| - heim-fuoren
- hera-fuoren, sw. v.
- hina-fuoren, sw. v.
- hina-ûf-fuoren, sw. v.
- in-fuoren, sw. v.
- in(t)-fuoren, sw. v.
- ir-fuoren, sw. v.
- miti-fuoren, sw. v.
- nâh-fuoren, sw. v.
- ubar-fuoren, sw. v.
- ûf-fuoren, sw. v.
- umbi-fuoren, sw. v.
- ûz-fuoren, sw. v.
- uuidar-fuoren, sw. v.
- zi-fuoren, sw. v.
- zi-ir-fuoren, sw. v.
- zir-fuoren, sw. v.
- zuo-fuoren, sw. v.
- fuorento, adv.
- gi-fuorhaft, adj.
- fuori
- gi-fuori, adj.
- gi-fuori, st. n.
- -fuori
- fir-fuorida, st. f.
- zi-fuorida, st. f.
- fuor(i)sal, st. n.
- gi-fuorlîh, adj.
- gi-fuorlîhho, adv.
- gi-fuornussida, st. f.
- gi-fuoro, adv.
- fuorogebo, sw. m.
- fuorôn, sw. v.
- gi-fuorsam, adj.
- gi-fuorsamheit, dmfrk. st. f.
- gi-fuorsamî(n), st. f.
- gi-fuorsamo, adv.
- gi-fuorsamôn, sw. v.
- fuorscalteri
- gi-fuortî, st. f.
- -fuortî
- fuortida
- fuorunga, st. f.
- fuotar1, st. n.
- fuotar2, st. n.
- fuotarâri, st. m.
- fuotareidî, st. f.
- fuotargot, st. m.
- fuotarkind, st. n.
- fuoten, sw. v.
- fuotida, st. f.
- fuotiren, sw. v.
- fuotirra, st. f.
- fuot(i)runga, st. f.
- fuotisal, st. n.
- fuotkip, aostndfrk. st. n.
- fuotrida
- fuoz, st. m.
- fuozaro
- fuozdroh
- fuozthrûh, st. f.
- fuozthrûha, st. f.
- fuozfallôn, sw. v.
- fuozfart, st. f.
- fuozfaz, st. n.
- fuozfendo, sw. m.
- fuozfolga, sw. f.
- fuozgengil, st. m.
- -fuozi
- vuolinc, mhd. st. m.
- fuozmâz, st. n.
- fuozscal, st. m.
- fuozscamal, st. m.
- fuozscemil, st. m.
- fuozsoc, st. m.
- fuozsola, st.
- fuozspor, st. n.
- fuozstapho, sw. m.
- fuozsuht, st. f.
- fuozthruc
- fuozthrufd
- vuotief, mhd.
- fuoztrohin
- fuoztrua
- fuoztuoh, st. m.
- fur
- fur
- fur
- fur-
- -fûr
- fura
- furahi
- furapimeintiu
- furben, sw. v.
- gi-furben, sw. v.
- ir-furben, sw. v.
- furbida, st. f.
- furbringan
- vürbrût, mhd. st. f.
- furburge
- furce
- furch
- furdāpnoth
- furderore
- furdharosto
- furdihot
- furdinor
- furdir, adv.
- furd(i)ren, sw. v.
- gi-furd(i)ren, sw. v.
- furdirfirthingen
- furdirgiscrîban
- furdirneman
- furd(i)rôn, sw. v.
- furdirrucken
- furdirruckida, st. f.
- furdirsezzen
- furdirscaltan
- furdirscrîban
- furehe
- furen
- fûren, sw. v.
- gi-fûren, sw. v.
- ir-fûren, sw. v.
- furestelle
- vürvenere, mnd. st. m.
- furftun
- furga edo
- furgun
- furh, st. f.
- vürhanc, mhd. st. m.
- furhen, sw. v.
- furhendi
- -furhîg
- furhilîn, st. n.
- furht..
- furhten
- furht(u)uuerth, as. adj.
- furi, adv. u. praep.
- bi-furi, adv.
- furia, as.
- furibaz
- furiberan
- furiberantî, st. f.
- furibilidôn
- furibintan
- furibiotan
- furibogo, sw. m.
- furiboto, sw. m.
- furibrehhan
- furibringan
- furibringida, st. f.
- furibrunganî, st. f.
- furibuogi, st. n.
- furiburgi, st. n.
- furiburt, st. f.
- furiburti, adj.
- furiburtîg, adj.
- furiburtgî, st. f.
- furiburtîgo, adv.
- furiburtsamî, st. f.
- furich
- furicumun
- furithâhti, st. n.
- furithâhtîg, adj.
- furithenen
- furithenken
- furithîhan
- furithinsan
- furifâhan
- furifangôn
- furifaran
- furifara si
- furifart, st. f.
- furifartâri, st. m.
- furifliogan
- furifliozan
- furifrt, st. m.
- furifuntlîh, adj.
- furifuntlîhho, adv.
- furigangan
- furigân
- furigên
- furigediner
- furigiheften
- furigiîlen
- furigilegida, st. f.
- furigisezzen
- furigisezzidi, st. n.
- furigistâten
- furigiuuahst, st. f.
- furigiziohan
- furigizûnen
- furigriphen
- furigurten
- furihâhan
- furihangên
- furihartên
- furiheften
- furihelida, st. f.
| | heim-fuoren s. heimfuoren.
hera-fuoren sw. v., nhd. DWB herführen. — Graff III, 591 s. v. fôrjan. hera-fuartin: 3. pl. conj. prt. O 4,17,18. m. Refl.-Pron.: sich herbegeben, herbeikommen: himilisge thegana ... sih snello herafuartin joh geginwerte stuantin.
hina-fuoren sw. v., nhd. (da)hinführen. — Graff III, 591 s. v. fôrjan. hina-fuarta: 3. sg. prt. O 1,21,1 (Hss. getrennt geschr.). jmdn. wegbringen, -nehmen: vom Tod: tho erstarp ther kuning Herod, joh hina fuarta inan tod. [Bd. 3, Sp. 1352]
hina-ûf-fuoren sw. v., nhd. hinaufführen. hinaûf kefuortiu: part. prt. nom. sg. f. Nc 792,13 [149,5]. hinaufbringen, -führen: taz tu (die Philologia) sin (Juppiters) snora uuirdest . hinauf kefuortiu . unde gotheit infahentiu provecta i. sublimata de terris ad caelum.
in-fuoren sw. v., nhd. DWB einführen; mnl. invoeren. — Graff III, 594. in-fuore: 3. sg. conj. Nb 154,6 [165,8]; -uuortun: 3. pl. prt. Gl 1,744,21 (M, 4 Hss., 3 -vuo-); -uortun: dass. 22/23 (M). 1) etw. in etw. hineinbringen, -führen, -tragen: invuortun [quod (sc. tabernaculum) et] induxerunt [... cum Iesu in possessionem gentium, Acta 7,45] Gl 1,744,21 (clm 22 201 bringan). 2) etw. einführen, herbeiführen: sid tes not ist . souuar iro (sc. sâlîgheite) breste . taz ter bresto minneroe dia saligheit . unde infuore dia uuenegheit minuat felicitatem . importet miseriam Nb 154,6 [165,8]. Abl. infuorida.
in(t)-fuoren sw. v., mhd. en(t)vüeren, nhd. DWB entführen; mnd. entvren, mnl. ontvoeren. — Graff III, 594 f. int-foarit: 3. sg. O 1,1,77 (F; m. proklit. Neg.-Part. ni); -fuar-: dass. -it ebda. (PV; m. proklit. Neg.-Part. ni); 3. sg. prt. -ta 2,6,37. 4,31,34; 3. sg. conj. prt. -ti 2,3,48 (F, mit proklit. Neg.-Part. ni). — in-fuor-: 2. sg. -est Nb 22,24 [25,4]; 3. sg. -et 247,1 [266,12]; 2. pl. conj. prt. -tint 12,15 [13,18]; part. prt. -et 58,14/15. 99,4 [66,10/11. 109,21] ;ent-: dass. -t Thoma, Glossen S. 11,11. 1) etw. jmdm. entziehen, entreißen, wegnehmen, jmdn. einer Sache berauben: m. Akk. d. Sache u. Dat. d. Pers.: thiu fruma er (Adam) uns intfuarta, want er nan (den Apfel) biruarta O 2,6,37. uuaz habo ih tir infuoret tines kuotes? quae tua bona detraximus tibi? Nb 58,14/15 [66,10/11]. noh anderro ubeli neinfuoret tien guoten niomer iro era neque ... aliena improbitas decerpit probis animis proprium decus 247,1 [266,12], ferner: Nb 12,15 [13,18] (detrahere). 22,24 [25,4] (exarmare). 99,4 [109,21]; m. Akk. d. Sache u. Präp. fon(a) + Dat.: in thiu wari uns al ginuagi ..., fon herzen iz (das Wissen um die Geburt des Heilands) ni intfuarti thiu unser ubarmuati O 2,3,48. 2) jmdn. von etw., jmdm. losreißen, befreien, freihalten von etw., jmdm.: m. Akk. d. Pers. u. Dat. d. Sache: mih scaden si (Christi Gnade) io infuarta O 4,31,34; refl. m. Dat. d. Pers.: liut sih in (den Franken in ihrer Macht) nintfuarit, thaz iro lant ruarit 1,1,77. 3) jmdn. rauben, entführen: entfuort ist [quare ita egisti, ut clam me] abigeres [filias meas ...? Gen. 31,26] Thoma, Glossen S. 11,11. Vgl. unin(t)fuorit.
ir-fuoren sw. v., mhd. Lexer ervüeren. — Graff III, 595. ar-fuarret: 2. pl. imp. Gl 1,271,51 (Jb-Rd); er-fuori: 2. sg. imp. T 181,2; ir-uurtin: 3. pl. conj. prt. Gl 1,698,44 (M, 2 Hss., 1 Hs. -uvr-; m. proklit. Neg.Part. ni). Auf Fehldeutung beruht offenbar: ir-furetint: 2. pl. conj. prt. Gl 1,386,13 (M, Zürich Rhein. 66, 12. Jh.); für das richtige irfuorit der Parallelhss. vgl. irfaran 17, Ahd. Wb. 3,608. Das vom Ahd. Gl.-Wb. hierher gestellte irvuortint Gl 4,337,56 gehört zu iruuerten. 1) etw. fortschaffen, wegbringen, -führen, beseitigen: arfuarret asportate [ossa mea vobiscum de loco isto, Gen. 50,24] Gl 1,271,51. niruvrtin [hortabatur ne legem] amoverent [a corde suo, 2. Macc. 2,3] 698,44 (2 Hss., 3 irfirren, 1 Hs. irburien). [Bd. 3, Sp. 1353] 2) etw. vorbei-, vorüberführen, vorübergehen lassen an jmdm.: m. Akk. d. Sache u. Präp. fon(a) + Dat.: erfuori thesan kelih fon mir transfer calicem hunc a me T 181,2. 3) (?) etw. herausbringen, ermitteln, entdekken: irfuretint [si non] arassetis [in vitula mea, non invenissetis propositionem meam (sc. das Rätsel des Simson), Jud. 14,18] Gl 1,386,13 (vgl. dazu irfaran 1,7 Ahd. Wb. 3,608).
miti-fuoren sw. v., mhd. mitevüeren, nhd. DWB mitführen; mnl. medevoeren. mite-fuoret: 3. sg. Nb 224,5 [241,17]. mit sich fortnehmen, -ziehen, -reißen: taz ist exemplum dero . die mit tero uuerlte ringent tiu io ze tale gat . unde iro sectatores mitefuoret.
? nâh-fuoren sw. v., mhd. nâchvüeren, nhd. DWB nachführen. Verschr.: nach-hrente: part. prs. S 361,131 (Benediktb. Gl. u. B. III, 12. Jh.). (?) nach sich ziehen, zur Folge haben: houbthafte sunde heizzint die, die charrine (vierzehntägiges Fasten) unde iarvasten nachvuorente sint (oder: die ... nach vuorent? Vgl. Steinm. z. St.).
ubar-fuoren sw. v., mhd. Lexer übervüeren, nhd. DWB überführen; mnd. overvren, mnl. overvoeren. — Graff III, 594. ubar-fuarta: 3. sg. prt. Gl 1,559,38 (Rb). über, durch etw. führen, bringen, geleiten: [(sapientia)] transvexit [illos per aquam nimiam (d. Juden durch d. Rote Meer), Sap. 10,18].
ûf-fuoren sw. v., mhd. ûfvüeren, nhd. DWB aufführen (beide in anderer Bed.); mnl. opvoeren. — Graff III, 594. fuorta ... ûf: 3. sg. prt. Nc 783,11 [138,15]. etw. (mit sich) hinaufbringen, -führen, -tragen: m. Zielangabe durch untar + Akk.: taz carmen fuorta si uf sament iro ... under daz hertvom carmen summovebat . i. sursum movebat in curiam. |
| in-fuoren
| | 1) etw. in etw. hineinbringen, -führen, -tragen: invuortun [quod (sc. tabernaculum) et] induxerunt [... cum Iesu in possessionem gentium, Acta 7,45] Gl 1,744,21 (clm 22 201 bringan). | | 2) etw. einführen, herbeiführen: sid tes not ist . souuar iro (sc. sâlîgheite) breste . taz ter bresto minneroe dia saligheit . unde infuore dia uuenegheit minuat felicitatem . importet miseriam Nb 154,6 [165,8]. | | in(t)-fuoren
| | 1) etw. jmdm. entziehen, entreißen, wegnehmen, jmdn. einer Sache berauben: m. Akk. d. Sache u. Dat. d. Pers.: thiu fruma er (Adam) uns intfuarta, want er nan (den Apfel) biruarta O | | 2) jmdn. von etw., jmdm. losreißen, befreien, freihalten von etw., jmdm.: m. Akk. d. Pers. u. Dat. d. Sache: mih scaden si (Christi Gnade) io infuarta O 4,31,34; refl. m. Dat. d. | | 3) jmdn. rauben, entführen: entfuort ist [quare ita egisti, ut clam me] abigeres [filias meas ...? Gen. 31,26] Thoma, Glossen S. 11,11. | | ir-fuoren
| | 1) etw. fortschaffen, wegbringen, -führen, beseitigen: arfuarret asportate [ossa mea vobiscum de loco isto, Gen. 50,24] Gl 1,271,51. niruvrtin [hortabatur ne legem] amoverent [a corde suo, 2. Macc. 2,3] 698,44 | | 2) etw. vorbei-, vorüberführen, vorübergehen lassen an jmdm.: m. Akk. d. Sache u. Präp. fon(a) + Dat.: erfuori thesan kelih fon mir transfer calicem hunc a me T 181,2. | | 3) (?) etw. herausbringen, ermitteln, entdekken: irfuretint [si non] arassetis [in vitula mea, non invenissetis propositionem meam (sc. das Rätsel des Simson), Jud. 14,18] Gl 1,386,13 (vgl. dazu irfaran |
|