| - bivge
- bivicha
- bivlla
- bivon, and. sw. v.
- er-bivon, mfrk. sw. v.
- er-bevon, mfrk. sw. v.
- bivoz
- bivuz
- bivunga, afrk. f.
- bevunga, afrk. f.
- biuuærunge
- biuual(a)gôn
- biuualtan
- biwalti
- biuuân
- biuuânen
- biuuân
- biuuankôn
- biuuantalôn
- biuuantalunga
- biuuânunga
- biuuâren
- biuuarôn
- biuuartên
- biuuarunga
- biuuegan
- biuuegen
- biuuegida
- biuuegunga
- biuueida
- biuueidinôn
- biuueinôn
- biuuelben
- biuuellan
- biuuelzen
- biuuemmen
- biuuenken
- biuuennen
- biuuenten
- bi[h]uuerban
- bi[h]uuerben
- bi[h]uuerbida
- biuuerf
- biuuerfan
- biuuerida
- biuuer(i)en
- biuueritî
- bîuuesan
- buuie, adv. interrog.
- biuuîfan
- biuuillida
- biuuinên
- biuuintan
- biuuîsan
- biuuîzan
- biuuîzinôn
- biuuollanheit
- biuuollanussida
- biuuollida
- biuuellida
- biuuorfanî
- biuuorht
- bîuuort, st. n.
- bi(uu)rehhan
- biuuuntannussida
- biuuuntnussi
- biuuuofen
- biuuurfida
- biuuurgen
- bîuuurti, st. n.
- bîuuurz, st. f.
- biz, conj.
- biz
- bîz
- gi-biz, st. n.
- bizaltlîh
- bîzan, st. v.
- aba-bîzan, st. v.
- thuruh-bîzan, st. v.
- gi-bîzan, st. v.
- in-bîzan, st. v.
- ir-bîzan, st. v.
- bîzanti, adj. part. prs.
- -bîzâri, st. m.
- bizcrut
- bizeihhal
- bizeihhanida
- bizeihhannussi
- bizeihhannussida
- bizeihhanôn
- bizeihhantlîh
- bizeihhantlîhho
- bizeihhanunga
- bizeihlîh
- bizeihlîhhûn
- bizeihnen
- bizeihnussi
- bizeihnussida
- bizeinen
- bizeinôn
- bizel(l)en
- bizetten
- biziaren
- bîzîg
- bizzîg
- bizîhan
- bíziht, st. f.
- bízihtîg, adj.
- bizimbarôn
- biziohan
- bizithti
- biziugunga
- bzlîhho, adv.
- -bîzo, sw. m.
- bízog
- bi-zog
- bîzog, st. m.
- bizoubarôn
- bízug, st. m.
- bízuggi, st. n.
- bízug, st. m.?
- bízûna, st. sw.?
- bizûnen
- bízûni, st. n.
- bizusken
- bizza, sw. f.
- bizza
- -bizzado
- -bizzido, sw. m.
- bîzzan
- -bizzana, sw. f.
- gi-bizzano, adv. part. prt.
- bizzen
- bizzîg
- bizzo, sw. m.
- -bizzo, sw. m.
- bizzôn, sw. v.
- int-blâ(a)n, adj. part. prt.
- zi-blâ(a)n, adj. part. prt.
- int-blâanî, st. f.
- blabalgen
- blabaz(z)en, sw. v.
- gi-blabaz(z)en, sw. v.
- blabbizo
- blabpizon
- blachandimo
- bladda
- bladeleschi
- bladeleski, st.
- blǽce, ae. st. n.
- a-blǽc(e), ae. st.
- blâen1, sw. v.
- ana-blâen, sw. v.
- gi-blâen, sw. v.
- ir-blâen, sw. v.
- zi-blâen, sw. v.
- blâen2, sw. v.
- blâfaro, adj.
- blah, st.
- blaha, sw. f.
- -blâhen
- blahfaro, adj.
- blahha, st.?
- blahhisôn, sw. v.
- blahmâl, st. n.
- blahmâlôn, sw. v.
- gi-blâida, st. f.
- gi-blâ(i)di, st. n.
- blaisbalge
- blâjen
- blak, as. st. n.
- blakhorn, and. st. n.
- blackizôn
- blanc, adj.
- blancros, st. n.
- blanczeltere, mhd. st. m.
- blanôn
- blantan, red. v.
- gi-blantan, red. v.
- in-blantan, red. v.
- in-blantan, adj. part. prt.
- in-blantanî, st. f.
- in-blantano, adv.
- blâo, adj.
- blapizon
- blas, adj.
- blâs, st. m.
- blâsa1, st. sw.?
- blâsa2, sw. f.
- blâsan, red. v.
- ana-blâsan, red. v.
- ana-gi-blâsan, red. v.
- fir-blâsan, red. v.
- gi-blâsan, red. v.
- in-gi-blâsan, red. v.
- ir-blâsan, red. v.
- ûz-blâsan, red. v.
- zisamane-blâsan, red. v.
- zuo-blâsan, red. v.
- zuo-gi-blâsan, red. v.
| | bivge s. auch AWB buog st. m.
bivicha Gl 4,134,12 s. AWB brecka sw. f.
bivlla s. AWB bl(l)a, bûilla st. sw. f. [Bd. 1, Sp. 1155]
[bivon and. sw. v., mnd. bēven, mnl. beven; afries. bevia, bivia; ae. bifian, beofian; an. bifa(st); vgl. AWB bibên. biuon: inf. Gl 2,589,38 = Wa 104,16 (Düsseld. F 1, 10./11. Jh.); zum Part. Praet. bibonda Npw 2,11 vgl. AWB bibên. beben, schwanken (von der Erde) als Naturvorgang: b. gideda [saevus ... turbo vexatum] tremefecit [orbem, Prud., P. Caesaraug. (iv) 82]. Abl. bivâda, bivunga (bevunga).]
er-bivon, -bevon mfrk. sw. v.; mnl. erbeven; ae. ábifian. er-beueda: 3. sg. prt. WA 79,2 (Ausg. erbibeneta). in zitternde, bebende Bewegung geraten (vor Freude), erbeben, erzittern: min wino rahta sina hand in ze mir ... ande min wambo erb. ze sinemo angripho [venter meus intremuit ad tactum eius, Cant. 5,4].
bivoz, bivuz s. AWB bîbôz st. m.
bivunga, bevunga afrk. f.; ae. bifung, beofung; vgl. mnd. bēvinge, mnl. bevinge; mhd. MWB bibunge; zum Genus vgl. van Helten, Gr. § 59. biu-unga: nom. sg. Gl L 116; -onga: dass. Pw 54,6. — beungon: dat. sg. Pw 2,11. Zittern, Beben als Ausdruck innerer Erregung (Furcht, Schrecken, mit Furcht gemischte Freude): biuunga [irruat super eos formido et] pavor [Ex. 15,16] Gl L 116. thienot gode in uorton, in mendiot himo bit beuungon exsultate ei cum tremore Pw 2,11; verbunden mit forhta: forchta in biuonga quamon ouer mi timor et tremor venerunt super me 54,6.
biuuærunge s. bi-wærunge mhd. st. f.
biuual(a)gôn s. bi-uual(a)gôn sw. v.
biuualtan s. bi-uualtan red. v.
biwalti Gl 4,106,14 s. AWB bi-fellen sw. v. |
| |