| - binez
- binezzen
- binezzit
- binezzôn
- bini, st. n.
- binibluomo, sw. m.
- binibluoma, sw.
- biniderên
- binikar, st. n.
- binikrût, st. n.
- bi[h]niotan
- binisach
- binisahi
- binisoga, st. f.
- binisouga, sw. st.
- binisougo, sw. m.
- binisûga, sw. st. f.
- binitinun
- biniusen
- biniusida
- biniwurt, as.
- biniuuurz, st. f.
- biniz
- biniza
- binizhehe
- binna
- bino, sw. m.
- bînôn
- binomanî
- bînôti
- binoz
- binse
- binsge
- bînsuc, mhd. st. n.
- bînsûge, mhd. f.
- -bint, st. n.
- binta, sw.
- bintan, st. v.
- ana-bintan, st. v.
- bi-bintan, st. v.
- thuruh-int-bintan, st. v.
- fir-bintan, st. v.
- furi-bintan, st. v.
- gi-bintan, st. v.
- in-bintan, st. v.
- int-bintan, st. v.
- untar-bintan, st. v.
- zisamane bintan, st. v.
- zuo-gi-bintan, st. v.
- bintâri, st. m.
- binti, st. n.
- bintid, st. n.
- bintida, st.
- bintila, st. sw.
- bintriemo, sw. m.
- binuḡ
- binumft, st. f.
- binumftlîhho, adv.
- binuz, st. m.
- binuzstrâlisla
- binuzza, sw. f.
- binuzzahi, st. n.
- binuzzîn, adj.
- binuzzînfaz, st. n.
- binz
- binzeche
- bio(c)herin
- -bioga, st. f.
- biogan, st. v.
- gi-biogan, st. v.
- in-biogan, st. v.
- nidar-biogan, st. v.
- ûf-biogan, st. v.
- umbi-biogan, st. v.
- uuidar-biogan, st. v.
- gi-biogantlîh, adj.
- bioganto, adv. part. prs.
- biogên, sw. v.
- biogo, sw. m.
- biogôn, sw. v.
- gi-biogôn, sw. v.
- bionia
- bior, st. n.
- biorfaz, st. n.
- biosa
- bioso, sw. m.
- biosa, sw. f.?
- biost, st. m.
- biostr
- biot, st. m.
- biotan, st. v.
- bi-biotan, st. v.
- fir-biotan, st. v.
- furi-biotan, st. v.
- gi-biotan, st. v.
- in-biotan, st. v.
- ir-biotan, st. v.
- uuidar-biotan, st. v.
- zuo-biotan, st. v.
- zuo-ir-biotan, st. v.
- fir-biotanto, adv. part. prs.
- gi-biotanto, adv. part. prs.
- gi-biotâri, st. m.
- ir-biotnissî, st. f.
- ir-biotôn, sw. v.
- biotunga, st. f.
- bioza
- bipar
- bipirta
- biquâmi
- biquedan
- biqueman
- biquemanî
- biquicken
- bir
- bira, sw. f.
- biraboum, st. m.
- biraffen
- biraftôn
- biragarto, sw. m.
- bi[h]raget
- birahanen
- biral
- birâsen
- birâtan
- birâtida
- birch
- bire
- bo
- biredinôn
- bired(i)t
- birefsen
- bireganôn
- birehhanôn
- bireifen
- birenkit
- birentit
- biresten
- -birga, st. f.
- birghe
- gi-birgi, st. n.
- biri
- biricha
- birid, st. n.
- birîg, adj.
- birigî, st. f.
- birigit
- birigôn, sw. v.
- birihten
- biril, st. m.
- birin, st. f.
- birîn, adj.
- bi[h]rînan
- birinden
- birinna, st. f.
- birinnan
- biriozan
- biriuuuen
- biriuuuiss
- birka, st. sw. f.
- birchenne, mhd. st. f.
- birchuon, st. n.
- birkîn, adj.
- birkn
- birl
- birnen, sw. v.
- bi-birnen, sw. v.
- gi-birnen, sw. v.
- birnisen
- birnnecrut
- birnwrz
- biroubôn
- biroubôtî
- biroufen
- birtun, st. f.
- birul, st. m.
- birunnen
- biruofan
- biruohhen
- biruohhunga
- bi[h]ruomen
- bi[h]ruoren
- bi[h]ruorida
- biruun, 3. pl. prt.
- biruuuis, 2. sg. conj. prt.
- bîsa, st.?
- bisagên
- bisalbôn
- bisamfaz, st. n.
- bisamo, sw. m.
- bisamôn, sw. v.
- bîsant, st. m.
- bisantia, lat.
- bîsantinc, mhd. st. m.
- biseffian
- biseganôn
- bisehan
- bisehanî
- biseidôn
- biseiten
| | binez s. AWB binuz st. m.
binezzen s. AWB bi-nezzen sw. v.
binezzit s. bi-nezzit adj. part. prt.
binezzôn s. AWB bi-nezzôn sw. v.
bini st. n. (nach Schatz, Ahd. Gr. § 325 auch Mask. möglich. Sicheres Neutr. Nb 162,6 [174,5]), mhd. bine, MWB bin f., nhd. biene; as. bini- (in Komp.), mnd. bēn(e). — Graff III, 13 s. v. bîa. pin-: nom. sg. -e Gl 3,444,73. 672,65. 688,19 (Sg 299, 9./10. Jh.); nom. pl. (?) -i 6,4 (Voc.). 452,18; -e 4,212,36; -] 3,454,24 (14. Jh.); gen. pl. -eo 1,44,34 (PaK). bin-: nom. sg. -e Gl 3,47,21. 63,32 (SH A); -] 204,4 (SH B). 493,19 (Mülinen’sche Rolle); dat. sg. -e Nb 162,6 [174,5]; nom. pl. -i Gl 3,89,11 (SH A, 4 Hss.). 489,49; -e Np 117,12; -] Gl 3,89,12 (SH A, 13. Jh.); dat. pl. -en Nb 162,1 [173,27]. Biene: chaftaere faz pineo alvearia vasa apium Gl 1,44,34. apis, -es Gl 3,6,4. 47,21 (1 Hs. bîa, 1 bîna). 63,32. 89,11 (1 Hs. bîa, 1 bîna, im Abschn. De minutis volatilibus). 204,4 (ebda.). 444,73 (1 Hs. bîa). 452,18. 454,24. 493,19. 672,65. 688,19. 4,212,36 (1 Hs. bîa). bini melissae 3,489,49 (vgl. milisca .i. apis, CGL iii, 569,32). alle geluste habent taz kemeine . daz ... sie gelih sint tien binen apium ... par volantum Nb 162,1 [173,27]. also demo bine geskihet . so iz sih rechendo . den angen ferliuset 6 [174,5]. also bine die uuabun umbehabeton sie mih sicut apes favum Np 117,12 (Npw bino).
binibluomo sw. m., -bluoma sw. (st.?) f., nhd. bienenblume f., vgl. Marzell, Wb. 5,46. — Graff III, 242. Maskulina: pini-pluomin: dat. sg. Gl 2,415,23 (clm 14 395, 11. Jh.); bini-blmen: dass. 4,162,62 (Sal. c, -n- in -h- korr., vgl. bîbluomo sw. m.); -blummo: nom. sg. 3,499,8 (Mülinen’sche Rolle, 11./12. Jh.). — pine-bluome: nom. sg. Gl 2,684,51 (Schlettst., zum Mask. vgl. bluomo sw. m.). Feminina: pini-pluoma: nom. sg. Gl 2,401,14 (Prag viii H 4, 11. Jh., lat. dat.). Unbestimmt bleiben: pini-pluomō (15. Jh.), -plmen (13. Jh.): dat. sg. Gl 4,102,1/2.2 (Sal. a 1); bin-blum: nom. sg. 3,519,47 (clm 9607, 14. Jh.). Bienenblume, Name des Thymians oder Quendels, Thymus Serpyllum L., vgl. Hegi v, 4,2308 ff., dessen Blüten von Bienen gern besucht werden: a) die Pflanze als solche: pinipluoma [mella ... haec opifex apis aërio rore liquat, tenuique] thymo [Prud., H. a. cib. (iii) 74] Gl 2,401,14. 415,23 (dazu Randglosse: thymum genus herbae apibus grata i. [Bd. 1, Sp. 1059] pinesuga). pinebluome binesuga thymus [zu: dumque thymo pascentur apes, Verg., E. v, 77] 684,51. pinipluomon thymo 4,102,1/2 (5 Hss. binisûga). 162,62 (vgl. bîbluomo); b) die Blüte des Thymians: epithymum Gl 3,499,8. 519,47. Vgl. bîbluomo.
biniderên s. bi-niderên sw. v.
binikar st. n., mhd. bin(e)kar, schweiz. binker(t) Schweiz. Id. 4, 968 f. — Graff IV, 463 s. v. bîakar. pini-char: acc. sg. Gl 2,25,24; -car: nom. sg. 4,241,10. — bini-char: nom. sg. Gl 4,129,65 (Sal. c); -kar: dass. 3,158,65 (SH A). 215,48 (SH B). — pine-char: nom. sg. Gl 4,32,12 (Sal. a 1). 241,3. — bine-kar: nom. sg. Gl 3,158,66 (SH A, 2 Hss.). 406,50 (Hd.); -gar: dass. 5,38,16 (13. Jh.). — pin-char: nom. sg. Gl 3,323,32 (SH f, 14. Jh.). 4,32,12 (Sal. a 1). — bin-kar: nom. sg. Gl 3,158,66 (SH A, 13. Jh.). 4,32,13 (Sal. a 1). Bienenkorb: a) im eigentl. Sinn: alveare Gl 3,158,65 (1 Hs. bîûnkar). 215,48. 4,241,3. 10. 5,38,16 (Hs. asurer, vgl. Steinm. Anm. 7). alvearium, -ia 3,323,32. 406,50. 4,129,65. alvearia vasa apium 32,12 (3 Hss. bîkar); b) bildlich: pinichar [ecclesiae ... gratia praefiguratur in melle silvestri, non intra] alvearium [legis plebis Iudaicae fetu reperta, sed in campis et foliis silvae gentilium errore diffusa, Ambr. super Luc. 2,71] Gl 2,25,24. Vgl. bîkar, bîûnkar.
binikrût st. n., nhd. DWB bienenkraut. — Graff IV, 595. bine-crutes: gen. sg. Gl 3,488,4 (Wien 10, 11. Jh., aus S. Blasien). ‘Bienenkraut’, Name des Thymian oder Quendels, Thymus Serpyllum L.: bluome des b. epithymus [flos est thymi, Alphita p. 57 b], die auf dem Thymian schmarotzende Quendel- oder Kleeseide, Cuscuta epithymum L., vgl. Marzell. Wb. 1,1278. 1405, Hegi v, 2094. 2308.
bi[h]niotan s. AWB bi-[h]niotan st. v.
binisach, binisahi s. AWB binuzzahi st. n. |
| binibluomo
| | a) die Pflanze als solche: pinipluoma [mella ... haec opifex apis aërio rore liquat, tenuique] thymo [Prud., H. a. cib. (iii) 74] Gl 2,401,14. 415,23 (dazu Randglosse: thymum genus herbae apibus grata | | b) die Blüte des Thymians: epithymum Gl 3,499,8. 519,47. | | binikar
| | a) im eigentl. Sinn: alveare Gl 3,158,65 (1 Hs. bîûnkar). 215,48. 4,241,3. 10. 5,38,16 (Hs. asurer, vgl. Steinm. Anm. 7). alvearium, -ia 3,323,32. 406,50. 4,129,65. alvearia vasa apium 32,12 (3 | | b) bildlich: pinichar [ecclesiae ... gratia praefiguratur in melle silvestri, non intra] alvearium [legis plebis Iudaicae fetu reperta, sed in campis et foliis silvae gentilium errore diffusa, Ambr. super Luc. 2,71] Gl 2,25,24. |
|