| - gi-biheizôn, sw. v.
- biheizunga, st. f.
- bihelan
- bihelida
- bihelîn, mhd. st. n.?
- bihellen
- bihelsen
- bihelsida
- biheltî
- bihentîg
- biheriôn
- biherz
- bihesten
- bihez(z)-
- bihiblmen
- bihil
- bihina
- bihitdig
- bihiu, adv. interr.
- bihogên
- bihoskôn
- bihouuuan
- bi[h]ruomen
- bihtære
- bihte
- bîhtgâri
- bihuggen
- bihugt, st. f.
- bihugt, adj.
- bihugtî, st. f.
- bihugtida, st. f.
- bihugtîg, adj.
- bihugtlîh, adj.
- bihugtlîhho, adv.
- bihulit
- bihuoben
- bihuobida
- bihuoblîh
- bihuobôn
- bihuohôn
- bihuorôn
- bihuoten
- biiht
- biinsigilen
- bijehan
- bijehida
- bjiht
- bic, st. m.
- bikantnussi
- bîkar, st. n.
- bike, and.
- bikennen
- bikennida
- bikêren
- bikeri, as. st. m.
- bikêrida
- bikêrlîh
- bikêrunga
- Bikietharpa
- Bikiesêton
- Bikiesterron, as.
- bikimbida
- bikimbôt
- ana-bicken, sw. v.
- ana-gi-bicken, sw. v.
- zuo-bicken, sw. v.
- bicker, mhd. st. m.
- -bickeri, st. m.
- bickil, st. m.
- biklagên
- biklagôn
- bikleiben
- bikleimen
- biklemmen
- biklenan
- biklenit
- biklephen
- biklîban
- biknâen
- biknâida, st. f.
- biknât, st. f.
- biknuodilen
- biknuphen
- biknuphidi
- bikoman
- bikoran
- bikorâri
- bikorôn
- bikorunga
- bikôsôn
- bikostunga
- bikrankên
- bikrankolôn
- bikriphenti
- bikûmen
- bîkunft, st. f.
- bikunnen
- bikurzen
- bikuzzen
- bil, st. n.
- bil, and. st.
- bil
- -bil
- bîl, st. n.?
- bi[h]ladan
- biladâri, st. m.
- gi-biladen, sw. v.
- gi-biloden, sw. v.
- biladi, st. n.
- bilodi, st. n.
- biladlîh
- bilære
- bilæren
- bilahan
- bilangên
- bilare
- bilâri
- bilarn, st. m.
- bilâzan
- bîle, mhd. st. n.
- bilech
- bilegâri
- bileggen
- bileiten
- bilemmen
- bilene
- bilera
- bilere
- bilesa
- bilese
- bilesi
- bilethbuoch
- bilhouwe, mhd. sw. f.
- biliban, st. n.
- bilîban
- bilibi, st. n.
- bilîdan
- bilidâra, sw. f.
- bilidâri, st. m.
- bilideri, st. m.
- biliden, sw. v.
- gi-biliden, sw. v.
- ir-biliden, sw. v.
- bilideri, st. m.
- bilidi, st. n.
- gi-bilithi, andfrk. st. n.
- bilid(i)buoh, st. n.
- bilidida
- bilidîg, adj.
- bilidinussi, st. n.
- bilidinussî, f.
- bilidlîh, adj.
- bilidlîhho, adv.
- bilido, sw. m.
- bilidôn, sw. v.
- fir-bilidôn, sw. v.
- fora-bilidôn, sw. v.
- furi-bilidôn, sw. v.
- gi-bilidôn, sw. v.
- ir-bilidôn, sw. v.
- uuidar-bilidôn, sw. v.
- bilidônto, adv. part. prs.
- fir-bilidônto, adv. part. prs.
- bilidunga, st. f.
- biliggen
- bilih, st.
- bilîhhên
- bilihhîn, adj.
- bilihmûs, st. f.
- bilina, and.
- bilinnan
- biliogan
- bilirnên
- bilisa, sw. f.
- bilissa
- bilistinôn
- biliuhten
- bi[h]liuten
- billa, st. f.
- -bille, mhd. f.
- billeron
- billi, st. n.
- biłliendi
- billîh, adj.
- billilîn, st. n.
- billôd, st. m.
- thuruh-billôn, sw. v.
- bilode
- gi-biloden
- bilodi
- bilodlîh, adj.
- biladlîh?, adj.
- biloh, st. n.
- bilohhanî
- bilohhannissa
- bilohhida
- bilohnissi
- bilôn, sw. v.
- bilorna
- bilorne
| | gi-biheizôn sw. v. — Graff IV, 1089. ki-pi-heizz-: part. prs. dat. sg. m. -ontemu Gl 2,620,30 (Ja); ke-: 3. pl. prt. -oton 508,42 (Zürich C 164, 11. Jh.); gi-pi-heiz-: 3. sg. prt. -ota 662,8 (clm 18 059, 11. Jh., lat. prs.); part. prt. dat. sg. f. -otun 635,66/67 (ebda.). ge-pi-hezzoton: 3. pl. prt. Gl 2,508,41/42 (Einsiedeln 316, 11. Jh.). Verstümmelt ist ge-bi-hziton: 3. pl. prt. Gl 1,739,3 (Mainz n. sign., 11. Jh., Hs. gfbkhzktpn, Steinm.: l. gebiheiziton). 1) zu gemeinsamem Kampf, gemeinsamer Abwehr sich verbünden: geeinota gepihezzoton conspirat [uno foederatus spiritu grex Christianus, Prud., P. Rom. (x) 56] Gl 2,508,41/42. kipiheizzontemu [sol stetit ad Gabaon ..., donec ... ingentem gladius consumeret hostem] coniurante [polo, Sed., Carm. pasch. i, 168] 620,30. gipiheizota [ut belli signum ... Turnus ab arce extulit ..., simul omne tumultu] coniurat [... Latium, Verg., A. viii, 5] 662,8. 2) sich feindlich gegen jmdn. verschwören: fona dero gipiheizotun [fortunatus et ille, deos qui novit agrestes ..., illum non ... flexit ... discordia fratris aut] coniurato [descendens Dacus ab Histro, Verg., G. ii, 497] Gl 2,635,66/67; — mit Refl.pron.: gebiheiziton sih [iam ...] conspiraverunt (Vulg. -verant) [Iudaei, utsi quis confiteretur esse Christum, extra synagogam fieret, Joh. 9,22] 1,739,3 (1 Hs. einodon sih).
biheizunga st. f. — Graff IV, 1089. pi-heizunga: nom. pl. Gl 2,37,45 (Vad. 336, 11. Jh.); bi-heizzunga: nom. sg. Gl 1,415,12 (S. Pauli xxv d/82, 9./10. Jh.); -hezunga: nom. pl. 2,35,29 (Frankf. 139, 12. Jh.). [Bd. 1, Sp. 1023] 1) Bündnis, Bund mit dem Ziel einer Verschwörung: biheizzunga [facta est] coniuratio [valida, populusque concurrens augebatur cum Absalom, 2. Reg. 15,12] Gl 1,415,12. 2) Gelübde, Versprechen: bihezunga [cupiunt ... in sanguine Pauli ... versare manus; quae dura malorum] vota [! Ar. ii, 1001] Gl 2.35,29. 37,45.
bihelan s. bi-helan st. v.
bihelida s. AWB bi-helida st. f.
bihelîn mhd. st. n.? bihelin: nom. sg. Gl 3,397,69 (Hildeg., Wiesbaden 2, Berl., Lat. 40 674, beide 13. Jh.). kleines Beil?: bipennis. Die Auffassung als ein im Nom. Sing. stehendes Subst. legt für das deutsche Wort wie das lat. Lemma die Umgebung der Glosse nahe. Hat der Glossator im Unterschied zu den vorausgehenden ackus und barta bei der Wahl von b. an ein kurzschäftiges Gerät gedacht? Zu erwägen wäre, falls man bipennis als Adj. der Bedeutung ‘zweischneidig’ nimmt, auch die Auffassung als ein Adj. bîhelîn ‘beilartig’, doch würde ein bipennis adj. nicht in die Reihe der übrigen substant. Lemmata passen und lägen überdies die lat. Bedeutung ‘zweischneidig’ und die deutsche ‘beilartig’ ziemlich weit voneinander ab. Eine dritte Deutungsmöglichkeit wäre, b. als Dat. Plur. von bîhal ‘Beil’ aufzufassen. Der Glossator müßte dann bipennis fälschlich als Dat./Abl. Plur. einer Nebenform *bipennus aufgefaßt haben (vgl. Diefb. Gl., das 74c s. v. bipennis auf bibellis 72c weist und dort die Nebenform bibellus verzeichnet), aber ein obliquer Kasus würde unter den regelmäßig im Nom. Sing. stehenden lat. Lemmaten völlig aus dem Rahmen fallen.
bihellen s. AWB bi-hellen sw. v.
bihelsen s. AWB bi-helsen sw. v.
bihelsida s. AWB bi-helsida st. f.
biheltî s. bi-heltî st. f.
bihentîg s. AWB bi-hentîg adj.
biheriôn s. AWB bi-heriôn sw. v. |
| gi-biheizôn
| | 1) zu gemeinsamem Kampf, gemeinsamer Abwehr sich verbünden: geeinota gepihezzoton conspirat [uno foederatus spiritu grex Christianus, Prud., P. Rom. (x) 56] Gl 2,508,41/42. kipiheizzontemu [sol stetit ad Gabaon ..., donec ... ingentem | | 2) sich feindlich gegen jmdn. verschwören: fona dero gipiheizotun [fortunatus et ille, deos qui novit agrestes ..., illum non ... flexit ... discordia fratris aut] coniurato [descendens Dacus ab Histro, Verg., G. ii, | | biheizunga
| | 1) Bündnis, Bund mit dem Ziel einer Verschwörung: biheizzunga [facta est] coniuratio [valida, populusque concurrens augebatur cum Absalom, 2. Reg. 15,12] Gl 1,415,12. | | 2) Gelübde, Versprechen: bihezunga [cupiunt ... in sanguine Pauli ... versare manus; quae dura malorum] vota [! Ar. ii, 1001] Gl 2.35,29. 37,45. |
|