| - ebanspuotîgo, adv.
- ebanstantan, st. v.
- ebantal, st. n.
- ebanteil, st.
- ebanteila, sw. f.
- ebanubil, adj.
- ebanunga, st. f.
- ebanuuahsan, st. v.
- ebanuuerc, st. n.
- ebanuuesanti, part. prs.
- ebanuuirken, sw. v.
- eban[h]uuîz, adj.
- ebanzieri, adj.
- ebanzorft, adj.
- ebareiza, st. f.
- ebarrioza
- fir-ebben, sw. v.
- e(b)bind, ae. st. n.
- ebboum, st. m.
- ebbunga, st. f.
- ebechech
- ebechhee
- ebechloup, mhd. st. n.
- ebechowe
- ebedie
- ebedisse
- ebehev
- ebej
- ebemaht
- eben-
- ebena, st. f.
- ebenlari
- ebenmuote
- ebenxan-
- Eber
- eber
- eberez(z)e
- eberiche
- ebero
- eberswîn, mhd. st. n.
- Eberuuîh
- eberwurze, mhd.
- ebeuui
- ebiberi, st. n.
- ebich
- eb(i)heuui
- eb(i)houuui
- ebimote
- ebin
- ebin-
- ebiňd
- ebinerherbo
- ebinmuofa
- ebir
- eblit
- ebohe
- ebohov
- eboi
- eboim
- ebon-
- ebononon
- eborna
- eboum
- ebouuui, st. n.
- ebeuui, st. n.
- eb(i)houuui, st. n.
- eb(i)heuui, st. n.
- ebraisc
- hebræisc
- ebrinna
- ebuh, adj.
- ebun-
- ebur, st. m.
- ebrdnunḡ
- eburþring, ae. st.
- Eburesberg
- eburesboto, sw. m.
- eburesuuurz, st. f.
- Eburhardus
- eburîn, adj.
- Eburkar
- Eburrât
- eburspioz, st. m.
- eburuuurz, st. f.
- eburzan(d), st. m.
- ewrz
- ecchel
- eccher(e)t
- ecchil
- ecchirt
- ecchrod(o)
- ecchrot
- eccrodigo
- eccr(r)odo
- echel
- echerôdemo
- echert
- echi
- echil
- echila
- chilhaphel
- echirt
- echrod(o)
- echrot
- ecihfaz
- ecislizen
- ecka
- eckibuggi
- eckôn, sw. v.
- eckrodo
- ecostil
- ecrodo
- ed
- ed
- eđ
- edas
- dda-
- eeddefilu, adv.
- eddehuu-
- eddelîh, pron. indef.
- eddemihhil, adj.
- eddemihhil, adv. acc. sg. n.
- eddes
- eddeshuu-
- eddeslîh, pron. indef.
- eddesmanage, adv.
- eddesmihhil, adv. acc. sg. n.
- eddes ui
- eddes[h]uuanne, adv.
- eddes[h]uuâr, adv.
- edde(s)[h]uuara, adv.
- eddes[h]uuaz, pron. indef.
- eddes[h]uuaz, adv. acc. sg. n.
- eddes[h]uuelîh, pron. indef.
- eddes[h]uuenne, adv.
- eddes[h]uuennio, adv.
- eddes[h]uuer, pron. indef.
- eddes[h]uuaz, pron. indef.
- eddes[h]uuio, adv.
- edde[h]uuannân, adv.
- edde[h]uuanne, adv.
- edde[h]uuâr, adv.
- edde[h]uuara
- edde[h]uuâr ana
- edde[h]uuâr umbi
- edde[h]uuaz, pron. indef.
- edde[h]uuaz, adv. acc. sg. n.
- edde[h]uuelîh, pron. indef.
- edde[h]uuenne, adv.
- edde[h]uuer, pron. indef.
- edde[h]uuaz, pron. indef.
- edde[h]uuio, adv.
- eddo
- ede
- edeo
- ederboum, st. m.
- edes-
- edez-
- eđħ
- edhes-
- edhes in
- edho
- edil
- edilcheit
- edilthegan, st. m.
- int-edilên, sw. v.
- edilendarm
- edili, adj.
- edili, st. n.
- gi-edili, st. n.
- ediling, st. m.
- edilman, st. m.
- edilzunga, sw. f.
- Ediram, as.
- edisveio
- ..ediv
- edlicha
- edo, conj.
- odo, conj.
- edouuân, adv.
- eduuinde
- eduuit
- e : do
- ee
- ee
- Eee
- effe
- effi
- effiliu
- effin
- effini
- Effraim
- Effrem
- efichic
- eft, adv. u. conj.
- eht, adv. u. conj.
- egala, sw. f.
- Egalsêo
- egan
- egan
| | ebanspuotîgo adv. — Graff I, 96. eben-spuotigo: Nc 701,21 [20,17]. gleich geschwind: daz si imo gefolgen mahti . unde ebenspuotigo eruuallon . tie tougenen . unde die gesuasen stete . des himelis unde dero uuerlte uti secum mundi penita permeare . aetheriosque recessus irrumpere parili celeritate posset.
ebanstantan st. v. — Graff VI, 602. eban-stantan: inf. Gl 4,6,11 (Jc); part. prs. -]ti S 231,32 (B). auf einem Standpunkt beharren: ebanstantan consistere Gl 4, 6,11. .. uuidaruuarti ebanstantanti .. si quis frater ... in aliquo contrario consistens sanctae regulae aut praecepta seniorum suorum contemptor repertus fuerit S 231,32. Vgl. Betz, Deutsch u. Lat. S. 161.
ebantal st. n. — Graff V, 396. eban-tal-: dat. sg. -e Gl 1,312,32 (fragm. S. Paul, 10. Jh.); acc. sg. -] 316,29 (Rb). Tal, Talgrund: ci ebantale [(Abraham) venit et habitavit iuxta] convallem Mambre [Gen. 13,18] Gl 1,312,32. ebantal marraz [pertransivit Abram terram ... usque ad] convallem illustrem [ebda. 12,6] 316,29. Vgl. Schütz S. 61 f.
ebanteil st. (m. oder n.), nhd. dial. schlesw.-holst. ebendeel in spez. Bed. Mensing 1,979; afries. (ivindel) evendel; vgl. mhd. Lexer ebenteilec; an. jafndeildr. eben-teil: nom. sg. S 153,26/27 (Hi. u. Hö.). gleicher Anteil, gleiches Teilhaben an etw., m. Gen.: in (den Seligen im Himmel) ist ein alterbe, eines riches ebenteil. Vgl. DRWb. 2,1178 f.
ebanteila sw. f. — Graff V, 407. eben-teila: nom. sg. Nb 18,13 [20,7]. eine, die an etw. gleichen Anteil hat, nimmt, m. Gen.: unde nesolti ih nieht ebenteila uuerden dinero arbeito . tie du lidest umbe minen nid? nec partirer tecum communicato labore sarcinam . quam sustulisti . invidia mei nominis? Vgl. ebangiteilo.
ebanubil adj. eben-ubel: Grdf. Nb 296,9 [320,30]. gleich schlecht (wie, m. Dat.): ist crehto not chad si . fone dien oberen geiihten . allero saldolih [Bd. 3, Sp. 27] tien guot sin . die in tugede sizzent ... aber ze iro ubeli sih fasto habenten . allero saldolih ebenubel sin ex his enim ait quae concessa sunt . evenit ... in improbitate vero manentibus . omnem pessimam esse fortunam.
ebanunga st. f., mhd. Lexer ebenunge, nhd. ebnung; vgl. mnd. ēveninge. epinunga: nom. sg. Gl 4,329,6/7 (clm 6411, 9. Jh.). Besänftigung, Beruhigung: lenimen. lenimentum slihtunga. a uerbo lenio lenire i. polio et quatio epinunga [Eut., Ars 455,21, Variante des clm 19454]; vgl. eban 1 b, ebano 1 b.
ebanuuahsan st. v.; ae. efenweaxan. — Graff I, 687. eben-ge-wahsen: part. prt. Gl 3,419,60 (Hd.). (zusammen)wachsen (?): concreta.
ebanuuerc st. n.; vgl. ae. efenwyrcung. — Graff I, 965. eban-uuerches: gen. sg. I 19,17. gleiches, gleichartiges Wirken, als Eigenschaft der Trinität: endi auh mit dhes meghines chiliihnissu chraft dhes ebanuuerches endi einnissa dhera almahtigun spuodi, dhiu ein ioh samalih in dheru dhrinissu ist, in dhrim fingrum dhurahchundida et parilitate (-m? Vgl. Eggers, Wb. s. v. declarare 1.) virtutis cooperationem potentiae et unitatem substantiae, quae una eademque in trinitate est, (der Prophet) in tribus digitis declaravit.
ebanuuesanti part. prs.; ae. efenwesende. eben-wesente: nom. sg. n. S 136,27/28 (BB). in gleicher Weise existierend: ich gloubo daz der gotes sun ... uone imo einen waren gote dohie ware got was, unde der uone imo einen waren liehte daz ebenwesente ware lieht was.
ebanuuirken sw. v.; ae. efenwyrcan. — Graff I, 972. eban-uuirkentemo: part. prt. dat. sg. m. T 244,4. mitwirken: inti farenti predigotun iogiuuar trohtine ebanuuirkentemo et profecti praedicaverunt ubique domino cooperante. Vgl. Gutmacher, Beitr. 39,21. 277. |
| |