| - ir-thorrên, sw. v.
- thorri
- dorsa
- dorsfes
- dorstun
- dorth
- thortin
- dortroil
- dosan
- dosco
- thôsen, sw. v.
- fir-thôsen, sw. v.
- dosil
- thôsôn, sw. v.
- thost1, st.
- thost2, st.
- thosta
- thosto, sw. m.
- thosta, sw.?
- dostun
- thôsunga, st. f.
- dotblute
- thoto
- thotono
- thou, st. m.
- thoubâri, st. m.
- thoubôn, sw. v.
- gi-thoubôn, sw. v.
- untar-thoubôn, sw. v.
- thoubunga, st. f.
- douil
- douita
- thoulîh, adj.
- thoum, st. m.
- thoumen, sw. v.
- bi-thoumen, sw. v.
- doumuotost
- douti
- thouuahit
- douuero
- thouuuen, sw. v.
- theuuen, sw. v.
- fir-thouuuen, sw. v.
- fir-theuuen, sw. v.
- gi-thouuuen, sw. v.
- ir-thouuuen, sw. v.
- uuidar-thouuuen, sw. v.
- -thouuuîg, adj.
- thouuuil, st. m.
- gi-thouuuitî, st. f.
- gi-theuuitî, st. f.
- dox, ae. adj.
- doychene
- doychene
- doychne
- doz
- thôz, st. m.
- thôzag, adj.
- dozfugal
- gi-thôzi, st. n.
- thôzôn, sw. v.
- dr
- dr..
- dr-
- thr-
- drl
- dracwrz
- dracchen
- drachenwurz
- drachin
- drachinne
- drachinwrh
- drachs
- dracko
- dræ
- on-drædan, ae. red. v.
- thrâen, sw. v.
- gi-thrâen, sw. v.
- -dræwe, mhd. sw. m.
- thrâfaz, st. n.
- -thraft, adj.
- draga
- dragel
- dragabethin
- dragande
- dragant, mhd. st. m.
- drage
- dragel
- drâgel, mhd. st. m.
- dragma
- dragmunt
- dragongon
- drah
- drahandi
- thrahasunga
- thrâhen, sw. v.
- drahho
- drahin
- thrâho, adv.
- thrâhsil, st. m.
- thrâhsilri, st. m.
- draht
- drahtin
- drahtor
- drahunc
- gi-thrâida, st. f.
- -thrâil, st. m.
- thrâîsarn, st. n.
- draitin
- draitta
- drakenwrtze
- drakin
- thrâlîhho, adv.
- thrâling, st. m.
- dramaso
- dran
- drana
- gi-thrang, st. m. oder n.
- thrangôd, st. m.
- thrangôn, sw. v.
- bi-thrangôn, sw. v.
- umbi-thrangôn, sw. v.
- dranhvvrz
- thrani
- drani
- drano
- thrantin
- drappo
- thrâsamo, sw. m.
- draschel
- thrâsen, sw. v.
- drasil
- -thrâsil, st. m.
- thrasc, st. m.
- thraslari
- thrâsli, st. n.
- thrâso, adv.
- thrâsôd, st. m.
- thrâsôn, sw. v.
- thrâsunga, st. f.
- drat
- thrât, st. m.
- thrâti, adj.
- gi-thrâti, st. n.
- thrâtî(n), st. f.
- thrâto, adv.
- thrâunga, st. f.
- gi-thrâunga, st. f.
- thravon, as. sw. v.
- thrauua, st. f.
- thrôa, st. f.
- thrôuua, st.
- þráwan, ae. st. v.
- thraxlere
- drchsel
- thre
- þreb, ae.
- thref, as. st. n.
- thrēbilos
- -threc, st. m.
- dreckin
- thredo
- dredre
- dredum
- thref, as.
- thrêga, as. f.
- dreha
- drehhin
- drehsel
- drehsele
- drehsil
- thrêhslo, as. sw. m.
- drembil
- drembel
- thremil, st. m.
- drenbil
- gi-threngi, st. n.
- drenkila
- dréor, ae. st.
- drepse
- drepso
- drerchei
- dresil
- gi-thresc, st. n.
- thresca, sw. f.
- threscan, st. v.
- fir-threscan, st. v.
- gi-threscan, st. v.
- zuo-threscan, st. v.
- threskinga, st. f.
- threscôt, st. m.
- threscunga, st. f.
- threslsa
- thressil
- dret
- dretes
- dreuten
- dreuton
- threuua
- drewe
| | ir-thorrên sw. v., mhd. nhd. (älter) erdorren. — Graff V,201 f. ir-torrent: 3. pl. Gl 2,235,29 (Rc; i auf Rasur von a? Beitr. 62,456). — ar-dorr-: 3. sg. prt. -eta Gl 1,300,40 (2 Hss., darunter Sg 295, 9. Jh.; 1 Hs. -&a). 301,67 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.; -&a). 317,16 (Rb); 3. pl. prt. -etun F 8,10; part. prt. nom. sg. f. -etiu Gl 2,640,59; acc. sg. f. -eta F 4,20; ir-: 3. sg. -et S 171,4 (-&). NpNpw 128,6 (Np -ê-; lat. perf.); 3. pl. -ent Gl 2,192,60 (M, 4 Hss.). Npw 36,2; 3. sg. conj. -ee Np 89,6; inf. -en Npw 38,12; part. prt. -êt Np 128,6; -it Npw 128,6; dat. sg. f. -etero Npgl 67,26; er-: 3. pl. -ent Gl 1,623,43 (Würzb. Mp. th. f. 20, 9. Jh.). Np 36,2; inf. -ên Nb 201,24 [218,6]; 3. sg. prt. -eta Gl 1,278,2 (Rd, Jb -&a). 300,40 (-d- aus -r- korr., vgl. Steinm. z. St.). [Bd. 2, Sp. 612] — ar-thorr-: 3. sg. prt. -eta T 121,1 (2); ir-: inf. -en O 2,22,17 (FPV); mit proklitischer Präp.: zer-: inf. dat. sg. -enne 3,7,64 (FV, das erste -e- aus -i- korr. V). Verstümmelt: ir-thorre.: inf. OD 2,22,17 (= ZfdGeistesgesch. 2,143). 1) verdorren, verwelken, austrocknen: a) eigentl.: von Bäumen u. Pflanzen: arthorreta thie figboum arefacta est ... ficulnea T 121,1, ähnl. ebda. (arescere). tu sihest chriutelih . unde boumolih an dero stete uuahsen ... dar iz nieht kahes erdorren nemag intuearis ... herbas atque arbores nasci ... ubi ... cito exarescere ... non possint Nb 201,24 [218,6]; — vom Gras: daz cras ... daz êr irdorret . êr man iz daneneme faenum ... quod priusquam evellatur exaruit NpNpw 128,6; — von Blumen: thaz mithont scal irthorren O 2,22,17; — vom Getreidesamen: sumelichiz fellit uf den stein unte irdorret sa, uuande iz dere fuohte nieth nihabit S 171,4. F 8,10 (arescere); — vom Fell einer Handpauke: timpanum uuirt uzer corio siccato et extento (irdorretero hiute unde ferstractero) Npgl 67,26; — von Körperteilen des Menschen: verdorren, absterben: ertual erdorreta [tetigit nervum femoris eius (Jakobs), et statim] emarcuit [Gen. 32,25] Gl 1,278,2. 300,40. 301,67. 317,16. see dar saar man der hapeta ardorreta hant ecce homo manum habens aridam F 4,20; b) bildl.: irdorrent [omnes ..., qui per discordiam separantur a viriditate dilectionis,] arefiunt [Greg., Cura 3,23 p. 71] Gl 2,192,60. 235,29. thaz gras sint akusti ...; sie blyent hiar in manne sar zerthorrenne O 3,7,64 (FV, P zi thorrenne). (die Übelwollenden u. Missetäter) erdorrent samospuotigo so houue tamquam foenum velociter arescent NpNpw 36,2. êr die sundigen ersterben . êr sint sie gote irdorret [vgl. aruerunt, sed nondum avulsi sunt, Aug., En.] 128,6. (iro lib) irdorree an dero ascun arescat Np 89,6, hierher wohl auch: du tate in (den Menschen) fore arbeiten so irdorren unde so mageren also si (die Spinne) in iro lidon ist Npw 38,12 (Np irlittenen). 2) versiegen, austrocknen: von Gewässern: eruuerden erdorrent deficient [flumina, Is. 19,6] Gl 1,623,43. arscaphaniv ardorretiu lacha [postquam] exusta (Hs. exhausta) palus [, terraeque ardore dehiscunt, Verg., G. III,432] 2,640,59. Nachtrag zu den Glossen: Mayer, Glossen S. 77,9.[Blum]
thorri Gl 1,164,26 (K) s. AWB thurrî st. f.
dorsa Gl 1,518,21 s. AWB thorn.
dorsfes Gl 2,132,64 s. AWB thorf.
dorstun Gl 4,300,27 = Wa 58,11 s. AWB durran as. andfrk.
dorth Gl 3,403,58 s. turd.
thortin Gl 4,302,56 = Wa 60,4 s. AWB thurfan.
dortroil Gl 4,66,58 s. AWB thornthrâil.
dosan Gl 2,716,19 = Wa 109,23 s. tusin.
dosco Gl 3,104,16 s. AWB thosto.
thôsen sw. v., mhd. Lexer dœsen, tœsen; an. þeyra. — Graff V,229. dôs-: 3. pl. -ent Nb 203,18 [219,30] (s. u.); 3. sg. prt. -ta Np 77,45. vernichten, verderben, zugrunde richten: allero dingolih haltet io daz imo geuallet. Also iz ouh taragagene disiu dosent (die Konjektur doset von S.-St. nach AfdA. 9,322 ist unrichtig) . tiu imo uuideruuartig sint porro autem quod cuique consentaneum est . id unumquodque conservat. Sicuti ea quae sunt inimica corrumpunt Nb 203,18 [219,30]. huntfliegun santa er (Gott) sie [Bd. 2, Sp. 613] (den Ägyptern) ana ... unde den frosg . unde der dosta sie misit in eos coenomyiam . i. muscam caninam ... et ranam . et disperdidit eos Np 77,45.[Blum] |
| ir-thorrên
| | Verstümmelt: ir-thorre.: inf. OD 2,22,17 (= ZfdGeistesgesch. 2,143). | | 1) verdorren, verwelken, austrocknen: | | | a) eigentl.: von Bäumen u. Pflanzen: arthorreta thie figboum arefacta est ... ficulnea T 121,1, ähnl. ebda. (arescere). tu sihest chriutelih . unde boumolih an dero stete uuahsen ... dar iz nieht kahes erdorren | | | b) bildl.: irdorrent [omnes ..., qui per discordiam separantur a viriditate dilectionis,] arefiunt [Greg., Cura 3,23 p. 71] Gl 2,192,60. 235,29. thaz gras sint akusti ...; sie blyent hiar in manne sar zerthorrenne O 3,7,64 (FV, | | 2) versiegen, austrocknen: von Gewässern: eruuerden erdorrent deficient [flumina, Is. 19,6] Gl 1,623,43. arscaphaniv ardorretiu lacha [postquam] exusta (Hs. exhausta) palus [, terraeque ardore dehiscunt, Verg., |
|