| - bihangan
- biharên
- bihebida
- biheffen
- biheftâri
- biheften
- biheftida
- biheiz, st. m.
- biheiza, sw. f.
- biheizan
- biheizâri, st. m.
- biheizôn, sw. v.
- gi-biheizôn, sw. v.
- biheizunga, st. f.
- bihelan
- bihelida
- bihelîn, mhd. st. n.?
- bihellen
- bihelsen
- bihelsida
- biheltî
- bihentîg
- biheriôn
- biherz
- bihesten
- bihez(z)-
- bihiblmen
- bihil
- bihina
- bihitdig
- bihiu, adv. interr.
- bihogên
- bihoskôn
- bihouuuan
- bi[h]ruomen
- bihtære
- bihte
- bîhtgâri
- bihuggen
- bihugt, st. f.
- bihugt, adj.
- bihugtî, st. f.
- bihugtida, st. f.
- bihugtîg, adj.
- bihugtlîh, adj.
- bihugtlîhho, adv.
- bihulit
- bihuoben
- bihuobida
- bihuoblîh
- bihuobôn
- bihuohôn
- bihuorôn
- bihuoten
- biiht
- biinsigilen
- bijehan
- bijehida
- bjiht
- bic, st. m.
- bikantnussi
- bîkar, st. n.
- bike, and.
- bikennen
- bikennida
- bikêren
- bikeri, as. st. m.
- bikêrida
- bikêrlîh
- bikêrunga
- Bikietharpa
- Bikiesêton
- Bikiesterron, as.
- bikimbida
- bikimbôt
- ana-bicken, sw. v.
- ana-gi-bicken, sw. v.
- zuo-bicken, sw. v.
- bicker, mhd. st. m.
- -bickeri, st. m.
- bickil, st. m.
- biklagên
- biklagôn
- bikleiben
- bikleimen
- biklemmen
- biklenan
- biklenit
- biklephen
- biklîban
- biknâen
- biknâida, st. f.
- biknât, st. f.
- biknuodilen
- biknuphen
- biknuphidi
- bikoman
- bikoran
- bikorâri
- bikorôn
- bikorunga
- bikôsôn
- bikostunga
- bikrankên
- bikrankolôn
- bikriphenti
- bikûmen
- bîkunft, st. f.
- bikunnen
- bikurzen
- bikuzzen
- bil, st. n.
- bil, and. st.
- bil
- -bil
- bîl, st. n.?
- bi[h]ladan
- biladâri, st. m.
- gi-biladen, sw. v.
- gi-biloden, sw. v.
- biladi, st. n.
- bilodi, st. n.
- biladlîh
- bilære
- bilæren
- bilahan
- bilangên
- bilare
- bilâri
- bilarn, st. m.
- bilâzan
- bîle, mhd. st. n.
- bilech
- bilegâri
- bileggen
- bileiten
- bilemmen
- bilene
- bilera
- bilere
- bilesa
- bilese
- bilesi
- bilethbuoch
- bilhouwe, mhd. sw. f.
- biliban, st. n.
- bilîban
- bilibi, st. n.
- bilîdan
- bilidâra, sw. f.
- bilidâri, st. m.
- bilideri, st. m.
- biliden, sw. v.
- gi-biliden, sw. v.
- ir-biliden, sw. v.
- bilideri, st. m.
- bilidi, st. n.
- gi-bilithi, andfrk. st. n.
- bilid(i)buoh, st. n.
- bilidida
- bilidîg, adj.
- bilidinussi, st. n.
- bilidinussî, f.
- bilidlîh, adj.
- bilidlîhho, adv.
- bilido, sw. m.
- bilidôn, sw. v.
- fir-bilidôn, sw. v.
- fora-bilidôn, sw. v.
- furi-bilidôn, sw. v.
- gi-bilidôn, sw. v.
- ir-bilidôn, sw. v.
- uuidar-bilidôn, sw. v.
- bilidônto, adv. part. prs.
- fir-bilidônto, adv. part. prs.
- bilidunga, st. f.
- biliggen
- bilih, st.
- bilîhhên
- bilihhîn, adj.
- bilihmûs, st. f.
- bilina, and.
- bilinnan
- biliogan
- bilirnên
- bilisa, sw. f.
- bilissa
- bilistinôn
- biliuhten
- bi[h]liuten
- billa, st. f.
- -bille, mhd. f.
- billeron
- billi, st. n.
- biłliendi
- billîh, adj.
- billilîn, st. n.
- billôd, st. m.
- thuruh-billôn, sw. v.
- bilode
| | bihangan s. bi-hangan red. v.
biharên s. AWB bi-harên sw. v.
bihebida s. AWB bi-hebida st. f.
biheffen s. AWB bi-heffen st. v.
biheftâri s. AWB bi-heftâri st. m.
biheften s. AWB bi-heften sw. v.
biheftida s. AWB bi-heftida st. f.
biheiz st. m.; as. bihêt; ae. behát n.; got. bihait n.; vgl. mnd. behêit n., mnl. beheet n. [Bd. 1, Sp. 1021] pi-haiz: nom. sg. Gl 1,96,33 (Pa); -heiz: dass. 423,21 (clm 9534, 9. Jh.). 438,16 (M). 442,29 (M). 599,57 (ebda., 9 Hss., 10.—13. Jh.). 628,68 (ebda., 8 Hss.). 4,221,12 (Ja); gen. sg. -]es 2,114,51 (M, 4 Hss.). 601,53 (ebda., 1 Hs.); dat. sg. -]e (5 Hss.), -] (2 Hss.; oder nom. sg.?) 1,750,7.8 (ebda.); nom. pl. -]a 2,32,23 (Trier 1464, 11. Jh.); -hez: nom. sg. Gl 1,96,33 (K); gen. sg. -]es 2,114,52 (M, Wien 2723, 10. Jh.); -⊢ezza: nom. pl. 774,49 (Vat. Pal. 1716, 10./11. Jh.). Verschrieben sind: pi-herz: nom. sg. Gl 4,169,52 (Sal. d); gen. sg. -]es 2,114,53 (M, Wien 361, 11. Jh.). Unsicher ist: . ihet: acc. pl. Pk 115,5.8, das zu bihet oder gihet ergänzt werden kann, vgl. u. 1 a, und das als Neutrum zum Altenglischen oder Gotischen sich stellen würde. 1) Versprechen, Gelübde: a) im guten, fördernden Sinn, Gott gegenüber: anthaizzo einquiti pihaiz devotus dedicatus promissus Gl 1,96,33 (zur Vertauschung der Wortklassen vgl. Baesecke, Abrog. S. 112). [bihet min drohtine gildu vota mea domino reddam Pk 115,5.8 (Vulg. 14.18)]; b) im üblen, schädigenden Sinn zur Vernichtung des Feindes: deuotatio iđ conspiratio cum voto, iđ ivramento. vulgo dicitur piheiz vnheil scelta [zu: fames ... aut pestilentia ..., cuncta devotatio, et imprecatio quae acciderit omni homini de populo tuo Israel, 3. Reg. 8,38] Gl 1,438,16 (13 Hss. nur scelta). 442,29. piheize [quadraginti viri ... hanc coniurationem fecerant ...:] devotione [devovimus nos nihil gustaturos, donec occidamus Paulum, Acta 23,14] 750,7 (1 Hs. giheiz). piheiza [cupiunt in sanguine Pauli ... versare manus; quae dura malorum] vota [! Ar. ii, 1001] 2,32,23. 774,49. 2) Verschwörung: a) Glossenwort: coniuratio Gl 4,169,52. 221,12; b) Verschwörung, Abfall, Anschlag: piheiz [dixit dominus ...: Inventa est] coniuratio [in viris Iuda, Jer. 11,9] Gl 1,628,68 (1 Hs. piswerunga). piheiz [non dicatis,] coniuratio [: omnia ... quae loquitur populus iste,] coniuratio [est, Is. 8,12] 599,57 (1 Hs. giheiz). eidsuarti ł piheizes coniurationis [, vel conspirationis crimen ... est omnino prohibitum, Conc. Chalc. xviii] 2,114,51 (2 Hss. nur piheizes). 3) Bündnis, Bund: mihil piheiz [facta est] coniuratio valida [, populusque concurrens augebatur cum Absalom, 2. Reg. 15,12] Gl 1,423,21. piheizes [inflammatur ... seditio ... a pontificibus adversum ... primos plebis Hierusolymorum, quorum singuli ... duces semetipsos propriae] factionis [instituebant, Ruf., Hist. eccl. ii, 20,2] 2,601,53. Abl. biheiza, biheizunga, biheizâri; biheizôn.
biheiza sw. f. be-hezun: gen. sg. Gl 2,711,20 (Paris. 9344, Echternach 11. Jh.); zu -e- für -ei- vgl. Franck, Afrk. Gr. § 31,2. Versprechen: promissi [dea facta potens, ... deserit Hesperiam ..., Verg., A. vii, 541].
biheizan s. AWB bi-heizan red. v.
biheizâri st. m. — Graff IV, 1089. pi-haizzari (Pa), -heizzari (K), -heizari (Ra): nom. sg. Gl 1,194,33. Prahler, Ruhmrediger: hromari pihaizzari edo ital iactans vanus. Vgl. piheizon hrom petulantia iactantia Gl 1,227,6 (Ra) und hrom sohenti gelf ubarmoti arrogantia petulantia iactantia superbia 4,306,3. Zur Vertauschung der Wortklassen vgl. Baesecke, Abrog. S. 112. [Bd. 1, Sp. 1022] |
| biheiz
| | 1) Versprechen, Gelübde: | | | a) im guten, fördernden Sinn, Gott gegenüber: anthaizzo einquiti pihaiz devotus dedicatus promissus Gl 1,96,33 (zur Vertauschung der Wortklassen vgl. Baesecke, Abrog. S. 112). [bihet min drohtine gildu vota mea domino | | | b) im üblen, schädigenden Sinn zur Vernichtung des Feindes: deuotatio iđ conspiratio cum voto, iđ ivramento. vulgo dicitur piheiz vnheil scelta [zu: fames ... aut pestilentia ..., cuncta devotatio, et imprecatio quae acciderit omni homini de populo | | 2) Verschwörung: | | | a) Glossenwort: coniuratio Gl 4,169,52. 221,12; | | | b) Verschwörung, Abfall, Anschlag: piheiz [dixit dominus ...: Inventa est] coniuratio [in viris Iuda, Jer. 11,9] Gl 1,628,68 (1 Hs. piswerunga). piheiz [non dicatis,] coniuratio [: omnia ... quae loquitur | | 3) Bündnis, Bund: mihil piheiz [facta est] coniuratio valida [, populusque concurrens augebatur cum Absalom, 2. Reg. 15,12] Gl 1,423,21. piheizes [inflammatur ... seditio ... a pontificibus adversum ... primos plebis Hierusolymorum, |
|