ansehen, Betrachten: das (ruhige und doch gespannte) Hingerichtetsein des Auges auf etw., das aufmerksame Betrachten: (beim Vortrag) oculorum magna est moderatio ... qui tum hilaritate . tum intentione . i. a. . tum minaci mouentur aspectu.
anaseigi adj., mhd. Lexer anseige; ae. onsæge. — Graff VI, 131. ana-seig-: nom. sg. m. -er Gl 2,598,22 (Schlettst., 12. Jh.); dat. pl. -in 437,52 (clm 14 395, 11. Jh.; z. Endung vgl. Schatz, Abair. Gr. § 120 e). jmdn. anfallend: a) von Menschen: feindlich, angreifend: anaseiger [Decius ... qui quod] infestus (molestus inimicus ł gravis) [esset Philippo, persecutionem ecclesiis suscitat, Ruf., Hist. eccl. vi, 39,1] Gl 2,598,22; b) von Dingen: gefährlich, bedrohlich, zum Angriff dienend: anaseigin gartotvn stvphin [ilia ...] infestis perfodiunt stimulis [Prud., P. Hipp. (xi) 108] Gl 2,437,52.
anasenten s. AWB ana-senten sw. v.
anasez st. n. (m.?). ani-sez: nom. sg. Gl 3,666,12 (Innsbr. 711, 13. Jh.). die Handhabe, der Griff, der Ansatz für die Handhabung eines Gerätes, spez. des Pfluges, der Pflugsterz: a. ł. riest .. stiva manubrium aratri (Diefb. Gl. 554 a druckt ainsez, gegen seine Quelle, Mones Anz. 7,592).
anasezzen s. AWB ana-sezzen sw. v.
anasezzo sw. m. — Graff VI, 302.303. ana-sezzo: nom. sg. Gl 2,743,22 (clm 14 747, 10. Jh.). Beisitzer, Gehilfe (des Präfekten, beim Gericht): assessor [praefecti Tarquinius ... dixit praefecto (während der Gerichtsverhandlung), Pass. Caec. p. 338,34].
anasidili st. n., mhd. Lexer ansidel m. n., nhd. mundartl. ansidel, vgl. Schweiz. Id. 7,302, Schm. 2,226, Fischer 1,257; vgl. AWB anasedal st. n. — Graff VI, 310. ana-sidil-: nom. sg. -i H 6,6,3; nom. pl. -i 7,7,2; ani-: dat. sg. -e Npw 131,13. — ana-sidel-: nom. sg. -e Np 68,26. 100,8; dat. sg. -e Nb 113,12 [123,30]. Np 67,17. 131,13; acc. sg. -e Nb 42,10 [47,22]. 1) Thron, Herrschersitz: a) eigentl.: dir hohes sezzes anasidili dir ioh kotcund ist hera tibi altae sedis thronus tibique divinus est honor H 6,6,3; b) übertr. als Name auf die dritthöchste der Engelhierarchien, die Throne: dir cerubyn inti siraphin anasidili faterliches leohtes ... ruafte ... lutant tibi Cherubin et Seraphin, Throni paterni luminis ... clamore ... personant H 7,7,2. 2) Wohnsitz, Wohnung: a) Wohnung, Wohnstätte von Menschen; im weiteren Sinn kann sich a. auch der nhd. Bedeutung von Ansiedlung nähern: daz in demo selben smalen anasidele . manige diete buent hoc ... [Bd. 1, Sp. 443] saeptum brevis habitaculi Nb 113,12 [123,30]. vuuoste uuerde iro anasidele fiat habitatio eorum deserta Np 68,26; b) übertr.: α) auf den Sitz des menschlichen Geistes, die menschliche Seele: ih neuorderon die gezirten uuende dinero buochamero ... so gerno ih taz anasidele forderon dines muotes quam sedem tuae mentis Nb 42,10 [47,22]; β) auf Gott und seine Wohnung in und unter den Menschen: truhten eruueleta sina ęcclesiam ... ze anasidele imo selbemo in habitationem sibi NpNpw 131,13. ziu uuânent ir ... einen . so gelicheten berg gote ze anasidele? montem in quo beneplacitum est deo habitare Np 67,17. fone minero selo . diu truhtenes purg ist . unde sin anasidele 100,8. Abl. anasidiling.
anasidiling st. m. — Graff VI, 311. ana-sideling-: nom. pl. -a Nc 785,25 [139,23]. NpNpw Cant. Moysi 15; dat. pl. -en Np 100,6. Bewohner: tie ... biscofa in India . unde die anasidelinga Umbratii accolas montis U. Nc 785,25 [139,23]. fore forhton irstabeton alle anasidelinga Chanaan omnes habitatores Ch. NpNpw Cant. Moysi 15. miniu ougen sint indan . ze getriuuen anasidelingen dero erda ad fideles terrae ut sedeant mecum Np 100,6.
anasîgan s. AWB ana-sîgan st. v. |
| anaseigi
| | a) von Menschen: feindlich, angreifend: anaseiger [Decius ... qui quod] infestus (molestus inimicus ł gravis) [esset Philippo, persecutionem ecclesiis suscitat, Ruf., Hist. eccl. vi, 39,1] Gl 2,598,22; | | b) von Dingen: gefährlich, bedrohlich, zum Angriff dienend: anaseigin gartotvn stvphin [ilia ...] infestis perfodiunt stimulis [Prud., P. Hipp. (xi) 108] Gl 2,437,52. | | anasidili
| | 1) Thron, Herrschersitz: | | | a) eigentl.: dir hohes sezzes anasidili dir ioh kotcund ist hera tibi altae sedis thronus tibique divinus est honor H 6,6,3; | | | b) übertr. als Name auf die dritthöchste der Engelhierarchien, die Throne: dir cerubyn inti siraphin anasidili faterliches leohtes ... ruafte ... lutant tibi Cherubin et Seraphin, Throni paterni luminis ... clamore ... personant H 7,7,2. | | 2) Wohnsitz, Wohnung: | | | a) Wohnung, Wohnstätte von Menschen; im weiteren Sinn kann sich a. auch der nhd. Bedeutung von Ansiedlung nähern: daz in demo selben smalen anasidele . manige diete buent hoc ... saeptum brevis habitaculi Nb 113,12 | | | b) übertr.: | | | | α) auf den Sitz des menschlichen Geistes, die menschliche Seele: ih neuorderon die gezirten uuende dinero buochamero ... so gerno ih taz anasidele forderon dines muotes quam sedem tuae mentis Nb 42,10 [47,22]; | | | | β) auf Gott und seine Wohnung in und unter den Menschen: truhten eruueleta sina ęcclesiam ... ze anasidele imo selbemo in habitationem sibi NpNpw 131,13. ziu uuânent ir ... einen . so gelicheten berg gote ze anasidele? |
|