| - frumgheit, st. f.
- frumglîhho, adv.
- gi-frumîgo, adv.
- fruminati
- frumirfaz
- frumisch
- frumisc, adj.
- frumitun es
- frummen, sw. v.
- ana-frum(m)en, sw. v.
- thuruh-frummen, sw. v.
- gi-frummen, sw. v.
- ûz-frummen, sw. v.
- gi-frummentlîh, adj.
- gi-frummento, part.
- -frummo
- frummuruui
- frumo, sw. m.
- -frumo
- frumunga, st. f.
- frunscinga
- frunsti
- frunt
- fruo, adv.
- gi-fruoen, sw. v.
- fruoh(ha)nî, st. f.
- fruoi, adj.
- fruoî, st. f.
- fruonda
- fruonta
- fruorîfi, adj.
- fruorum
- fruot, adj.
- fruoten, sw. v.
- fruotheit, st. f.
- fruotî, st. f.
- fruotlîhho, adv.
- vruowerf, mhd. st. m.
- vrüewerf, mhd. st. m.
- fruriphe
- frusching
- fruscinch
- fruslenes
- frussing
- frustlofel
- fruth
- fruthilo
- frvt
- fsme
- fu
- fuara
- fuc
- fuch
- fuelbm
- fuetkippon
- fuezsper
- fu..fuo..n
- fugal
- fugalôd
- fugelere
- fugilarum
- gi-fugili, st. n.
- fugililî(n), st. n.
- fugilî(n), st. n.
- fuglesbéan, ae. st. f.
- fugolada
- fugulklovo, and. sw. m.
- fugulunkrût, st. n.
- fuhs, st. m.
- fuhsin, st. f.
- fuhsîn, adj.
- fûht
- fûhten, sw. v.
- gi-fûhten, sw. v.
- fûht(i), adj.
- fûhtî, st. f.
- -fûhtitha
- fûhtinunga, st. f.
- fuinblat
- fuir
- fuir-
- fuiter
- fûl, adj.
- vûl, mhd. st. n.
- ful
- fulatati
- fûlboum, st. m.
- Fulcui
- Fulda
- fûlên, sw. v.
- uer-fûlen, andfrk. sw. v.
- ir-fûlên, sw. v.
- fulgân, aostndfrk. an. v.
- fulganni
- fulg&
- fûlhentida, st. f.
- fûlî, st. f.
- fuliæ
- fûlida, st. f.
- fûlido, sw. m.
- fulihha, st. sw. ?
- fulihhî(n), st. n.
- fulî(n), st. n.
- fulken, sw. v.
- ir-fullâri, st. m.
- fulle, ae. sw. f.
- fulle
- fulleist
- fulleisti
- fullen, sw. v.
- bi-fullen:
- thuruh-fullen, sw. v.
- uer-fullen, andfrk. sw. v.
- gi-fullen, sw. v.
- ir-fullen, sw. v.
- zuo-ir-fullen, sw. v.
- vüller, mhd. st. m.
- vullēstian
- fullî, st. f.
- follî, st. f.
- fullic, lat.
- fullice, lat.
- fullida, st. f.
- ir-fullida, st. f.
- gi-fullithi, aostndfrk. st.
- fullistia
- gi-fullon, as. sw. v.
- fullunge
- fûlnissida, st. f.
- fûlnussida, st. f.
- fûlnussî, st. f.
- fûlnussida
- fulohhon, adv.
- fulon
- fultar, st. n.
- fultum, ae. st. m.
- fulu
- fuluhin
- fuluuua
- fuluvuin
- fuluuili
- fuluuonon
- fumbs
- fumus bleter
- fundament, st. n.
- fundamentôn, sw. v.
- gi-fundamentôn, sw. v.
- int-fundanlîh, adj.
- fundemunte, mhd. f.
- fundi, st. n.
- -fundî
- ir-fundida, st. f.
- funf
- fnfbletts
- funftin
- funko, sw. m.
- funna, as.
- funo, sw. m.?
- funs, adj.
- funt
- funta.
- funtannissa, st. f.
- bi-funtanniss, st. n. oder st. f.
- ir-funtanussida, st. ?
- bi-funtanussid, st. n. oder st. f.
- funten, sw. v.
- gi-funten, sw. v.
- uuidari-funten, sw. v.
- funthi
- -funtida
- funtifillol, st. m.
- bi-funtniss, st. n. oder st. f.
- ir-funtniss, st. n. oder st. f.
- funtnussî, st. f.
- int-funtnuss, st. n. oder st. f.
- bi-funtnussida, st. f.
- int-funtnussida, st. f.
- bi-funtnussidî, st. f.
- ana-funtôn, sw. v.
- funui
- funzich
- funzohheroston
- fuodar, st. n.
- fuodarmâzi, adj.
- fuoga, st. f.
- -fuoga
- fuogâri, st. m.
- fuogen, sw. v.
- ana-fuogen, sw. v.
- gi-fuogen, sw. v.
- in-gi-fuogen, sw. v.
- in(t)-fuogen, sw. v.
- zi-fuogen, sw. v.
- zisamane-fuogen, sw. v.
- zisamane-gi-fuogen, sw. v.
- zuo-fuogen, sw. v.
- zuo-gi-fuogen, sw. v.
- gi-fuogi, adj.
- fuogî, st. f.
- gi-fuog, st. f. oder st. n.
| | frumgheit st. f., mhd. vrümec-, Lexer vrumecheit, nhd. frömmigkeit; mnd. vrmichêit. — Graff III, 649. frumic-heite (BCK), frumig- (A): gen. sg. W 135,8. Trefflichkeit, Tugendhaftigkeit: (ecclesia) habet an iro die uuahe allerslahte tugede unte nendet aller frumicheite unte iro gedinges anne minen sponsum. Komp. unfrumgheit.
frumglîhho adv., mhd. Lexer vrümeclîche, nhd. frommigich. — Graff III, 649. frumec-liche: Gl 3,408,29 (Hd.). tüchtig: strenue.
gi-frumîgo adv. ki-frumigor: comp. Beitr. (Halle) 85,230,25 (Vat. lat. 3860, 11. Jh.). wirksam, erfolgreich: [induciarum paullulum, quo fungar] efficacius [promissionis munere, Prud., P. Vinc. (II) 127].
fruminati Gl 2,34,11 s. AWB frumanaht.
frumirfaz Gl 1,583,30 s. AWB frumarîfi.
frumisch Gl 1,663,9 s. AWB frumisc.
frumisc adj. frumisch: nom. sg. f. Gl 1,663,9 (M, clm 22 201, 12. Jh.). rein im moralischen bzw. christlichen Sinne (?), Vok.-Übers.: [capilli capitis eius quasi lana] munda [Dan. 7,9] (5 Hss. frônisc; vgl. Matzel S. 40. 42).
frumitun es Gl 2,649,54 s. AWB frummen.
frummen sw. v., mhd. Lexer vrümen, vrumen, vromen, nhd. frummen, frommen; as. frummian, mnd. vrōmen, mnl. vromen; afries. fromia. — Graff III, 649 ff. frum-: 1. sg. -mo NpNpw 5,3. Npw 34,13; -o Np 34,13. 62,6; 2. sg. -est Npw 20,7; 3. sg. -it Gl 1,532,48 (M, 7 Hss.). 2,189,15 (M, 5 Hss.). 4,221,11 (Ja). O 3,24,19; -et Gl 1,532,49 (M). Nb 276,19 [298,28]. Nc 772,21 [120,20]. NpNpw 27,6; -mit I 39,8; 3. pl. -ent Np 75,6; 2. sg. conj. -mes Gl 2,639,15 (frmes); 3. sg. conj. -me 1,501,20 (M, 4 Hss., davon 3 frūme); -ma S 394,6 (frūma, vgl. Steinm.); -e Gl 1,146,35 (K; nach Kögel S. 135 verschr.). 501,21 (M, 2 Hss.); 2. sg. imp. -i 816,11 (M, 5 Hss.). 2,655,59. 668,72. Beitr. 52,162,17 (clm 14 379, 9. Jh.). O 3,10,19; 2. pl. imp. -ment Nb 363,6 [397,10]; inf. -men Gl 1,146,35 (Pa). Nc 767,8 [114,2]; -min Ns 617,22; -man Gl 2,656,61 (frūman); -en 1,501,22 (M). S 347,64; -an Gl 2,76,80; -e S 169,1,33 (Preds. B, 11. Jh.). 175,5c,3 (Preds. C, 11. Jh.; z. n-Abfall vgl. Braune, Ahd. Gr.13 § 126 Anm. 2. 314 Anm. 4); inf. dat. sg. -menne Npw 10,9; part. prs. -menti S 64,2 (2 Hss., davon 1 -ūm-); -mendi I 1,8/9; -manti Gl 1,411,38 (Rb); acc. pl. m. -mante 28 (Rb); Grdf. -enti 142,8 (Pa Ra; nach Kögel S. 135 verschr.). 2,145,58 (Frankf. 64, 9. Jh.); -endi 1,142,8 (K; nach Kögel S. 135 verschr.); 1. sg. prt. -te S 358,57; 3. sg. prt. -ita Gl 1,723,1 (Brüssel 18 723, 9. Jh.). F 15,6. Npw 134,9; -eta Nb 150,2 [161,8]. Nc 713,2 [37,14]. NpNpw 50,1/2. 104,17. Np 63,3. 134,9; 3. pl. prt. -itun O 1,22,6; 3. pl. conj. prt. -itin Gl 1,470,19 [Bd. 3, Sp. 1301] (M, 8 Hss.); -etîn Nb 265,16 [286,12]; -eten Gl 1,470, 21 (M); ka-: part. prt. -it Gl 1,20,37 (Pa K; c-). 2,95, 71; nom. sg. f.? -ita 84,40 (Stuttg. H. B. VI 109, 9. Jh.). 4,320,6; ki-: part. prt. -it 1,20,37 (Ra). 50,19 (K). 241,11 (K Ra); nom. sg. f.? -ita 2,95,71 (Sg 299, 9./10. Jh.); ke-: part. prt. -it S 281,1 (B); -et Nb 232,18 [251,18]; ga-: dass. -it Gl 1,50,19 (Pa); gi-: dass. -it 2,146,34 (Frankf. 64, 9. Jh.). 652,4 (-i); nom. sg. f. -itiu 118,9 (M); dat. sg. m. -itemo 1,376,5 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.); acc. sg. n. -itaz 2,475,35; acc. pl. n. -itiu 130,15 (M); Grdf. -et 131,50 (M); ge-: part. prt. -it 145,52 (Frankf. 64, 9. Jh.). 147,77 (ebda.); -et S 347,68. Nb 276,28 [299,6]. W 66,14 (CK); acc. sg. f. -eta Nb 160,4 [171,28]. urum-: 3. sg. -it Gl 1,489,37 (M). 609,56 (M, 5 Hss., davon 2 v-); 2. sg. imp. -i 749,43 (M, 5 Hss., davon 2 v-); vrūne: inf. dat. sg. 2,129,33 (M); ki-urum-: part. prt. -it 262,3; gi-: dass. -it 1,701,68 (M, 3 Hss., davon 1 -vr-); nom. sg. f.? -ita 749,35 (M); dat. sg. m. oder n. -itemo 33 (M, 3 Hss., davon 1 -vru-, 1 -vrv-); ge-: part. prt. -t S 359,91. gi-uurumit: part. prt. Gl 1,701,69 (M). — uirūman: inf. Gl 1,751,22/23 (M). Verschrieben: frumine: 3. sg. conj. Gl 1,501,22 (M); rumenter, runentir (2 Hss.), rununter: part. prs. nom. sg. m. 626,53. 54 (M); gi-vrimitemo: part. prt. dat. sg. m. oder n. 749,34 (M); girumitv: part. prt. nom. sg. f. 36 (M); ka-, k fumita: dass.? 2,84,40. 41; verschrieben sind wohl auch: feume: 3. sg. conj. 1,501,21/22 (M); gi-urumite: part. prt. 701,69 (M); frumitun es: 1. pl. prt. 2,649,54 (clm 18 059, 11. Jh., nach Velthuis S. 97 wohl für frumitumes); verstümmelt: fr. mida: 3. sg. prt. I 1,3 (Ausg. frumida). 1) etw. vollbringen, durchführen, ausführen, erfüllen, leisten, hinter sich bringen, machen, tun, mit Akk./Objektsatz: ich geheize dir ... guotiu werch ze frumen S 347,64. allaz thin girati frumit (Gott) O 3,24,19. daz ten consulem anagieng zetuonne . taz frumeta sin legatus Nb 150,2 [161,8]; toenti frumenti facitus urbanus Gl 1,142,8 (facitus ‘fein, elegant’ ist mit facere in Verbindung gebracht worden u. danach urbanus geraten, vgl. Splett, Stud. S. 213). givrumitemo [nos vero navigatione] expleta (Hss. explicita, explicata) [a Tyro descendimus Ptolemaidam, Acta 21,7] 749,33. kafrumita [quos oportuit ...] perfunctae (Hss. perfuncta) [legationis cursum narrare, Conc. Afr. XC p. 160] 2,84,40. 95,71. 4,320,6. zi vrūne [nec ociosa esse in nobis patitur, quae] exercenda [... donavit, Decr. Cael. XII p. 219] 2,129,33 (3 Hss. gifrummen). gifrumet werdan [motus tuos] exequi [sine dissimulatione properasti, Decr. Leon. XXXI p. 232] 131,50. gifrumitaz [omne, quod iustum poposcit,] inpetratum [sentiens, Prud., P. Calag. (I) 15] 475,35 (oder ‘erreichen, erlangen’ ?). frūman [stabant orantes primi] transmittere [cursum, Verg., A. VI, 313] 656,61. frumi [quantum potes] exhibe [, ne male servatum quod acceperas in tormentis exigaris, Greg., Hom. I, 6 p. 1455] Beitr. 52,162,17; ferner: Nb 232,18. 276,19 (amministrare). 28 (exercere) [251,18. 298,28. 299,6]. Nc 767,8 [114,2] (fieri). NpNpw 27,6 (complere). W 66,14; — Unrecht, Sünden begehen: da ich ez (min unreht) mite gefrumet han S 347,68. aller der sunden, die ich gevrumt han 359,91; uirūman [ego vero comperi nihil dignum morte eum] admisisse [Acta 25,25] Gl 1,751,22/23 (4 Hss. gifrummen). gifrumitiu [quoties aliqua contra constituta canonum ...] commissa [cognoscimus, Decr. Leon. Praef. p. 222] 2,130,15; ferner: S 358,57. Npw 10,9; — eine Feier, ein Fest veranstalten, ausrichten: kiurumit uurti der himilisko reo [cumque ante fores cellulae] exhiberentur caelestes exequiae [Greg., Dial. 4,15 p. 397] Gl 2,262,3. der (König) frumita bruthlauft sinemo sune qui fecit nuptias filio suo F 15,6; — Meßopfer vollziehen: gifrumit [nec sacramenta quae ab his] [Bd. 3, Sp. 1302] conficiuntur [attingi, Conc. Gangr. Praef., PL 84,112] Gl 2,146,34; — seinen Weg machen, gehen (?): frumenter [scito, quid feceris: cursor levis] explicans [vias suas, Jer. 2,23] 1,626,53 (4 Hss. gifrummen); — fruma frummen Nutzen bringen: daz ih ... si minan vuillun fruma frummenti S 64,2; — reht frummen Recht sprechen, urteilen: est autem iudicium facere reht frummin . ze urteildo uuerfen Ns 617,22; — substant.: einer, der etw. vollzieht, ausführt: frummante [misit autem Saul] apparitores [, qui raperent David, 1. Reg. 19,14] Gl 1,411,28. 2) etw. ausüben, üben, betreiben: im Passiv: listi missilihho .. sin kefrumit ut ... artes diversas (korr. zu -ae) in monasterio exerceantur S 281,1; fruman [ut cum Decorato] gerere [magistratum putares, Boeth., Cons. 3,4 p. 58,11] Gl 2,76,80. gefrumit [(consuetudo) quae, praeter regulam ... videtur] admissa (Hs. ammissam) [Conc. Nic. XV p. 118] 145,52. frumenti [si quis inventus fuerit ... vel quolibet modo negotium] transigens (faciens) [ebda. XVII p. 118] 58. 3) etw. voranbringen, befördern, walten lassen, mit Akk.: (chuninc) frummit urdeili endi rehttunga oba ærdu faciet iudicium et iustitiam super terram I 39,8; daz (1 Hs. sa) frumitin [constituerunt Levitas ..., ut] urgerent [opus domini, 1. Esdr. 3,8] Gl 1,470,19. 4) etw. erschaffen, mit Akk.: dhuo ir (Gott) himilo garauui frumida quando praeparabat caelos I 1,3, ähnl. 8/9 (componere). 5) etw. aufhäufen: gifrumitemo congesto [super eum magno acervo lapidum, Jos. 8,29] Gl 1,376,5. ni vrumit non mittet [in circuitu eius (civitatis) aggerem, Is. 37,33] 609,56 (clm 22 201 lezzen). frumit exaggerat 4,221,11. 6) jmdm. helfen, nützen, mit Dat.: daz si denno den tarent, den si frume scolten S 169,1,33, ähnl. 175,5c,3; follaceohe frummen helphan fulciat auxiliet adiuvat Gl 1,146,35. 7) jmdn., etw. wohin schicken, senden, bringen, lenken: mit Akk. u. Adv./zi + Dat./ana, in + Akk./Lokalsatz, mit Objektsatz u. Adv.: der frumma mir sa hiuto alla hera heim gasunta S 394,6. (Apollo) frumeta siu (Blitz u. Frost) an dia sculdigun uuerlt in afligendum meare cogebat orbem Nc 713,2 [37,14]. qui bouem mittit ad palestram ... der den ohsen frumet ze ranguuige 772,21 [120,20]. er frumeta dara in dina mitti zeichen unde uuunder inmisit (misit Npw) NpNpw 134,9. (Christus) frumeta sia (seine Seele) dara er uuolta Np 63,3. den anderen lib neminnont . noh hinnan dara nefrument . daz sie dar finden Np 75,6; giurumit [dicens,] praemitti [se velle in infernum, 2. Macc. 6,23] Gl 1,701,68 (clm 22 201 furisenten). frumita [statim spiritus] expulit (misit) eum [(Jesus) in desertum, Marc. 1,12] 723,1. frumit [perfecta caritas foras] mittit [timorem, Greg., Cura 3,13 = 1. Joh. 4,18] 2,189,15. frmes [in saltus utrumque gregem atque in pascua] mittes [Verg., G. III, 323] 639,15. frumitumes [multos Danaum] demittimus [Orco, Verg., A. II, 398] 649,54. gifrumit vuirdist [Trinacria finis Italos] mittere [relicta, ebda. III, 440] 652,4 (im Passiv ‘ein Ziel erreichen’). frumi [vel tu quod superest infesto fulmine Morti ...] demitte [ebda. V, 692] 655,59; ferner: Nb 160,4 [171,28] (petere); — eine Bitte, ein Gebet wohin richten: frumment ze himele deumuote fleha porrigite humiles preces in excelsa 363,6 [397,10]. denche ze minero betestimmo . die ih ze dir frummo NpNpw 5,3; ferner: Np 62,6; — jmdn. mit sich nehmen, mit Akk. u. mit + refl. Dat.: thaz kind mit in frumitun O 1,22,6; — jmdn. vor jmdm. her senden, mit Akk. u. fora + Dat.: fore sinen bruoderen frumeta in (Joseph) got [vgl. misit Ioseph, Cass.] NpNpw 104,17; [Bd. 3, Sp. 1303] — etw. von sich weg senden, mit Akk. u. fona + refl. Dat.: nefrumo ih min gebet fone mir . nube ih uuendo iz in mir an mih 34,13; — jmdn. fortschikken, wegschaffen, mit Akk.: frumi, druhtin, thaz wib [vgl. dimitte eam, Matth. 15,23] O 3,10,19; urumi [sequebatur enim multitudo populi, clamans:] Tolle [eum, Acta 21,36] Gl 1,749,43 (clm 22 201 neman). frumi tolle [hunc, et dimitte nobis Barabbam, Luc. 23,18] 816,11; — spez. die Hand ausstrecken, vorstrecken (?): frumme [qui coepit ...] solvat [manum suam, et succidat me? Job 6,9] 501,20; — etw. an jmdn. übermitteln, jmdm. vermitteln: urumit [(Esther) partes convivii, et diem celebrem] mittit [in posteros, Hier. Paulino p. XV] 489,37. 8) jmdm. etw. anvertrauen (?): gefrumit [monachi, quibus nil ab episcopo] commissum [est, Conc. Chalc. XXIII p. 137] Gl 2,147,77. 9) etw. veranlassen, tun lassen, mit Akk. u. Part. Praet.: daz sie in dar frumetin uzersniten dero sundono gallun Nb 265,16 [286,12]. er in umbe sia frumeta irslagen [vgl. huius autem maritum ... occidendum curavit, Aug., En.] NpNpw 50,1/2. 10) jmdn. zu etw. machen, mit Akk. u. in + Akk.: uuanda du frumest in (Christus) in euuigen segen quoniam dabis eum in benedictionem Npw 20,7 (Np gifrummen). 11) refl.: sich üben in etw., mit zi + Dat.: intuuirafu samaso frummanti mih za zeichane [ego tres sagittas mittam iuxta eum,] et iaciam quasi exercens me ad signum [1. Reg. 20,20] Gl 1,411,38. 12) refl.: sich aufmachen: frumi dih [verum] age [... labere, nympha, polo, Verg., A. XI, 587] Gl 2,668,72. 13) Glossenwort, Unklares: cafrumit sunte edo sculd admissum peccatum vel reatum Gl 1,20,37 (‘eine Sünde begehen’? Splett, Stud. S. 73: ‘schicken’). gafrumit admissi 50,19 (vgl. ebda. S. 105 f.). pitan kifrumit kileidit redactus perductus 241,11. frumit [iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem] supplantat [Prov. 13,6] 532,48. gifrumitiu [non eis obsit, quorum fuerit] soluta [sententia, Conc. Carth. XV p. 146] 2,118,9. Komp. fol(la)frummen, ungifrumit; Abl. -frummentlîh, -frummento; -frummo; vgl. AWB frem(m)en, AWB giframon as.; frumîg1; fruma, froma, frumâri, frumida.
ana-frum(m)en sw. v. — Graff III, 650 s. v. frumjan. frumo (Np), frumi (Npw) ... ana: 1. sg. NpNpw Cant. Deut. 24. jmdn. einer Sache aussetzen (eigentl. ‘etw. auf jmdn. losschicken’), mit Akk. d. Sache u. Akk. d. Pers.: ih frumo sie ana zene dero tiero ... Des tiefeles seuitiam lazo ih sie ana dentes bestiarum inmittam in eos.
thuruh-frummen sw. v. — Graff III, 654. thuruh-frum-: 3. sg. -it Gl 1,224,11 (K). 4,604,25/26 (Prag, Lobk. 434, 9. Jh.); 1. pl. -miumes 1,224,9 (K); 3. pl. -mant 14 (K). — durh-frum-: 3. sg. -it Gl 1,224,11 (Ra). 228,31 (Ra); 1. pl. -memes 224,9 (Ra). Hierher vielleicht auch, nur das Präfix geschrieben: duruh: Beitr. 52,156 (clm 4614, 8./9. Jh.). 1) etw. vollbringen: thuruhfrummiumes thuruhtoames patramus peragimus Gl 1,224,9. thuruhfrumit thuruhtoat kifullit patravit perficit explevit 11. thuruhfrummant patrantur 14. durhfrumit kimahot perpetrat committit 228,31. thuruhfrumit perpetrat 4,604,25/26. 2) Hierher vielleicht auch: etw. an den Tag legen, zeigen: duruh [culpam namque] perpetratae [superbiae iam ante deterserat, Greg., Cura 1,4 p. 6] Beitr. 52,156 (die Ergänzung der Verbform ist unsicher, s. o. Formenteil). [Bd. 3, Sp. 1304] Vgl. thuruhfrumunga. |
| frummen
| | 1) etw. vollbringen, durchführen, ausführen, erfüllen, leisten, hinter sich bringen, machen, tun, mit Akk./Objektsatz: ich geheize dir ... guotiu werch ze frumen S 347,64. allaz thin girati frumit (Gott) O 3,24,19. daz ten | | 2) etw. ausüben, üben, betreiben: im Passiv: listi missilihho .. sin kefrumit ut ... artes diversas (korr. zu -ae) in monasterio exerceantur S 281,1; fruman [ut cum Decorato] gerere [magistratum | | 3) etw. voranbringen, befördern, walten lassen, mit Akk.: (chuninc) frummit urdeili endi rehttunga oba ærdu faciet iudicium et iustitiam super terram I 39,8; daz (1 Hs. sa) frumitin [constituerunt Levitas ..., ut] | | 4) etw. erschaffen, mit Akk.: dhuo ir (Gott) himilo garauui frumida quando praeparabat caelos I 1,3, ähnl. 8/9 (componere). | | 5) etw. aufhäufen: gifrumitemo congesto [super eum magno acervo lapidum, Jos. 8,29] Gl 1,376,5. ni vrumit non mittet [in circuitu eius (civitatis) aggerem, Is. 37,33] 609,56 (clm 22 201 lezzen). frumit | | 6) jmdm. helfen, nützen, mit Dat.: daz si denno den tarent, den si frume scolten S 169,1,33, ähnl. 175,5c,3; follaceohe frummen helphan fulciat auxiliet adiuvat Gl 1,146,35. | | 7) jmdn., etw. wohin schicken, senden, bringen, lenken: mit Akk. u. Adv./zi + Dat./ana, in + Akk./Lokalsatz, mit Objektsatz u. Adv.: der frumma mir | | 8) jmdm. etw. anvertrauen (?): gefrumit [monachi, quibus nil ab episcopo] commissum [est, Conc. Chalc. XXIII p. 137] Gl 2,147,77. | | 9) etw. veranlassen, tun lassen, mit Akk. u. Part. Praet.: daz sie in dar frumetin uzersniten dero sundono gallun Nb 265,16 [286,12]. er in umbe sia frumeta irslagen [vgl. huius autem maritum ... occidendum curavit, Aug., | | 10) jmdn. zu etw. machen, mit Akk. u. in + Akk.: uuanda du frumest in (Christus) in euuigen segen quoniam dabis eum in benedictionem Npw 20,7 (Np gifrummen). | | 11) refl.: sich üben in etw., mit zi + Dat.: intuuirafu samaso frummanti mih za zeichane [ego tres sagittas mittam iuxta eum,] et iaciam quasi exercens me ad signum [1. Reg. 20,20] Gl | | 12) refl.: sich aufmachen: frumi dih [verum] age [... labere, nympha, polo, Verg., A. XI, 587] Gl 2,668,72. | | 13) Glossenwort, Unklares: cafrumit sunte edo sculd admissum peccatum vel reatum Gl 1,20,37 (‘eine Sünde begehen’? Splett, Stud. S. 73: ‘schicken’). gafrumit admissi 50,19 (vgl. ebda. S. 105 f.). pitan | | thuruh-frummen
| | 1) etw. vollbringen: thuruhfrummiumes thuruhtoames patramus peragimus Gl 1,224,9. thuruhfrumit thuruhtoat kifullit patravit perficit explevit 11. thuruhfrummant patrantur 14. durhfrumit kimahot perpetrat committit 228,31. thuruhfrumit perpetrat 4,604,25/26. | | 2) Hierher vielleicht auch: etw. an den Tag legen, zeigen: duruh [culpam namque] perpetratae [superbiae iam ante deterserat, Greg., Cura 1,4 p. 6] Beitr. 52,156 (die Ergänzung der Verbform ist unsicher, s. o. |
|