| - bikennen
- bikennida
- bikêren
- bikeri, as. st. m.
- bikêrida
- bikêrlîh
- bikêrunga
- Bikietharpa
- Bikiesêton
- Bikiesterron, as.
- bikimbida
- bikimbôt
- ana-bicken, sw. v.
- ana-gi-bicken, sw. v.
- zuo-bicken, sw. v.
- bicker, mhd. st. m.
- -bickeri, st. m.
- bickil, st. m.
- biklagên
- biklagôn
- bikleiben
- bikleimen
- biklemmen
- biklenan
- biklenit
- biklephen
- biklîban
- biknâen
- biknâida, st. f.
- biknât, st. f.
- biknuodilen
- biknuphen
- biknuphidi
- bikoman
- bikoran
- bikorâri
- bikorôn
- bikorunga
- bikôsôn
- bikostunga
- bikrankên
- bikrankolôn
- bikriphenti
- bikûmen
- bîkunft, st. f.
- bikunnen
- bikurzen
- bikuzzen
- bil, st. n.
- bil, and. st.
- bil
- -bil
- bîl, st. n.?
- bi[h]ladan
- biladâri, st. m.
- gi-biladen, sw. v.
- gi-biloden, sw. v.
- biladi, st. n.
- bilodi, st. n.
- biladlîh
- bilære
- bilæren
- bilahan
- bilangên
- bilare
- bilâri
- bilarn, st. m.
- bilâzan
- bîle, mhd. st. n.
- bilech
- bilegâri
- bileggen
- bileiten
- bilemmen
- bilene
- bilera
- bilere
- bilesa
- bilese
- bilesi
- bilethbuoch
- bilhouwe, mhd. sw. f.
- biliban, st. n.
- bilîban
- bilibi, st. n.
- bilîdan
- bilidâra, sw. f.
- bilidâri, st. m.
- bilideri, st. m.
- biliden, sw. v.
- gi-biliden, sw. v.
- ir-biliden, sw. v.
- bilideri, st. m.
- bilidi, st. n.
- gi-bilithi, andfrk. st. n.
- bilid(i)buoh, st. n.
- bilidida
- bilidîg, adj.
- bilidinussi, st. n.
- bilidinussî, f.
- bilidlîh, adj.
- bilidlîhho, adv.
- bilido, sw. m.
- bilidôn, sw. v.
- fir-bilidôn, sw. v.
- fora-bilidôn, sw. v.
- furi-bilidôn, sw. v.
- gi-bilidôn, sw. v.
- ir-bilidôn, sw. v.
- uuidar-bilidôn, sw. v.
- bilidônto, adv. part. prs.
- fir-bilidônto, adv. part. prs.
- bilidunga, st. f.
- biliggen
- bilih, st.
- bilîhhên
- bilihhîn, adj.
- bilihmûs, st. f.
- bilina, and.
- bilinnan
- biliogan
- bilirnên
- bilisa, sw. f.
- bilissa
- bilistinôn
- biliuhten
- bi[h]liuten
- billa, st. f.
- -bille, mhd. f.
- billeron
- billi, st. n.
- biłliendi
- billîh, adj.
- billilîn, st. n.
- billôd, st. m.
- thuruh-billôn, sw. v.
- bilode
- gi-biloden
- bilodi
- bilodlîh, adj.
- biladlîh?, adj.
- biloh, st. n.
- bilohhanî
- bilohhannissa
- bilohhida
- bilohnissi
- bilôn, sw. v.
- bilorna
- bilorne
- bilôsen
- bilouben
- bilrun
- bils
- bilsa
- bilse
- bilsen
- bilssâme, mhd. sw. m.
- biluh, st. m.
- bilûhhan
- bi[hl]ûten
- bilza
- bim
- bimahalôn
- bimahhôn
- bimarkôn
- bimbon
- bimeinen
- bimeinida
- bimeinidi
- bimeinscrift
- bimeinunga
- bimênian
- bîmenta
- bimentstank
- bimerken
- bimerren
- bimezzan
- bimîdan
- bimince
- bîminza
- bîminzsalba
- bimunigôn
- bîmuoter, st. f.
- bimurmilôn
- bimz
- bimzehi
- bin-
- bîna, st. sw.?
- bîna
- binagan
- binagilen
- binahtên
- bînamo, sw. m.
- binaphel
- binboum
- binde
- bindith
- binecken
- bineimen
- bineimida
| | bikennen s. AWB bi-kennen sw. v.
bikennida s. AWB bi-kennida st. f.
bikêren s. AWB bi-kêren sw. v.
[bikeri as. st. m. s. AWB behhari st. m.]
bikêrida s. AWB bi-kêrida st. f.
bikêrlîh s. AWB bi-kêrlîh adj.
bikêrunga s. bi-kêrunga st. f.
[Bikietharpa, -sêton, -sterron as. s. Eigennamen.]
bikimbida s. AWB bi-kimbida st. f.
bikimbôt s. bi-kimbôt adj. part. prt.
ana-bicken sw. v.; vgl. mhd. MWB bicken, nhd. DWB bicken, picken; mnd. mnl. bicken. — Graff III, 324. ana-picti: 3. sg. conj. prt. Gl 2,59,46; -pichit: part. prt. (vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 355) 120,27. 469,16 (2 Hss.); -gi-: dass. 194,15 (M, 4 Hss.). — ane-bichinter: part. prs. nom. sg. m. Gl 2,544,31; ana-gi-bicchit: part. prt. 207,63; ani-: dass. 544,78; ane-ge-bicader: nom. sg. m. 4,203,32 (sem. Trev.). Verschrieben: ana-bitti: 3. sg. conj. prt. Gl 4,316,52 (Paris 13 953, 10. Jh.); ist -pihant: 3. pl. 2,170,62 (clm 6277, 9. Jh.) als bloße Verschreibung (vgl. dazu Braune-Mitzka, Ahd. Gr. § 144 Anm. 2) oder als [Bd. 1, Sp. 1026] spirantische Doppelform (vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 225) aufzufassen? auf jmdn. einhauen, auf ihn feindlich losgehen, ihn anfallen, angreifen: 1 a) eigentl.: anapihant [cum ... iracundi alios] impetunt [, ut declinari omnino non possint, Greg., Cura 3,16 p. 58] Gl 2,170,62; b) in bildlicher Wendung: anagipichit [ut noverint, quia ... eo crebrioribus sagittis insidiatoris] impetuntur [Greg., Cura 3,28 p. 83] Gl 2,194,15. 207,63; c) Glossenwort: anegebicader impetitus Gl 4,203,32. 2) übertr.: jmdn. mit Beleidigungen, Listen und Ränken, Versuchungen angreifen: anapicti [cum quidam] adortus (Hs. adhortus) [esset hominem contumeliis, Boeth., Cons. 2,7 p. 46,64] Gl 2,59,46. anabicci adortus esset (aggressus esset) [ebda.] 4,316,52. anapichit (uuirdit?) [ut matronalis honor, et ... feminarum pudor ... iniuriis lascivientibus] appetatur [Conc. Afr. lx] 2,120,27. anapichit ist [si nostra fides ... viribus infestis hostilique arte] petita est [Prud., Symm. i, 653] 469,16. anebichinter [(der Versucher) qui mundum ... circuit ..., fraude alios tectisque dolis] innectere adortus [ders., Ham. 146] 544,31. anigibicchit uuerden [cum spiritibus tenebrosis nocte dieque] congredimur [ebda. 515] 78. |
| ana-bicken
| | | | | 1 a) eigentl.: anapihant [cum ... iracundi alios] impetunt [, ut declinari omnino non possint, Greg., Cura 3,16 p. 58] Gl 2,170,62; | | | b) in bildlicher Wendung: anagipichit [ut noverint, quia ... eo crebrioribus sagittis insidiatoris] impetuntur [Greg., Cura 3,28 p. 83] Gl 2,194,15. 207,63; | | | c) Glossenwort: anegebicader impetitus Gl 4,203,32. | | 2) übertr.: jmdn. mit Beleidigungen, Listen und Ränken, Versuchungen angreifen: anapicti [cum quidam] adortus (Hs. adhortus) [esset hominem contumeliis, Boeth., Cons. 2,7 p. 46,64] Gl 2,59,46. anabicci |
|