| - blabalgen
- blabaz(z)en, sw. v.
- gi-blabaz(z)en, sw. v.
- blabbizo
- blabpizon
- blachandimo
- bladda
- bladeleschi
- bladeleski, st.
- blǽce, ae. st. n.
- a-blǽc(e), ae. st.
- blâen1, sw. v.
- ana-blâen, sw. v.
- gi-blâen, sw. v.
- ir-blâen, sw. v.
- zi-blâen, sw. v.
- blâen2, sw. v.
- blâfaro, adj.
- blah, st.
- blaha, sw. f.
- -blâhen
- blahfaro, adj.
- blahha, st.?
- blahhisôn, sw. v.
- blahmâl, st. n.
- blahmâlôn, sw. v.
- gi-blâida, st. f.
- gi-blâ(i)di, st. n.
- blaisbalge
- blâjen
- blak, as. st. n.
- blakhorn, and. st. n.
- blackizôn
- blanc, adj.
- blancros, st. n.
- blanczeltere, mhd. st. m.
- blanôn
- blantan, red. v.
- gi-blantan, red. v.
- in-blantan, red. v.
- in-blantan, adj. part. prt.
- in-blantanî, st. f.
- in-blantano, adv.
- blâo, adj.
- blapizon
- blas, adj.
- blâs, st. m.
- blâsa1, st. sw.?
- blâsa2, sw. f.
- blâsan, red. v.
- ana-blâsan, red. v.
- ana-gi-blâsan, red. v.
- fir-blâsan, red. v.
- gi-blâsan, red. v.
- in-gi-blâsan, red. v.
- ir-blâsan, red. v.
- ûz-blâsan, red. v.
- zisamane-blâsan, red. v.
- zuo-blâsan, red. v.
- zuo-gi-blâsan, red. v.
- blâsanto, adv. part. prs.
- -blâsâri
- -blâseri, st. m.
- blâsbalg, st. m.
- blâsbalglîh, adj.
- blâshorn, st. n.
- Blasius
- blâslîh, adj.
- gi-blâslîh, adj.
- blasmo, sw. m.
- -blâso, sw. m.
- -blasôd, st. m.
- blasros, mhd. st. n.
- blast, st. m.
- blâst, st. m.
- blastar
- gi-blâsti, st. n.
- gi-blâsunga, st. f.
- blat, st. n.
- blât, st. m.
- gi-blât, st. n.
- blata
- blât(a)ra, sw. f.
- blât(a)ren, sw. v.
- blatecha
- blat(e)lôse, mhd. st. sw. f.
- blaticha
- -blatilîh, adj.
- blatlch
- blatlûs, mhd. st. f.
- blatôn, sw. v.
- blatta
- blâunga, st.
- blâvuo, mhd. st. m.
- blâuuî, st. f.
- blâzen, sw. v.
- blâzunga, st. f.
- blebbezen
- blebzen
- blebizôn
- blecch
- blecchesindo
- bleccina
- blech
- blechi
- blechteca
- bleci
- blci
- blecza
- blege, mhd. st.
- bleh, st. n.
- blehanougen, sw. v.
- blehanougi, adj.
- blehanougî, st. f.
- blehc
- blehhilîn, st. n.
- blehhilînîn, adj.
- blehhîn, adj.
- blehlîh, adj.
- blehtdun
- bleichros, mhd. st. n.
- bleih, adj.
- Bleihaha
- bleihgrâo, adj.
- bleihgruonî, st. f.
- bleihha1, st.
- bleihha2, f.
- bleihhen, sw. v.
- bleihhên, sw. v.
- ir-bleihhên, sw. v.
- bleihhî(n), st. f.
- bleiken
- bleizza, sw. f.
- bleckazzen, sw. v.
- ana-bleckazzen, sw. v.
- bleckazzento, adv. part. prs.
- bleckazzôdi, st. n.
- bleckazzunga, st. f.
- blecken, sw. v.
- bleckizzôn
- blekkot
- bleckunga, st. f.
- blendslich
- Blenkibrunno
- blenten, sw. v.
- ir-blenten, sw. v.
- blesten, sw. v.
- ana-blesten, sw. v.
- ir-blesten, sw. v.
- bletahha, f.
- bletihha, f.
- bletecha
- bletizôn
- bletta
- blez, st. m.
- blezlîh, adj.
- blezza, st.
- blezzen
- blezzilîn, st. n.
- blezzo, sw. m.
- blezzunga, st. f.
- blî, as. st.
- blî, as. adj.
- bliant
- blîden, sw. v.
- gi-blîden, sw. v.
- blîdên, sw. v.
- Blîdheresbrunno
- blidi
- blîdi, adj.
- -blîdî, st. f.
- blîdida, st. f.
- blîdlîh, adj.
- blîdlîhho, adv.
- blîdnissa, st. f.
- blido
- blīthon, andfrk.
- gi-blīthon, andfrk. sw. v.
- blîdôn
- blieca
- blien
- blîfar(a)uua, st. f.
- blîgarn, st. n.
- blîgeisila, sw. f.
- bligenlun
- blîhhan
- -blîhhan, st. v.
- bi-blîhhan, st. v.
- fir-blîhhan, st. v.
- ir-blîhhan, st. v.
- blîîn
- blic, st. m.
- blicfaro, adj.
- blicfiur, st. n.
- blikisna, st. f.
- blikizendi
- blicken, sw. v.
- bi-blicken, sw. v.
- ir-blicken, sw. v.
- nidar-blicken, sw. v.
| | blabalgen Gl 2,504,19 s. AWB blâsbalg st. m.
blabaz(z)en sw. v., mhd. MWB blebzen, frühnhd. plapazen (vgl. DWb. vii, 1895 s. v. plappen); vgl. nhd. DWB plappern. — Graff III, 103 s. v. balbizôn, 242 s. v. blebbezen. Nur Glossenbelege in Hss. vom 12. Jh. an, doch vgl. AWB giblabaz(z)en. bla-bbizo: 1. sg. Gl 3,295,22 (SH d); mit der Endung der sw. Verben ii (vgl. Braune-Mitzka, Ahd. Gr. § 305 Anm. 4, Schatz, Ahd. Gr. § 507, Franck, Afrk. Gr. § 199): -piz-on: dass. 219,8 (SH a 1); -bpiz-: dass. 312,36 (SH e). Wohl unter dem Einfluß des lat. Lemmas balbutiens verschrieben ist balpzonte: part. prs. Gl 3,312,36/37 (SH e). Mit Umlaut, der aber wohl nur als ‘jüngere Entartung’ zu verstehen ist (vgl. Wilm., Gr. 22 § 82 Anm.): bleb-bezen, -zen: 1. sg. (inf.?) Gl 3,225,37 (SH a 2, 2 bair. Hss., 12. Jh.); gehört hierher auch berebe-zonti: part. prs. (l. blebezonti?) 2,491,31 (Stuttg. poet. 6, 12. Jh.)? 1) stammeln: blapizon balbutio Gl 3,219,8. 312,36. blabbizo stanbilon balbutio 295,22. balpzonte balbutiens 312,36/37. 2) plappern, schwatzen: blebbezen blatero Gl 3,225,37. Fraglich ist (s. o.) 3) (vor Zorn) mit den Zähnen knirschen: berebezonti [quid] frendens [... minitaris? Prud., P. Laur. (ii) 185] Gl 2,491,31.
gi-blabaz(z)en sw. v. gi-blapeco: 1. sg. Gl 2,739,20 (Sg 292, 10. Jh.). durch Reden offenbar machen, verkünden: propalo narro.
blabbizo, blabpizon s. AWB blabaz(z)en sw. v.
blachandimo Gl 2,214,72 s. AWB bleihhên sw. v.
bladda s. AWB platta sw. f.
bladeleschi s. AWB bladeleski st. (m.?).
bladeleski st. (m.?), mnl. bladelassche; vgl. mhd. MWB basiliske sw. m. — Graff III, 254. bladeleschi: nom. sg. Gl 4,168,6 (Sal. d, clm 23 496, 12. Jh.). der Basilisk, sagenhafte geflügelte Schlange, Lindwurm: basiliscus (Hs. blasiliscus mit kleinem Strich unter dem ersten -l- von späterer Hand); vgl. lintworm basiliscus Gl 3,366,17 u. Diefb. Gl. 69 b. Vgl. Tijdschr. 13,79.
[blǽce ae. st. n. bleci: acc. sg. Gl 2,596,10 (Ld.); blci: dass. 356,5 (ebda.). [Bd. 1, Sp. 1167] 1) (mit weißer Hautfleckenbildung verbundener) Aussatz: blci [Aegyptii cum scabiem et] vitiliginem (Hs. vitiginem) [paterentur, Oros. 1,8 p. 50] Gl 2,356,5. 2) (mit weißer Hautabschuppung verbundene) Krätze: bleci pruriginem (Ausg. prurigo) [ex alia parte intolerabilis per omnem corporis diffusa superficiem, Ruf., Hist. eccl. i, 8,9 p. 67] Gl 2,596,10. Vgl. Geldner, Krankheitsn. S. 23. 25, Glogger, Diss. 15,10 S. 20, Michiels S. 21 f.]
[a-blǽc(e)? ae. st. (n. f.?); vgl. ae. ablǽcan, a- blǽcnes. a-łec: nom. (acc.? lat. acc.) sg. Gl 2,596,10 (Bern 258, 10. Jh.). (mit weißer Hautabschuppung verbundene) Krätze: pruriginem (Ausg. prurigo) [ex alia parte intolerabilis per omnem corporis diffusa superficiem, Ruf., Hist. eccl. i, 8,9 p. 67].]
blâen1 sw. v., ehemals red. v., vgl. dazu das Part. Praet. -blâan in den als Adj. gebrauchten int-, ziblâ(a)n, mhd. blæjen, nhd. blähen; mnl. blayen; ae. bláwan; vgl. afries. (on)bla. — Graff III, 234. 359. pla-: 3. sg. -it Gl 2,189,39 (M, 10. Jh., lat. perf.); part. prs. nom. pl. m. -nta 639,42; 3. pl. prt. -toon S 195,17 (B). plagenten: part. prs. acc. sg. m. Gl 2,460,37 (2 Hss., 11. Jh., 1 Hs., 11./12. Jh.); so Steinm. Anm. 9 z. St., gegen Graff III, 359, vgl. u. 1). Für das Part. Praet. vgl. AWB gi-blâen. 1) blasen, wehen (vom Winde): planta [(in Skythien) semper hiems, semper] spirantes (afferentes) [frigora cauri, Verg., G. iii, 356] Gl 2,639,42. platoon vvinti flaverunt venti S 195,17. Hierher würde auch gehören ziohanten plagenten [hunc videas lascivas praepete cursu] venantem [tunicas, Prud., Ham. 294] Gl 2,460,37, wenn man für diese Übersetzung von dem in 2 der 3 Hss. getilgt überlieferten ventantem ausgehen und annehmen darf, daß der Glossator dies mit ventus zusammengebracht und ohne Rücksicht auf den Sinnzusammenhang als Vokabel konstruiert hat. Von venari finde ich keinen Weg zu ahd. blâen. 2) eine Flamme anfachen, um Metall zu schmelzen: bildl.: plait [frustra] conflavit [conflator; malitiae eorum non sunt consumptae, Greg., Cura 3,13 p. 53 = Jer. 6,29] Gl 2,189,39. Abl. blât. |
| blabaz(z)en
| | 1) stammeln: blapizon balbutio Gl 3,219,8. 312,36. blabbizo stanbilon balbutio 295,22. balpzonte balbutiens 312,36/37. | | 2) plappern, schwatzen: blebbezen blatero Gl 3,225,37. | | Fraglich ist (s. o.) 3) (vor Zorn) mit den Zähnen knirschen: berebezonti [quid] frendens [... minitaris? Prud., P. Laur. (ii) 185] Gl 2,491,31. | | blǽce
| | 1) (mit weißer Hautfleckenbildung verbundener) Aussatz: blci [Aegyptii cum scabiem et] vitiliginem (Hs. vitiginem) [paterentur, Oros. 1,8 p. 50] Gl 2,356,5. | | 2) (mit weißer Hautabschuppung verbundene) Krätze: bleci pruriginem (Ausg. prurigo) [ex alia parte intolerabilis per omnem corporis diffusa superficiem, Ruf., Hist. eccl. i, 8,9 p. 67] Gl 2,596,10. | | blâen1
| | 1) blasen, wehen (vom Winde): planta [(in Skythien) semper hiems, semper] spirantes (afferentes) [frigora cauri, Verg., G. iii, 356] Gl 2,639,42. platoon vvinti flaverunt venti S 195,17. | | 2) eine Flamme anfachen, um Metall zu schmelzen: bildl.: plait [frustra] conflavit [conflator; malitiae eorum non sunt consumptae, Greg., Cura 3,13 p. 53 = Jer. 6,29] Gl 2,189,39. |
|