| - douil
- douita
- thoulîh, adj.
- thoum, st. m.
- thoumen, sw. v.
- bi-thoumen, sw. v.
- doumuotost
- douti
- thouuahit
- douuero
- thouuuen, sw. v.
- theuuen, sw. v.
- fir-thouuuen, sw. v.
- fir-theuuen, sw. v.
- gi-thouuuen, sw. v.
- ir-thouuuen, sw. v.
- uuidar-thouuuen, sw. v.
- -thouuuîg, adj.
- thouuuil, st. m.
- gi-thouuuitî, st. f.
- gi-theuuitî, st. f.
- dox, ae. adj.
- doychene
- doychene
- doychne
- doz
- thôz, st. m.
- thôzag, adj.
- dozfugal
- gi-thôzi, st. n.
- thôzôn, sw. v.
- dr
- dr..
- dr-
- thr-
- drl
- dracwrz
- dracchen
- drachenwurz
- drachin
- drachinne
- drachinwrh
- drachs
- dracko
- dræ
- on-drædan, ae. red. v.
- thrâen, sw. v.
- gi-thrâen, sw. v.
- -dræwe, mhd. sw. m.
- thrâfaz, st. n.
- -thraft, adj.
- draga
- dragel
- dragabethin
- dragande
- dragant, mhd. st. m.
- drage
- dragel
- drâgel, mhd. st. m.
- dragma
- dragmunt
- dragongon
- drah
- drahandi
- thrahasunga
- thrâhen, sw. v.
- drahho
- drahin
- thrâho, adv.
- thrâhsil, st. m.
- thrâhsilri, st. m.
- draht
- drahtin
- drahtor
- drahunc
- gi-thrâida, st. f.
- -thrâil, st. m.
- thrâîsarn, st. n.
- draitin
- draitta
- drakenwrtze
- drakin
- thrâlîhho, adv.
- thrâling, st. m.
- dramaso
- dran
- drana
- gi-thrang, st. m. oder n.
- thrangôd, st. m.
- thrangôn, sw. v.
- bi-thrangôn, sw. v.
- umbi-thrangôn, sw. v.
- dranhvvrz
- thrani
- drani
- drano
- thrantin
- drappo
- thrâsamo, sw. m.
- draschel
- thrâsen, sw. v.
- drasil
- -thrâsil, st. m.
- thrasc, st. m.
- thraslari
- thrâsli, st. n.
- thrâso, adv.
- thrâsôd, st. m.
- thrâsôn, sw. v.
- thrâsunga, st. f.
- drat
- thrât, st. m.
- thrâti, adj.
- gi-thrâti, st. n.
- thrâtî(n), st. f.
- thrâto, adv.
- thrâunga, st. f.
- gi-thrâunga, st. f.
- thravon, as. sw. v.
- thrauua, st. f.
- thrôa, st. f.
- thrôuua, st.
- þráwan, ae. st. v.
- thraxlere
- drchsel
- thre
- þreb, ae.
- thref, as. st. n.
- thrēbilos
- -threc, st. m.
- dreckin
- thredo
- dredre
- dredum
- thref, as.
- thrêga, as. f.
- dreha
- drehhin
- drehsel
- drehsele
- drehsil
- thrêhslo, as. sw. m.
- drembil
- drembel
- thremil, st. m.
- drenbil
- gi-threngi, st. n.
- drenkila
- dréor, ae. st.
- drepse
- drepso
- drerchei
- dresil
- gi-thresc, st. n.
- thresca, sw. f.
- threscan, st. v.
- fir-threscan, st. v.
- gi-threscan, st. v.
- zuo-threscan, st. v.
- threskinga, st. f.
- threscôt, st. m.
- threscunga, st. f.
- threslsa
- thressil
- dret
- dretes
- dreuten
- dreuton
- threuua
- drewe
- threuuen
- ûz-ir-threuuen, sw. v.
- threxlere
- dri
- thrî, num. card.
- thra, f.
- tra, f.
- drîakels, mhd. st. m.
- thrbilidîg, adj.
- thrbinemnida, st. f.
- thrburtîg, adj.
- thribuz
- thrthilli, adj.
- driechket
- thrîeggi, adj.
- drieide
- drîeckeht, mhd. adj.
- thrîel(i)nîg, adj.
- thrîoel(i)nîg, adj.
- dries vnt
- -drie, mhd. st.
- drif
- thrfalt, num. multipl.
- thrfaltî, st. f.
- thrfaltglîh, num. multipl.
- thrfaltôn, sw. v.
- drifen(n)ess, ae. st. f.
- thrfiorscôz(i), adj.
- thrfiorscôzi, st. n.
- thrfiorscôzî, st. f.
| | douil s. AWB thouuuil.
douita S 137,17 (BB) s. AWB thouuuen.
thoulîh adj.; ae. þéawlíc. — Graff V,87. dau-lih: Grdf. Gl 1,127,30 (R); thau-lihc: dass. 2,316,40 (Re). zuchtvoll, gesittet: daulih ł situlih moralis Gl 1,127,30. thaulihc moralis 2,316,40 (Parallelhs. tuamlîh).[Götz]
thoum st. m., mhd. Lexer toum, nhd. dial. daum, taum, vgl. die Maa.-Wbb.; vgl. as. thômian, mnd. dômen, mnl. domen. — Graff V,140. toum: nom. sg. Gl 4,172,52 (Sal. d, -ov-). Nc 704,17 [24,22]; dat. sg. -]e 798,2 [156,20]. — daum: nom. sg. Gl 1,31,10 (R). 146,8 (Ra, Pa d- über getilgtem f-). — thaum: [Bd. 2, Sp. 617] nom. sg. Gl 1,146,8 (K, -aū). 295,15 (Jb-Rd). 2,742,9. 4,221,5 (beide Ja); thoume: dat. sg. 2,552,32. 558,26 (2 Hss.). Verstümmelt: .hom: nom. sg. Gl 2,711,13 (Paris Lat. 9344, Echternach 11. Jh.). Rauch, Dampf, Dunst, Brodem: daum vapor Gl 1,31,10. 2,742,9. 4,172,52. 221,5. fuma (vom Glossator als fumus gedeutet) 1,146,8. thaum [ut positis super ignem aromatibus, nebula eorum et] vapor [operiat oraculum, Lev. 16,13] 295,15. thoume [tetrum flagrat enim] vapore [crasso horror conscius aestuante culpa, Prud., H. p. cib. (IV) 22] 2,552,32. 558,26. thom [volat] vapor [ater ad auras, Verg., A. VII,466] 711,13. sumelichen ingieng tiu in benomena langseimi . samoso iz ein ruclih toum uuare ut velut fumidae caligationis incredibilis haberetur aura Nc 704,17 [24,22]. din uuistuom gibet tir dia prescientiam futurorum . dia sie suochent an demo toume des altaris 798,2 [156,20]. Abl. thoumen.[Götz]
thoumen sw. v., mhd. Lexer toumen, nhd. dial. taumen, täumen, vgl. die Maa.-Wbb.; as. thômian, mnd. dômen, mnl. domen. — Graff V,141. toumenta: part. prs. acc. sg. f. Nc 760,3 [104,11]. — doum-: 1. sg. -on Gl 3,264,45 (SH b, 2 Hss., --); part. prs. acc. sg. m. -inten 2,685,74 (-ten über -in- geschrieben); 3. sg. prt. -ta 428,47 (2 Hss., lat. prs.). — thomda: 3. sg. prt. Gl 2,584,29 = Wa 98,34 (lat. prs.). Verschrieben (?): duomta: 3. sg. prt. Gl 2,476,59 (lat. prs.). 1) intrans.: a) Dampf, Brodem ausströmen, dampfen, rauchen: loukicinten ł douminten [quotiens Cyclopum effervere in agros vidimus] undantem [ruptis fornacibus Aetnam, Verg., G. I,472] Gl 2,685,74. ih doumon ł brademo vaporo 3,264,45; b) Duft ausströmen, duften, riechen: tia (maged) mahtist tu gerno ... erstinchen toumenta fore iro hirlichun stangmachungo (du willst) attrahere flagrantissime . spiritus halatibus redolentem Nc 760,3 [104,11]. 2) trans.: erhitzen, Dampf erzeugen: doumta [cui (dem Eisenrost) multa carbonum strues vivum] vaporat [halitum, Prud., P. Vinc. (V) 220] Gl 2,428,47. 476,59. 584,29 = Wa 98,34.[Götz]
bi-thoumen sw. v. p-toumata, bi-tmti, verschrieben pi-tuompta (Kontamination aus -toum- u. tump-? Vgl. das pitumpta der Parallelhss.): part. prt. nom. pl. m. Gl 1,361,2-5 (M, 3 Hss., 12./13. Jh.). mit Dampf, Dunst umgeben: übertr.: der klaren Sicht berauben, verblenden, betören: pituompta [at illi] contenebrati [ascenderunt in verticem montis, Num. 14,44] (5 Hss. bitumbita, 1 Hs. bithunkelit, 2 Hss. bithemphit).[Götz]
doumuotost Npgl 42,2 s. AWB thiomuoten.
douti S 137,16 (WB) s. AWB thouuuen.
thouuahit Gl 1,4,7 (K) s. AWB thuuahan.
douuero Pw 57,5 s. toub.
thouuuen, theuuen sw. v., mhd. döuwen, Lexer douwen, nhd. dauen, DWB däuen; mnd. douwen. — Graff V,233 u. 97 s. v. gadaubon. ca-dauuit: part. prt. Gl 1,206,6 (R; s. u.). douv-: 1. sg. -e Gl 3,219,31 (SH a 1, -v- ; von jüngerer Hand -wē über -ve geschr., Steinm. z. St.); 3. sg. -it 2,189,5 [Bd. 2, Sp. 618] (M, 4 Hss., 3 -vu-); 2. sg. imp. -i 1,396,22 (M, 3 Hss., 1 Hs. -uu-, 1 -vu-); gi-: part. prt. -it 371,3 (M, 3 Hss., 1 Hs. -uu-, 2 Hss. -vu-); nom. pl. m. -ita 2,53,13; dou-: 3. sg. prt. -ita S 137,17 (BB); -ti 16 (WB); dow-: 1. sg. -e Gl 3,233,22 (SH a 2); 2. sg. imp. -i 1,396,23 (M, 2 Hss.); -e ebda. (M). — gi-doubit: part. prt. Gl 1,371,6 (M, clm 13002, 12. Jh., clm 17403, 13. Jh.; vgl. z. Form mit -b- Weinhold, Bair. Gr. § 125). deuu-: 1. pl. -ên Nb 204,20 [221,2]; 3. sg. prt. -ita Gl 2,734,22 (Zürich Rhein. 99 a, 9. Jh.); ki-: part. prt. nom. pl. m. -ite S 218,15 (B, -vv-); dewo: 1. sg. Gl 3,333,59 (SH g, 3 Hss.). — ki-theuuite: part. prt. nom. pl. m. Gl 2,50,9 (Jc). In Anlehnung an die ôn-Verben: dewon: 1. sg. Gl 3,233,22 (SH a 2, clm 2612, 12. Jh.). ka-daupot: part. prt. Gl 2,333,50 (clm 14747, 10. Jh.) gehört der Form nach zu thoubôn sw. v., das der Schreiber wohl mit thouuuen verwechselt hat. Verschrieben: dewer: 2. sg. imp. Gl 1,396,24 (M, clm 17403, 13. Jh.); deuito: 1. sg. 3,316,21 (SH e; entstellt aus deuuo, Steinm. z. St.). 1) (Speisen u. auch Flüssigkeiten) verdauen: douui digere [paulisper vinum, quo mades, 1. Reg. 1,14] Gl 1,396,22. douvit [venter] consumit [escas, Greg., Cura 3,12 p. 51] 2,189,5. kadaupot [quamvis ... tenuis humor et liquens esca, cum in venis et artubus concocta fuerit et] digesta (Hs. degesta) [, ... in secessum vadit, Hier. in Matth. 15,17. 18] 333,50 (s. o.). uuir dia libleita deuuen acceptas escas ... transigimus Nb 204,20 [221,2], hierher wohl auch: dve digero ordino Gl 3,219,31. dowe digero 233,22. 333,59. deuuo t. frizzo digero ordino 316,21. ich gloubo daz der haltente Christus an dirre werlte ... hungerota, dursta, douita S 137,17 (BB = 16 WB); — adj. part. prt.: (gut) verdaut habend: kitheuuite [modice amplius de media nocte pausetur, et iam] digesti [surgant, Reg. S. Ben. VIII] Gl 2,50,9 (deiesti). 53,13, z. gl. St. so luzilo mer fona mittilodi naht kirestit si sosama kidevvite erstanten S 218,15; — hierher wohl auch: cafuuhtet ł cadauuit madefactus ‘erweicht’ Gl 1,206,6 (vgl. auch fardeuui smelzi Gl 1,277,52 s. v. firthouuuen); anders Krüer S. 54, der den Beleg an touuuên < tou ‘Tau’ anschließen möchte. 2) (aus dem Körper) ausscheiden, ausleeren: gidovuit vuerdent ł gilihtit vuerdent [percutiat ... dominus ... partem corporis, per quam stercora] egeruntur (1 Hs. digeruntur, 5 Hss. diriguntur) [, scabie, Deut. 28,27] Gl 1,371,3 (1 Hs. girihtet werdent). deuuita [de visceribus multum sanguinis] egereret [Vitae patr. V p. 572 b] 2,734,22. Abl. thouuuil, theuuo. Vgl. thôen. Nachtrag zu den Glossen: Hbr. II,111,26 (Nachtrag zu Gl 3,219,31). 262,180 (nach Gl 3,298,59).[Blum] |
| thoumen
| | 1) intrans.: | | | a) Dampf, Brodem ausströmen, dampfen, rauchen: loukicinten ł douminten [quotiens Cyclopum effervere in agros vidimus] undantem [ruptis fornacibus Aetnam, Verg., G. I,472] Gl 2,685,74. ih doumon ł brademo vaporo 3,264,45; | | | b) Duft ausströmen, duften, riechen: tia (maged) mahtist tu gerno ... erstinchen toumenta fore iro hirlichun stangmachungo (du willst) attrahere flagrantissime . spiritus halatibus redolentem Nc 760,3 [104,11]. | | 2) trans.: erhitzen, Dampf erzeugen: doumta [cui (dem Eisenrost) multa carbonum strues vivum] vaporat [halitum, Prud., P. Vinc. (V) 220] Gl 2,428,47. 476,59. 584,29 = Wa 98,34.[Götz] | | thouuuen
| | 1) (Speisen u. auch Flüssigkeiten) verdauen: douui digere [paulisper vinum, quo mades, 1. Reg. 1,14] Gl 1,396,22. douvit [venter] consumit [escas, Greg., Cura 3,12 p. 51] 2,189,5. kadaupot [quamvis ... tenuis humor | | 2) (aus dem Körper) ausscheiden, ausleeren: gidovuit vuerdent ł gilihtit vuerdent [percutiat ... dominus ... partem corporis, per quam stercora] egeruntur (1 Hs. digeruntur, 5 Hss. diriguntur) [, scabie, Deut. 28,27] |
|