| - fanirin
- vanke, mhd. sw. m.
- fanna
- fano, sw. m.
- fant
- fantôn, sw. v.
- bi-fantôn, sw. v.
- Fanueles
- fao
- fao
- faphalinch
- far, st. m.
- far, st. n.
- far
- far
- far-
- -far, st.
- -far, adj.
- -var, mhd. adj.
- fâra, st.
- faraalir
- far(a)h, st. n.
- Faramunt
- faran
- faran, st. v.
- ab(a)-faran, st. v.
- ana-faran, st. v.
- ana-gi-faran, st. v.
- avur-faran, st. v.
- thana-faran, st. v.
- thâr-hina-faran, st. v.
- thuruh-faran, st. v.
- fir-faran, st. v.
- fora-faran, st. v.
- forth-faran, as. aostndfrk. st. v.
- fram-faran, st. v.
- fur(i)-faran, st. v.
- gi-faran, st. v.
- hera-, st. v.
- hara-nidar-faran, st. v.
- hina-faran, st. v.
- hina-ûf-faran, st. v.
- in-faran, st. v.
- ingagan-faran, st. v.
- ingegin(i)-faran, st. v.
- int-faran, st. v.
- ir-faran, st. v.
- ir-faran, part.
- miti-faran, st. v.
- nâh-faran, st. v.
- nidar-faran, st. v.
- ubar-faran, st. v.
- ûf-faran, st. v.
- umbi-faran, st. v.
- umbi-bi-faran, st. v.
- untar-faran, st. v.
- ûz-faran, st. v.
- ûz-ir-faran, st. v.
- uuidar(i)-faran, st. v.
- zi-faran, st. v.
- zir-faran, st. v.
- zisamane-faran, st. v.
- zuo-faran, st. v.
- zuo-gi-faran, st. v.
- fir-faranî, st. f.
- ir-faranî, st. f.
- faranti, part.
- zi-farantlîh, adj.
- -farantlîh, adj.
- faranto, adv. part. prs.
- ir-faranto, adv. part. prs.
- farao
- fârâri, st. m.
- far(a)uua, st. sw. f.
- far(a)uuâri
- far(a)uuen, sw. v.
- gi-far(a)uuen, sw. v.
- far(a)uuî, st. f.
- far(a)uuo, sw. m.
- farbetti, st. n.
- farbrestan, as.
- fard
- fardampsit
- fardervan, andfrk.
- vare, mhd. sw.
- Faretharpa
- Farethorpa
- farefrit
- fârên, sw. v.
- gi-fârên, sw. v.
- ir-fârên, sw. v.
- fârênto, adv. part. prs.
- far⊢eron
- Fares
- varvel, mhd. sw.
- farh
- farhilî(n), st. n.
- farhurni, adj.
- fâri, adj.
- gi-fâri, adj.
- -fâri, adj.
- fârî, st. f.
- bi-fârida, st. f.
- gi-fârida, st. f.
- fârîg, adj.
- fârîgo
- fârîn, adj.
- fâringûn, adv.
- farira
- Fariti
- farkutha
- farliendi
- -farlîh, adj.
- fârlîhho, adv.
- farliuuaner
- farm, st. m.
- farm
- farmahi, st. n.
- farmainsot
- farmuchit
- farmuckit
- farmunnian, as.
- farn, st. m.
- farm, st. m.
- farnozcenes
- farnufst
- ir-farnussida, st. f.
- faro, adj.
- gi-faro, adj.
- -faro, sw. m.
- farobrun
- -farolîh, adj.
- fâron, as. sw. v.
- farra
- farra
- farraicha
- farrich
- farrîn, adj.
- farrisc, adj.
- farro, sw. m.
- farscangenti
- farscliton
- farsem
- farskawon, as.
- farslecnkit
- farsterc
- farsturian, as.
- fart, st. f.
- fart
- fartbetti, st. n.
- fartemnit
- farterron, andfrk.
- fartîg
- fartilihvn
- -fartlîh, adj.
- fartman, st. m.
- fartmithon
- fartmuodi, adj.
- fartnest, st. n.
- ana-fartôn, sw. v.
- ana-gi-fartôn, sw. v.
- gi-ana-fartôn, sw. v.
- gi-samant-fartôn, sw. v.
- fartstat, st. f.
- ir-farunga, st. f.
- fârunga, adv.
- fârungôm, adv.
- fârungûn, adv.
- faruu-
- fas
- fas-
- fasa
- fasal, st. m. oder n.
- fasalkalb, st. n.
- fasn, st. m.
- fasant, st. m.
- fasant
- fascon
- fascunun
- faselig
- fash
- fashan
- fasihuon
- fâsca, st. f.
- fâski, st. n.
- fâski
- gi-fâski, st. n.
- fâscôn, sw. v.
- gi-fâscôn, sw. v.
- fâscunga, st. f.
- faslant
- faso, sw. m.
- fasa, sw. f.
- fasôn, sw. v.
- fast, adj.
- fasta, sw. st. f.
- fastanon, as. sw. v.
- fastante
- fastatag, st. m.
- faste
| | fanirin Gl 2,548,35 s. faneri2.
vanke mhd. sw. m., nhd. dial. bair. fanken Schm. 1,731; vgl. auch steir. fankerl Unger-Khull 211, tirol. fangken ‘funkeln’ Schöpf 119. vanke: nom. sg. Gl 4,96,8 (Sal. a 1, Prag, mus. Bohem., 15. Jh., Steinm. 13. Jh.). Funke: scintilla.
fanna s. AWB phanna.
fano sw. m., mhd. Lexer vane, nhd. fahne; as. fano, mnd. vāne, mnl. vane; afries. fona; ae. fana; an. (gunn)fani; got. fana. — Graff III,520 f. fan-: nom. sg. -o Gl 3,181,66 (SH B). 216,4 (ebda.). 263,11 (SH a 2). 59 (ebda.). Beitr. 73,223 (Sal. c; nach Gl 4,165,7); -e Gl 3,263,11 (SH a 2). 59 (ebda.); acc. sg. -un 1,317,26 (Rb); nom. pl. -on 4,204,39 (sem. Trev.); -en Nb 118,21 [129,11]; -in Gl 3,653,44 (11. Jh.); dat. pl. -on 2,411,36; acc. pl. -un 1,596,47 (M). 619,40 (Rb). 2,417,33. 3,11,7 (C); -on 620,10 (-o- über getilgtem -u-); -en Np 73,4 (2). uan-: nom. sg. -o Gl 2,609,75. 610,44. 3,159,23 (SH A, 3 Hss., 2 v-). 4,242,21. Festschr. Tschirch S. 333,8 (Brüssel 18723, 9. Jh.); -e 3,159,49 (SH A). 181,66 (SH B). 263,11 (SH a 2). 4,179,5 (v-); gen. sg. -en 2,612,70; gen. pl. -ono 610,31; dat. pl. -un 425,20 (v-); acc. pl. -un 612,76; uonan: acc. sg. Mayer, Glossen S. 43,13. phano: nom. sg. Gl 3,395,20 (Hildeg.). Verstümmelt: .. anen: nom. pl. Gl 3,191,37 (SH B); .. non: dass. 653,44. 1) Tuch aus Leinen, Nessel, Wolle: a) allgem.: fanun [in die illa auferet dominus (sc. den [Bd. 3, Sp. 566] hoffärtigen Töchtern Zions) ...] sindones [Is. 3,23] Gl 1,619,40. fanon linteamina 4,204,39. uano [Ioseph involvit illud in] sindone [munda, Matth. 27,29] Festschr. Tschirch S. 333,8. b) spez.: kleines Tuch, Tuchstreifen, Binde, Band: fanun fasciolas (Hs. fasselas) Gl 3,11,7. fanon linteolas 620,10; — als das zum Meßgewand der katholischen Priester gehörende Band, die Manipel: fanin fanones (im Abschn. De ornatu ecclesiae) Gl 3,653,44. 2) härene Decke: fanen cilicia (Hs. cliza) et fanones Gl 3,191,37 (vgl. cilizia ... velamenta pilis caprarum contexta, Is., Et. XIX,26,10). 3) Umschlagtuch, leichter Mantel: sabun edo fanun [quae, depositis viduitatis vestibus, assumpsit] theristrum [Gen. 38,14] Gl 1,317,26. phellol fanun [in die illa auferet dominus (s. o. 1) ... mutatoria, et] palliola (Hs. pallium, dies Lemma zu phellol) [, et linteamina, Is. 3,22] 596,47 (7 Parallelhss. nur phellol). vane theristrum 4,179,5 (vgl. theristrum, palliolum muliebre, dictum quod ... in aestu et caumate corpora mulierum protegat, Is., Et. XIX,25,6). 4) Fahne, Feldzeichen: fanon [et iam cuncta acies in deditionis amorem sponte sua versis transibat perfida] signis [Prud., Psych. 341] Gl 2,411,36. uanono [Romani] signorum [et armorum aliquanto numero, hostium paucorum potiti, Sall., Iug. 74 p. 316,6] 610,31. uano [hastas] vexillum [phaleras, alia militaria dona (possum ostentare), ebda. 85 p. 331,9] 44. uanun [neque] signa [neque ordines observare, ebda. 51 p. 290,17] 612,76. vano vexillum 3,159,23. 181,66. 216,4. 263,11. 59. minscal vexillum 395,20 (Hildeg.). vexillum est signum militare Beitr. 73,223 (nach Gl 4,165,7). labarum Gl 4,242,21 unde doh in demo hus skinen manige fanen fehtendo guuunnene ... tero guollichi allero nesihet io der tod nieht Nb 118,21 [129,11]. sazton dara iro fanen . ze amere iro fanen daz sie dar uuarin in monumentum uictorię posuerunt signa sua signa Np 73,4; — für die Drachenstandarte der römischen Kohorten: fanun [signaque bellica praetendunt tumidis clara] draconibus [Prud., H. ad inc. luc. (V) 56] Gl 2,417,33. tuohhun vanun (dies von anderer Hand) [proque ventosis draconum ...] palliis [praeferent insigne lignum, quod draconem subdidit, ders., P. Calag. (I) 35] 425,20 (Parallelhs. nur tuohhun, von anderer Hand); — für den Adler, das Feldzeichen der römischen Legionen: iuxta uonan [ipse cum libertis et calonibus] propter aquilam [adsistit, Sall., Cat. 59 p. 217,7] Mayer, Glossen S. 46,13. 5) für die militärische Einheit, der das Feldzeichen vorangetragen wird, das ‘Fähnlein’, die Manipel der römischen Kohorten: uano [et centurio] primi pili (i. signi, Glosse) [tertiae legionis per munitionem ... locum hostibus introeundi dedit, Sall., Iug. 38 p. 275,2] Gl 2,609,75. uanen [ipse cum sinistrae] alae [equitibus esse, ebda. 50 p. 289,17] 612,70. Komp. brust-, thioh-, gund-, hals-, hant-, lenti-, [opper-, as.,] ouga-, reini-, sumar-, suueizfano; Abl. faneri1, faneri2.
fant s. AWB phant.
fantôn sw. v., mhd. Lexer vanden, nhd. fahnden; as. fandon, mnd. mnl. vanden; afries. fandia; ae. fandian. — Graff III,539. fanton: inf. Gl 1,241,23 (K Ra); part. prs. -]ti (Pa), -di (K) 140,30; fan-dota: 3. sg. prt. O 1,11,43 (PV, V f über urspr. u geschr.); van-: dass. ebda. (F). 1) untersuchen, durchforschen: fanton scauuon anasehan rimari scrutari inspicere Gl 1,241,23; Fehlübers.: fantonti sprehanti facundo eloquente 140,30, die Übers. erklärt sich vielleicht von den drei unmittelbar vorausgehenden Glossengefügen 140,21 ff., 24 f., 26 ff. aus, die als lat. Lemma Formen des Verbs [Bd. 3, Sp. 567] for ‘(feierlich, seherisch) verkünden’ haben, alle übersetzt mit Formen von forscôn, als Interpretamente Formen von loqui, dicere, narrare, disserere, mit Formen von sprehhan, quedan, rahhôn als Überss. Der Fehlübers. mit fantônti für facundo vergleichbar ist die folgende Gl 140,32 mit forscôntî für facundia. 2) betrachten, beschauen; betreuen(?): m. Akk. d. Pers.: salig thiu nan watta int inan fandota O 1,11,43 (Kelle ‘wickle ein (?)’, Piper u. Schützeichel, Ahd. Wb. ‘(ein)wickeln’, doch vgl. Gutenbrunner, Archiv 196, 316 f. ‘beschauen’).
bi-fantôn sw. v. — Graff III,539. pi-fanton: inf. Gl 1,112,31 (Pa K Ra). ablehnen: pifanton uuidar uuazzan detractare recusare.
Fanueles T 7,9 s. Eigennamen.
fao s. AWB fôh.
fao s. AWB phâo.
faphalinch Gl 4,149,19 s. AWB phaffaling. |
| fano
| | 1) Tuch aus Leinen, Nessel, Wolle: | | | a) allgem.: fanun [in die illa auferet dominus (sc. den hoffärtigen Töchtern Zions) ...] sindones [Is. 3,23] Gl 1,619,40. fanon linteamina 4,204,39. uano [Ioseph involvit illud in] sindone [munda, Matth. 27,29 | | | b) spez.: kleines Tuch, Tuchstreifen, Binde, Band: fanun fasciolas (Hs. fasselas) Gl 3,11,7. fanon linteolas 620,10; — als das zum Meßgewand der katholischen Priester gehörende Band, die Manipel: fanin fanones (im Abschn. | | 2) härene Decke: fanen cilicia (Hs. cliza) et fanones Gl 3,191,37 (vgl. cilizia ... velamenta pilis caprarum contexta, Is., Et. XIX,26,10). | | 3) Umschlagtuch, leichter Mantel: sabun edo fanun [quae, depositis viduitatis vestibus, assumpsit] theristrum [Gen. 38,14] Gl 1,317,26. phellol fanun [in die illa auferet dominus (s. o. 1) ... mutatoria, et] palliola ( | | 4) Fahne, Feldzeichen: fanon [et iam cuncta acies in deditionis amorem sponte sua versis transibat perfida] signis [Prud., Psych. 341] Gl 2,411,36. uanono [Romani] signorum [et armorum aliquanto numero, hostium paucorum potiti, | | 5) für die militärische Einheit, der das Feldzeichen vorangetragen wird, das ‘Fähnlein’, die Manipel der römischen Kohorten: uano [et centurio] primi pili (i. signi, Glosse) [tertiae legionis per munitionem ... | | fantôn
| | 1) untersuchen, durchforschen: fanton scauuon anasehan rimari scrutari inspicere Gl 1,241,23; Fehlübers.: fantonti sprehanti facundo eloquente 140,30, die Übers. erklärt sich vielleicht von den drei unmittelbar vorausgehenden Glossengefügen 140,21 ff., 24 f., 26 | | 2) betrachten, beschauen; betreuen(?): m. Akk. d. Pers.: salig thiu nan watta int inan fandota O 1,11,43 (Kelle ‘wickle ein (?)’, Piper u. Schützeichel, Ahd. Wb. ‘(ein)wickeln’, |
|