| - fêhlahhan, st. n.
- fehno
- feho
- gi-feho, sw.
- fehôn, sw. v.
- fir-fehôn, sw. v.
- gi-fehôn, sw. v.
- fêhspeht, st. m.
- feht, st. n.
- gi-feht, st. n.
- fehta, st. sw. f.
- fehtalari
- fehtan, st. v.
- ana-fehtan, st. v.
- bi-fehtan, st. v.
- fir-fehtan, st. v.
- gi-fehtan, st. v.
- ir-fehtan, st. v.
- saman-fehtan, st. v.
- ubar-fehtan, st. v.
- uuidar-fehtan, st. v.
- fehtant
- fehtâri, st. m.
- fehtanto, adv.
- ana-fehtôn, sw. v.
- Fehtu
- -fehtunga, st. f.
- feich
- feich..
- feifalter
- feigi, adj.
- feihhan, st. n.
- feihhan(i), adj.
- feihhanîg, adj.
- feihnôn, sw. v.
- bi-feihnôn, sw. v.
- feili, adj.
- feiliso
- feillîh, adj.
- feilôd, st. m.
- feilôn, sw. v.
- feils
- feim, st. m.
- feimagôn, sw. v.
- feimen, sw. v.
- ûz-feimen, sw. v.
- feimîn, adj.
- ûz-feimôn, sw. v.
- feistin
- feit, aostndfrk. adj.
- feitî, aostndfrk. st. f.
- feitidi
- feitit
- feiz(i)t, part.
- feizita, st. f.
- feiz(i)tî, st. f.
- feizt
- feiztên, sw. v.
- ir-feiztên, sw. v.
- feizti
- fêkanlîko, as. adv.
- fekna
- fekni
- fel, st. n.
- fel.
- felachan
- felachin
- fel(a)han, st. v.
- bi-fel(a)han, st. v.
- gi-fel(a)han, st. v.
- bi-felahantlîh, adj.
- felahanto, sw. m.
- bi-fel(a)hanto, adv. part. prs.
- bi-fel(a)hâri, st. m.
- bi-fel(a)hida, st. f.
- felaho, sw. m.
- felarn
- fel(a)uua, st. f.
- fel(a)uuo, sw. m.
- felchirre
- felchumi
- feld, st. n.
- felda, sw. f.
- feldbluoma, sw. f.
- feldbûuuâri, st. m.
- feldchonala
- feldgang, st. m.
- feldhopho, sw. m.
- feldhuon, st. n.
- feldkervilla, st. f.
- feldkrût, st. n.
- feldkumih, st. m.
- feldkumil, st. m.
- feldkumî(n), st. n.
- feldkurbiz, st. m. f. n.
- feldmago, sw. m.
- feldminza, st. sw. f.
- feldmor(a)hila, st. f.
- feldmûs, st. f.
- feldquenala, st. f.
- feldquenalîn, st. n.
- feldscônî, st. f.
- feldslihtî, st. f.
- fele
- ge-velech, mhd.
- felefor, ae. st.
- felei
- feleoth
- felga1, st. sw. f.
- felga2, sw. f.
- felgam
- felgen, sw. v.
- bi-felgen, sw. v.
- gi-felgen, sw. v.
- zuo-gi-felgen, sw. v.
- felgilrun
- felgunt
- felik
- Felin
- fel(i)s, st. m.
- felisa, st. f.
- feliso, sw. m.
- felisono
- -vellære, mhd. st. m.
- velle, mhd. sw. st. f.
- fellen, sw. v.
- bi-fellen, sw. v.
- gi-fellen, sw. v.
- ir-fellen, sw. v.
- untar-fellen, sw. v.
- zi-fellen, sw. v.
- vellen, mhd. sw. f. pl.
- felle stentso
- fellevvrz
- gi-felli, st. n.
- fellî, st. f.
- vellichen, mhd. st. n.
- fellida, st. f.
- ir-fellida, st. f.
- gi-fellidi, st. n.
- fellîg, adj.
- gi-fellîg, adj.
- gi-fellgî, st. f.
- fellilî(n), st. n.
- fellinto
- fellol
- felm, st. m.
- fel mum
- felquenela
- fels
- felsino
- felsken, sw. v.
- gi-felsken, sw. v.
- felsclîhhên, adv.
- feltchonela
- feltconila
- feltkonala
- veltperet, mnd. st. n.
- veltrûte, mhd. sw. f.
- feluho
- feluphur
- feluuâri, st. m.
- feluuârîn, adj.?
- felzen, sw. v.
- fend:
- fenda, sw. f.
- fendil, st. m.
- fending
- fendo, sw. m.
- fenekal
- fenere
- fenests
- -fengi, st. n.
- -fengi, adj.
- bi-fengida, st. f.
- gi-fengida, st. f.
- int-fengida, st. f.
- ir-fengida, st. f.
- -fengida, st. f.
- gi-fengidi, st. n.
- -fengîg, adj.
- fengin
- feni
- venichelsâme, mhd. sw. m.
- fenichen
- fenih
- fenihhal, st. m.
- fenilīk, as. adj.
- fenni, st. n.
- fennî, st. f.
- fennî
- fenning
- fenninguuantalero
- fennistat, st. f.
- fenstar, st. n.
- fenucal
- fenuhal
- -fenzôd, st. m.
- gi-ana-fenzôn, sw. v.
- feor
| | fêhlahhan st. n., mhd. Lexer vêchlachen. — Graff III, 426. Nur Glossenbelege: feh-lachan: nom. sg. Gl 3,622,24. 654,3 (2 Hss.); acc. sg. 1,539,58 (M, 2 Hss.); dat. pl. -]an 2,412,23; acc. pl. -] 1,487,35 (Rf); -lahan: nom. sg. 3,618,39. [Bd. 3, Sp. 681] 654,3. 4; fech-lachen: gen. sg. -]es 2,511,15. — vehlach-an: nom. sg. Gl 3,655,7 (u-); -en: dass. 148,22 (SH A, 4 Hss., davon 3 u-). 190,37 (SH B, 2 Hss.). 4,61,22 (Sal. a 1, 3 Hss., davon 2 u-); -in: dass. 3,148,24 (SH A, u-); veh-lach: dass. 4,61,23 (Sal. a 1); uech-lachen: dass. 3,148,24 (SH A). 621,22; ueh-lahen: dass. 2,694,46. Mit h-Schwund (s. Gröger S. 206): fe-lach-an: nom. sg. Gl 4,195,30; -en: dass. 2,511,16. Hildebrandt I,324,134 (SH A, u-); -in: dass. Gl 2,23,8; vel-lahan: nom. sg. Gl 4,61,25 (Sal. a 1, Ink., 15. Jh.). uehe-lachen: nom. sg. Gl 3,174,34 (SH, Anh. b, Darmst. 6, 13. Jh.). 656,23 (Wien 804 u. Würzb. Mp. th. 4° 60, beide 12. Jh.). Verschrieben: fethlachen: nom. sg. Gl 3,289,49 (SH b, l. fechlachen, Steinm. z. St.); fehhichan: dass. 655,58 (clm 14 689). Verschrieben wohl auch: vez-lachan: nom. sg. Gl 4,61, 23/24 (Sal. a 1, 2 Hss.); -lachē: dass. 24 (Sal. a 1). (kostbares) buntes Gewebe: a) Decke, Teppich: fehlachan giarihotaz ł arlachan stragulatam [vestem fecit (das tugendhafte Weib) sibi: byssus, et purpura indumentum eius, Prov. 31,22] Gl 1,539,58 (2 Hss., 8 weitere Hss. nur giarahôtaz). felachin stragulum 2,23,8. vehlachen stragulum est varium, dictum quod et in stratu et in amictu aptum sit. est autem firmissima habens texturam variam non tantum colore, sed etiam opere [Summ. Heinr. IX,6, 134 ff.] 3,148,22. Hildebrandt I,324,134. fehlachen stragulum Gl 3,174,34. 190,37. 289,49. 618,39. 621,22. 622,24. 654,3 (4 Hss., 1 weitere Hs. panchlachan ł fehlahan). 655,7. 58. 656,23; hierher wohl auch, trotz unverständlichem lateinischem Lemma, uehlachen feclum (1 Hs. fedum) 4,61,22; spez.: Teppich, auf dem man liegt, um zu speisen: fehlachan [et stravit illi contra Olofernem in terra] stragula [..., ut manducaret discumbens super ea, Jud. 12,15, vgl. Sab. 1,779] 1,487,35; b) Umkleidung, Hülle, Vorhang: fehlachanan [tentoria apertis cuncta patent] velis [, reserantur carbasa, ne quis marceat obscuro stertens habitator operto, Prud., Psych. 744] Gl 2,412,23. uehlahen [totusque moveri mons circum et mugire adytis] cortina [reclusis, Verg., A. III,92] 694,46. aulea umbehainc ł cortina felahan 4,195,30; — hierher vielleicht auch: umbehanges. fechlachenes [tabulis superne strata texunt pulpita, rimosa rari] pegmatis [conpagibus, Prud., P. Rom. (X) 1017] 2,511,15 (1 Hs., 1 weitere umbehages. felachen, Randgl.).
fehno Gl 2,575,26 = Wa 89,10 s. feihhan.
feho s. AWB fihu.
gi-feho sw. m; ae. geféa. — Graff III, 419. gi-feh-: nom. sg. -o T 2,6. 168,1. 175,2; dat. sg. -en 4,4. 8,6. 77,1; acc. sg. -on 6,2. 149,4. 5. 174,4. 5. 6. 178,5. gi-ueh-: nom. sg. -o T 96,6; dat. sg. -en 21,6 (h nachgetragen). 67,3. 75,2. 219,1 = T Fragm. S. 290,2 (in Fragm. aus gihuehen korr., vgl. Gl 5,521,27). 231,1. 244,2 = T Fragm. S. 290,2; -ue-: nom. sg. -o 21,6; dat. sg. -en ebda. (korr. zu -ueh-). Verstümmelt: ..n: dat. sg. F 9,13 (in Ausg. zu gafehun konjiz., s. u. Bedeutungsteil). Freude: daz ist der gotes uuort gahorit enti daz saar mit gafehun infait hic est qui verbum audit et continuo cum gaudio accepit illud F 9,13. inti her (Johannes) ist thir (Elisabeth) gifeho inti blidida et erit tibi gaudium et exultatio T 2,6. inti (Maria u. Maria Magdal.) fuorun uz sliumo fon themo grabe mit forohtu inti mit michilemo giuehen et exierunt cito de monumento cum timore et magno gaudio 219,1 = T Fragm. S. 290,2. inti gifihit iuuuer herza, inti iuuueran [Bd. 3, Sp. 682] gifehon nioman ni nimit fon iu et gaudebit cor vestrum, et gaudium vestrum nemo tollet a vobis 174,6; ferner: 6,2. 21,6. 67,3. 75,2. 77,1. 96,6. 149,4. 5. 168,1. 174,4. 5. 6. 175,2. 178,5. 231,1. 244,2 = T Fragm. S. 290,2 (alle gaudium). In den folgenden Tatian-Belegen steht der Dat. von gifeho beim Verb gifehan; dabei erscheint die Konstr., wie im Lateinischen, sowohl mit als auch ohne Präp.: gifah in gifehen kind in minemo reue exultavit in gaudio infans in utero meo T 4,4. sie tho gisehente then sterron gifahun mihhilemo gifehen thrato videntes autem stellam gavisi sunt gaudio magno valde 8,6. thie thar stentit inti horit inan, inti giueen giuihit qui stat et audit eum, gaudio gaudet 21,6.
fehôn sw. v.; as. fehōn s. u. — Graff III,427. feh-: part. prs. -onti S 331,7 (Pfälz. B., 9./10. Jh.); 1. sg. prt. -ota 324,17 (Lorscher B., 9. Jh.); -oda 318,11 = Wa 16,14 (sächs. B., 10. Jh.). 319,32 = Wa 17,6 (ebda.); vehoti: 3. sg. conj. prt. Gl 2,736,5; ueh-: part. prs. -onti S 330,8; 1. sg. prt. -ota 326,9; -oda 332,17 (Reichen. B., 9./10. Jh.). 1) etw. essen, aufessen, verzehren, mit Akk. d. Sache: ik iuhu nithas endi auunstes ... endi ok untidion mos fehoda endi drank S 318,11 = Wa 16,14, ähnl. 330,8. 331,7. ik stal, ik farstolan fehoda 319,32 Wa 17,6. 324,17. 326,9; — das Heilige Abendmahl zu sich nehmen: ih gihu gode almahtdigen, daz ih daz heilega uuizzud uehoda mit unreinemo lichamen 332,17. 2) etw. austrinken, trinken, Glosse: vehoti [abbas Macarius ... statuerat, ut quantos vini calices oblatos] hausisset [, tantis diebus nec et ipsam aquam gustaret omnino, Vitae patr. p. 509 a] Gl 2,736,5.
fir-fehôn sw. v.; as. farfion, farfehon. — Graff III, 427. Nur in Rb belegt. far-fehon: inf. Gl 1,510,14; -uehot: part. prt. 317,50; dat. sg. f. -]eru 48; dat. pl. -]em 44. 1) etw. verzehren, bildl.: etw. aufzehren, verbrauchen, mit abstr. Akk.: dera uuocharhafti faruehoteru consumtura fertilitate [zu: septem anni ... fertilitatis magnae ... septem anni alii tantae sterilitatis ... consumptura est enim fames omnem terram, Gen. 41,30] Gl 1,317,48. 2) ein Tier auffressen, verschlingen, Glosse: von den 7 mageren Kühen: faruehotem [devoratis et] consumptis [prioribus (die 7 fetten Rinder), Gen. 41,20] Gl 1,317,44. 3) jmdn. vernichten, zugrunde richten, mit Akk. d. Pers.: a) physisch: nollas uuir sin faruehot in unehti [ut ...] non consumamur (Hs. consummamus) inopia [Gen. 42,2] Gl 1,317,50; b) psychisch: farfehon mih uuili [scribis enim contra me amaritudines, et] consumere me vis [peccatis adolescentiae meae [Iob 13,26] Gl 1,510,14.
gi-fehôn sw. v. — Graff III, 427. gi-fehotin: 3. pl. conj. prt. O 4,20,6. etw. essen, verzehren, mit Akk. d. Sache (vgl. auch Schützeichel, Ahd. Wb. s. v.): das Osterlamm: giang er (Pilatus) selbo ingegin uz thar zi themo palinzhus; ... thaz sie in then gizitin biwollane ni wurtin, mit reinidu gisemotin, thie ostoron gifehotin [vgl. ipsi non introierunt in praetorium, ut non contaminarentur, sed ut manducarent pascha, Joh. 18,28] (Erdm. z. St., O Kelle 3,181, O Piper 2,119 geben für gifehôn ‘(Ostern) feiern, feierlich begehen’ an).
fêhspeht st. m. ve-spet: nom. sg. m. Gl 3,457,15 (Berl. Lat. 8° 73, 11. Jh.; dazu 5,106,27 u. Neuß, Studien S. 78 f.). [Bd. 3, Sp. 683] bunter Specht: vespet picus. Wahrscheinlich ist an einen Vertreter aus der Gruppe der Buntspechte (picus major, p. medius oder p. minor) gedacht, da gruonspeht (picus viridis) nur in einem Falle als Übers. von lat. picus verwendet wird, in zahlreichen andern Fällen jedoch die lat. Bezeichnungen merops oder laoficus übersetzt; vgl. Suolahti, Vogeln. S. 32 ff., u. Diefb., Gl 433 c s. v. picus.
feht st. n., mnd. vecht(e) n., mnl. vecht m. n.; afries. fiucht; ae. feoht n. — Graff III, 445 s. v. fehta. feht: nom. sg. Gl 1,60,11 (Ra); dat. pl.? -un 48,12 (Pa; vgl. kifehtum K. Wird die Form fehtun, dem lat. Lemma entsprechend, gegen K als Akk. Plur. interpretiert, dann muß sie zu fehta sw. f. gestellt werden. Die Entsprechungen in andern germanischen Dialekten (s. o.) erlauben jedoch, auch für das Ahd. ein Neutrum anzusetzen). Möglicherweise von Steinm. u. Wadstein verlesen: uuihta dat. sg. Gl 2,716,6 = Wa 109,6 (Oxf. Auct. F. 1. 16, 10. Jh.; Glossen nach Wadst. S. 151,XXII aus dem 11. Jh.). Nach der Kollation von Napier, s. Wadst. S. 152, nicht uuihta, sondern uiuhta zu lesen, ebso. Gallée, Sprachdenkm. S. 156 u. Vorstudien S. 521 (hier auch der Vermerk: „Wohl friesische Glosse“.). Das Ahd. Gl.-Wb. S. 161 stellt den Beleg unter fiuhta, abwegig die Bed. ‘Fichte’ (s. u. Bedeutungsteil). Gefecht, Kampf: a) Für den ersten Abrogans-Beleg wäre die spez. Bed. Erstürmung, Eroberung zu erwägen: uuidar chunni pinono opa fehtun aries genus tormenti expugnationes (nach Diut. 1,158 verstümmelt, statt: aries machinamentum vel genus tormenti quo muri diripiuntur militaris ad expugnandum) Gl 1,48,12; b) In Verbindung mit hîuuisclîh wohl häusliche Auseinandersetzung (handgreiflich? mit Worten? vgl. gifeht 1): hiuuisclih feht domesticum bellum Gl 1,60,11; c) unsicher: uuihta [(der Rebenschößling) ipsa] acie [nondum falcis temptanda, sed uncis carpendae manibus frondes interque legendae, Verg., G. II,365] Gl 2,716,6 = Wa 109,6 (Vok.-Übers.?)
gi-feht st. n., mhd. gevechte, nhd. gefecht; mnl. gevecht; ae. gefeoht. — Graff III, 445. ka-feht: nom. sg. Gl 1,60,10 (Pa, lat. acc.). 74,12 (Pa). 15 (Pa). 76,1 (Pa, c-). 206,33 (R, c-); acc. pl. 56,37 (Pa, c-); ki-: nom. sg. -] 60,10 (K, Ra). 11 (K). 74,12 (K). 76,1 (K); dat. sg. -]e 50,25 (K); dat. pl. -]um 48,12 (K); acc. pl. -] 56,37 (Ra, angerückt an tom, 1. sg., mit Verschmelzung der beiden t); chi-: gen. sg. -]es I 27,17; gi-: acc. sg. -] T 67,14; gen. pl. -]o 145,4; acc. pl. -] ebda.; ke-: dass. -] Gl 2,732,58. — ki-fiht: acc. pl. Gl 1,56,37 (K, angerückt an toam, 1. sg., mit Verschmelzung der beiden t, vgl. oben Ra). Verschrieben: cafehtem: dat. sg.? Gl 1,50,25 (Pa, oder dat. pl.? -em statt -um gelesen?). Gefecht, Kampf: 1) eigentl., als handgreifliche Auseinandersetzung mit einem Gegner, wohl auch bei Kampfspielen: cafeht mars Gl 1,206,33. endi after dhes chifehtes ende uuirdhit dhar chisetzit idalnissa et post finem belli statuta desolatio I 27,17. mit diu ir gehoret gifeht inti liumunt gifehto inti gistritiu, ni curit uuesan gibruogite cum audieritis autem proelia et opiniones bellorum et seditiones, nolite terreri T 145,4; — in Verbindung mit tuon oder gifremen Krieg führen: cafeht toam bella gero Gl 1,56,37. uuelih cuning farenti zi gifremenne gifeht uuidar anderan cuning ...? aut qui rex iturus committere bellum adversus alium regem ...? T 67,14; in Verbindung mit gibûrscaflîh: Bürgerkrieg: kafeht kapurscaflih bellum civilem Gl 1,60,10; bei der Verbindung mit hîuuisclîh muß wohl an eine häusliche Auseinandersetzung [Bd. 3, Sp. 684] (Familienmitglieder? Gesinde?) gedacht werden: hiuuisclih kifeht domesticum bellum 11. Für die folgenden Abrogans-Belege sind, ausgehend von den lat. Lemmata, spezielle Bedd. zu erwägen: Erstürmung, Eroberung: uuidhar chunni pinono oba kifehtum aries genus tormenti expugnationes (nach Diut. 1,158 verstümmelt, statt: aries machinamentum vel genus tormenti quo muri diripiuntur militaris ad expugnandum) Gl 1,48,12; Angriff: fona anahlaufti fona kifehte ab incursu ab impugnatione 50,25; Wettkampf: certamen 76,1; Fehlübersetzungen (statt des gemeinten pugnus wurde pugna übers., vgl. Albers, Abrog. 1 u. 3 z. St.) sind: flizzendi fuston kifeht colaphus pugnus Gl 1,74,12. kafustot pirum kafeht pifillit pirum colaphizamur pugnis caedimur 15. 2) übertr.: Kampf als Widerstreit, Widerstreben gegen Versuchungen: kefeht [propter quod nec meruisti secundum viros virtutum habere contra diabolum] luctamenta [Vitae patr. 573, 4] Gl 2,732,58.
fehta st. sw. f., mhd. vehte; as. fehta, mnd. vechte. — Graff III, 445. feht-: nom. sg. -a Gl 1,14,33 (Pa K Ra). 4,4,15 (Jc); dat. sg. -u 1,74,15 (K; lat. abl. pl.); -vn S 196,20 (B); acc. sg. -a O 1,20,4; acc. pl. -un Gl 2,669,53. feh&a: nom. sg. S 4,27 (Hildebr., verschr.?). Nicht sicher zu bestimmen ist fehton: dat. oder acc. sg. Gl L 234, vgl. Anm. zu Pw 61,4. Kampf: 1) eigentlich: Kampf als Auseinandersetzung mit einem Gegner auf dem Schlachtfeld, wohl auch bei Kampfspielen: foranandigemo fehta agone pugna Gl 1,14,33. fehtun [continuoque ineant] pugnas [et proelia temptent, Verg., A. XI,912] 2,669,53. fehta ila agon [pugna, CGL IV,483,40] 4,4,15. fehton [benedictus dominus deus meus, qui docet manus meas ad] proelium [, et digitos meos ad bellum, Ps. 143,1] GlL 234. ímo (Hildebrand) was eo fehta ti leop S 4,27. er (Herodes) santa man manage mit wafanon garawe, joh datun se ana fehta mihila slahta (beim Kindermord in Bethlehem) O 1,20,4; Fehlübersetzung (statt des gemeinten pugnus wurde pugna übers., vgl. Albers, Abrog. 1 u. 3 z. St.) ist: kifustot pirum mihil fehtu fillit pirum colaphizamur pugnis caedimur Gl 1,74,15. 2) übertragen auf den Einsatz psychischer Kräfte (contra vitia carnis): uuela kileerte ... ze einluzlihheru fehton des vvaldes (die Eremiten) bene instructi ... ad singularem pugnam heremi S 196,20. Komp. ana-fehta. |
| fêhlahhan
| | a) Decke, Teppich: fehlachan giarihotaz ł arlachan stragulatam [vestem fecit (das tugendhafte Weib) sibi: byssus, et purpura indumentum eius, Prov. 31,22] Gl 1,539,58 (2 Hss., 8 weitere Hss. nur giarahôtaz). felachin stragulum 2,23,8. | | b) Umkleidung, Hülle, Vorhang: fehlachanan [tentoria apertis cuncta patent] velis [, reserantur carbasa, ne quis marceat obscuro stertens habitator operto, Prud., Psych. 744] Gl 2,412,23. uehlahen [totusque moveri mons circum et mugire adytis] | | fehôn
| | 1) etw. essen, aufessen, verzehren, mit Akk. d. Sache: ik iuhu nithas endi auunstes ... endi ok untidion mos fehoda endi drank S 318,11 = Wa 16,14, ähnl. 330,8. 331,7. ik stal, ik farstolan fehoda 319,32 Wa 17,6. | | 2) etw. austrinken, trinken, Glosse: vehoti [abbas Macarius ... statuerat, ut quantos vini calices oblatos] hausisset [, tantis diebus nec et ipsam aquam gustaret omnino, Vitae patr. p. 509 a] Gl 2,736,5. | | fir-fehôn
| | 1) etw. verzehren, bildl.: etw. aufzehren, verbrauchen, mit abstr. Akk.: dera uuocharhafti faruehoteru consumtura fertilitate [zu: septem anni ... fertilitatis magnae ... septem anni alii tantae sterilitatis ... consumptura est enim fames omnem | | 2) ein Tier auffressen, verschlingen, Glosse: von den 7 mageren Kühen: faruehotem [devoratis et] consumptis [prioribus (die 7 fetten Rinder), Gen. 41,20] Gl 1,317,44. | | 3) jmdn. vernichten, zugrunde richten, mit Akk. d. Pers.: | | | a) physisch: nollas uuir sin faruehot in unehti [ut ...] non consumamur (Hs. consummamus) inopia [Gen. 42,2] Gl 1,317,50; | | | b) psychisch: farfehon mih uuili [scribis enim contra me amaritudines, et] consumere me vis [peccatis adolescentiae meae [Iob 13,26] Gl 1,510,14. | | feht
| | a) Für den ersten Abrogans-Beleg wäre die spez. Bed. Erstürmung, Eroberung zu erwägen: uuidar chunni pinono opa fehtun aries genus tormenti expugnationes (nach Diut. 1,158 verstümmelt, statt: aries machinamentum vel genus tormenti quo muri diripiuntur | | b) In Verbindung mit hîuuisclîh wohl häusliche Auseinandersetzung (handgreiflich? mit Worten? vgl. gifeht 1): hiuuisclih feht domesticum bellum Gl 1,60,11; | | c) unsicher: uuihta [(der Rebenschößling) ipsa] acie [nondum falcis temptanda, sed uncis carpendae manibus frondes interque legendae, Verg., G. II,365] Gl 2,716,6 = Wa 109,6 (Vok.-Übers.?) | | gi-feht
| | 1) eigentl., als handgreifliche Auseinandersetzung mit einem Gegner, wohl auch bei Kampfspielen: cafeht mars Gl 1,206,33. endi after dhes chifehtes ende uuirdhit dhar chisetzit idalnissa et post finem belli statuta desolatio I 27,17. mit diu ir | | 2) übertr.: Kampf als Widerstreit, Widerstreben gegen Versuchungen: kefeht [propter quod nec meruisti secundum viros virtutum habere contra diabolum] luctamenta [Vitae patr. 573, 4] Gl 2,732,58. | | fehta
| | 1) eigentlich: Kampf als Auseinandersetzung mit einem Gegner auf dem Schlachtfeld, wohl auch bei Kampfspielen: foranandigemo fehta agone pugna Gl 1,14,33. fehtun [continuoque ineant] pugnas [et proelia temptent, Verg., A. XI,912] | | 2) übertragen auf den Einsatz psychischer Kräfte (contra vitia carnis): uuela kileerte ... ze einluzlihheru fehton des vvaldes (die Eremiten) bene instructi ... ad singularem pugnam heremi S 196,20. |
|