-antreitlîh bis antsaga (Bd. 1, Sp. 560 bis 561)
- -antreitlîh, adj.
- antreito, sw. m.
- antreitôn, sw. v.
- ant[uu]rîhida, st. f.
- antrisc
- antrista
- antrôn, sw. v.
- antrunga
- ant[h]ruoft, st. m.
- antsacho, l.
- antsaga, st. sw.
- antsahha, st. f.
- antsazi(c)h
- antsâzîg, adj.
- antsâzgo, adv.
- antsegida, st. f.
- antseida, st. f.
- antsegidîg, adj.
- antsegidôn, sw. v.
- antseidôn, sw. v.
- gi-antsegidôn, sw. v.
- gi-antseidôn, sw. v.
- antseida, st. f.
- antseidîg, adj.
- antseidôn, sw. v.
- antseigida
- antseigidig
- antskeini, st. n.
- antslagôn
- antsonda
- anttag, st. m.
- anttago, sw. m.
- anttrondi
- anttrunn(e)o, sw. m.
- anttrunni, adj.
- anttrunnida, st. f.
- anttrunnîg, adj.
- anttrunngî, st. f.
- anttrunngiu, st. f.
- anttrunno
- antunga, st. f.
- antvogel, mhd.
- antwahta
- antuuart, adj.
- antuuart, st. f.
- antuuarti, st. n.
- antuuartî, st. f.
- antuuartida, st. f.
- antuuelag, adj.
- antuuerch
- antuuercman, st. m.
- antuuert, adj.
- antuuert, st. f.
- antuuertîn, st. f.
- antuuîgi, st. n.
- antuuîgida, st. f.
- antuuirten, sw. v.
- antuuirtî, st. f.
- antuuurt, st. f.
- antwurta, st. f.?
- antuuurten1, sw. v.
- gi-antuuurten1, sw. v.
- uuidar-antuuurten, sw. v.
- uuidar(i)-gi-antuuurten, sw. v.
- antuuurten2, sw. v.
- gi-antuuurten2, sw. v.
- antuuurti, adj.
- antuuurti1, st. n.
- antuuurti2, st. n.
- antuuurtî, st. f.
- antuuurtî1, st. f.
- antuuurtîn, st. f.
- antuuurtida, st. f.
- gi-antuuurtîg
- antzoganî, st. f.
- ânu, adv., präp., conj.
- ânuherzîg, adj.
- anuortid
- anut, st. f.
- anutfogal, spätahd. st. m.
- anutkuna(c)h, st. n.
- anutkunni, st. n.
- anutrehho, sw. m.
- Anutsêo
- anuuanon
- anwerft
- anuuirte
- anuuonôn
- anzâri
- anzen
- anzimiar
- anzlih
- anzogan
- ao-
- aorn
- aostorscâla, st. f.
- aotmot
- apa
- apairchukit
- apanstun
- apanun
- aparosto
- apastohem
- apel
- apeldere, mnd.
- apf-
- apfelboum, mhd. st. m.
- apfoltra
- aphennun
- apholter
- aphtroro
- aphul, st. m.
- aphulgrâo, adj.
- aphulgrâ[h]ros
- aphultranc, st. m.
- aphuon
- apo, as.
- Apollinaris, lat.
- Apollo
- Apollos
- apostol(o), st. sw. m.
- a .. pot
- appel
- appeldranc
- apphol
- appholtra
- appulgrê, as.
- aprelle
- Apula
- âquemiling, st. m.
- âquemo, sw. m.
- ar
- ar
- ar
- ar
- ar, präp.
- ár, n. s.
- ar ..
- ar-, Präfix
- ar-
- ara, sw. f.
- arabeit
- arabeiten
- Arabes, lat.
- Arabia, lat.
- arabisc, adj.
- arabozen
- araerpetot
- arag(-)
- arah, st. m. f.?
- arahâri, st. m.
- arahlahhan, st. n.
- gi-arahôt:, adj. part. prt.
- Aram
- aram(-)
- aran, st. m.
- arangroz
- aranman, st. m.
- arapait
- arapeid
- arapeit
- aravuigonti
- arauueiz, bair.
- ar(a)weizsperk, st. m.?
- arauuin
- arauuingon, adv. acc. sg. m.
- arauuingôn, sw. v.
- arauuingu, instr. sg. in adverbieller Verwendung?
- arauuingûn, adv. acc. sg. f.
- arauuz, st. f.
- arauueiz, st. f.
- arauuûn, adv. acc. sg. f.
- -arba, sw.
- arbaisperck
- arbar
- arbeid, andfrk. st. m.
- arbeith, andfrk. st. m.
- arbeit, st. f.
- arbeiten, sw. v.
- arbeith
- arbeiti, st. n.
- arbeitî, st. f.
- arbeitôn, sw. v.
- arbeitsam, adj.
- arbeitsamî, st. f.
- arbeitsamo, adv.
- arbeten
- Arberaht
- arbithon, as.
- arblîh, adj.
- arboug
- arbg
- arcg(-)
- arch
- archa
- Archelaus
- archengil, st. m.
- archoson
- archustig
- archustigota
 -antreitlîh adj. vgl. unantreitlîh adj. antreito sw. m. ant-reiten: acc. sg. Npw 24,9. 111,5. Ordnung, Regelung: er gibet in ... solichen a., daz sie furdir feruuorren neuuerdent Npw 24,9 (Np ordinem, Npgl stâtrihti). er (der Mensch im Jüngsten Gericht) uindet iro (der Werke der Barmherzigkeit) guoten a. sus: ‘herro fimf phunt gabe du mir ... 111,5 (Np ordinem). antreitôn sw. v., mhd. MWB antreiten; zu mnl. ontreiden, -reeden vgl. AWB antreiten sw. v. — Graff II, 480. gi-ant-reito: part. prt. nom. sg. m. Gl 2,762,3 (clm 19 162, 11. Jh.). — ke-ant-t-reitotu: part. prt. nom. sg. f. Gl 2,73,49 (clm 18 765, 11. Jh.). [Bd. 1, Sp. 561] in geordneter Reihenfolge auseinanderlegen, reihend zerlegen, ordnend darlegen: keanttreitotu [haec temporalis ordinis explicatio in divinae mentis adunata ... providentia sit, eadem vero adunatio] digesta [atque explicata temporibus fatum vocetur, Boeth., Cons. 4,6 p. 109,39] Gl 2,73,49. giantreitoter [omnis sancti evangelii ... textus ... totus in parabolis et in figuris] digestus [Sermo in Nicol.] 762,3 (Text nach Hs.-photogr.). ant[uu]rîhida st. f. ant-rihidu: dat. sg. Gl 1,734,46 (S. Pauli xxv a/1, 8. Jh.). Enthüllung; übertr. auf Geistiges: Erleuchtung: leoht ze a. ze deotono [quod parasti ...] lumen in (ad) revelationem gentium [Luc. 2,32]. antrisc s. AWB entrisc adj. antrista s. AWB antfrista st. f. antrôn sw. v. s. AWB antharôn sw. v. antrunga s. AWB antharunga st. f. ant[h]ruoft st. m.; vgl. mnl. ontroepen. — Graff IV, 1137. ant-hruoft: nom. sg. (lat. pl.) S 30,43 (Wk). Mißgunst, Eifersucht, eifersüchtiges Gezänk: ista sunt criminalia peccata ...: ... contentiones baga. aemulationes a. irae nidha ... antsacho Npgl 54,1 l. an sacho, s. ana Sp. 335 u. sahha. Vgl. Graff VI, 78. antsaga (st. sw.) f.; vgl. AWB antsegida st. f.; mhd. MWB antsage (mit anderer Bedeutung). ant-saga: acc. sg. Gl 1,662,4 (M, clm 22 201, 12. Jh.); anth-: nom. sg. 794,8/9 (ebda.). Anlaß, Veranlassung, Vorwand: antsaga [rex cogitabat constituere eum (Daniel) super omne regnum: unde principes, et satrapae quaerebant] occasionem [ut invenirent Danieli ex latere regis, Dan. 6,4] Gl 1,662,4 (4 Hss. anafristunga). anthsaga [eo quod odium sit interfectoris] occasio [1. Joh. Prol.] 794,8/9 (8 Hss. frist). |
Home | Impressum | Kontakt
