| - anttrondi
- anttrunn(e)o, sw. m.
- anttrunni, adj.
- anttrunnida, st. f.
- anttrunnîg, adj.
- anttrunngî, st. f.
- anttrunngiu, st. f.
- anttrunno
- antunga, st. f.
- antvogel, mhd.
- antwahta
- antuuart, adj.
- antuuart, st. f.
- antuuarti, st. n.
- antuuartî, st. f.
- antuuartida, st. f.
- antuuelag, adj.
- antuuerch
- antuuercman, st. m.
- antuuert, adj.
- antuuert, st. f.
- antuuertîn, st. f.
- antuuîgi, st. n.
- antuuîgida, st. f.
- antuuirten, sw. v.
- antuuirtî, st. f.
- antuuurt, st. f.
- antwurta, st. f.?
- antuuurten1, sw. v.
- gi-antuuurten1, sw. v.
- uuidar-antuuurten, sw. v.
- uuidar(i)-gi-antuuurten, sw. v.
- antuuurten2, sw. v.
- gi-antuuurten2, sw. v.
- antuuurti, adj.
- antuuurti1, st. n.
- antuuurti2, st. n.
- antuuurtî, st. f.
- antuuurtî1, st. f.
- antuuurtîn, st. f.
- antuuurtida, st. f.
- gi-antuuurtîg
- antzoganî, st. f.
- ânu, adv., präp., conj.
- ânuherzîg, adj.
- anuortid
- anut, st. f.
- anutfogal, spätahd. st. m.
- anutkuna(c)h, st. n.
- anutkunni, st. n.
- anutrehho, sw. m.
- Anutsêo
- anuuanon
- anwerft
- anuuirte
- anuuonôn
- anzâri
- anzen
- anzimiar
- anzlih
- anzogan
- ao-
- aorn
- aostorscâla, st. f.
- aotmot
- apa
- apairchukit
- apanstun
- apanun
- aparosto
- apastohem
- apel
- apeldere, mnd.
- apf-
- apfelboum, mhd. st. m.
- apfoltra
- aphennun
- apholter
- aphtroro
- aphul, st. m.
- aphulgrâo, adj.
- aphulgrâ[h]ros
- aphultranc, st. m.
- aphuon
- apo, as.
- Apollinaris, lat.
- Apollo
- Apollos
- apostol(o), st. sw. m.
- a .. pot
- appel
- appeldranc
- apphol
- appholtra
- appulgrê, as.
- aprelle
- Apula
- âquemiling, st. m.
- âquemo, sw. m.
- ar
- ar
- ar
- ar
- ar, präp.
- ár, n. s.
- ar ..
- ar-, Präfix
- ar-
- ara, sw. f.
- arabeit
- arabeiten
- Arabes, lat.
- Arabia, lat.
- arabisc, adj.
- arabozen
- araerpetot
- arag(-)
- arah, st. m. f.?
- arahâri, st. m.
- arahlahhan, st. n.
- gi-arahôt:, adj. part. prt.
- Aram
- aram(-)
- aran, st. m.
- arangroz
- aranman, st. m.
- arapait
- arapeid
- arapeit
- aravuigonti
- arauueiz, bair.
- ar(a)weizsperk, st. m.?
- arauuin
- arauuingon, adv. acc. sg. m.
- arauuingôn, sw. v.
- arauuingu, instr. sg. in adverbieller Verwendung?
- arauuingûn, adv. acc. sg. f.
- arauuz, st. f.
- arauueiz, st. f.
- arauuûn, adv. acc. sg. f.
- -arba, sw.
- arbaisperck
- arbar
- arbeid, andfrk. st. m.
- arbeith, andfrk. st. m.
- arbeit, st. f.
- arbeiten, sw. v.
- arbeith
- arbeiti, st. n.
- arbeitî, st. f.
- arbeitôn, sw. v.
- arbeitsam, adj.
- arbeitsamî, st. f.
- arbeitsamo, adv.
- arbeten
- Arberaht
- arbithon, as.
- arblîh, adj.
- arboug
- arbg
- arcg(-)
- arch
- archa
- Archelaus
- archengil, st. m.
- archoson
- archustig
- archustigota
- archustiki
- arctagi
- arcwenig
- arcwenunga
- arda
- ardingn, adv.
- areddian, as.
- arende
- arenden
- arendi, adj.
- arendî, st. f.
- arendida, st. f.
- arendîn, adj.
- arendiuuîzi, st. n.
- arendo, adv.
- arewez
- arewurz
- arez
- arfa
- Arfaxat
- arg, adj.
- arg, st. n.
- argthâhtîg, adj.
- argthâhtgî, st. f.
- ir-argên, sw. v.
- argerôn
- argerunga
- argheidi, andfrk. st.
- argheit, st. f.
- argî, st. f.
- argida, st. f.
- argil, st. subst.
| | anttrondi Gl 1,28,4 (K) s. AWB antharôn sw. v.
anttrunn(e)o sw. m. — Graff V, 533. ant-trunn-: nom. sg. -eo Gl 1,124,17 (PaK); an-: 125,17 (R); -o 124,17 (Ra). 2,317,10 (Jb); a-: ebda. (Re). 1) Heimatloser, Verbannter: racheo pilicrim anttrunneo exsul peregrinus profugus Gl 1,124,17. exsul extorris profugus 125,17. 2) die christl. Bedeutung Abtrünniger, vom Glauben Abgefallener könnte vorliegen in dem zwischen Glossen zu Greg., Hom. überlieferten antrunno profugus Gl 2,317,10, vgl. die folgenden Substantive.
anttrunni adj. vgl. AWB anttrunn(e)o sw. m., AWB anttrunnida st. f.
anttrunnida st. f. — Graff V, 533. ant-drunnida: nom. sg. Gl 1,775,5 (Wolf. Wiss. 47, 9. Jh.). Abfall vom Glauben, das Abtrünnigsein oder -werden: [nisi venerit] discessio (.i. apostasia) [primum, et revelatus fuerit homo peccati, 2. Thess. 2,3].
anttrunnîg adj. vgl. AWB anttrunngî st. f.
anttrunngî st. f. — Graff V, 533. an-trunnig-i (3 Hss.), -iu (?, vgl. Schatz, Ahd .Gr. § 344, Braune, Ahd. Gr. § 212, 8§ 228 Anm. 1, doch wohl verschrieben, für -in?; Wien 2732, 10. Jh.), a-trunnige, ana-trungi: acc. sg. Gl 2,123,13. 14. 15 (M). Abfall (vom Glauben), das Abtrünnigsein oder -werden: [quosdam christianos ad] apostasiam [... transeuntes ... iubemus abscindi, Decr. Sir. iii].
anttrunngiu? st. f. s. AWB anttrunngî st. f.
anttrunno s. AWB anttrunn(e)o sw. m.
antunga st. f., mhd. MWB andunge, nhd. ahndung; ae. andung. andunga: acc. sg. Gl 2,156,22 (Sg 820, 10. Jh.). Erregung über geschehenes Unrecht, das Eifern für die Wahrung des Rechts und die Bestrafung des Unrechts: [naturae quidem ius esse, quod nobis non opinio, sed quaedam innata vis afferat, ut religionem, pietatem, gratiam,] vindicationem ‘Rechtsgefühl’ [Cic., De invent. ii, 22). Vgl. dazu: vindicationem, per quam vim et contumeliam [Bd. 1, Sp. 566] defendendo aut ulciscendo propulsamus a nobis et nostris ..., et per quam peccata punimur, ebda.
antvogel mhd. s. anutfogal st. m.
antwahta Gl 4,204 Anm. 20 s. AWB antfahta (st. sw.) f. |
| |