| - apostol(o), st. sw. m.
- a .. pot
- appel
- appeldranc
- apphol
- appholtra
- appulgrê, as.
- aprelle
- Apula
- âquemiling, st. m.
- âquemo, sw. m.
- ar
- ar
- ar
- ar
- ar, präp.
- ár, n. s.
- ar ..
- ar-, Präfix
- ar-
- ara, sw. f.
- arabeit
- arabeiten
- Arabes, lat.
- Arabia, lat.
- arabisc, adj.
- arabozen
- araerpetot
- arag(-)
- arah, st. m. f.?
- arahâri, st. m.
- arahlahhan, st. n.
- gi-arahôt:, adj. part. prt.
- Aram
- aram(-)
- aran, st. m.
- arangroz
- aranman, st. m.
- arapait
- arapeid
- arapeit
- aravuigonti
- arauueiz, bair.
- ar(a)weizsperk, st. m.?
- arauuin
- arauuingon, adv. acc. sg. m.
- arauuingôn, sw. v.
- arauuingu, instr. sg. in adverbieller Verwendung?
- arauuingûn, adv. acc. sg. f.
- arauuz, st. f.
- arauueiz, st. f.
- arauuûn, adv. acc. sg. f.
- -arba, sw.
- arbaisperck
- arbar
- arbeid, andfrk. st. m.
- arbeith, andfrk. st. m.
- arbeit, st. f.
- arbeiten, sw. v.
- arbeith
- arbeiti, st. n.
- arbeitî, st. f.
- arbeitôn, sw. v.
- arbeitsam, adj.
- arbeitsamî, st. f.
- arbeitsamo, adv.
- arbeten
- Arberaht
- arbithon, as.
- arblîh, adj.
- arboug
- arbg
- arcg(-)
- arch
- archa
- Archelaus
- archengil, st. m.
- archoson
- archustig
- archustigota
- archustiki
- arctagi
- arcwenig
- arcwenunga
- arda
- ardingn, adv.
- areddian, as.
- arende
- arenden
- arendi, adj.
- arendî, st. f.
- arendida, st. f.
- arendîn, adj.
- arendiuuîzi, st. n.
- arendo, adv.
- arewez
- arewurz
- arez
- arfa
- Arfaxat
- arg, adj.
- arg, st. n.
- argthâhtîg, adj.
- argthâhtgî, st. f.
- ir-argên, sw. v.
- argerôn
- argerunga
- argheidi, andfrk. st.
- argheit, st. f.
- argî, st. f.
- argida, st. f.
- argil, st. subst.
- argkôsôn, sw. v.
- argkust, st. f.
- argkustîg, adj.
- argkustgî, st. f.
- argkustgôn, sw. v.
- arglist, st. f.
- argo, adv.
- argorôn, sw. v.
- gi-argorôn, sw. v.
- argorunga, st. f.
- argtâtîg, adj.
- argtâtgî, st. f.
- arguuân, st. m.
- arguuânen, sw. v.
- arguuâni, adj.
- arguuânida, st. f.
- arguuânîg, adj.
- arguuânunga, st. f.
- arguuentgî, st. f.
- arguuillîg, adj.
- arguuillgî, st. f.
- arguuillîgo, adv.
- arguuillo, sw. m.
- arh
- arh
- arhaft, adj.
- arhari
- arhaughit
- arhhast
- arheide
- arhôn, sw. v.
- arhuueme
- ari
- art
- arice
- ariezboum
- arihôn
- Arimathia
- arin, st. f.
- arin
- arin
- arince
- gi-arinden, sw. v.
- árinnan, ae.
- ariob
- aripeo
- arissi
- aristarum
- Aristoteles
- aritze
- âriub, adj. oberd.
- âriubî, st. f.
- âriublîhho, adv.
- ariz(zi)
- arka, st. f.
- archa, st. f.
- arleilit
- arlizboum
- arlzbavm
- arlizbn
- arlizpoim
- arm, st. m.
- arm, adj.
- armalîh, adj.
- armalîhho, adv.
- armarmento
- armberg
- armbôg, as.
- armbogo
- armborg
- armbouch
- armboug, st. m.
- armbouga, sw. f.
- armbouh
- armbrust, st.
- armbch
- armelicho
- armên, sw. v.
- gi-armên, sw. v.
- armere
- armheit, st. f.
- armheizi
- armherz, adj.
- armherzî, st. f.
- armherzîn, st. f.
- armherzida, st. f.
- armherzîg, adj.
- armherzîgi, st. n.
| | apostol(o) st. sw. m., mhd. nhd. MWB apostel; mnd. mnl. apostel; afries. ae. apostol; an. postuli; lat. apostolus. apostol-: dat. sg. -e F 37,16. 19 (Hs. a .. le). 39,13; gen. pl. -ono 37,24 (Hs. apo .. no). 39,15. 40,4; für die lat. flektierten nom. acc. vgl. die Glossare von F und I. Apostel, einer der 12 Jünger Jesu und, unter Einschluß Pauli, der ersten Verkündiger des Christentums: hear saget fona gotspelle, hueo Christus oba seuues uuazarum genc enti fona apostole Petre et de Petro titubante F 37,16. fona apostole Petre de apostolo Petro 19. selbo Petrus in dero apostolono antreitin furisto in apostolorum ordine primus 24. in demo einin apostole, daz ist Petrus, in antreitin dero apostolono eristo enti furisto in illo ergo uno apostolo, id est Petro, in ordine apostolorum primo et praecipuo 39,13. 15. daz neoman nimac in Paule, neoman in Petre, neoman in andremo noh einemo apostolono, daz mac zauuare in truhtine quod ... potest ... nemo in alio nullo apostolorum ... 40,4.
a .. pot Gl 2,218,26 s. AWB ir-biotan st. v.
appel s. AWB aphul st. m.
appeldranc s. AWB aphultranc st. m.
apphol s. AWB aphul st. m.
appholtra s. AWB affoltra st. sw. f.
[appulgrê as. s. AWB aphulgrâo adj.]
aprelle s. AWB abrello sw. m.
Apula s. Eigennamen.
âquemiling st. m. a-chuuemilinc: (nom.? acc.?) sg. Gl 1,344,33 (Sg 295,9. Jh.; lat. acc. pl.). Nachzügler, gebraucht für die Nachlese im Weinberg, die späte Traube: [neque in vinea tua] racemos [... congregabis, sed pauperibus ... carpenda dimittes, Lev. 19,10] (1 Hs. uoquemiling).
âquemo sw. m. — Graff IV, 672. a-chuuemon (Sg 295, 9. Jh.), -cuuemon (Sg 9, 9. Jh.), -chuemon (10. Jh.), -cquemon (9./10. Jh.): nom. pl. Gl 1,357,48. 49/50. 49. a-chomo: nom. sg. Gl 4,195,31 (sem. Trev.). [Bd. 1, Sp. 616] Nachwuchs, Nachkömmling: a) bezogen auf Menschen: Kind, Zögling: achuuemon ł chindili [vos surrexistis ... incrementa, et] alumni [hominum peccatorum, Num. 32,14] Gl 1,357,48 (3 Hss. nur a.); b) bezogen auf Gewächse; prägn.: die späte Traube: achomo acinus [nach Katara S. 84 zu: ego ... quasi qui colligit acinos post vindemiatores, Eccli. 33,16] Gl 4,195,31, anders, aber sicher mißverstanden: ‘wildes Basilienkraut’ Gallée, Vorstud. 484 = ôcomo zu lat. ocimum. |
| âquemo
| | a) bezogen auf Menschen: Kind, Zögling: achuuemon ł chindili [vos surrexistis ... incrementa, et] alumni [hominum peccatorum, Num. 32,14] Gl 1,357,48 (3 Hss. nur a.); | | b) bezogen auf Gewächse; prägn.: die späte Traube: achomo acinus [nach Katara S. 84 zu: ego ... quasi qui colligit acinos post vindemiatores, Eccli. 33,16] Gl 4,195,31, anders, aber sicher mißverstanden: ‘wildes |
|