| - andsakon, as. sw. v.
- andsêlian, as.
- andwarde1, mfrk. st. n.
- andwarde2, mfrk. st. f.
- ane
- ane
- anę
- anegelida
- anen
- gi-anerbo, sw. m.
- anet
- aneta, sw. f.
- anetinklî, st. n.
- anetrehho
- anewaht
- aneweinida
- aneweiz
- anfilte, ae. st. n.
- angar1, st. m.
- angar2, st. m.
- angarî, st. n.
- angasezzo, sw. m.
- angegin
- angeginbrengian, as.
- angein
- Angel(a), as.
- angelas
- angeltan
- angên, sw. v.
- angere
- anges, adv.
- angil
- angiloth
- angilôn
- angista
- anglîh, adj.
- angluomi, adj.
- ango1, sw. m.
- ango2, sw. m.
- ango, adv.
- angoht, adj.
- angseta, as. sw. f.
- angsmero
- angueiz
- anguezo
- angul, st. m.
- anguloht, adj.
- angulôn, sw. v.
- anguslih
- angust, st. f.
- angusten, sw. v.
- gi-angusten, sw. v.
- ir-angusten, sw. v.
- angustên, sw. v.
- angustlîh, adj.
- angustlîhho, adv.
- angustôn, sw. v.
- anguzliho
- anguueiz, st. m.
- anguueiza, sw. f.
- anguueizo, sw. m.
- angwezzi
- -wiz
- anhan
- anhazzôn
- anhrōpan, as. st. v.
- ani
- anif
- ânîg, adj.
- anigenaicten
- anical
- anilich
- Aningeralo, as.
- anîs, mhd. st. n.
- anit
- anita
- anitinchili
- anitreche
- aniz
- anizzen
- anka1, and. sw. f.
- anka2, sw. f.
- anka3, st. f.?
- ank(a)la, st. f.
- ankallîh, adj.
- anker, st. m.
- ankero, sw. m.
- ankerstein, mhd. st. m.
- anklac, mhd. st. m.
- anklâo, st. n.
- anko1, sw. m.
- anko2, and.
- ank-
- ankobinc
- anksmero, sw. m.
- ankspint, st. m.
- anl-
- anlen
- anlengan
- anlih
- ann
- Anna
- anna
- annan
- Annas
- anne
- annen
- anne-
- in annilichemo
- annuzzi, st. n.
- ano, sw. m.
- ano
- anochundiga
- anolîh, adj.
- anolkiu
- Anon, as.
- int-ânôn, sw. v.
- Anôpe
- anorot
- anosedo
- anot
- anpaht
- anpanta
- anpehite
- anph-
- anrihte, mhd. st. f.
- ansco
- ans(e)la
- ansia
- anst, st. f.
- anstandan[d]lîko, as. adv.
- anstgeba, st. f.
- anstrisc
- ant
- ant-
- anta, sw. f.
- anta
- antahtoda, as. num. card.
- ant(a)lengen, sw. v.
- antapara
- antar
- antarfahsa
- antaruuihsil
- antbâra, st.
- antbraht, st. f.
- antchuniar
- antderon
- ante
- antên, sw. v.
- ant(e)râri
- ant(e)rôn
- gi-ant(e)rôn, sw. v.
- anterunga
- antervidio
- antfahs, adj.
- antfahsî, st. f.
- antfahta, st. sw.?
- antfang, st. m.
- ant-fangi, st. n.
- antfangîg
- antfanglîh, adj.
- antfanglîhhn, adv.
- antfangnissa, st. f.
- antfargunga
- antfengi, adj.
- antfengida, st. f.
- antfengîg, adj.
- antfenik
- antferra
- antfrâga, st.
- antfrâgôn, sw. v.
- gi-antfrâgôn, sw. v.
- antfrâgunga, st. f.
- antfrhida, st. f.
- antfrist, st. m.
- antfrist, st. f.
- antfrista, st. f.
- antfristâri, st. m.
- antfristo, sw. m.
- antfristôn, sw. v.
- gi-antfristôn, sw. v.
- antfristunga, st. f.
- antgere
- antgilt
- anth-
- anthabani
- anthara, sw. f.
- antharam
- antharâra, sw. f.
- antrâra, sw. f.
- antharâri, st. m.
- ant(e)râri, st. m.
- anthârfahs
- antharôn, sw. v.
- ant(e)rôn, sw. v.
- gi-antharôn
- antharunga, st. f.
- ant(e)runga, st. f.
- anthebida
- antheiz, st. m.
| | [andsakon as. sw. v.; vgl. afries. un(d)seka; ae. onsacan. ant-sakodi: 3. sg. prt. conj. Gl 4,292,62 = Wa 53,3 (Ess. Ev.). sich von einer Schuld frei sprechen, sich rechtfertigen, eine Anklage durch Gegengründe hinfällig machen; entkräften: ne a. (der angeklagte Christus) nihil respondit ne crimen diluens ... dimitteretur [zu Matth. 27, 12]. Vgl. auch DRWb. 2, 1587 s. v. DRW entsachen.]
[andsêlian as. s. AWB and-sêlian as. sw. v.]
andwarde1 mfrk. st. n., mnd. antwārde; afries. ondwarde. and-warde: acc. pl. WA 84,7. Antwort: tho radfragoda ich ... prophetas ...; thie gauon mir thiu a. (Ausg. antuuurte). [Bd. 1, Sp. 517]
andwarde2 mfrk. st. f.; afries. ondwarde n.; vgl. mnl. antwerde, -worde f.; zum Fem. vgl. van Helten, Beitr. 22, 459.485 f. (§ 15. 32). and-warde: acc. sg. WA 52,20. Gegenwart, Anwesenheit: also is thaz summum bonum, thaz man an godes a. cuma (Ausg. antuuart, H antuuert, CL antuuurt, G antuuurte).
ane s. AWB ana präp. u. adv.
ane s. AWB ânu präp.
anę s. AWB ana sw. f.
anegelida s. AWB analegida st. f.
anen s. AWB anan präp. u. adv.
gi-anerbo sw. m., mhd. nhd. DRW Lexer ganerbe; mnd. gnerve. — Graff I, 406 f. c-an-arpun: nom. pl. Gl 2,52,7 (clm 19 410, 9. Jh.); -herben: dass. Npgl 36,22 (k-). — ge-an-eru-: nom. sg. -o S 306,21/22; dat. sg. -en 14. 307,2; dat. pl. -un 306,19; g-: nom. sg. -o 30, sämtl. Cap. S 306,9 bietet die Abschrift ge-an-eruun: nom. pl., das Lat. verlangt sg., Ausg. geaneruo. Miterbe, Teilhaber: a) als Rechtswort: Miterbe, im besonderen der Teilhaber am gemeinsamen Besitz der Sippe (Miterbe zur gesamten Hand, vgl. DRWb. 3,1150 f.): ather thiu thiu sala so getan uuirthit, geaneruo sin selues neieina uona then ... sachun mugi geduan iruangida postquam haec traditio ita facta fuerit, heres illius nullam de ... rebus valeat facere repetitionem S 306,9. nio themo geaneruen thegein ursach beliue, thia sala ce bekerine ne heredi ulla occasio remaneat ... 14. indi auo ... sachun sinu bit geaneruun sinen gesunduruth nehauoda cum coheredibus suis 19.21/22. ganeruo siner then uuizzut bit theru kirichun uona themo ... erue haue, that bit andremo geaneruen sinemo hauan solda coheres eius eam legem cum illa ecclesia de ... hereditate habeat, quam cum alio coherede suo habere debebat 30. 307,2; b) übertr. auf relig. Gebiet: Teilhaber, Miterbe am Reich Gottes: canarpun enti katelun [ut ... regni eius mereamur esse] consortes [Reg. S. Ben. Prol.] Gl 2,52,7. die imo guotes pitent . die besizzent sament imo terram uiuentium . unde uuerdent sine coheredes (kanherben) Npgl 36,22 (Npw geerben).
anet s. AWB anut st. f. |
| |