| - bi-fangalôn, sw. v.
- ubar-fangalôn, sw. v.
- -fangan, st. n.
- bi-fanganheit, st. f.
- gi-fanganî, st. f.
- -fanganî, st. f.
- -fanganlîh, adj.
- fangante
- int-fangâri, st. m.
- int-fangeri, st. m.
- -fangâri, st. m.
- ana-fangen, sw. v.
- -fangi, st. n.
- -fangida
- fangit
- int-fanglîh, adj.
- -fanglîh, adj.
- -fanglîhhn, adv.
- int-fangnissa, st. f.
- -fangnissa, st. f.
- ir-fangnuss, st. n. oder st. f.
- -fangôd, st. m.
- fangôn, sw. v.
- gi-fora-fangôn, sw. v.
- furi-fangôn, sw. v.
- gi-furi-fangôn, sw. v.
- fanirin
- vanke, mhd. sw. m.
- fanna
- fano, sw. m.
- fant
- fantôn, sw. v.
- bi-fantôn, sw. v.
- Fanueles
- fao
- fao
- faphalinch
- far, st. m.
- far, st. n.
- far
- far
- far-
- -far, st.
- -far, adj.
- -var, mhd. adj.
- fâra, st.
- faraalir
- far(a)h, st. n.
- Faramunt
- faran
- faran, st. v.
- ab(a)-faran, st. v.
- ana-faran, st. v.
- ana-gi-faran, st. v.
- avur-faran, st. v.
- thana-faran, st. v.
- thâr-hina-faran, st. v.
- thuruh-faran, st. v.
- fir-faran, st. v.
- fora-faran, st. v.
- forth-faran, as. aostndfrk. st. v.
- fram-faran, st. v.
- fur(i)-faran, st. v.
- gi-faran, st. v.
- hera-, st. v.
- hara-nidar-faran, st. v.
- hina-faran, st. v.
- hina-ûf-faran, st. v.
- in-faran, st. v.
- ingagan-faran, st. v.
- ingegin(i)-faran, st. v.
- int-faran, st. v.
- ir-faran, st. v.
- ir-faran, part.
- miti-faran, st. v.
- nâh-faran, st. v.
- nidar-faran, st. v.
- ubar-faran, st. v.
- ûf-faran, st. v.
- umbi-faran, st. v.
- umbi-bi-faran, st. v.
- untar-faran, st. v.
- ûz-faran, st. v.
- ûz-ir-faran, st. v.
- uuidar(i)-faran, st. v.
- zi-faran, st. v.
- zir-faran, st. v.
- zisamane-faran, st. v.
- zuo-faran, st. v.
- zuo-gi-faran, st. v.
- fir-faranî, st. f.
- ir-faranî, st. f.
- faranti, part.
- zi-farantlîh, adj.
- -farantlîh, adj.
- faranto, adv. part. prs.
- ir-faranto, adv. part. prs.
- farao
- fârâri, st. m.
- far(a)uua, st. sw. f.
- far(a)uuâri
- far(a)uuen, sw. v.
- gi-far(a)uuen, sw. v.
- far(a)uuî, st. f.
- far(a)uuo, sw. m.
- farbetti, st. n.
- farbrestan, as.
- fard
- fardampsit
- fardervan, andfrk.
- vare, mhd. sw.
- Faretharpa
- Farethorpa
- farefrit
- fârên, sw. v.
- gi-fârên, sw. v.
- ir-fârên, sw. v.
- fârênto, adv. part. prs.
- far⊢eron
- Fares
- varvel, mhd. sw.
- farh
- farhilî(n), st. n.
- farhurni, adj.
- fâri, adj.
- gi-fâri, adj.
- -fâri, adj.
- fârî, st. f.
- bi-fârida, st. f.
- gi-fârida, st. f.
- fârîg, adj.
- fârîgo
- fârîn, adj.
- fâringûn, adv.
- farira
- Fariti
- farkutha
- farliendi
- -farlîh, adj.
- fârlîhho, adv.
- farliuuaner
- farm, st. m.
- farm
- farmahi, st. n.
- farmainsot
- farmuchit
- farmuckit
- farmunnian, as.
- farn, st. m.
- farm, st. m.
- farnozcenes
- farnufst
- ir-farnussida, st. f.
- faro, adj.
- gi-faro, adj.
- -faro, sw. m.
- farobrun
- -farolîh, adj.
- fâron, as. sw. v.
- farra
- farra
- farraicha
- farrich
- farrîn, adj.
- farrisc, adj.
- farro, sw. m.
- farscangenti
- farscliton
- farsem
- farskawon, as.
- farslecnkit
- farsterc
- farsturian, as.
- fart, st. f.
- fart
- fartbetti, st. n.
- fartemnit
- farterron, andfrk.
- fartîg
- fartilihvn
- -fartlîh, adj.
- fartman, st. m.
- fartmithon
- fartmuodi, adj.
- fartnest, st. n.
- ana-fartôn, sw. v.
- ana-gi-fartôn, sw. v.
- gi-ana-fartôn, sw. v.
- gi-samant-fartôn, sw. v.
- fartstat, st. f.
- ir-farunga, st. f.
- fârunga, adv.
- fârungôm, adv.
- fârungûn, adv.
- faruu-
- fas
- fas-
- fasa
- fasal, st. m. oder n.
- fasalkalb, st. n.
| | bi-fangalôn sw. v. — Graff III,417. bi-fangolode: part. prt. nom. pl. m. I 25,2. jmdn. durch Argumente einfangen, in die Enge treiben, mit Akk. d. Pers.: uuar ist dhazs so ofto so dhea Christes fiant dhesiu heilegun foraspel chihorant umbi Christes chiburt, so bifangolode sindun simbles, dhazs sie ni eigun eouuihd huuazs sie dhar uuidhar setzan verum quotiens inimici Christi omnem hanc prophetiam nativitatis eius audiunt, conclusi dum non habeant quod proponant.
ubar-fangalôn sw. v. — Graff III,416. uꝑ-vangal-: 3. pl. -ont Gl 2,187,19 (M; vꝑvangał). 193,45 (M, 2 Hss., davon 1 Hs. -ał). 195,45 (M; vꝑ-); 3. sg. conj. -o 1,812,20 (M); 3. sg. prt. -ota 742,2 (M); -uangal-: 3. pl. -ont 2,187,18 (M, 3 Hss.; -ał). 193,44 (M, 2 Hss.; -ał). 195,45 (M, 3 Hss.); 3. sg. conj. -o 1,812,19 (M, 2 Hss., davon 1 Hs. v-, vgl. Gl 5,98,39); 3. sg. prt. -ota 742,1 (M, 2 Hss.); -fangoloe: 3. sg. conj. 5,21,15/29 (v-); upar-vanglota: 3. sg. prt. 1,742,2 (M). vbar-fangelo-: 3. sg. conj. -e Gl 1,774,13; -he 12/13 (zu -h- in den Optativformen vgl. Braune, Ahd. Gr.12 § 152 Anm. 4); -fangoloe: dass. 5,21,15; vber-vangeloe: dass. 1,774,13/14; -uangolota: 3. sg. prt. 742,3 (M; u-). 1) aus einem Amt, aus einer Gemeinschaft herausgehen, über etw. hinausgehen, sich entfernen, Glossen: uparuangalota [domine ... ostende, quem elegeris ex his duobus unum accipere locum ministerii huius, et apostolatus, de quo] praevaricatus est [Iudas ut abiret in locum suum, Acta 1,25] Gl 1,742,1 (3 Hss. ubargân). uparuangalont [lex quippe Christi est caritas unitatis, quam soli perficiunt, qui nec cum gravantur] excedunt [Greg., Cura 3,9 p. 43] 2,187,18. 2) Gebote und Weisungen überschreiten, übertreten, seine Pflicht verletzen, Glossen: vbarfangelohe [scitis enim quae praecepta dederim vobis per dominum Iesum ... Et] nequis supergrediatur [, neque circumveniat in negotio fratrem suum, 1. Thess. 4,6] Gl 1,774,12/13 (1 Hs. Randgl. ne vbervangeloe). 812,19. 5,21,15. vparvangalont [admonendi sunt qui quamvis in minimis, sed tamen frequenter] excedunt [, ut nequaquam considerent qualia, sed quanta committunt, Greg., Cura 3,33 p. 91] 2,195,45; wohl mit zu ergänzendem Akk.: uparuangalont [cum immoderatae admixtioni servientes (sc. coniuges) ... in ipso tamen coniugio coniugii iura] transcendunt [ebda. 3,27 p. 80] 193,44. Abl. ubarfangalôd.
-fangan st. n. vgl. ubarfangan.
bi-fanganheit st. f., nhd. DWB befangenheit. bi-uangin-heit: acc. sg. S 136,15/16 (BB). Begrenztsein, Beschränkung: den got gloub ich unerrahlichen, unmezmichilen ... unendigen, olanglichen allen in aller steteglich, ân aller stete biuanginheit.
gi-fanganî st. f. — Graff III,392. ke-uangeni: nom. sg. Nb 85,24 [95,24]. [Bd. 3, Sp. 562] das Eingefangenwerden, Gefangensein, als Terminus der Rhetorik: uueiz er iz aber . so muoz er note furhten zeuerliesenne . daz er sih uueiz mugen uerliesen. Fone diu nelazet in diu atahafta forhta nieht saligen uuesen. So getan argumentatio . heizet in rhetorica comprehensio . taz chit keuangeni.
-fanganî st. f. vgl. auch umbibifanganî.
-fanganlîh adj. vgl. unbifanganlîh.
fangante Gl 2,38,5 s. AWB fangôn.
int-fangâri, -eri st. m., nhd. DWB empfänger; mnd. entvanger; vgl. mnl. ontvanger; afries. undfengere, ontfanger. — Graff III,415. Nur im Nom. Sing. belegt. in-fangare: Np 3,4; -fangere: Pw 3,3 (nicht sicher, ob in- (neben intfnk) Schreibfehler oder synkopierte Form, vgl. Gr. II § 46). in-phangare: Np 61,7. 90,2. 118 P, 114. 143,2 (-âre); -phangere: 53,6. 58,10 (-êre). 17. 18. ant-fengere: Pw 58,11. 17. 18. 61,3. der, der jmdn. (etw.) bei sich aufnimmt, empfängt, zu sich nimmt: Beschützer, Helfer, auf Gott bezogen: aber du got pist min infangare . mih infienge du. Mih hominem name du an dih deum tu autem domine susceptor meus es Np 3,4 (Npw intfâhâri), ähnl. Pw 3,3 (susceptor). vnde truhten ist inphangere minero selo. Dar ist sin helfa et dominus susceptor est animae meae Np 53,6. mina starchi behuoto ih ze dir ... Vuanda du min inphangere bist quia deus susceptor meus es 58,10. Pw 58,11. vuanda du bist min inphangere ... Vnde min zuofluht quia factus es susceptor meus. Et refugium meum Np 58,17. Pw ebda., ähnl. Np 90,2 (susceptor). min helfare . dir singo ih . uuanda du min inphangere bist adiutor meus tibi psallam . quia deus susceptor meus es 58,18. Pw ebda. vuanda er ist min got ... Vnde min haltare ... Min inphangare. Be diu geguollichot er mih . hina in anderro uuerlte quia ipse est deus meus ... Et salutaris meus. Susceptor meus Np 61,7, ähnl. Pw 61,3 (susceptor). min helfare bist du uuola zetuonne . min inphangare ubeles zeinfarenne adiutor meus . et susceptor meus es tu Np 118 P, 114 (Npw intfâhâri). min inphangare . unde losare . unde skermare susceptor meus et liberator meus . protector meus 143,2 (Npw intfâhâri). Vgl. intfâhâri.
-fangâri st. m. vgl. auch situ-, ubarfangâri.
ana-fangen sw. v., mhd. Lexer anvangen, -vengen, nhd. DWB anfängen, DWB anfengen; as. anafangen (s. u.), mnd. an(āne-)vangen. — Graff III,414. ana-fangeda: 3. sg. prt. Gl 2,354,10 = Wa 83,7/8 (Carlsr. S. Petri 87, 11. Jh.). etw. (aus eigenem Besitz Gestohlenes) anfassen, in rechtsförmlicher Weise in Beschlag nehmen, an etw. handanlegen als Einleitung des Anefang-Verfahrens (vgl. Brunner, DRG 2,651 ff.), Glosse: [ut de cenu werduria sua in praesentia testibus recipiat, et ei, qui rem suam] intertiavit [, probabiliter ostendat. Et tunc ipse de texaga securus sit, et ille, qui] intertiavit [, texaga et dilatura ad eum requirat, qui solvere coepit, Lex Rib. XXXIII,2 p. 89 f.] (die genaue Zuordnung der Glosse ist nicht möglich). Vgl. DRWb. I,624 f. u. 623 s. v. Anfang V. Vgl. anafang. |
| ubar-fangalôn
| | 1) aus einem Amt, aus einer Gemeinschaft herausgehen, über etw. hinausgehen, sich entfernen, Glossen: uparuangalota [domine ... ostende, quem elegeris ex his duobus unum accipere locum ministerii huius, et apostolatus, de quo] praevaricatus | | 2) Gebote und Weisungen überschreiten, übertreten, seine Pflicht verletzen, Glossen: vbarfangelohe [scitis enim quae praecepta dederim vobis per dominum Iesum ... Et] nequis supergrediatur [, neque circumveniat in negotio fratrem suum, 1. Thess. |
|