| - arbeitsamî, st. f.
- arbeitsamo, adv.
- arbeten
- Arberaht
- arbithon, as.
- arblîh, adj.
- arboug
- arbg
- arcg(-)
- arch
- archa
- Archelaus
- archengil, st. m.
- archoson
- archustig
- archustigota
- archustiki
- arctagi
- arcwenig
- arcwenunga
- arda
- ardingn, adv.
- areddian, as.
- arende
- arenden
- arendi, adj.
- arendî, st. f.
- arendida, st. f.
- arendîn, adj.
- arendiuuîzi, st. n.
- arendo, adv.
- arewez
- arewurz
- arez
- arfa
- Arfaxat
- arg, adj.
- arg, st. n.
- argthâhtîg, adj.
- argthâhtgî, st. f.
- ir-argên, sw. v.
- argerôn
- argerunga
- argheidi, andfrk. st.
- argheit, st. f.
- argî, st. f.
- argida, st. f.
- argil, st. subst.
- argkôsôn, sw. v.
- argkust, st. f.
- argkustîg, adj.
- argkustgî, st. f.
- argkustgôn, sw. v.
- arglist, st. f.
- argo, adv.
- argorôn, sw. v.
- gi-argorôn, sw. v.
- argorunga, st. f.
- argtâtîg, adj.
- argtâtgî, st. f.
- arguuân, st. m.
- arguuânen, sw. v.
- arguuâni, adj.
- arguuânida, st. f.
- arguuânîg, adj.
- arguuânunga, st. f.
- arguuentgî, st. f.
- arguuillîg, adj.
- arguuillgî, st. f.
- arguuillîgo, adv.
- arguuillo, sw. m.
- arh
- arh
- arhaft, adj.
- arhari
- arhaughit
- arhhast
- arheide
- arhôn, sw. v.
- arhuueme
- ari
- art
- arice
- ariezboum
- arihôn
- Arimathia
- arin, st. f.
- arin
- arin
- arince
- gi-arinden, sw. v.
- árinnan, ae.
- ariob
- aripeo
- arissi
- aristarum
- Aristoteles
- aritze
- âriub, adj. oberd.
- âriubî, st. f.
- âriublîhho, adv.
- ariz(zi)
- arka, st. f.
- archa, st. f.
- arleilit
- arlizboum
- arlzbavm
- arlizbn
- arlizpoim
- arm, st. m.
- arm, adj.
- armalîh, adj.
- armalîhho, adv.
- armarmento
- armberg
- armbôg, as.
- armbogo
- armborg
- armbouch
- armboug, st. m.
- armbouga, sw. f.
- armbouh
- armbrust, st.
- armbch
- armelicho
- armên, sw. v.
- gi-armên, sw. v.
- armere
- armheit, st. f.
- armheizi
- armherz, adj.
- armherzî, st. f.
- armherzîn, st. f.
- armherzida, st. f.
- armherzîg, adj.
- armherzîgi, st. n.
- armherzgî, st. f.
- armicha
- armida, st. f.
- armih, adj.
- armihha, sw. f.
- armiherzida, s.
- armil
- armilo, sw. m.
- arming, st. m.
- armmuoti
- armmuotig
- armo, sw. m.
- armo
- armoti
- armstarc, adj.
- armstrangg, adj.
- armstrengi, adj.
- armstrengîg, adj.
- armuot
- armuoti, st. n.
- armuotî, st. f.
- armuoti, adj.
- armuotî, st. f.
- armuotîg, adj.
- armuotgî, st. f.
- arn, st. m.
- arn, st. f.
- arn
- arnâri, st. m.
- arnbrust
- arnên, sw. v.
- gi-arnên, sw. v.
- gi-arnênto, adv. part. prs.
- arngrihte
- arnogizît, st. f.
- arnolt
- arnomânôd, st. m.
- arnôn, sw. v.
- arnôt, st. m.
- arnung(a), st. f.
- arnwîe, mhd. sw. m.
- arnzît, st. f.
- Aro
- aro, sw. m.
- arome
- arouuingun
- arpeiz
- arpeo
- arpi
- arplahan
- arprahastun
- arrah
- arrinboc
- Arrius, lat.
- .. arrmikęli
- ars, st. m.
- arsbelli, st. n.
- arsbille, mhd. f.
- arscuuisch
- arsdarn
- arstharm, st. m.
- arselingûn, adv.
- arskizzilî, st. n.
- arslingûn
| | arbeitsamî st. f.; vgl. an. erfiđissemi. — Graff I, 410. arbeit-sami: nom. sg. Nb 296,24 [321,14]; acc. sg. 269,7. 8 [290,4. 5]. Mühsal, Beschwer, zu überwindende Schwierigkeit: er (Gott) ofto gibet vuunna dien guoten . a. dien ubelen . unde aber daragagene a. dien guoten . lustsami dien ubelen saepe bonis iocunda . malis aspera . contraque bonis dura . tribuat . malis optata . concedat Nb 269,7. 8 [290,4. 5]. selbiu diu a. . getuot in beiden (dem Krieger und dem Weisen) stata . demo einen sina guollichi zegemarenne . demo andermo sinen uuistuom ze gedurnohtigonne utrique ... difficultas ipsa materia est 296,24 [321,14].
arbeitsamo adv. — Graff I, 410. arbeit-samo Nb 109,16/17 [120,3/4]. in einer für andere Leid und Bedrängnis bringenden Weise: ah taz a. geuallena loz ... so ubel uuiht keuualtig uuirdet heu gravem sortem.
arbeten s. AWB arbeiten sw. v.
Arberaht s. Eigennamen.
[arbithon as. s. AWB arbeitôn sw. v.]
arblîh adj., mhd. erb(e)lich, nhd. DWB erblich; mnd. ervelĩk, mnl. erfelijc. — Graff I, 406. Nur in M, 10.—12. Jh. arp-lih-: dat. sg. n. -hemo (2 Hss.), -emo (2 Hss.) Gl 2,132,53. 54; dat. sg. f. -hero (3 Hss.), -ero 130,29. 29/30. 1) erblich, Erb-, was als Erbe weitergegeben werden kann: arplihhemo [credunt, sicut res caducas ..., ita sacerdotium, velut legali, aut] testamentario [iure posse dimitti, Decr. Hil. Praef.] Gl 2, 132,53. 2) vererbt, von Anfang an überkommen: arplihhero eho [ab his ... omnes ... abstineant sacerdotes, et non tantum ab his, sed ab aliis etiam, qui] originali [aut alicui] conditioni [obligati sunt, volumus temperari, Decr. Leon. i] Gl 2,130,29.
arboug, -bg s. AWB armboug st. m.
arcg(-) s. arg(-).
arch Gl 1,350,40 s. AWB hâr[r]a sw. f.
archa s. AWB arka st. f.
Archelaus s. Eigennamen. |
| arblîh
| | 1) erblich, Erb-, was als Erbe weitergegeben werden kann: arplihhemo [credunt, sicut res caducas ..., ita sacerdotium, velut legali, aut] testamentario [iure posse dimitti, Decr. Hil. Praef.] Gl 2, 132,53. | | 2) vererbt, von Anfang an überkommen: arplihhero eho [ab his ... omnes ... abstineant sacerdotes, et non tantum ab his, sed ab aliis etiam, qui] originali [aut alicui] conditioni [obligati sunt, volumus temperari, |
|